Dierproeven

DIERPROEVEN

Stel je eens voor, je zit in een klein kooitje opgesloten, vaak niet alleen. Te wachten op de volgende gruwelijke test. Je weet niet wat het nu weer zal zijn, of je wordt ingespoten met stoffen, je pillen moet slikken of zal je huid bestraald of verbrand worden?
Meer dan 700.000 katten, honden, ratten, muizen, apen, konijnen, paarden, vogels enz. worden jaarlijks in laboratoria gebruikt voor onderzoek. Maar dat is nog niet alles, jaarlijks worden er meer dan 1 miljoen proefdieren gefokt, wat er overblijft blijft in gevangenschap of wordt vernietigd.
Maar waarvoor worden die dieren dan gebruikt? Voor medisch onderzoek, wetenschappelijk onderzoek, giftigheidonderzoek en voor het onderwijs.

Ik vind dat er een verbod op dierproeven moet komen.
Natuurlijk is het onderzoek naar bijv. genezing van ziektes en giftige stoffen erg belangrijk. Maar waarom moet dit dan met proefdieren?

Dier is niet gelijk aan de mens
Ten eerste is een dier niet gelijk aan een mens. De uitkomsten van experimenten zijn daarom vaak onbetrouwbaar. Veel stoffen hebben namelijk weer een andere uitwerking op de mens. Maar dit zie je pas als bijv. de medicijnen door mensen gebruikt worden en er ernstige bijwerkingen komen. Dan moet er weer een extra lading proefdieren komen om het weer op te lossen.

Ontwikkeling van alternatieven
Ten tweede hoeft het niet met proefdieren, er zijn ook uitstekende alternatieven.
Met alternatieven bedoel ik testen waarbij helemáál geen dieren meer nodig zijn.
Alternatieven zijn ook veel praktischer dan de proefdieren. Ze nemen minder tijd en ruimte in beslag, en het is goedkoper. Je krijgt vaak constantere uitkomsten en de kans op betrouwbare gegevens is groter.
Het ontwikkelen van alternatieven voor dierproeven kost veel geld. De overheid trekt er per jaar ongeveer 3 miljoen euro voor uit. Dit is een begin, maar als je het vergelijkt met wat de overheid betaalt aan dierproeven zelf, dat is 500 miljoen euro, dan is 3 miljoen euro beschamend weinig. De overheid moet dus meer geld ter beschikking stellen voor het ontwikkelen van alternatieven.

Gebruik van alternatieven
Wetenschappers hebben inmiddels duizenden alternatieven voor dierproeven ontwikkeld waarbij er in ieder geval minder dieren hoeven te worden gebruikt.

Daarom mogen er in Nederland sinds 1996 geen dierproeven voor cosmetica en verzorgingsproducten meer worden gedaan. Maar in (het grootste gedeelte van) het buitenland mag het nog wel. En hun producten liggen ook in onze winkels. Ook de Nederlandse fabrikanten die met buitenlandse bedrijven samenwerken of die fabrieken in het buitenland hebben, kunnen dus ook nog gewoon proeven met dieren uitvoeren.
Daarom willen antiproefdier organisaties een Europees verbod op dierproeven voor cosmetica en andere verzorgingsproducten.
Maar de andere alternatieven (zoals kunstratten, computersimulaties en weefselkweken) worden nog te weinig gebruikt. Dit komt omdat er ten eerste nog geen algemeen verbod voor het gebruik van proefdieren is.
En een alternatief moet even goed zijn als een proefdier, dit moet wetenschappelijk zijn aangetoond. Dan moet er helemaal een regelgeving gemaakt worden, dat je verplicht het alternatief moet gebruiken. Maar vaak loopt het in het begin al mis. Onderzoekers zijn het vaak niet met elkaar eens of het alternatief wel net zo goed werkt, dus wordt er geen regelgeving gemaakt. Dan wordt de bekende weg genomen, de dierproef.
Dus er kan voor iedere dierproef een alternatief ontwikkeld worden door de vooruitgang in de wetenschap. Computers worden beter en sneller, er kan meer worden nagebootst op de computer of resultaten en informatie uitgewisseld.
De technieken van cel- en weefselkweken worden ook beter. En er zullen nog best meer nieuwe wetenschappelijke ontdekkingen komen die hiervoor gebruikt kunnen worden.
Als er maar genoeg tijd en geld in wordt gestoken.

Onderzoek in het onderwijs
Op veel scholen en universiteiten is er het ontledingspracticum. Een student ontleedt dan bijvoorbeeld een kikker om te zien hoe het er uit ziet van binnen.
Maar dit hoeft helemaal niet meer te gebeuren, ook hiervoor is een alternatief.
Er bestaan programma’s waarmee dit op de computer wordt nagebootst en waarbij je de anatomie van de kikker kunt bestuderen, laagje voor laagje. Het kan iedere keer worden gebruikt, en geen dier lijdt pijn of wordt daarvoor gedood. Ook zijn er plastic ratten met de anatomie van een echte rat.

Conclusie
Ik vind dat er een algemeen verbod op dierproeven moet komen omdat de dieren onnodig lijden.

Een dier is namelijk niet gelijk aan een mens, de uitkomsten van de experimenten zijn daarom vaak onbetrouwbaar. Ook zijn er alternatieven, dan zijn er helemaal geen dieren meer nodig en dit is op langer termijn zelfs goedkoper.
Zelf kan je er ook wat aan doen, bijvoorbeeld letten op wat je koopt of een antiproefdier organisatie steunen, zoals Proefdiervrij.