“Plastische chirurgie moet niet aangemoedigd worden”
Plastische chirurgie verlegt haar grenzen. Het maakt niet meer uit of je knap geboren wordt of niet en ook littekens van een losbandig leven kunnen weggewerkt worden. Of het probleem nou flaporen, een scheve neus, wallen of een verminkte hand is: alles kan verholpen worden. Zonder borstvergrotingen, liposuctie en botox hoor je er tegenwoordig niet meer bij. Programmamakers spelen hierop in door make-overprogramma’s op de buis te toveren. Ze verdienen miljoenen met het laten zien van een cosmetische verbouwing. Er worden professionele artsen bijgehaald voor al het advies en snijwerk. Om de littekens te verbergen komt er een heuse stylist die de make-up aanbrengt en kleding drapeert. Dit alles gebeurt met een lachend gezicht ernaast van de, uiteraard, zeer mooie en hippe presentatrice. Is dit normaal? Moeten er zulke sluikreclames voor plastische chirurgie op de tv plaatsvinden? Is het niet onethisch om mensen indirect aan te moedigen om hun lichaam te laten verbouwen? Ik ben van mening dat het onethisch is om plastische chirurgie aan te moedigen op tv.Make-overprogramma’s moeten daarom zo snel mogelijk van de buis verdwijnen.
Cosmetische chirurgie is een goede uitkomst voor velen. Mensen die geboren worden met flaporen of een verminkte hand hoeven niet meer hun hele leven onzeker rond te lopen. Maar om nu deze uitkomst te gebruiken bij elk wissewasje is niet nodig. Mensen die zich onzeker voelen over hun lichaam en een deel ervan willen laten aanpassen, moeten dit zeker doen. Maar door programma’s als “Make me beautiful” en “Extreme make-over” worden deze ingrepen als noodzakelijk voorgesteld. De deelnemer (in dit geval patiënt) is vaak onzeker over zijn of haar lichaam en denkt dat door een extreme make-over deze onzekerheid verdwijnt. De artsen snijden overal in om de patiënt zo zelfverzekerd mogelijk terug de maatschappij in te sturen. Daarom ben ik van mening dat ze van al het geld dat ze in deze shows steken beter een stichting kunnen beginnen die psychologische hulp biedt voor mensen met zo’n laag zelfbeeld. Namelijk bij merendeel van de gevallen die plastische chirurgie ondergaan is het gewoon een psychische kwestie.
Cosmetische behandelingen moeten geen normaliteit worden. Een eenmalige behandeling van neus of oog is begrijpelijk, maar als er elke dag op tv mee wordt omgegaan alsof het de normaalste zaak van de wereld is, is er iets goed mis. Cosmetische behandeling zijn een privilege voor díe mensen die het nodig hebben. Het is en blijft een operatieve ingreep, dit betekent dat het alleen bij echte nood moet worden uitgevoerd. Door op tv deze programma’s te tonen krijgt met een vertekend beeld van de werkelijkheid. Veel plastische operaties gaan fout. Ogen die niet goed meer zonder pijn kunnen sluiten, infecties, bloeduitstortingen, of bij grotere ingrepen zelfs het moeten amputeren van een borst of de dood. Een plastische operatie laten verrichten op je lichaam is een ingrijpende beslissing, deze moet je dus niet overhaast maken en geheel zélf maken. Dit kan niet als je door fictieve shows wordt warm gemaakt en uitgedaagd om zo’n behandeling te ondergaan.
Een aantal mensen zal misschien zeggen: “Gewone operaties worden ook getoond op tv, dus waarom geen cosmetische?” Omdat de gewone operaties erg leerzaam en objectief zijn. De cosmetische operaties daarentegen worden subjectief weergegeven en zijn in een commercieel jasje gestoken. Hierdoor moedigen ze het gebruik van dit soort chirurgie aan, wat niet de bedoeling mag zijn bij operaties op tv.
