Goebbels

Biografie van Paul Joseph Goebbels
Goebbels zijn jeugd Paul Joseph Goebbels werd geboren op 29 oktober 1897. Hij had twee broers en twee zussen, maar een van zijn zussen is op 18-jarige leeftijd overleden. De vader van Goebbels was een arbeider en zijn moeder was Nederlandse. Zij is later naar Duitsland gekomen en heeft daar op school gezeten. In zijn jeugd werd Goebbels getroffen door kinderverlamming waardoor hij kreupel werd. Goebbels ging na de basisschool naar het gymnasium. Dat was in die tijd erg duur, maar zijn vader had het voor zijn hoogbegaafde zoon over. Goebbels was een strever maar niet geliefd bij zijn klasgenoten en leraren. Toen Goebbels zeventien was, brak de eerste wereldoorlog uit. Hij wilde als vrijwilliger het leger in, maar omdat hij kreupel was werd hij afgewezen. Tegen belangstellenden zei hij dat hij tot de eerste oorlogsslachtoffers hoorde. Hierdoor werkte zijn kreupelheid in zijn voordeel. Omdat hij niet in de oorlog mee mocht helpen kon hij zijn studie afmaken. Hij slaagde met de hoogste cijfers ooit. Daarna liet hij zich inschrijven aan de universiteit van Bonn. Maar zijn ouders konden zijn studie niet betalen en na een paar maanden moest hij een studie lening aanvragen en kreeg die. Zo kon hij dus toch verder met zijn studie. Hij heeft totaal aan acht universiteiten gestudeerd. In 1921 studeerde Goebbels af in Heidelberg, hij kreeg de titel Doctor in de Filosofie. Goebbels voor hij bij de NSDAP zat Goebbels had in zijn studie tijd een serieuze liefdesrelatie met Anka Stahlhern, maar haar ouders waren hier niet blij mee. Ze zagen geen toekomst in Goebbels. Na Anka was zijn nieuwe liefde Else Taub. Zij was onderwijzeres en haar familie had invloed in zakenkringen. Goebbels begon met schrijven van krantenartikelen, toneelstukken en romans maar alles wat hij opstuurde naar een krant of uitgeverij werd afgewezen. Hij verdiende een klein beetje geld met het geven van bijles en tijdelijke kantoorbaantjes. Zijn boek ‘Michael’ werd ook door iedere uitgeverij teruggezonden totdat een nazi-gezinde drukker het werk accepteerde. Een van zijn toneelstukken, ‘Der Wander’, werd na de machtsovername op drie achtereenvolgende avonden gespeeld maar het publiek snapte er niets van. Zelf zei hij; “Ik weet, mijn werk zal zijn plaats wel vinden.” Toen in 1923 de premier van Frankrijk de bezetting van het Ruhrgebied beval, als strafmaatregel tegen Duitsland omdat zij zich niet hielden aan ‘het verdrag van Versailles’, ontstonden er in het industriegebied stakingen en sabotageacties door het ‘Freikorps’. Goebbels wou het ‘Freikorps’ helpen bij de sabotageacties maar werd afgewezen en kreeg zeer belangrijk werk als agitator en propagandist. Deze stakingen en sabotageacties hadden geen zin tegenover het goed uitgeruste Franse en Belgische leger. Daardoor werden de oproeren en stakingen onderdrukt en afgelast. Goebbels was volkomen in de ban van Hitler geraakt. Hij bezocht vele politieke partijen, maar zijn toetreding tot de nazi’s vond nog niet plaats. Op 9 november 1923 was de ‘Hitler putsch’ in München. Hier hielp Goebbels niet bij. Hij had Hitler niet eens ontmoet voor 1925 al beweerde hij van wel. Op 1 april 1924 (de dag dat Hitler werd veroordeeld voor vijf jaar gevangenis straf) bood Franz von Wiegershaus hem een baan aan bij de ‘Völkische Freiheitspartei’ in de Rijksdag. Deze partij was de extreme rechtervleugel