Naam van de vader?

Opdracht:
De naam van de vader?

Tot voor kort kregen kinderen vanzelfsprekend de naam van hun vader aangenomen dat hun ouders getrouwd waren. Tegenwoordig mag je zelf natuurlijk kiezen welke ouder een kind zijn of haar achternaam meegeeft . Dat kan natuurlijk nog best lastig worden, want waarop baseer je die keuze? De mannen hebben al eeuwen hun naam doorgegeven, zijn nu de vrouwen aan de beurt.

Vind je het een goede ontwikkeling dat er keuzevrijheid is bij het geven van een achternaam?
• Formuleer een duidelijk standpunt voor of tegen deze keuzevrijheid.

Of:
• Formuleer een duidelijk standpunt voor een van beide keuzemogelijkheden, dus vóór de naam van de vader, of vóór de naam van de moeder.

Betoog: Ik ben voor de keuzevrijheid.

- Heeft een vrouw geen contact meer met de vader van het kind, dan moet zij haar kind haar namen moeten mogen geven.
Als het zo is dat een vrouw zwanger is maar zij wil niets met de vader van het kind te maken hebben, en bij het beslissen van de naam heeft die man geen inspraak, dan vind ik dat zij het recht heeft om haar kind haar achternaam te geven. Het kind weet later ook heus wel dat het een vader heeft, maar voor het gevoel van de moeder kan het fijner zijn dat het kind haar achternaam heeft. Want stel nou dat de vader de moeder heeft gekwetst, mishandeld of haar op een andere manier niet leuk behandeld, dan zit zij nog steeds vast aan het feit dat het kind de achternaam van de man zou hebben. Dat is voor haar geen fijn gevoel en later als het kind beseft wat die vader gedaan heeft voelt het kind zich daar misschien ook niet fijn bij. Vandaar dat de moeder ook haar achternaam aan haar kind moet kunnen geven.

- Een vrouw heeft evenveel recht op het doorgeven van haar achternaam als een man.
Waarom zou een man alleen zijn achternaam mogen doorgeven? Ik vind dat als een vrouw graag wil dat hun kind haar achternaam krijgt dan moet dat kunnen. Een man staat naar mijn idee niet boven de vrouw, dus waarom zou het kind per sé zijn achternaam moeten krijgen? De moeder heeft haar achternaam ook gekregen en wil zij die doorgeven moet dat kunnen vind ik. Een vrouw heeft het kind gebaard en is, als je het van die kant bekijkt, meer een stukje van de vrouw dan van de man en heeft zij meer voor het kind moeten doen en laten, dus in dat opzicht heeft de vrouw meer recht om het kind haar achternaam te geven.

- Het moederschap is zekerder.
Als een vrouw zwanger is, weet ze zeker dat het haar kind is. Voor de vader is dat echter maar de vraag. Hij moet maar aannemen dat hij de vader is. Natuurlijk is het meestal zo. Maar mocht de vrouw vreemd zijn gegaan en haar huidig man weet daar niets van en het kind zou bij de geboorte de naam van de man krijgen, dan heeft het kind een achternaam van haar ‘vader’ terwijl dat niet eens haar biologische vader heeft. Kom het kind er later achter dat haar ‘vader’ niet dezelfde achternaam heeft als hij of zij, dan gaat het kind vragen stellen en wil graag weten wie dan wel zijn of haar vader is, en bovendien heeft de vrouw ruzie met de man want die komt er dan achter dat zijn vrouw vreemd is gegaan. Geeft de moeder haar kind haar achternaam dan weet ze zeker dat het kind de achternaam heeft gekregen van één van haar biologische ouders. Ook ik het kind er zeker van dat dat haar moeder is en is het voor het kind logisch dat hij of zij de naam van de moeder krijgt. Zo kan er nooit een misverstand ontstaan. Ook zal, als alleen kijkt naar achternamen, nooit uitkomen of de vrouw in kwestie vreemd is gegaan of niet.

Weerlegging:
Vroeger was de man het hoofd van het gezin. Hij was de baas. Daarom was het logisch dat de kinderen zijn naam kregen want hij stond boven de vrouw en had meer rechten. Hij was ook de baas over de kinderen dus was het niet meer dan logisch dat hij zijn achternaam doorgaf.

Maar omdat dat tegenwoordig niet meer zo is dat de man het hoofd van het gezin is, is het ook niet meer zo vanzelfsprekend dat de man zijn achternaam aan het kind geeft en kan het kind net zo goed de achternaam van de vrouw krijgen.