Taakstraffen
Al sinds mensenheugenis zijn er mensen die zich niet aan de regels houden. Deze mensen worden hiervoor gestraft, over de manier waarop gestraft moet worden, is niet iedereen het eens. Voor 1981 was het duidelijk: deed je iets verkeerd, dan belandde je in de gevangenis. Maar in 1981 begonnen mensen te twijfelen aan het positieve effect van gevangenisstraffen en werd er een alternatief in gevoerd: de taakstraf. In plaats van achter de tralies, mocht je helpen om de maatschappij beter te maken. Maar taakstraffen zijn niet de juiste oplossing.
Een voordeel van een taakstraf zou zijn dat jongeren die de fout in gaan geen strafblad krijgen en dus een betere kans hebben op een normale terugkeer in de samenleving. Na een gevangenisstraf krijgen ze dat wel en dat blijft hun een leven lang achtervolgen. Maar het is niet gezegd dat dit voordeel opweegt tegen de bijkomende narigheden waar je als taakbestrafte mee in aanraking komt. Want als je als 16-jarige een taakstraf opgelegd krijgt om een plantsoen in je buurt te schoffelen, kan je daarbij gezien worden door je vrienden, familie en buren. Je schaamt je en zal je niet meer normaal kunnen gedragen in de buurt van je familie en bekenden. Het is niet goed voor jongeren om niet zichzelf te kunnen zijn, zelfs niet waar je je normaal veilig hoort te voelen.
Verder ontbreekt het bij taakstraffen aan een afschrikwekkende werking. Als je weet dat er op een misdrijf geen zware straf ligt, dan heb je niet het gevoel dat je het misdrijf niet kan plegen. Voor iemand die makkelijk aan geld wil komen kan de verleiding erg groot zijn om een oud vrouwtje te overvallen, zeker als hij weet dat hij daarbij alleen maar 24 uur aan taakstraf krijgt opgelegd. Dan is de keus voor hem snel gemaakt. Als er echter een langdurige gevangenisstraf op zou staan, denkt zo’n iemand wel twee keer na voordat hij dat oude vrouwtje zal beroven.
Daarbij biedt een taakstraf onvoldoende genoegdoening aan de slachtoffers. Stel dat bij de beroving het oude vrouwtje tegen de grond klapt en daardoor indirect overlijdt aan haar verwondingen. Dan zullen de kinderen van het slachtoffer het liefst zien dat de misdadiger zwaar boet voor zijn wandaden. Maar als de misdadiger slechts een taakstraf krijgt omdat hij pas 16 is, zal de familie zich niet juist behandeld voelen, en misschien wel het heft in eigen handen nemen. Het gevolg is een samenleving vol chaos, waarin slachtoffers zich genoodzaakt voelen eigen rechter te moeten spelen, zonder nog enig ontzag te hebben voor de rechtstaat.
Tenslotte kan je je afvragen of de maatschappij geholpen is met taakbestraften die ongemotiveerd en chagrijnig in bijvoorbeeld een ziekenhuis of zorginstelling aan het werk zijn. Op die manier straf je ook nog eens de mensen die in zekere zin afhankelijk zijn van mensen die hun taakstraf komen uitvoeren.
Het is dus wel duidelijk dat taakstraffen voornamelijk problemen opleveren, en al helemaal geen oplossing zijn voor crimineel gedrag. Laten we hopen dat dit inzicht snel bij de politici doorbreekt, zodat we gauw terug kunnen gaan naar het strafsysteem van voor 1981.
REACTIES
1 seconde geleden