Het perfectioneren van je lichaam vind ik geen slecht doel, het is ieder zijn persoonlijke keuze. Wel vind ik het een slechte zaak als de media zich met deze keuze gaan bemoeien. Een keuze om jezelf te veranderen is moeilijk en ligt zeer gevoelig. De persoon die de beslissing moet gaan nemen is op dat moment vaak onzeker, kwetsbaar en zeer beïnvloedbaar. Als hij of zij dan compleet wordt overspoelt met positieve ideeën over plastische chirurgie, maakt de persoon vaak een overhaaste beslissing waar zijzelf/hijzelf niet compleet achterstaat. Iemand die een overhaaste beslissing maakt, heeft niet goed de voordelen en nadelen tegen elkaar afgewogen en kent de consequenties van de (eventuele mislukte) operatie niet. Plastische chirurgie moet niet aangemoedigd worden. Daarom moeten de make-overprogramma’s (die plastische chirurgie aanmoedigen) verdwijnen.
Plastische chirurgie verlegt haar grenzen. Het maakt niet meer uit of je knap geboren wordt of niet en ook littekens van een losbandig leven kunnen weggewerkt worden. Of het probleem nou flaporen, een scheve neus, wallen of een verminkte hand is: alles kan verholpen worden. Zonder borstvergrotingen, liposuctie en botox hoor je er tegenwoordig niet meer bij. Programmamakers spelen hierop in door make-overprogramma’s op de buis te toveren. Ze verdienen miljoenen met het laten zien van een cosmetische verbouwing. Er worden professionele artsen bijgehaald voor al het advies en snijwerk. Om de littekens te verbergen komt er een heuse stylist die de make-up aanbrengt en kleding drapeert. Dit alles gebeurt met een lachend gezicht ernaast van de, uiteraard, zeer mooie en hippe presentatrice. Is dit normaal? Moeten er zulke sluikreclames voor plastische chirurgie op de tv plaatsvinden? Is het niet onethisch om mensen indirect aan te moedigen om hun lichaam te laten verbouwen? Ik ben van mening dat het onethisch is om plastische chirurgie aan te moedigen op tv.Make-overprogramma’s moeten daarom zo snel mogelijk van de buis verdwijnen.
Cosmetische chirurgie is een goede uitkomst voor velen. Mensen die geboren worden met flaporen of een verminkte hand hoeven niet meer hun hele leven onzeker rond te lopen. Maar om nu deze uitkomst te gebruiken bij elk wissewasje is niet nodig. Mensen die zich onzeker voelen over hun lichaam en een deel ervan willen laten aanpassen, moeten dit zeker doen. Maar door programma’s als “Make me beautiful” en “Extreme make-over” worden deze ingrepen als noodzakelijk voorgesteld. De deelnemer (in dit geval patiënt) is vaak onzeker over zijn of haar lichaam en denkt dat door een extreme make-over deze onzekerheid verdwijnt. De artsen snijden overal in om de patiënt zo zelfverzekerd mogelijk terug de maatschappij in te sturen. Daarom ben ik van mening dat ze van al het geld dat ze in deze shows steken beter een stichting kunnen beginnen die psychologische hulp biedt voor mensen met zo’n laag zelfbeeld. Namelijk bij merendeel van de gevallen die plastische chirurgie ondergaan is het gewoon een psychische kwestie.
Een aantal mensen zal misschien zeggen: “Gewone operaties worden ook getoond op tv, dus waarom geen cosmetische?” Omdat de gewone operaties erg leerzaam en objectief zijn. De cosmetische operaties daarentegen worden subjectief weergegeven en zijn in een commercieel jasje gestoken. Hierdoor moedigen ze het gebruik van dit soort chirurgie aan, wat niet de bedoeling mag zijn bij operaties op tv.
Het perfectioneren van je lichaam vind ik geen slecht doel, het is ieder zijn persoonlijke keuze. Wel vind ik het een slechte zaak als de media zich met deze keuze gaan bemoeien. Een keuze om jezelf te veranderen is moeilijk en ligt zeer gevoelig. De persoon die de beslissing moet gaan nemen is op dat moment vaak onzeker, kwetsbaar en zeer beïnvloedbaar. Als hij of zij dan compleet wordt overspoelt met positieve ideeën over plastische chirurgie, maakt de persoon vaak een overhaaste beslissing waar zijzelf/hijzelf niet compleet achterstaat. Iemand die een overhaaste beslissing maakt, heeft niet goed de voordelen en nadelen tegen elkaar afgewogen en kent de consequenties van de (eventuele mislukte) operatie niet. Plastische chirurgie moet niet aangemoedigd worden. Daarom moeten de make-overprogramma’s (die plastische chirurgie aanmoedigen) verdwijnen.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden