Lieve Joris

Lieve Joris is geboren op 14 Juni 1953 in het Vlaamse Neerpelt. Ze is opgegroeid in een katholiek gezin van negen kinderen. Haar middelbare schooltijd spendeert ze op een kostschool vlakbij de plaats Peer. Ze kon erg goed met haar grootmoeder opschieten. Daarnaast is haar jeugdroom altijd geweest om in Afrika te werken als lekenzuster. In 1971 begint ze een studie psychologie aan de Katholieke Universiteit in Leuven. Dit blijkt niet de aangewezen studie voor haar te zijn en ze houdt er dan ook vrij snel mee op. Vervolgens vertrekt ze naar de VS om daar enige tijd als au pair te werken. Ze woont dan in Washington DC. Ook maakt ze reizen door het land, leeft in communes en ze raakt bevriend met Kamal Boultata. Dit is een Palestijnse kunstenaar die haar belangstelling wekt voor het Midden-Oosten. Na haar verblijf in de VS keert ze terug naar België. Hier besluit ze journalist te worden. In de jaren 1975 tot 1978 volgt ze een opleiding aan de School voor Journalistiek in Utrecht. Ze loopt stage bij de Haagse Post en krijgt daar een parttime baan aangeboden bij dit weekblad, ze werkt hier tot 1991. Lieve Joris weet zich speciaal te ontwikkelen in literair journalistiek werk, met een bijzondere aandacht voor de landen en sociale problemen in het Midden-Oosten en Afrika. Behalve in de Haagse Post zijn verhalen van haar gepubliceerd in het NRC Handelsblad, in bladen als Avenue en Esquire en in de literaire tijdschriften Maatstaf en Nieuw Wereldtijdschrift. Vanaf 1986 heeft Lieve Joris ook enkele verhalen in boekvorm gepubliceerd, enkele voorbeelden hiervan zijn: - Terug naar Congo, 1987 - De melancholieke revolutie, 1990 - Een kamer in Cairo, 1991 - De poorten van Damascus, 1993 - Mali Blues, 1996
Veel van deze boeken zijn in allerlei talen vertaald, onder andere in het Frans, Duits, Engels en Pools. Voor De melancholieke revolutie ontvangt ze in 1993 de Henriette Roland Holst-Prijs. Men beschouwt Lieve Joris als de belangrijkste reisschrijfster van Nederland.