van de nationalistische beweging, waarvan de Nazi’s onder leiding van Hitler het meest op de voorgrond traden. De Nazipartij werd verboden en de activiteiten werden onderdrukt. De ‘Völkische Freiheitspartei’ werd niet verboden. Het was een kleine partij die geen bedreiging zou zijn voor de republiek van Weimar. Wiegerhaus bood Goebbels 100 DM per maand aan als hij naast zijn activiteiten als secretaris en voor de krant ook wat tijd wilde besteden als spreker voor de partij. Het was een slecht salaris, maar Goebbels deed het toch. Op een avond hoorde Gregor Strasser hem spreken en feliciteerde hem met zijn rake opmerkingen. Aan het eind van 1924 werd Hitler vrijgelaten na negen maanden van de vijf jaar. Hij begon zijn partij weer op te bouwen. Strasser hoorde van Kaufman dat een jonge man, Goebbels, om werk in de politiek had gevraagd. Strasser herinnerde zich Goebbels en liet hem bij zich komen. In de lente van 1925 kreeg Goebbels werk bij de Nationaal Socialistische Partij (nog steeds verboden). Hij werd secretaris. Het was een baan die veel energie vereiste maar dat had Goebbels er wel voor over.
Goebbels en de NSDAP Op 2 november 1925 was het zover. Goebbels ontmoet Hitler. In de lente van 1926 nam Hitler Goebbels mee op een reisje door Beieren, zodat hij zijn spreker kon zijn. Hiermee bewijst Hitler dat hij betrouwbare aanhangers zocht, als kandidaten voor verschillende functies. Hitler zag de aanhang voor zijn partij groeien en de macht dichterbij komen. Op 26 oktober 1926 benoemde Hitler Gregor Strasser tot hoofd van de afdeling propaganda en voorlichting van de partij. Enkele dagen later kreeg Goebbels de opdracht naar Berlijn te gaan. Op 9 november 1926 (precies drie jaar na de putsch) kwam Goebbels aan in Berlijn. Een paar uur later stond hij al op het sprekerspodium. Wegens het vervroegd vrijlaten van Hitler, kreeg Hitler een spreekverbod, daarom sprak Goebbels voor hem. Terwijl de partij veel leden nodig had schrapte Goebbels 400 leden. Leden die geen contributie betaalden of verkeerde activiteiten uitvoerden. Goebbels had liever een kleine groep betrouwbare leden, dan een grote groep onbetrouwbare leden. Op 1 januari 1927 sprak Goebbels de 600 overgebleven partijleden toe. Hij eiste van iedereen 3 DM contributie per maand en zorgde er zo voor dat de partij wat geld had. Al was Gregor Strasser het hoofd van de afdeling propaganda, hem lukte het niet om de aandacht van massa’s mensen te krijgen. Hier was Goebbels veel beter in. Hij maakte aanplakbiljetten en op 4 juli 1927 verscheen het eerste nummer van zijn wekelijkse krant ‘der Angriff’. Toen het nieuws kwam dat er op 20 mei 1928 verkiezingen zouden worden gehouden werd de NSDAP niet meer verboden. De weg voor Hitler was vrij. De NSDAP kreeg maar 800.000 stemmen van de dertig miljoen. Dit zorgde voor twaalf zetels. Een van die zetels was voor Goebbels. Op 9 januari 1929 reorganiseerde Hitler zijn ‘kabinet’. Op die dag werd Goebbels leider van de Rijkspropaganda. Goebbels organiseerde partijdagen in Neurenberg om aan massa’s mensen te vertellen dat Hitler de god was van het ontwakende Duitsland. Dit was een groot succes. Goebbels was degene die ervoor zorgde dat de nazi’s tijdens de verkiezingen in september 1930 een grote overwinning behaalden. Hij had meer dan 200 partijleden geselecteerd en opgeleid om in het openbaar te spreken. Mede hierdoor kreeg de NSDAP 