Hoe ver kunnen media en paperazzi gaan om hun verhaal te vertellen

Iedereen kent Diana, Prinses van Wales nog wel. Ze is in 1997 op 36 jarige leeftijd om het leven gekomen. Diana had een relatie met Dodi. De nacht dat ze verongelukten waren ze in Parijs uiteten geweest in het Ritz-hotel. Per auto zouden de twee, vergezeld door een lijfwacht en chauffeur, naar het privé-onderkomen van Dodi in westelijk Parijs vertrekken. Fotografen zetten op motoren en scooters de achtervolging in. Omdat ze de hele avond al lastig waren gevallen door de Paparazzi reed de zwarte Mercedes met daarin Diana en Dodi met hoge snelheid de Alma-tunnel in, waar een maximumsnelheid van 50 kilometer per uur geldt. De chauffeur, op de vlucht voor de paparazzi, reed ongeveer 100 km per uur. In de tunnel raakte de auto een richel langs de muur en kaatste vervolgens naar het midden. Daar botste de wagen frontaal op een scheidingspilaar, tolde om z'n as en kwam als een stuk totaal verwrongen staal tot stilstand tegen de tunnelmuur. De paparazzi snelt op de auto af om te kijken hoe het er mee staat en in plaats van te helpen, schieten ze het ene rolletje na het andere vol. Dodi en de chauffeur waren op slag dood. Enkele uren later stierf prinses Diana.

Binnen beide families is erg veel schade aangericht door Paparazzi, als deze niet zo op Prinses Diana had gezeten, waren ze waarschijnlijk niet door zo’n ongeluk om het leven gekomen.

Ook in de kwestie Mabel Wisse Smit gaan pers en paparazzi erg ver; Voordat er ook maar iets duidelijk was over de affaire van Mabel met Maffiabaas Klaas Bruinsma, staan alles kranten en televisiezenders vol van deze geruchten. Ze zou een serieuze relatie met hem gehad hebben. Uit onderzoek blijkt uiteindelijk dat ze deze man inderdaad kende. Maar uit niets is gebleken dat ze een verhouding hebben gehad, al houdt Da Silva, een lijfwacht van Bruinsma, dat wel vol. Na een tijdje komt ook nog eens een vriendin van Mabel naar voren met het verhaal dat zij iets met Bruinsma heeft gehad in plaats van Mabel.

Omdat Johan Friso en Mabel Wisse Smit niet het volledige verhaal hebben verteld tegen koningin Beatrix en premier Balkenende is er opschudding in het koningshuis, daardoor hebben Johan Friso en Mabel Wisse Smit een grote afspraak moeten maken; Als Johan Friso met Mabel Wisse Smit op 24 april 2004 trouwt, betekent dat dat hij het recht op troonopvolging verliest.

Binnen het koningshuis is veel schade aangericht door de paparazzi, als alles zonder de pers was uitgezocht zouden er heel andere dingen naar boven gekomen kunnen zijn of sommige zaken zelfs niet!

De hype rondom Pim Fortuyn is veelal besproken in het nieuws, in de kranten en in vele televisieprogramma’s. Elke uitspraak van Fortuyn was weer nieuws. Maar ook werd er op een zeer subjectieve wijze het volk geïnformeerd over Fortuyn. Zo werden zinnen, die hij op een heel andere manier bedoelde of waar nog een stuk verduidelijking achter stond, op de televisie laten zien en in de krant geschreven. Bij Fortuyn pakte het anders uit, hij was in staat om een groot publiek ervan te overtuigen dat zijn visie wel deugde. Fortuyn was de media te slim af. En wat gebeurt er, hij wordt vermoord. Vermoord om een mening, een mening die wel heel vaak vertekend in de media verscheen.

