Vernietiging

De vernietiging der mensheid door technologie ‘Project Mayhem’. Het fictieve project uit de film ‘fight club’ om een groot deel van de overheidsgebouwen, banken en creditcardinstellingen op te blazen met als doel de bankrekeningen van de gehele mensheid terug te brengen naar ‘0’. Gelukkig alleen maar fictie, maar wat als het echt zou gebeuren? Het gevolg zou massahysterie zijn, algemene chaos omdat we ons geld en bezittingen toeschrijven aan onbekende bedrijven met leuke slogans. Je zet je geld om in nummertjes, en als die nummertjes verdwijnen gaat ieders kapitaal in het niets op. De banken zouden met een grote stapel geld en obligaties zitten waarvan elk slim mens het grootste deel zal claimen. De wereld zou vergaan zonder te vergaan, en bijna niemand zou kunnen overleven. Ik vraag me wel eens af wanneer we als mensen zo afhankelijk van iets zelfgemaakt als een plastic kastje met glazen beeldscherm zijn geworden. De waarheid is dat we de werkelijk, fundamenteel belangrijke zaken van het leven al lang uit het oog zijn verloren. De vervreemding van onszelf is ongeveer begonnen toen we computers, scanners, waterkokers, tosti –apparaten, ladyshaves en haarkrullers zijn gaan maken, gebruiken en er op zijn gaan rekenen. De technologie heeft ons als mens verblind voor de dingen die er werkelijk toe doen en ze heeft ons decadent en arrogant gemaakt, de paar beginselen van de vernietiging van het individu. Als ik mijn stelling zo formuleer dringt de vraag of we ooit wel echt individuen zijn geweest zich op en mijn antwoord hierop is misschien wel heel naïeve en hoopvolle ‘ja’. Dat we nooit werkelijk een eigen keus hebben gehad wil ik niet beweren, maar dat het moeilijk is zelfstandig te denken en beslissen in deze tijd, daar ben ik van overtuigd. Technologie heeft hier een dikke vinger in de pap. Onder technologie versta ik de technologische apparaten die we in het dagelijkse leven gebruiken zonder dat we ze werkelijk nodig hebben, maar ook de technologische instellingen zoals verscheidene overheidsinstellingen, banken en bedrijven die de techniek van nu gebruiken om ons te manipuleren. Het klinkt erg overdreven, maar men is makkelijk te beïnvloeden door televisie, radio en kranten, de spreekbuizen van de overheid. Een voorbeeld: er breekt oorlog uit tussen Afghanistan en Amerika, de eerste buitengewoon arm, geen economisch interessant land en de tweede de laatst overgebleven wereldmacht waarvoor veel landen vrezen. Een land is niets zonder steunende bevolking, dus worden de inwoners van Amerika gehersenspoeld en gemanipuleerd zodat ze achter de ‘rechtvaardige’ oorlog tegen terroristen staan. Verder krijg ik een vaak een beetje de kriebels van het idee altijd in de gaten te worden gehouden door satellieten en geheime CIA –instellingen, het idee nooit werkelijk vrij te kunnen zijn. Technologie die wordt aangewend mensen in de gaten, rustig, in het gelid, kalm en volgzaam te houden, als een kudde schaapjes. Het tegenargument op deze manipulatie is dat je niet hoeft te luisteren als je niet wilt. Dat is ook zo, maar nu vergeet men één belangrijk dingetje. Mensen hoeven niet na te denken, dat doet de technologie, overheid en media wel voor ze, en als het niet hoeft, waarom zou je het dan doen? Een vicieuze cirkel. Aan een bepaalde vorm van controle ontkom je natuurlijk nooit. De maatschappij dwingt iedereen zich op een bepaalde manier te gedragen, en daar kan niemand zich aan onttrekken. De waarden en normen van de maatschappij waarin je leeft worden ook jou waarden en normen. Niet perse slecht, maar ook niet altijd goed. We verliezen naar mijn idee de echte zin van het leven uit het oog door diezelfde maatschappij, maar de technologie waar ik zo zwaar tegen pleit helpt hier ook een handje. Men houdt zich amper bezig met écht leven omdat dat allang niet meer hoeft. We worden van alle kanten dood gegooid met commercie, nutteloze apparaten en normen die de reden tot leven meer en meer verdoezelen. ‘De dingen die jij bezit bezitten jou op een gegeven moment. ’ Een waar gezegde. Is het nou echt van essentieel belang hoe groot je huis is of hoe duur je kleren zijn? Jij bent niet je kleren, je auto of je hoeveelheid geld, daar draait het leren en leven niet om. De kennis waar ik aldoor over spreek is een bepaalde vrede die je met jezelf hebt en de rijkdom die je geestelijk hebt vergaard gedurende het leerproces dat men leven noemt. Je kunt beweren dat je tot inzichten kunt komen terwijl je van techniek gebruik maakt, maar volgens mij werkt dit niet in het Westen van nu. Natuurlijk lijkt het nutteloos je af te zonderen van de luxe van nu, maar de waarheid is dat een ‘basis’ leven je innerlijk verbeterd. Omdat je je niet druk meer hoeft te maken over onnodige technische probleempjes, de nieuwste rages en of je niet een nog snellere auto moet kopen ‘die jou als persoon vertegenwoordigd’ ben je meer bezig met het vinden van jezelf en zoveel meer.

Techniek die je niet nodig hebt staat het vermogen tot denken in de weg, en belemmert je in je vrijheid. Men wilt toch wérkelijk weten, leren en ontdekken? Hoe kan dit als het meeste denkwerk door een machine of ander persoon wordt gedaan? Kort gezegd beïnvloedt de techniek onbewust meer dan men denkt, wat een slechte zaak is. Als je niet de mogelijkheid wordt geboden rustig een leven te leiden zonder alle verblindende zaken eromheen, zal men nooit écht vrij zijn. Je houdt je automatisch te veel bezig met dingen die er toch niet toe doen en dat maakt het individu als een dwaas met zijn ogen dicht in een eindeloos lange gang, opzoek naar het lichtknopje. Open je ogen en je ziet dat altijd al licht was. Breek los!