107 zetels in de Rijksdag. Ze waren nu na de Katholieke Centrumpartij de grootste partij in Duitsland. Goebbels ontmoette kort na de verkiezingen Magda Quandt. Magda werkte een tijd als vrijwilliger op het Berlijnse kantoor van de partij. Toen ze weg wou bood Goebbels haar een belangrijke taak aan: het beheer van de persoonlijke archieven. Toen Goebbels aan Hitler vertelde dat hij van plan was te trouwen, zei Hitler meteen dat hij zijn getuige zou zijn. Magda haar familie en vrienden waren er minder blij mee. Haar vader noemde Goebbels een proleet (een zeer onbeschaafd iemand). Op 12 december 1931 was het huwelijk van Magda en Goebbels. Ze kregen zes kinderen waarvan de namen allemaal begonnen met de H van Hitler. 1932 was een zwaar jaar voor de NSDAP. Er waren maar liefst vijf verkiezingen dat jaar; twee voor het presidentschap en drie voor een betere vertegenwoordiging in de Rijksdag en in de ‘Länder'. De president van Duitsland, Hindenburg, kreeg bij de eerste verkiezingen in maart niet de vereiste meerderheid tegen Hitler, dankzij Goebbels. Maar toen op 10 april de herverkiezingen werden gehouden bleek dat de aanhang van Hitler was gedaald. Hindenburg haalde ditmaal meer dan 50 procent van de stemmen. Na een goede campagne won de NSDAP tijdens de verkiezingen op 31 juli 123 zetels. Ze gingen van 107 zetel naar maar liefst 230 zetels. Dat waren er ruim 100 meer dan hun ‘vijanden’ de sociaal democraten. De NSDAP was nu de grootste partij in de rijksdag en mocht de voorzitter van de Rijksdag kiezen. Hitler koos voor Hermann Göring. Zelf wou Hitler graag kanselier van de Republiek worden. De huidige kanselier had Hitler het vice-kanselierschap aangeboden maar dat wilde hij niet. Op 13 augustus bood Hitler zichzelf aan als kanselier maar Hindenburg wijst hem af. Hindenburg weigert het kanseliersschap te geven aan een partij waarvan hij alleen nog maar geweld en gekonkel had vernomen. De regering-von Papen leed een zware nederlaag waardoor er in november weer verkiezingen waren. Ditmaal kreeg de NSDAP 2miljoen stemmen minder. Ze verloren hierdoor 34 zetels in de Rijksdag en hadden er nu dus nog maar 196. De communisten hadden 6 miljoen stemmen. Daarom, concentreerde Goebbels zich op een tegenaanval tegen de communisten. Goebbels deed er alles aan om ervoor te zorgen dat Hitler kanselier zou worden. Maar Hindenburg was niet te overtuigen en benoemde op 2 december 1932 von Schleicher als kanselier. Na 57 dagen (op 28 januari 1933) werd Schleicher weer afgezet en tot ieders verbazing werd Hitler tot kanselier benoemd. Hij had eindelijk wezenlijke macht. Omdat de partij grote schulden had, nodigde Göring als voorzitter van de Rijksdag de leidende industriëlen uit. Göring sprak het eerst om Hitler te introduceren en zorgde ervoor dat de leidende industriëlen het met de ideeën van de partij eens waren en geld zouden storten. Krupp was de eerste die een miljoen in de partijkas stortte, nog twee miljoen kwam van de overige aanwezigen die middag. Goebbels was opgetogen en had daar alle reden voor. Hij had bewezen dat propaganda de moeite waard was, maar hij had problemen thuis. Magda had in september 1932 een dochtertje (Helga) ter wereld gebracht, maar er was kraamvrouwenkoorts bijgekomen en ruim drie maanden was Magda in levensgevaar. Pas in de tweede week van 1933 kwam zij weer thuis en was buiten levensgevaar. Haar terugkomst viel samen