Euthanasie

Gezelligheid voorkomt euthanasie Enkele weken geleden was er in de kranten en op de televisie veel over euthanasie lezen en te horen. Mensen helpen met het beëindigen van hun leven. Euthanasie kan worden toegepast bij mensen die ondraaglijk en uitzichtloos lijden en bij mensen die levensmoe zijn, mensen die geen zin meer in het leven hebben. Dat zijn meestal oudere mensen die gewoonweg ‘op’ zijn. Zij hebben lang genoeg geleefd en hebben geen zin meer om elke dag weer in het bejaardentehuis te zitten. Bij mensen die ondraaglijk en uitzichtloos lijden is het meer begrijpelijk om euthanasie toe te passen. Die mensen lijden enorm en waarom mag je die mensen niet van het lijden verlossen. De groep mensen die levensmoe zijn geeft de grootste problemen. Hoe stel je vast of iemand levensmoe is. Wat zijn de tekenen die aangeven dat iemand levensmoe is. De vraag is mag je gezonde mensen helpen bij het beëindigen van hun leven of moet je die mensen gewoon laten wachten tot ze uiteindelijk door middel van een natuurlijke dood sterven? Ze helpen met het beëindigen van hun leven is misschien niet natuurlijk, maar als deze mensen het zelf willen, waarom zou je ze dan niet helpen. Ten eerste moet je kijken wat de hoofdreden is om euthanasie aan te vragen. Is het soms niet leuk genoeg in de bejaardentehuizen. Een praktijkvoorbeeld toont aan dat het aangenamer maken van de leefomgeving van ouderen een groot deel van de euthanasieaanvragen kan voorkomen. Directeur Hans Becker van de stichting Humanitas, een organisatie van 22 zorginstellingen in Rotterdam zegt: “Wij hebben de afgelopen jaren honderden miljoenen guldens gestoken in nieuwe verzorgings- en verpleegtehuizen. Voordien hadden we soms drie euthanasieverzoeken per maand, nu geen één euthanasieverzoek in anderhalf jaar. Nog een opmerkelijk verschijnsel is dat er bij ons vier mensen kwamen die verzochten ons om bij hen euthanasie toe te passen maar zagen na behandeling en verzorging in ons tehuis van dit verzoek af. De mensen kregen weer zin in het leven.” Gezelligheid kan dus voorkomen dat mensen euthanasie willen. Er is een schatting gemaakt waaruit blijkt dat negen op de tien mensen geen euthanasie meer willen als het tehuis waar ze in wonen gezelliger wordt. Veel tehuizen zijn nog steeds zo naargeestig, dat de mensen denken dat ze dood beter af zijn. Investeren in gezelligheid kan dus voorkomen kan mensen euthanasie willen. Een probleem van investeren in gezelligheid is dat deze maatregel erg veel geld kost. Daarbij denkend aan extra personeel om het gehaaste eruit te krijgen maar ook het opknappen van de tehuizen om het als geheel ook aantrekkelijker te maken.. Door het personeelsgebrek moet alles tegenwoordig razend snel. De bejaarden kunnen soms niet eens één keer in de week in bad omdat er gewoon geen tijd meer voor is. Extra personeel is dus noodzaak. Maar waar haal je extra personeel vandaan. Personeel is erg moeilijk te krijgen en dus moet je het werk in de zorg aantrekkelijker maken door bijvoorbeeld salarisverhoging. Daardoor zal ook de druk van het werk afnemen en dat leidt weer tot een toename van aanbod van personeel dat in de zorg wil werken. De ouderen hebben hun hele leven lang hard gewerkt en ze hebben ervoor gezorgd dat wij nu in zo’n welvarend land leven. Oudere mensen zijn nu niet meer productief in het arbeidsproces maar je kan je ze zomaar wegstoppen in een tehuis waar het niet aangenaam is. dat is gewoon stank voor dank. Je moet die mensen een gelukkig einde van hun leven geven. Een tijd waar ze ook gelukkig zijn. Zoals eerder al gezegd is er een schatting van het aantal mensen dat afziet van euthanasie als het gezellig wordt in het leven. Die schatting geeft aan dat negen van de tien van euthanasie afziet als het gezellig wordt in de tehuizen. Er blijft dus tien procent over die wel een einde wil maken aan zijn of haar leven. Daar moet bij geholpen worden. Die mensen zijn gewoon levensmoe en willen niet meer leven. Hoe gezellig je ook maakt, die mensen hebben lang genoeg geleefd, tenminste vinden ze zelf. Daar is euthanasie dé oplossing voor. Deze mensen moeten zeker eerst nog een tijd in zo’n ‘gezellig’ verzorging- of verpleegtehuis hebben gewoond voordat ze definitief kunnen besluiten een eind aan hun leven te willen maken. Dan weten die mensen zeker dat ze niets anders willen dan een einde maken aan hun leven. Na gesprekken met familie en vrienden kan en vervolgens tot en besluit gekomen worden dat de betreffende persoon euthanasie krijgt toegewezen. In enge economische zin zal het lijken dat zo’n oplossing slecht is voor de economie. Het kost zeer veel geld om mensen in de zorg te houden en er moet tevens veel meer personeel bij komen. Dat zal vele miljoenen guldens gaan kosten. Maar wat krijg je er voor terug. Een daling van de euthanasieverzoeken en de uitvoering hiervan. Oudere mensen worden een verrijking van de maatschappij. Ze hebben weer zin in het leven en kunnen hun levenswijsheid en -ervaringen beter kwijt aan het personeel want die hebben veel meer tijd te besteden om ook een keer gezellig een praatje te maken. Ieder mens heeft recht op goede zorg. Ook oudere mensen en zo krijgen oudere mensen dat ook. In ruime economische zin is deze oplossing goed voor de maatschappij, want oudere mensen zijn een verrijking van onze samenleving. Mijn conclusie is echter wel dat ik niet tegen euthanasie ben. Bij ondraaglijk en uitzichtloos lijden is het heel begrijpelijk dat deze mensen geen behoefte meer hebben verder te leven en een verzoek indienen voor euthanasie. Hierbij moet volgens mij nog wel zeer strikt gekeken worden of het echt wel ondraaglijk en uitzichtloos lijden is. Euthanasie vind ik niet verkeerd maar je moet er weel goed mee omgaan en er niet te makkelijk in worden. Voor levensmoeheid is er dus een nieuw medicijn: gezelligheid. De overheid moet hier in gaan investeren om zo de oudere mensen weer een betere leven te geven en de mensen die echt ‘op’ zijn moeten de mogelijkheid krijgen om euthanasie te krijgen, maar ook hier onder zeer strenge voorwaarden en na vele gesprekken met de betreffende persoon en familie en vrienden hiervan. Oudere mensen zijn gewoonweg een verrijking van onze samenleving en dat moet zo blijven.