Geweld in games

Opgave : De betogende tekst: “Gewelddadige games verbieden?”

Geweld in games. Iedereen wordt wel eens geconfronteerd met de problematiek rond geweld in games. De kranten staan vol als blijkt dat jonge dolgedraaide schutters af en toe een gewelddadige spellen speelden. Spelletjes worden ook steeds realistischer, dus ook het geweld in games. Weg zijn de futuristische laserpistolen, nu gebruikt men in games levensechte wapens gaande van scheermesjes tot echte zware machine geweren. Waardoor de situaties steeds dichter aanleunen bij de werkelijkheid en levensecht lijken. Het gevaar ontstaat dat de grens tussen fictie en werkelijkheid vervaagt . Dit lijkt allemaal wel heel erg, maar is het dat daadwerkelijk ook? Beïnvloeden gewelddadige computerspelletjes dan echt zo zeer jongeren , dat ze hun moorden ook in de realiteit willen verder zetten?

Op dit moment is er al heel wat te doen geweest in de media over geweld in games en de mogelijke gevolgen daarvan. Er wordt nogal vlug gesuggereerd dat doordat de jeugd gemakkelijk beïnvloedbaar is, het dus heel goed mogelijk is dat iemand na het spelen van een gewelddadig spel , agressief wordt. Jongeren kunnen geïnspireerd worden door deze games, waar ze tal van moorddadige en gewelddadige voorbeelden krijgen in een nagebouwde realiteit. Daarom luiden er steeds meer stemmen in de media en politiek om deze games te verbieden en een absolute nultolerantie tegenover “zinloos geweld” te reguleren.

Misschien dat het jonge publiek inderdaad niet goed het onderscheid tussen fictie en de realiteit kan maken, maar daarom heeft men gelukkig ook leeftijdsgrenzen en diverse waarschuwingen op de verpakking gedrukt. Voor de oudere gamers is er minder risico, omdat zij juist wel dit onderscheid kunnen maken en al wat van de maatschappelijke normen en waarden kennen. Zij zullen zich niet laten beïnvloeden om geweldplegingen te doen. Net zo min ze zich laten beïnvloeden door gewelddadige films en andere media.

Ik zelf ben tegen de verbanning van gewelddadige computerspelletjes uit de winkelrekken. Ik wel dan ook graag aantonen dat de pers en de advocaten veel te graag gebruik maken van de zondebokfunctie van de games. Om zo strafvermindering te krijgen of om zo de verantwoordelijkheid van hun eigen schouders te schuiven, door de spelletjes als dé oorzaak van de problemen aan te duiden.

Ik denk dat iedereen het wel eens is met het feit dat gewelddadig gedrag eerst en vooral veroorzaakt wordt door de sociale omstandigheden en omgeving waarin de personen in kwestie opgroeiden. Ook moet er gekeken worden naar de mentale staat van de persoon. Een normaal, mentaal gezond, persoon zal veel beter het onderscheid kunnen maken tussen fictie en de realiteit dan een labiel persoon die in zijn jeugd verwaarloosd, mishandeld, gepest of nog zoveel meer werd.

Wie gaat trouwens bepalen wat geweld is en wat niet? In principe zijn alle verplichtingen opgelegd aan een vrij mens ook een vorm van geweld. Dus is de onderwijsplicht in theorie ook een geweldpleging. In dezelfde mate dus als een gewelddadige spel waarin men bevoordeeld vandalen streken moet uithalen. Zou het trouwens niet beter zijn om de ware aard van de problematiek van de geweldplegingen bij jongeren te onderzoeken en aan te pakken bij de kern. In plaats van een nultolerantie proberen in te voeren tegenover zinloos geweld, waar men in feite geen stap verder mee geraakt en waar er niets mee wordt opgelost. Zou men niet beter investeren in de jeugd en proberen de ware aard van het probleem te achterhalen, dikwijls de opvoeding. Of is dit te hard voor de ouders? Men zou beter de conflicten oplossen door middel van dialoog in plaats van te straffen met tuchtregels of door andere (schijn)oorzaken te zoeken.

De computerspelletjes worden veel te gemakkelijk gebruikt als een soort “gemaks”excuus. Men vergeet blijkbaar ook dat agressie grotendeels aangeboren is. In elk mens schuilt er agressie en passie. Men moet durven inzien dat die ingeboren passie er bij iedereen inzit en dat ieder van ons een potentiële moordenaar is. Niet alleen de gamers, maar alle menselijke wezens zijn potentiële daders. Tevens doordat men nooit honderd procent op voorhand kan inschatten hoe een mens op een bepaalde actie zal reageren en welke emoties hij daarbij ten toon zal spreiden. Bijvoorbeeld persoon A zal rustig blijven en de situatie te overschouwen, terwijl persoon B misschien juist een woede-uitbarsting zal krijgen bij het zien van ongeluk met vluchtmisdrijf, en niet in staat meer is om koel te reageren. Het is trouwens ook wel bedenkelijk dat er in deze maatschappij kennelijk altijd achter een zondebok gezocht moet worden. Eerst was er de rockmuziek, dan de actiefilms vervolgens de te hoge suikergehaltes in snoep en frisdranken om dan uiteindelijk nu de te gewelddadige games te hebben. Men zal altijd wel een andere “schuldige” vinden voor zin problemen, om zo zijn eigen verantwoordelijkheid te ontlopen en van zich af te schuiven, om vervolgens zo zelf niet de consequenties te moeten dragen.

Ik pleit dus voor het behoudt van de “gewelddadige” games omdat deze volgens mij zeker niet de (hoofd)reden zijn van de vele geweldplegingen. Men kan inderdaad wel niet ontkennen dat er aanstootgevende of gewelddadige spelletjes zijn, maar elke normaal helder mens kan toch duidelijk het verschil maken tussen wat echt en fictief is. De essentie van het probleem ligt volgens mij in de opvoeding en niet bij de computerspelletjes. Men zou ook veeleer naar de mentale en sociale achtergrond van de daders moeten gaan kijken, in plaats van steeds met de vinger te wijzen naar de spelindustrie. Men moet stoppen met zijn verantwoordelijkheden door te schuiven naar anderen. Als je dan toch de computerspelletjes wilt verbieden.. denk dan maar eens aan alle kinderen van wie je een deel van hun entertainment en vrije tijd je dan afneemt. Wie heeft het recht om te bepalen wat een kind wel of juist niet mag doen in zijn vrije tijd als ontspanning. Heb jij het recht om een kind zijn uitlaatklep en ontspanningsmedium af te nemen?