met de benoeming van Hitler tot rijkskanselier. Op 5 maart 1933 zouden de volgende verkiezingen zijn. Goebbels moest ervoor zorgen dat de communisten voor die tijd waren uitgeschakeld, zodat Hitler naar de macht kon grijpen. Op 27 februari werd in het Rijksdaggebouw ingebroken en het werd in de fik gestoken door Marinus van der Lubbe. Goebbels was die avond aan het eten bij Hitler. Ze kregen een telefoontje en gingen direct naar de Rijksdag. Göring verbood ,als voorzitter van de rijksdag, de gehele communistische en sociaal-democratische pers en de functionarissen van de communistische partij werden gearresteerd. De SA werd gewaarschuwd dat ze paraat moest zijn. Op deze manier blies Goebbels dit toevallige incident op tot een schokkend evenement, waarschijnlijk een van zijn briljantste propagandastunts. De dag erna ging Hitler naar Hindenburg en kostte het hem niet veel moeite om Hindenburg een noodwet te laten tekenen. Dat hield in: beperking van persoonlijke vrijheid, beperking van het recht op vrije meningsuiting, schending van het post- telegraaf- telefoongeheim, recht tot huiszoeking en tot confiscatie van eigendom in elke omvang werd geoorloofd. Dit alles was als afweer maatregel tegen communistische gewelddaden die de veiligheid van de staat in gevaar brachten. Eigenlijk zorgde dit ervoor dat Hitler iedereen kon arresteren, vooral diegene die zich tegen hem verzetten. Dat gebeurde dan ook. De communisten werden uitgeroeid. Goebbels als propagandaleider 1 maart 1933 werd Goebbels leider van de propaganda op die dag legde Goebbels beslag op het medium dat de meest effectieve vorm van propaganda was. Vanaf die dag bracht de radio alleen nog informatie over Hitler en zijn partij. De verkiezingen op 5 maart 1933 waren minder goed dan gehoopt. De NSDAP kreeg slechts 51 % van de stemmen. Goebbels vertelde echter dat de NSDAP ruimschoots hadden gewonnen en dat ze dat niet hadden verwacht. Hitler richtte een nieuw ministerie op; het ministerie voor Voorlichting en Propaganda en op 13 maart 1933 werd Goebbels door Hindenburg als minister aangesteld. Goebbels was nerveus en vond zichzelf nog erg jong voor zo’n grote verantwoordelijkheid. Maar hij tekende toch, omdat hij Hitler dankbaar was voor het vertrouwen dat hij in hem had. Op 23 maart stelt Hitler een machtigingswet voor (hij krijgt vier jaar onbeperkte macht en gaat daarna weer weg). De wet werd aangenomen met een meerderheid van 357 stemmen. De hele staat lag nu in de handen van Hitler en zijn partij. Op 14 juli werd de oppositie verboden. De NSDAP vormde toen de enige partij in Duitsland. De anti-nationaal-socialistische propaganda moest worden verhinderd. In mei 1933 vonden boekverbrandingen plaats op de binnenplaatsen van universiteiten. In die tijd was Goebbels ermee bezig om de nationaal–socialistische gedachten bij massa’s mensen in het hoofd te prenten. Zijn belangrijkste hulpmiddel hiervoor was de radio. Goebbels moest er voor zorgen dat er voldoende ontvangsttoestellen waren, zodat het Duitse volk naar de uitzendingen kon luisteren. Hij beval een radio fabrikant om toestellen te ontwerpen waarvan de prijs zo laag was dat iedereen er een kon kopen. Dit lukte en aan het einde van 1933 konden ongeveer 24 miljoen mensen naar de uitzendingen luisteren. Maar in Duitsland woonden veel meer mensen. Daarom bedacht Goebbels dat er collectief moest worden geluisterd. Er kwamen