Doodstraf

Betoog Nederlands
De doodstraf:

De discussie over de doodstraf is in Nederland weer volop aan de gang. Nadat demissionair minister Nawijn in 1 van zijn proefballonnetjes te kennen heeft gegeven dat het debat over de doodstraf gevoerd zou moeten worden dat ‘men’ er toch iets minder negatief tegenover zou moeten staan en door een recent onderzoek waaruit bleek dat 40% van de Nederlanders voor de doodstraf is, komen er ook geluiden uit de Tweede Kamer over een mogelijkheid tot een parlementair debat.
Voor veel mensen is het dan ook een onderwerp van gesprek. Mijn vraag is dus ook: ‘Zou de doodstraf in Nederland opnieuw ingevoerd moeten worden?’

De voorstanders voor een wetswijziging zullen wijzen op het feit dat iemand een moord met voorbedachte rade gepleegd heeft, het niet meer verdient om in de samenleving terug te keren. Daarnaast wordt er gewezen op dat de dader hetzelfde moet ondergaan als het slachtoffer van zijn of haar daad.
Mensen pleiten dus voor een ‘Oog om oog, tand om tand’-beleid. Indirect leggen de voorstanders van de doodstraf de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens naast zich neer. Hierin wordt namelijk (net zoals in de Tien Geboden overigens) verboden te doden. In hun ogen zou iemand die een moord gepleegd heeft, hier geen aanspraak meer op mogen doen, anders gezegd, een moordenaar is geen mens meer en heeft dus ook geen rechten.
Een ander argument dat de voorstanders zouden kunnen gebruiken is dat in zo’n geval de familie van het slachtoffer ook gehoord moet worden, en er niet te leven valt met het idee dat een geliefde is vermoord, en dat de moordenaar op lange termijn weer vrij rond zal lopen.
Op zo’n moment ben ik blij dat ik in een rechtsstaat woon, waar er wordt beslist door een onpartijdige partij. Rechters, Vrouwe Justitia hoort zich alleen met de feiten bezig te houden, en zich niet te laten leiden door gevoelens. Het leed is erg, ik zal de laatste zijn om dat te ontkennen, maar door de wet opzij te schuiven en emoties naar voren, wordt er geen recht gesproken, maar emotie.
Daarnaast is het grote gevaar van de doodstraf dat het onomkeerbaar is. Een persoon die veroordeeld is, en waarvan de executie heeft plaatsgevonden, daarvan zal nooit de straf weer teruggedraaid worden. Ook hier zou weer het argument kunnen komen van de voorstanders, dat het alleen uitgevoerd zou kunnen worden als het onomstotelijk is vastgesteld, maar hoe vaak is het niet voorgekomen dat na jaren pas blijkt dat een veroordeelde (waarbij het bewijs toch duidelijk was) toch onschuldig is? Denk hierbij aan de Puttense moordzaak, twee mannen hebben 7 jaar lang vastgezeten terwijl ze onschuldig waren! In een staat waarin de doodstraf zou zijn toegestaan, zouden deze mannen nooit meer vrij gekomen zijn, omdat ze simpelweg al vermoord waren.
Vermoord inderdaad, mensen doden tegen hun wil, is moord. En dit brengt me op mijn volgende punt: wat voor teken geef je als maatschappij af als je het moorden van een individu toelaat? Het kan niet juist zijn om, wanneer je als maatschappij verkondigt tegen de doodstraf te zijn, mensen die deze wet overtreden zelf te vermoorden?

Het herinvoeren van de doodstraf is dus zowel op juridische, ethische en maatschappelijke gronden onaanvaardbaar. Het toestaan van de doodstraf in Nederland zou betekenen dat wij falen in alles waar we voor staan en dat we dat –als Nederlanders- totaal verloochenen.
Mensen zijn mensen, of ze nou een strafbaar feit begaan of niet, dat moet in de gaten gehouden worden!