Cosmetische chirurgie : noodzaak of luxe?

Cosmetische chirurgie : noodzaak of luxe? Strak getrokken gezichten, volgepompte lippen, van cup A naar D, het lijkt tegenwoordig heel normaal. Duizenden mensen, jong en oud, mannen en vrouwen uit verschillende klassen zetten deze trend voort in een programma zoals make me beautiful. Ze hebben allemaal één ding met elkaar gemeen, ze zijn ontevreden over hun uiterlijk! Cosmetische chirurgie is een klein onderdeel van de plastische chirurgie. Plastische chirurgie is erg uitgebreid en mag absoluut niet verward worden met cosmetische chirurgie. Onder plastische chirurgie verstaan we ook het reconstructieve deel, waarbij mensen die ernstig verwond zijn geraakt zo goed mogelijk worden herstelt. Cosmetische chirurgie gaat puur en alleen om het uiterlijk. Denk aan Pamela Anderson, Michael Jackson, dit zijn 2 extreme voorbeelden
De vraag of plastische chirurgie nodig is, is niet zomaar met ja of nee te beantwoorden. Je moet kijken naar het geval. Bij iemand met een hazenlip wordt de spraak belemmerd, en zou dit dus een noodzaak zijn. Als het om een borstvergroting gaat, is het niet direct noodzakelijk, en dan kan je vraag gaan stellen of het niet luxe is. Maar dan nog! Al is het pure luxe, is dat dan zo erg? Mensen kopen ook dure sportauto’s of dure make-up uit luxe. Deze dingen zorgen ervoor dat mensen zichzelf zelfverzekerder voelen, en wat is daar mis mee? Natuurlijk kan je zeggen dat sommige ingrepen schadelijk zijn voor je lichaam, maar daar wordt de patiënt door de dokter zodanig over geïnformeerd dat hij zelf de beslissing kan nemen om het wel of niet te doen. Zo blijkt uit cijfers van verschillende onderzoeken dat het schadelijk is, zo moet er op maar liefst één op vijf cosmetische operaties en tweede operatie volgen om schade van de vorige te herstellen. De kans op infecties is groot en ook kans op littekens ook. Maar kun je het maken om zelf te gaan bepalen wat mooi is en de risico’s die er aan verbonden zijn met je meedragen? Iedereen maakt voor zichzelf uit wat hij mooi vindt aan zichzelf. De dingen die je niet mooi vind, probeer je meestal te veranderen, bijvoorbeeld een dik iemand probeert door lijnen af te vallen, mensen verven hun haar als het grijs wordt, en zo zijn er nog meer voorbeelden te noemen. Wat is er dan mis mee als iemand bijvoorbeeld zijn of haar neus wil veranderen, omdat hij die niet mooi vindt? Hier kan je als tegen argument brengen dat je niet moet willen sleutelen aan wat de natuur voortgebracht heeft, maar technisch gezien doet de mens niet anders! De mens is voortdurend de wereld aan het indelen zoals hem de wereld het ideaalst lijkt. Is het dan een misdaad om je eigen lichaam te gaan veranderen? Om je een beetje zelfverzekerder te voelen?. Op die laatste vraag kan je ook een tegenargument geven. Cosmetische chirurgie zou mensen meer zelfzekerheid geven. Maar de bedragen die mensen neertellen voor deze behandelingen liggen ontzettend hoog. In de top 3 van de cosmetische ingrepen staan ooglidcorrecties op 1, facelifts op 2 en liposuctie op 3. Deze behandelingen kosten gemiddeld €2000, €6500, en nog eens €2000. Dat zijn geen kleine bedragen die men besteed aan een methode om zelfvertrouwen te krijgen. Zelfvertrouwen dat ze zo weer kwijt zijn want elk van deze ingrepen is tijdelijk. 15% van de patiënten verklaren er geen moeite mee te hebben een lening af te sluiten. Wat er op wijst dat een cosmetische operatie vele in financiële problemen brengt met het gevolg dat men in een nog dieper dal van onzekerheid beland wegens te hoge schulden. Ik deel nu een prijslijst uit van een aantal behandelingen in een cosmetische kliniek