installaties in cafés, restaurants en bij bedrijven, er kwamen luidsprekers op straat. Als er dan een belangrijke uitzending was moest iedereen stoppen met dat wat hij deed en luisteren. Zo ontstond er een grote luisterdichtheid en was de radio het belangrijkste propagandamiddel. In de nacht van de lange messen , 29-30 juni 1934, werd Gregor Strasser vermoord samen met de top van de SA. Goebbels moest overtuigende verhalen verzinnen en publiceren over de ‘zelfmoorden’ van diegene die in het weekend van 29-30 juni op geheimzinnige wijze verdwenen. Goebbels zorgde ervoor dat iedereen die een negatief artikel uitbracht over het nationaal-socialisme werd overgebracht naar een concentratiekamp of vermoord. Toen er een kritisch artikel over Goebbels zelf werd uitgebracht verbood hij de krant. Op het ministerie richtte Goebbels acht afdelingen op zodat hij zich met alles wat er in een gezin voorkwam kon bemoeien. Goebbels was echter niet in staat om die internationale pers buiten de deur te houden. Hij kreeg steeds meer negatieve publiciteit in het buitenland. Hij stuurde buitenlandse correspondenten en verslaggevers het land uit. Goebbels besteedde in 1934 260 miljoen Duitse mark om de buitenlandse propaganda te instrueren. Maar dit had weinig zin. In zijn eigen land ging alles gewoon verder. In juli 1934 vermoorde vermomde SS-ers (in Oostenrijkse uniformen) de kanselier van Oostenrijk; Dolfuss. Hitler probeerde hiermee een staatsgreep uit te voeren, omdat hij zijn eigen volk (de Ariers) in een land wilde en in Oosterijk woonde ook Ariers. De staatsgreep mislukte omdat de Oostenrijkse politiek weer snel op orde was. Goebbels ontkende een herbewapening van Duitsland, maar na een jaar was de bezetting van het Rijnland . In maart 1936 was Hitlers eerste geslaagde machtsgreep. Frankrijk en Engeland keken toe. Hitler bekende dat hij zich niet meer hield aan het Verdrag van Versailles. Tijdens de nacht van 9 op 10 november 1938 werden de Joodse winkels geplunderd en vernield. Dit was werk van de NSDAP. Goebbels zei echter tegen buitenlandse verslaggevers dat er niks aan de hand was met de Joden. Dit was natuurlijk een leugen. De tweede wereldoorlog Op 10 april 1938 voerde Hitler nog een staatsgreep uit in Oostenrijk. Dit keer lukte het wel. Na Oostenrijk wilde Hitler het Sudetenland (Tsjecho-Slowakije). Via de conferentie van München lukte dit. Tenslotte wilde Hitler ook Polen. Ook dat lukte. Dit was de druppel die de emmer deed overlopen voor Engeland en Frankrijk. Ze hadden Polen beloofd hen te beschermen tegen Duitsland. Frankrijk en Engeland moesten Duitsland dus wel de oorlog verklaren. De eerste oorlogsgebeurtenissen werden lachwekkend verdraaid. Op 4 september 1939 werd het Amerikaanse passagiers schip ‘Athenia’ getorpedeerd, Goebbels ‘onthulde’ dit keer de ‘waarheid’: “Churchil had bommen op het schip laten plaatsen waardoor hij niet alleen zijn eigen barbaarse gevoel van wreedheid bevredigde, maar tevens de verontwaardiging van de gehele wereld op een ‘meedogenloos’ Duitsland richtte”. Op 14 september werd er gemeld dat het vliegdekschip ‘Ark Royal’ licht beschadigd was door een Duitse torpedo. Op 26 september werd nogmaals gemeld dat het schip licht beschadigd was. In de Duitse pers en op de radio vertelde Goebbels dat het schip totaal vernietigd was. Twee weken later bleek dat het schip in het Zuiden van de Atlantische kust