Tweede fase

Tweede fase, mmmm nou ja, moet maar…. Ik wil mijn betoog gaan houden over een zaak die ons allemaal bezighoudt. Over de tweede fase is altijd erg veel gepraat en er zal ook nog veel over gepraat worden. Er is allerlei kritiek op de tweede fase, al vind ik wel dat die kritiek vooral op de uitvoering is zoals die er nu is. De theorie van de tweede fase is een goede zaak, alleen pakt Den Haag het allemaal niet erg slim aan. Eerst zal ik jullie even zeggen wat de eigenlijke bedoeling was van Den Haag bij de invoering en wat de doelstellingen waren. Men wilde ten eerste voorkomen dat er zogenaamde ‘pretpaketten’ gekozen konden worden met veel vakken als tekenen en maatschappijleer en uitsluitend engels en Nederlands. Men zou meer gestuurd moeten worden in zijn keus om beter te zijn boorbereid op het Hoger Onderwijs. Zoals jullie weten is dat probleem onervangen door de keuze te beperken tot drie profielen die alle een richting binnen het vervolgonderwijs aangeven; de techniek, de economie, de cultuur, de gezondheid. Het andere wat er ook ingevoerd is, is het studiehuis. Het studiehuis staat voor zelfstandig leren en werken met vooral een eigen verantwoordelijkheid voor dat werken. Ook die verantwoordelijkheid wordt de leerlingen gegeven omdat dat ook van ze verwacht wordt op het Hoger Onderwijs. Het probleem wat er is ontstaan is dat Den Haag een systeem volledig heeft omgegooid. In plaats van die zelfwerkzaamheid in te voeren en de leermethode (nieuwe boeken, nieuwe manier van lesgeven) hetzelfde heeft gehouden. Opzich is namelijk het idee van studiewijzers een goed principe, maar dat is niet iets wat zoveel problemen met zich had meegenomen. Ook het kiezen van ‘voorgekozen’ vakkenpaketten is geen probleen. Een nadeel van de tweede fase is dat het idee van verantwoordelijkheid misschien wat ambitieus is. Het is namelijk zo dat de leerlingen net uit de derde klas komen (hun eerste vriendinnetje hebben) en dat er van hen verwacht wordt dat ze WILLEN leren. Nou zitten deze leerlingen in de levensfase Puber en het is toch wel erg verleiderlijk om gewoon ‘op eigen verantwoordelijkheid’ hartjes te gaan zitten tekenen. (bij wijze van spreke) Ik kom nu ook op mijn volgende punt. Je mag eigenlijk geen fouten meer maken vanaf klas 4v. Elke fout die je maakt komt op je SE en straft je de komende 3 jaar nog af. Ik vind dat een heel erg kritiek puntje dat qwe absoluut niet zijn voorbereid op de tweede fase, en dat het de bedoeling was dat we door schade en schande wijs zouden worden. Maar die schade staat nog steeds op mijn SE-gemiddelde en ik vind dat erg vervelend. De examenresultaten zoals die afgelopen jaar waren zijn opvallend goed. Al is dit schijn, want de examens zijn ook makkelijker gemaakt dan die ouwe stijl. Aan de ene kant is dat natuurlijk goed, want we zijn natuurlijk ook een soort proefkonijnen, maar dat wil niet zeggen dat we ons niet zorgen moeten maken over dit schoolsysteem. Ook zijn allerlei praktische opdrachten verlicht. Verder vind ik het een tameljik zwaktebod van mevrouw Adelmund om nu te zeggen dat scholen het vak ANW op eigen inzicht mag invullen. Wat blijft dan opeens als het ambitieuze gepraat over aansluiting op het hoger onderwijs etc. Opeens is mevrouw Adelmund als was in onze handen (van de leerlingen) en ik zou bijna gaan twijfelen over de waarde van mijn VWO-examen straks na 6v. Wat is het allemaal nog waard als alles wordt opgewaardeerd en als alles verlicht wordt als men met 6000 man op het Buitenhof staat! Vaak ook wordt het hele idee van zelfstandigheid totaal vergeten zoals bij de vakken wiskunde en nbatuurkunde. Een leraar is het hele uur aan het woord, dit omdat de leraar bang is om de leerlingen het diepe in te gooien. En dit is volledig terecht. Een bèta-vak ís nou eenmaal niet zelfstandig te leren. Men kan een wiskundesom niet beredeneren! Dit is absurd dat hier geen rekening mee is gehouden! Maar goed, dit probleem heeft zichzelf dus opgelost doordat leraren dus gewoon lesgeven. Een nadeel is trouwens ook dat er bij veel andere vakken nu geen les wordt gegeven en de leraar uitsluitend ene coach is. Maar dát is niet waar de universiteiten en Hogescholen leraren voor opleiden! Zet die mensen die coachen maar naast het hockeyveld in plaats van dat zij leerlingen achter hun kont aan moeten zitten om hun werkstukje zus, en PO zo, in te leveren. Daarbij lokt Den Haag zo ook een lerarentekort uit. Wat heeft een didactisch opgeleide te doen met coachen. Zo iemand is opgeleid om met zijn vak bezig te zijn en dat over te brengen. Maar zoals ik al zei, is dit bij de betavakken niet het geval en wordt er nog gewoon les gegeven. Verder is alles niet goed gecoördineerd. De studiewijzers wekken de indruk dat alle secties allemaal op een eilandje leven en dat die eilandjes elkaar willen overtreffen. Ze willen allemaal voorkomen dat één eilandje het grootste wordt en dus gaan alle eilandjes elkaar overtreffen. De druk bij de vakken is niet in proportie en alle verplichte PO’s en werkstukken zijn vaak nogal ingelukkig geplanned. Maar dit si een probleem wat met praten van secties gemakkelijk opgelost zou kunnen worden. WIJ ZIJN NIET DE ENIGE DIE MOETEN PLANNEN, DE LERAREN MOETEN OOK PLANNEN! Maar, dit alles heeft ook weer voordelen, voor zover ik het kan vergelijken aangezien ik nooit in het oude systeem heb gezeten. * Men is beter in staat om uitsluitend voor hemzelf nuttige dingen te doen. * Verder heeft men meer speling doordat alles al vanaf 4v meetelt al heeft dit dus ook nadelen zoals ik dat al noemde. Ik stel voor om 4v als een soort overbrugging te nemen zodat de leerlingen kunnen wennen en zodat ze nét dat jaartje ouder zijn en dat scheelt erg veel in deze levensfase. Verder zouden leraren beter met elkaar moeten overleggen qua inleveren van projecten en werkstukken. Desnoods een Jaarplanning met alles zaken die ingeleverd moeten worden van 10 SBU of meer, zodat de secties wel gedwongen worden om met elkaar in overleg te gaan.