Tegen de legalisering van softdrugs

Wij zijn dus tegen legalisering van softdrugs omwille van vele redenen. In werkelijkheid zijn cannabisproducten bijzonder slecht voor de gezondheid, zowel lichamelijk als geestelijk.

In de eerste plaats hebben diverse studies aangetoond dat iemand die vijf joints per week rookt even veel kankerveroorzakende chemicaliën binnen kan krijgen als iemand die een pakje sigaretten per dag rookt. En we weten inmiddels hoe ongezond dat is. Niet voor niets staat tegenwoordig met grote letters op sigarettenpakjes dat roken dodelijk is.

In de tweede plaats leidt het gebruik van cannabis tot ernstig geheugenverlies, een vertekende waarneming, afname van het concentratievermogen, verminderd denkvermogen, een verminderd vermogen problemen op te lossen, minder initiatief en een afname van de motivatie om wat te ondernemen. Cannabis produceert een chronisch passief individu, dat liever in bed blijft liggen dan op te staan en iets met zijn leven te doen. De meeste gebruikers van cannabisproducten zijn jong en zitten nog op school of doen een studie. Het gevolg van hun gebruik is slechtere school- en studieresultaten en vaak ook schooluitval: iets wat hun hele verdere leven dramatisch beïnvloedt. Sommige gebruikers zullen inderdaad in staat zijn hun drugsgebruik door een grote mate van zelfdiscipline binnen zulke strikte grenzen te houden dat hun leven er verder niet onder lijdt, maar voor velen geldt dat niet. Hun drugsgebruik gaat ten koste van hun verantwoordelijkheden thuis in het gezin, op het werk of in de studie. Een flink aantal glijdt daardoor af en maakt de mogelijkheden die ze hebben niet waar. Verreweg de meesten daarvan komen niet letterlijk op straat terecht en daarom is die schade min of meer onzichtbaar voor de statistieken, maar ze is er niet minder reëel om.

Gebruik zal toenemen
Als op iedere straathoek drugs verkocht zouden mogen worden, zal het aantal gebruikers automatisch sterk stijgen. Dat geloven althans de tegenstanders van legalisering van drugs. Vooral jongeren, die toch al een kwetsbare groep vormen, zullen daardoor sneller in de verleiding komen om drugs te te gebruiken. Tegenstanders menen dat dat leidt tot een stijging van de kosten voor de maatschappij: meer jongeren zullen hun school niet afmaken en meer mensen zullen hun baan verliezen (of nooit aan het werk komen), waardoor het aantal uitkeringen in Nederland stijgt.

Drugsgebruik is immoreel
De felste tegenstanders van legalisering van drugs beroepen zich bij voorkeur op dit argument. Vooral in de Verenigde Staten spelen emoties een grote rol in de discussie over drugs. De gedachte dat drugs het karakter van mensen aantasten en het gebruik uiteindelijk leidt tot het moreel verval van de maatschappij is pas later in de twintigste eeuw in Europa overgenomen

Criminaliteit verdwijnt niet
Tegenstanders van legalisering zetten grote vraagtekens bij de aanname dat de criminaliteit minder wordt als drugs uit het illegale circuit worden gehaald. Het is een illusie, zo zegt bijvoorbeeld de Amerikaanse Drug Enforcement Administration, om te denken dat criminelen zomaar afstand zullen doen van een zeer winstgevende bedrijfstak..

Bedreiging volksgezondheid
Er is geen land ter wereld waar drugs als gezond worden beschouwd. Wel lopen de meningen sterk uiteen wanneer het gaat over de mate waarin bepaalde drugs verslavend zijn en over de vraag of er onderscheid gemaakt moet worden tussen lichamelijke en geestelijke verslaving. Wat in het buitenland vaak tot onbegrip leidt, is het feit dat in Nederland de volksgezondheid juist een reden is om softdrugs te gedogen: achterliggende reden is dat gebruikers van softdrugs zo niet in een illegaal circuit verzeild raken, waar ze met harddrugs in aanraking kunnen komen.

Internationale verdragen
Landen kunnen niet op eigen houtje besluiten om het gebruik of de productie van een of verscheidene drugs te legaliseren. Vrijwel alle landen zijn gebonden aan afspraken in internationaal verband over de bestrijding van soft- en harddrugs. Nederland heeft te maken met verdragen van de VN en met wetten en regels die gelden binnen de Europese Unie.

Van softdrugs naar harddrugs
Het gebruik van cannabisproducten is bovendien het voorportaal van het gebruik van harddrugs. Niet voor iedereen, natuurlijk. Maar iedereen die aan de harddrugs verslaafd is, is ooit begonnen met cannabis. De werelden van softdrugs en harddrugs zijn niet te scheiden, ook niet als softdrugs gelegaliseerd worden. Dat ze onafscheidelijk zijn, komt niet door het beleid, maar door het feit dat het beide drugs zijn.

Tenslotte, begint cannabis – en met name wiet, dat het meest gebruikt wordt – zelf steeds meer een harddrug te worden, omdat het roeseffect dat erdoor teweeg wordt gebracht steeds krachtiger wordt. Dit is dankzij het feit dat het percentage van de effectieve stof erin (THC) steeds verder oploopt. Tegenwoordig is dat al het viervoudige van wat het twintig jaar geleden was. Een cannabisverslaafde die aanklopt bij een afkickcentrum is er tegenwoordig vaak slechter aan toe dan zijn heroïneverslaafde evenknie.

Eventueel tegenargument:
Softdrugs zijn niet schadelijker voor de gebruiker dan alcohol en sigaretten. En die zijn toch ook vrijelijk verkrijgbaar?
De overheid discrimineert softdrugsgebruikers, zeggen de voorstanders van legalisering. Immers, andere roesmiddelen zoals alcohol en tabak zijn wel legaal en vrij verkrijgbaar, terwijl de gezondheidsrisico's van drugs niet groter zijn dan die van alcohol en tabak. Zegt men.

Dat laatste – dat de gezondheidsrisico's van drugs niet groter zijn dan die van alcohol en tabak – is juist de vraag. We hebben al gezegd dat iemand die vijf joints per week rookt even veel kankerveroorzakende chemicaliën binnen kan krijgen als iemand die een pakje sigaretten per dag rookt. De kans dat iemand die regelmatig alcohol gebruikt aan alcohol verslaafd raakt, wordt door deskundigen becijferd op 10 procent, terwijl de kans dat een regelmatige softdruggebruiker verslaafd raakt aan drugs een stuk hoger schijnt te zijn. Maar zelfs als het waar zou zijn dat de gezondheidsrisico's van drugs niet groter zijn dan die van alcohol en tabak, dan nog is de klacht absurd en geeft ze blijk van een werkelijkheidsvreemde studeerkamermentaliteit. Laat het zo zijn dat we discrimineren tussen enerzijds drugs en anderzijds alcohol en tabak. We hebben al genoeg problemen met de alcohol- en tabaksverslaving. Beide eisen een enorme tol. Ze vernietigen honderdduizenden mensenlevens. Op nog een probleem erbij zit niemand te wachten. In plaats van drugs vrij te geven, omdat alcohol en tabak vrij te koop zijn, moet de conclusie andersom zijn. Omdat alcohol en tabak in vele opzichten even problematisch en onwenselijk zijn als drugs, zou ook de consumptie daarvan eigenlijk meer aan banden moeten worden gelegd.