Toulouse Lautrec

Toulouse lautrec

Henri-Marie-Raymond de Toulouse Lautrec Monfa is geboren op 24 november 1864 en is opgegroeid in Albi, Zuid-Frankrijk. Toen hij klein was kampte hij met allerlei gebreken. Een er van is een botaandoening. De reden hiervoor is inteelt, zijn ouders waren namelijk neef en nicht.

In zijn kindertijd brak hij zijn beide benen, die, door een slecht herstel, niet meer meegroeiden met de rest van zijn lichaam. Lautrec werd niet langer dan 1 meter 52.

Hij was dan wel klein maar deze tekortkoming zorgt er voor dan hij zich groot gaat maken in de artistieke wereld. Dit door zijn uitzonderlijke artistieke begaafdheid.

Lautrec was een man die perfect kon tekenen en schilderen. Hij begon met het tekenen en schilderen van de paarden, palfreniers (= 2de koetsier), equipages (= rijtuig met alles wat erbij hoort), ruiters en amazones die hij in zijn jeugd tegenkwam.

Dat talent heeft hij voor een deel geërfd van zijn vader en zijn nonkel. Die deden het vooral voor het amusement maar onderhielden wel contacten met grote schilders waar ze Lautrec later aan voorstelden.
Ondanks die contacten raakte hij pas helemaal ingeburgerd in de wereld van de kunstenaars door een toevallige ontmoeting met Fernand Cormon, een bekende Franse schilder.

Toen hij naar Parijs ging werd Lautrec een schilder, een chroniqueur en een afficheontwerper. Hij beeld de vunzigheid, de politieke wanorde en de hypocrisie uit. Hieruit haalde hij enorm veel voldoening. Maar zijn omgeving begreep niet wat hij schilderde. Daarvoor was zijn werk te ongewoon voor zijn tijd. Alleen zijn medekunstenaars zagen wat voor een talent Lautrec had. Zij zagen niet alleen een misvormd mannetje, maar ook zijn groot hart en zijn passie voor schilderen. Hij stond bekend als een decadente aristocraat die in zijn werken kijkt en weergeeft. Hij moraliseerde niet en gaf geen pretentieuze commentaar.

Lautrec heeft altijd al een goede, vaak te sterke band met zijn moeder gehad. Maar toen hij naar Parijs verhuisde ruilde hij zijn geborgen levensstijl om voor de wereld van de Bohemiens in Montmartre, en het kasteel waar hij in opgeroeid was ruilde hij voor het bordeel en de cabarets. Alleen door zich van de strenge en benauwde opvoeding die hij kreeg van zijn moeder af te keren, kon hij onafhankelijk worden en de persoon worden die hij was. Zonder deze grote stap in zijn leven zou zijn talent niet ontwikkeld worden en zou hij geen grote werken gemaakt hebben.

In 1891 werd Toulouse Lautrec op een paar dagen bekend bij het grote publiek. Dit kwam door zijn eerste affiche. Het was een aankondiging voor een show in de Moulin Rouge. Hij schilderde een, uit die tijd, heel populaire danseres die in een iets wat vulgaire houding stond. Dit natuurlijk in het kader van de tijd waarin hij leefde. Er werden enorm veel aanplakbiljetten van zijn affiche gedrukt die op vele plaatsen kwamen te hangen.

Net zoals Van Gogh was hij een bewonderaar van Japans houtsnijden. Daarin zijn grote lijnen en effen vlakken essentieel. Hij zij dat een affiche van op de straat wordt bekeken. De afbeelding moet dus ver dragen. Daarom zijn details onbelangrijk en overbodig. Hij paste deze techniek later ook toe in zijn schilderijen. Om de grote effen vlakken te verkrijgen gebruikte hij een doek of karton die al een grondkleur had. Op de deze kleuren begon hij dan te ontwerpen. Lautrec vond dat deze techniek een groot voordeel had. Hij kon vlugger werken omdat hij het oppervlak niet moest inkleuren.

Eind jaren ’90 werd zijn alcoholverslaving echt erg. Hij kon zijn drang tot zelfvernietiging niet tegenhouden. Zijn moeder bracht hem binnen in het ziekenhuis nadat hij een alcoholvergiftiging had opgelopen. Vanaf toen is hij snel achteruit gegaan. Toulouse Lautrec stierf op 9 september 1901. Hij was amper 37.

De werken van Lautrec behoren tot het Postimpressionisme. Dit is een stroming binnen het impressionisme. Hij had deze stijl al uitgevonden alvorens het zo genoemd werd. Hij rebelleerde tegen zoetsappige uitbeeldingen en de kitsch van die tijd. We kunnen zijn kunstwerken beter begrijpen als we rekening houden met het feit dat hij een zeer uitgesproken persoonlijkheid had.
Ondanks zijn zeer dominante moeder kon hij deze toch ontwikkelen. Hij had de visie dat een kunstenaar zich moest blijven ontwikkelen. Hij moet zoeken, en blijven zoeken, en steeds meer willen. Dit zien we dus in zijn werken.( als we den boek doorgeven moeten ze naar de evolutie zien)
Lautrec koos ervoor het leven zo realistisch mogelijk weer te geven, ook al roept dit kijken naar de realiteit diepe emoties op, de opvulling misschien niet maar de contouren zijn realistisch. Dit vond hij toen belangrijk)
In grote lijnen bevatten de werken van Toulouse Lautrec 3 grote thema’s: portretten, Parijse scènes uit de theaterwereld en vrolijke scènes uit het dagelijkse leven.
Veel werken zijn gebaseerd vanuit de veronderstelling dat er veel open ruimtes gecreëerd moeten worden die voor een gevoel van vrijheid en beweging moeten zorgen. Toch is er een grote tegenstelling in zijn werken. Hij probeerde de wereld van toen weer te geven, maar toch wilde hij een onderscheid maken tussen die wereld en de aard van de mensen.
We zien ook in zijn werken dat hij zeker geen onbezorgde kijk had op het leven. Het zijn de overblijfselen van zijn moeilijke kindertijd en zijn een slechte gezondheid. We zien de beelden van een man die ongelukkig is. We zien daarom ook dat Lautrec zelfs in feestelijks scènes iets van pessimisme en bitterheid stopt. We zien dat hij een wereld schildert waarvan hij deel uit maakt, ook al valt dit hem heel zwaar.
In het algemeen zien we twee factoren die zijn visie in zijn werken vertonen. Zijn gezondheidsproblemen en zijn uitzonderlijk artistiek talent.