Dagelijks worden er in tientallen landen, honderden pagina's volgeschreven met roddels en verdraaide verhalen over bekende personen. De bladen hebben grote oplages en proberen elkaar te slim af te zijn door de meest indrukwekkende foto of tekst te publiceren. De vraag is echter hoever pers en paparazzi kunnen gaan om hun verhaal te vertellen. Kunnen zij zo ver gaan met roddels en gemaakte verhalen dat deze mensen onrecht wordt aangedaan? Ik vind dat de media, met name de roddelpers, die op een oneerlijke wijze verhalen verteld ( niet iedereen doet dat) op deze wijze haar oorspronkelijke functie verliest; namelijk het informeren van het publiek. Ze willen alleen de meest mooie verhalen schrijven of vertellen om er een boeiend stuk van te maken.Op deze manier verliezen nieuwsbladen en zenders haar betrouwbaarheid en haar geloofwaardigheid.

De grootste oorzaak van de toename van roddels en gekleurde verhaaltjes is concurrentie en winstbejag. Door concurrentie in de commerciële mediawereld zijn verkoopcijfers belangrijker geworden dan het verstrekken van eerlijke en betrouwbare informatie. Deze pers móet er wel een subjectieve kijk op na houden om een bepaald publiek te behouden. Het is een pure kwestie van eigen belang.

Zo las ik laatst een artikel wat ging over de betrouwbaarheid van Peter R. de Vries, Nederlandse bekendste misdaadverslaggever. Iedereen kent het principe wel. Het gaat vaak over een moordzaak (of soms nog erger) en justitie heeft al een schuldige veroordeeld. Maar Peter R. de Vries zou Peter R. de Vries niet zijn of hij gelooft niet of de schuldige ook werkelijk de dader is geweest. Hij gaat daaropvolgend op geheel eigen wijze op onderzoek uit naar de waarheid. Door middel van zijn tv-programma op SBS6 kan hij dan hele avonden met zijn heldendaden vullen. Maar wat er nu op aan te merken is, is het volgende: Peter R. de Vries werkt niet altijd even zorgvuldig. In het artikel las ik dat de Vries in Deventer-moordzaak vele feiten achterwege heeft gelaten. Verschillende uitzendingen heeft hij een echtpaar beschuldigd van de moord, terwijl de feiten duidelijk waren. Het echtpaar kon niet schuldig zijn. Peter R. de Vries vond het niet nodig om in zijn programma deze feiten op te nemen. Belangrijker was het informeren van de kijker van zijn theorie. De rede van de Vries zijn handelingen bleek een zaak van eigen belang te zijn. Het zou zijn reputatie schenden als naar boven zou komen dat hij van het begin af aan op een verkeerd spoor zat in deze zaak. Dat zou niet goed zijn geweest voor de kijkcijfers. Soms lost hij de zaken wel op, daarom geloven mensen meteen dat degene die door Peter R de vries verdacht, deze ook echt schuldig is. Ik vind het veel te ver gaan dat de pers rondom prinses Diana, de pers van de kwestie Mabel, rondom Pim Fortuin en niet te vergeten de mensen die door Peter R de Vries verkeerd beoordeeld zijn, deze mensen achtervolgen en verkeerde verhalen en beelden aan de lezers en kijkers over brengen. En dat alleen maar om met de stukken tekst de krant of televisie te halen. Ik denk dat er een serieus probleem is ontstaan rondom de wijze waarop sommige media met nieuws omgaat, niet iedereen natuurlijk want er zijn ook journalisten bij wie hun verhaal op de waarheid berust. Hoever mag je gaan om het privé-leven van mensen publiekelijk door te spitten.Ik zeg niet dat ze zulke programma’s of verhalen moeten afschaffen, want dat vind ik te ver gaan. Het enige wat ik wil voorstellen is een strengere wetgeving/ regelgeving. Daarin moet benadrukt worden dat, als er sprake is van een niet op feiten berustend bericht, daarbij duidelijk wordt vermeld dat het gaat om een verhaal met eigen invulling.