Legalisering drugs

“De baas blijven over je eigen denkdoos” Nederland is een van de meest drugstolerante landen in de wereld, toch zijn velen van mening dat alle soorten drugs moeten worden gelegaliseerd. Zolang er drugs bestaan, zullen mensen ze waarschijnlijk gebruiken, of het nou gaat over koffie of heroïne, of ze nou gereguleerd of in handen van illegale dealers zijn. Voor softdrugs kent ons land een gedoogregeling van het ministerie van Justitie (maximaal 5 gram in bezit), voor harddrugs bestaat deze regeling niet. Welke voor- en nadelen kleven er aan het legaliseren van alle drugs? Momenteel gaat ongeveer de helft van de politie-, justitie- en gevangeniscapaciteit uit naar drugsbestrijding. Voorstanders van het legaliseren van drugs vinden dat het bestrijden van drugs niet werkt, hoe hard het ook wordt aangepakt. Onze justitiële capaciteit moet worden kunnen ingezet tegen kwalijker zaken als verkrachting of moord. Zij nemen landen als de Verenigde Staten, Frankrijk en China als voorbeeld om te illustreren dat strengere wetten wat betreft het drugsbeleid weinig effect hebben, en in bepaalde gevallen juist averechts werken. In het begin van de 20e eeuw was in de Verenigde Staten alcohol een illegale drug. Doordat de vraag naar alcohol zo groot werd, ontstond er een machtige en legendarische georganiseerde misdaad die zich ook bezighield met andere illegale activiteiten als afpersing, gokken en prostitutie. Criminelen konden voor zakelijke geschillen geen beroep doen op rechtspraak van de staat en hun zakelijke belangen zorgden ervoor dat er veel geld te verdienen was op de “markt voor geweldscriminaliteit”. Het zijn de tegenstanders die hen erop wijzen dat opstopping van het juridische apparaat door drugszaken op zich geen sterk argument is om drugs te legaliseren. Bovendien kan er een situatie ontstaan waarbij, als alle drugs legaal kunnen worden verkregen, mensen van over de hele wereld hier hun drugs halen om het vervolgens in eigen land weer te verhandelen: drugsimport wordt drugsexport. Ook is een groeiende groep drugsgebruikers niet wenselijk, zowel vanuit sociaal als economisch oogpunt niet. “Deze mensen moeten wij als samenleving beschermen tegen zichzelf, zij zien de gevolgen voor de persoonlijke gezondheid niet als bedreigend, we moeten ze dan geen zetje richting de afgrond geven”, aldus Magda Aelvoet op een congres van de “Groene” partijen. Dat iets slecht is voor de persoonlijke gezondheid is geen reden om het te verbieden of verboden te houden. Als de wetgevende macht de burgers per wet een gezonde levensstijl wil opleggen, dan zijn er verboden te bedenken die veel bevorderlijker zouden zijn voor de gezondheid. Andere drugs als alcohol en tabak, hebben gevolgen voor de persoon in kwestie en de omgeving die vele malen ernstiger kunnen zijn. Toch zal het totale aantal drugsverslaafden stijgen. Mensen die blowen zullen sneller de overstap maken naar coke of heroïne. Een gram coke is nu al snel tien maal duurder dan een gram wiet, dit vormt zeker een barrière. Wanneer drugs gratis af te halen zijn, zullen veel mensen het toch een keer proberen met alle gevolgen van dien. En niet te vergeten de mensen die nu verslaafd zijn, voor deze groep zou het gratis verkrijgen van drugs een vrijbrief zijn ongeremd drugs te gebruiken, dit is waarschijnlijk niet de bedoeling. Het legaliseren van drugs brengt als voordeel met zich mee dat we onze justitiële capaciteit minder belasten met eindeloos durende, ingewikkelde drugszaken en dat handelaren hun zwarte winsten niet weer in andere illegale sectoren beleggen. Mogelijke nadelige gevolgen van drugslegalisering zijn een toename in het aantal drugsverslaafden en meer drugstoerisme. De verantwoordelijkheid ligt in beide gevallen bij de mensen zelf, uiteindelijk blijft iedereen de baas over zijn of haar eigen “denkdoos”.