opereerde. Goebbels vroeg tijdens een conferentie op 23 december of een officier een verklaring kon geven voor dit pijnlijke bericht. Hij zei: “ Ik vrees van niet, Herr Reichsminister. De ark Royal werd door het ministerie van Propaganda tot zinken gebracht, niet door ons”. Hieruit blijkt dat Goebbels het volk voor de gek hield en alleen vertelde wat voor de NSDAP goed uit kwam. Op 3 september kwam het nieuws dat de VS vijftig torpedojagers aan Engeland zou afstaan, in ruil voor vlootbases in West-Indië. Goebbels zorgde ervoor dat het Duitse volk alleen maar negatieve informatie kreeg over Roosevelt en Churchill. Zo vertelde hij dat Roosevelt krankzinnig was en dat ze de grootste bedriegers waren van het volk. Hierdoor was er niet alleen een gewapend conflict maar ook een verbaal conflict. Tussen Goebbels en Magda ging het steeds slechter. Goebbels kreeg een affaire met de Tsjechische Lida Barova. De NSDAP accepteerde dit niet en Hitler dreigde hem zelf weg te sturen. Maar dat gebeurde niet want dat zou politiek gezien onverantwoord zijn. Zijn huwelijk werd weer opgelapt nadat Lida door twee gestapo-agenten naar Praag was gebracht, waar zij onder toezicht bleef. Terwijl Magda nog een andere minnaar had, Karl Hanke werd dit schandaal voorlopig vergeten. In 1942 zag het er slecht voor Duitsland uit. Aan het oostfront ging het steeds slechter. De winter naderde en Goebbels kon niet verborgen houden dat er aanvragen waren voor winteruitrusting en warme kleding. Het ging zo slecht dat Hitler aan het einde van 1941 naar het oostfront was gekomen. Hitler werd de commandant van het oostfront. De verwachte bliksemoverwinning werd niet behaald. Bij de slag om Stalingrad werd het Duitse leger omsingeld en moest zich overgeven. Er kwamen bijna een half miljoen man om. Een paar maanden later, in januari 1943, publiceerde Goebbels echter een heel ander en milder verhaal. Het zag er niet goed uit voor Duitsland en dus ook niet voor Goebbels, Italië capituleerde op 8 september 1943. De Oostzeekust werd in februari 1944 gezuiverd en drie maanden later begon de geallieerde invasie. Goebbels wist van deze invasie af en dreigde met alles vernietigende wapens die Londen in puin zouden leggen. Toen de geallieerden Europa binnenvielen was het einde in zicht. Maar voor Goebbels was het nog niet afgelopen op 20 juli 1944 kreeg hij de nieuwe titel van rijksleider voor de Totale oorlog. Het einde Op 22 april 1945 rukten de Russische troepen de voorsteden van Berlijn binnen. Hitler wilde in Berlijn sterven samen met zijn volk. Hij riep Goebbels en Magda bij zich als enige volgelingen die hij nog had. Op 29 april was het huwelijk van Hitler waar Goebbels getuige was. Daarna stelde Hitler Goebbels aan tot Kanselier van het Derde rijk. Hitler beval hem samen met Magda en de kinderen Berlijn te verlaten. Op 30 april 1945 om 15.30 overleed Hitler en aanvaarde Goebbels zijn ambt. Hitler had zichzelf door de mond geschoten. Zijn lichaam werd verbrand in de tuin. Goebbels wilde dat er ook voor hem een brandstapel zou zijn. Goebbels vertelde zijn kinderen een verhaaltje voor het slapen gaan en toen ze ingedommeld waren kregen ze één voor één een injectie met nembutal. Een paar minuten daarna volgde de dood van Goebbels en Magda. Goebbels en Magda werd verbrand en enkele uren later gevonden door de Russen. Het hele gezin werd begraven in een massagraf zonder aanduiding.