Maar waar ligt die grens dan? Hoever kan je gaan in het via cosmetische chirurgie veranderen van een lichaam? Als we kijken naar de wereldberoemde voorbeelden Michael Jackson en Pamela Anderson, zien we dat er blijkbaar geen grens is. Je bepaalt zelf tot hoever je wilt gaan, en met genoeg geld en welwillende dokters zal het je waarschijnlijk nog lukken ook. Natuurlijk mijn complimenten voor de artsen die nog wel enige grenzen hebben, en die op een gegeven moment een lijn trekken en zeggen “Dit kan niet meer”. Deze mensen bestaan gelukkig ook nog. Want naar mijn mening hoort het bij het beroep van arts om te bepalen wanneer iets niet kan. Ook al geeft de arts voorlichting over de risico’s, en bepaalt de patiënt zelf of hij er mee door wil gaan of niet, de arts moet op een gegeven moment de gezondheidsrisico’s mee laten tellen. Een borst kan bijvoorbeeld te groot worden, en ook al is het de wens van de patiënt, als de patiënt er schade aan zal gaan ondervinden vind ik dat de arts moet weigeren de operatie uit te voeren. Je moet zeg maar de patiënt tegen zichzelf in bescherming nemen. Argumenten als 'dat moet ik toch zelf weten' en 'het is mijn lichaam en mijn geld' en 'ik mag toch doen wat ik wil zolang niemand er last van heeft' kan ik geheel accepteren. Natuurlijk kan ik cosmetische chirurgie niet verbieden, want ieder is eigen baas over zijn of haar eigen lichaam. Toch moet je goed nadenken over een cosmetische ingreep en geen overhaaste beslissingen nemen. Er zitten veel risico's aan verbonden en je kunt het niet zomaar ongedaan maken. Neem je die risico's of niet? Doe je het voor jezelf of voor anderen en is dit wel de manier waarop je het wilt? Is het voor jou zo belangrijk om op je uiterlijk te beoordeeld worden en daarvoor allerlei risico's te nemen? Lijkt mij niet. Soms heb je helaas weinig keus. Na een ernstig verkeersongeval, brand of operatie blijven soms lelijke brandwonden of littekens achter. Reconstructieve chirurgie, een vorm van plastische chirurgie die je lichaam probeert te herstellen na een ongeval, is dan een uitkomst. Men probeert je lichaam op te lappen, zodat je bij terugkeer in de maatschappij na een ongeval, brand of operatie, zelfverzekerder en lichamelijk beter uitziend terug kan keren. Je kunt je voorstellen dat je je schaamt voor die brandwonden of littekens op je lichaam. Bijna niemand voelt zich lekker in zijn vel als hij of zij over straat loopt en iedereen kijkt je aan door dat litteken of die brandwonden op je gezicht. Je voelt je daardoor onzeker en vindt het leven niet meer de moeite waard. Toch is het in beide gevallen je eigen keuze, want het is jouw leven en jouw lichaam. Cosmetische chirurgie en reconstructieve chirurgie hebben beide dezelfde risico's, maar in het geval van het herstellen van littekens of brandwonden wegen deze minder zwaar dan bij het snijden in een gezond lichaam waar eigenlijk niets mee aan de hand is. Daarom vind ik reconstructieve chirurgie een goede zaak die moet worden gesteund om mensen met littekens en brandwonden een kans te geven deze te herstellen voor zover dat mogelijk is en ze een kans te geven op een betere toekomst. Cosmetische chirurgie is gewoon veel moeilijker te begrijpen maar toch diegene zijn keuze.Ik zelf zou het nooit doen! Dus de vraag die je kan stellen is ga je voor plastische chirurgie of toch maar voor puur natuur?