Doping en Sport

Doping en sport Op weg naar Calais om de overtocht naar Engeland te maken, werd verzorger Willy Voet van de Festina-ploeg aangehouden bij de Belgisch-Franse grens. In zijn Fiat werden 400 ampullen met verboden stimulerende middelen gevonden. Een groot deel van de wielrenners van andere ploegen bleek ook EPO te gebruiken. Is de topsport nou zo bedoeld? Eerst wat informatie over het spul zelf. Om inspanning te kunnen leveren heeft een mens onder andere zuurstof nodig en die wordt vervoerd door de rode bloedlichaampjes. Een eiwit hormoon stimuleert de aanmaak van die bloeddeeltjes. Het percentage rode bloedlichaampjes in het bloed in verhouding tot het totale bloedvolume heet hematocriet-waarde die voor ieder persoon weer anders is. Hoe hoger het percentage rode bloedlichaampjes, hoe meer zuurstof er vervoerd kan worden. Bij ‘normale’ mensen is de hematocrietwaarde 35 tot 45%. Sommige mensen hebben een tekort aan dat eiwit hormoon. Daarom heeft de farmaceutische industrie synthetische EPO ontwikkeld om dat tekort op te vullen, een peperduur middel. EPO gebruiken heeft wél zo z’n voordelen. Het werkt inderdaad, het is lichaamseigen dus lastig te detecteren en je herstelt sneller van zware inspanningen. Maar zo’n ‘snoepje’ smaakt naar meer, helemaal als het werkt. Persoonlijke medicijnmannen, simpele kuitenknijpers eigenlijk, werden ware alchemisten. Tien milligram werd dertig, dertig werd vijftig. De commerciële belangen zijn veel te groot geworden. Kan het kwaad Sjeng? Het kan geen kwaad. Tot Simpson’s hartspier in de zinderende hitte van de Mont Ventoux ontplofte. Want er is een root risico zéér voortijdig te sterven aan een hart- of herseninfarct. Immers, hoe meer rode bloedlichaampjes, hoe dikker het bloed wordt, hoe harder het hart moet pompen om het bloed rond te krijgen. En wat het herseninfarct betreft, hoe dikker het bloed hoe sneller er een bloedprop (trombose) ontstaat en vast komt te zitten in de hersenen, of waar dan ook. Bij dopingcontroles wordt de hematocrietwaarde gemeten. Valt er dus niet wat voor slimme renners te verzinnen om die hematocrietwaarde tijdelijk omlaag te brengen zonder dat de werking van EPO verloren gaat? U had het zelf kunnen bedenken: het kan! Vanaf nu alle renners aan het infuus. Een zoutoplossing doet wonderen. Maar nog beter: (bloed)plasma vervangende middelen zoals Intralipid. Binnen enkele uren is dat gedaan. Dat zorgt voor een vergroting van het volume van het bloed en dus voor een daling van de hematocrietwaarde. Maar ook dit heeft één groot nadeel. Bij deze behandeling is eigenlijk een steriele omgeving nodig want het heeft een hele grote kans op infectie. En of een snikhete hotelkamer in een grote provinciestad in Frankrijk daar nou zo geschikt voor is… Het is algemeen bekend dat Colombiaanse wielrenners een hematocrietwaarde hebben van meer dan 60% omdat zij op grote hoogte trainen. Het is dus lastig om uit al die verschillende persoonlijke hoeveelheden te bepalen wat wel en wat niet kan. Maar er is een oplossing: als de top van de EU zich al druk maakt over de voorschriften over de productie van stopcontacten, zouden ze dan niet die paar fabriekanten die EPO of een dergelijk product produceren kunnen verplichten om er een onschuldige maar makkelijk te detecteren stof aan toe te voegen, zodat controle op misbruik een eitje wordt? Want mensen, geef nou toe: zo is topsport toch niet bedoeld? ’t Is maar een idee. Bron: HP/De tijd, 14/8/98