Charles Pierre Baudelaire ( Parijs,9 april1821 – 31 augustus1867)
Charles Baudelaire is een van de grootste Franse poëten. Tijdens zijn leven werd hij niet bepaald veel gelezen maar na zijn dood wel. Hij stond bekend als de onbegrepen dichter een beetje à la Van Gogh in de schilderkunst.
Baudelaire heeft een tragisch leven gehad. Toen hij jong was had hij al niet zo’n goeie band met zijn vader. Toen hij 6 jaar oud was overleed zijn vader. Zijn moeder hertrouwde met een bataljonscommandant, generaal Jacques Aupick (1789-1871). Baudelaire had een hekel aan zijn stiefvader. Het was een strenge en stuge man. In 1836 werd Charles ingeschreven in hetLycée Louis-le-Grand dit is een middelbare school in Parijs. Hij werd alleen in 1839 van school gestuurd om een kleinigheid tijdens de filosofieles. Na dit accident ging Baudelaire een wild leven leiden. Hij was een jaar of 18 en leefde er op los. Hij gebruikte allerlei drugs, dronk en was niet vies van een hoertje. Op zijn 21ste erft hij 7500 franc. Dit was voor die tijd een inmens groot bedrag. De helft van dat geld maakt hij binnen 2 jaar op aan antiek, drank, drugs, enz. Hij was ontzettend gul en gaf ook veel weg aan ‘’vrienden’’. Deze ‘vrienden’ maakte daar dan ook gebruik van. Baudelaire was een complexe vent. Hij was erg cinisch en hij had last van depressies. Hij heeft ook een keer een zelfmoord poging gedaan. Baudelaire had een zwak voor de lelijkheid. Hij vond dat gene dat mensen omschrijven als slecht mooi. Hij schreef daar dan ook vaak over. Baudelaire zocht toevlucht in de drank en drugs. Aan deze verslaving overleed hij uiteindelijk. Hij is maar 46 jaar geworden.
Werk
Periode: 19e eeuw
Genre(s): Poëzie, kunstcriticus
Stroming: Symbolisme
Bekende werken:Les Fleurs du mal 1843 - 1862, Salons 1845 - 1859
Jean Nicolas Arthur Rimbaud (Charleville, 20 oktober 1854 – Marseille, 10 november 1891)
Arthur Rimbaud is opgegroeid in het dorpje genaamd Charleville. Charleville is een somber en deprimerend dorp. Er gebeurt vrij weinig en voor jongeren is er niets te beleven. Rimbaud was een jongen die geïnteresseert was in het leven. Hij wou de wereld ontdekken en verkennen. Hij wou groter dan Charleville. Rimbaud was een slimme jongen en sloeg een paar klassen over op school. toen hij op het Collège de Charleville studeerde, verscheen zijn eerste gedicht Les Etrennes des orphelins in het tijdschrift Revue pour tous. Twee weken na publicatie van dit gedicht verschijnt er een nieuwe leraar op het college, de 22-jarige Georges Izambard. Izambard was net als Rimbaud een geïnspireert mens. Hij zette de nu 15 jarige Rimbaud aan tot het schrijven van meer Poëzie. Zijn moeder was echter niet zo blij met het contact tussen de twee. Ze vond dat Izambar haar kleine jongen te grote ideëen gaf. Rimbaud trok zich daar weinig van aan en bleef contact houden met zijn oudere meester, in die periode schreef hij het gedicht Ophélie, tot op de dag van vandaag word dit gedicht nog steeds beschouwd als een van de beste gedichten van Rimbaud.Op 24 september 1871 vertrekt Rimbaud op 16 jarige leeftijd naar Parijs, op uitnodiging van de door hem bewonderde dichter Paul Verlaine. In Parijs gaat Rimbaud bij Paul Verlaine en zijn jonge echtgenote Mathilde Mauté wonen. Al snel ontstaan er spanningen in het gezin omdat Mathilde vind dat Verlaine te veel tijd spendeert met Rimbaud. Ik geef Mathilde ook helemaal gelijk want de twee ontwikkelde een homoseksuele relatie. Verlaine was helemaal smoorverliefd op de mysterieuse en rebelse Rimbaud. Maar het was wel duidelijk dat Verlaine de liefde heftiger ervaarde dan Rimbaud. Verlaine introduceert Rimbaud bij de symbolisten van Parijs. Dit is een groep bekende dichters van die tijd. Deze kregen echter al snel genoeg van Rimbaud vanwege zijn arrogantie en woedenuitbarstingen.
Door de problemen die Rimbaud veroorzaakt en onder druk van zijn vrouw en haar familie brengt Verlaine Rimbaud onder in een kleine kamer inParijs. Dit maakt de twee echter helemaal niets uit want ze gaan gewoon lekker door met hun homoseksuele verhouding ookal wonen ze niet meer in het zelfde huis. Hun relatie wordt op verschillende manieren geopenbaart tot het verdriet van de inmiddels zwangere Mathilde. De klootzak! Rimbaud en Verlaine leefde als twee vagenbonds.Ze dronken lekker veel absint en neukte er op los.
In februari 1872 keert Rimbaud terug naar Charleville en zijn moeder. Hij blijft wel met Verlaine optrekken, die tijdelijk zijn vrouw verlaat om samen met Rimbaud te gaan leven en rondtrekken. In die periode schreef Arthur Rimbaud een groot gedeelte van Illuminations en Une saison en enfer. Die laatste gaat over zijn relatie met Verlaine. Na een van hun vele ruzies besluit Verlaine terug te keren naar zijn vrouw, waarop Rimbaud hem bestookt met pathetische brieven, waarin hij smeekt of hij terug komt. Ik zelf denk dat daar een andere reden voor is dan zijn liefde voor Verlaine. Want zo groot was die liefde niet. Hij gebruikte Verlaine vooral voor zijn eigen carière.
De biografie gaat verder na deze boodschap.
Verder lezen
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden