Betoog: Minimumloon, verstandig of niet?

Minimum loon verstandig of niet?

In Nederland hebben we te maken met een zogenaamde ‘minimumloon’. Dit komt omdat de overheid namelijk werknemers wil beschermen tegen onderbetaling. Volgens Wikipedia verstaan we onder het woord minimumloon ‘het laagste bedrag dat een werkgever wettelijk verplicht is aan een werknemer als loon te betalen.’ 2 Deze zogenaamde ‘minimumloon’ werd op 27 november 1968 ingevoerd op een bedrag van 211,59 euro per maand en steeg sindsdien tot een bedrag van 1.594,20 euro bruto per maand in 2018. De vraag is nu of het wel economisch gezien verstandig is om een minimumloon vast te leggen. Moet het minimumloon afgeschaft worden?

Wij als burgers zullen allemaal wel eens te maken krijgen met de arbeidsmarkt. Het gaat hierbij om vraag en aanbod van arbeid en het is zeer belangrijk dat dit mechanisme zich so snel mogelijk kan aanpassen aan veranderingen. Door een minimumloon op te leggen kan dit moeilijk plaatsvinden en krijgen we te maken met marktfalen. In de meeste gevallen wordt het productiefactor arbeid te duur en gaan bedrijven alternatieven zoeken om mensen te vervangen.Volgens Wikipedia is dit ‘Een vorm van institutionele werkloosheid waarbij volgens de neoklassieke economie het minimumloon marktruiming beperkt waardoor er geen evenwichtsprijs voor arbeid ontstaat waarbij aanbod en vraag gelijk zijn aan elkaar’.2 Hieruit wordt het duidelijk dat het minimumloon problemen veroorzaakt.

Naast de belangstelling om een flexibele arbeidsmarkt te hebben waar vraag en aanbod soepel op elkaar kunnen aansluiten, is het ook van belang om een goede internationale concurrentiepositie te hebben.Volgens een artikel van Young & United in De Dagelijkse Standaard, ’Om namelijk te kunnen concurreren, moet men de focus hebben op zo laag mogelijke prijzen. Iedereen zal direct profiteren van de lage prijzen, waardoor mensen weer meer goederen kunnen kopen en de koopkracht zal toenemen’.2 Een minimumloon die werkgevers hogere arbeidskosten geeft kan hiermee tegenstrijdig zijn. Werkgevers die door een minimumloon met hogere arbeidskosten te maken krijgen zullen deze extra kosten doorberekenen in hun prijzen. Hogere prijzen verslechteren de internationale concurrentiepositie en de koopkracht van consumenten zal tegelijkertijd dalen.

Als we nu eenmaal met een minimumloon te maken krijgen, zien we een hogere loon aan de onderkant van de arbeidsmarkt. Hogere lonen betekent in de meeste gevallen een hogere koopkracht en dat hangt samen met hogere bestedingen. Hogere bestedingen kunnen we beschouwen als een vooruitgang van de economie. Door hogere bestedingen gaan bedrijven meer produceren. Hierdoor hebben bedrijven meer personeel nodig en kan de werkgelegenheid toenemen. ‘Verhoging van het minimumloon laat dan de conjuncturele werkloosheid afnemen’2 volgens Wikipedia.

Het minimumloon kan daarnaast ook een sociale garantie vormen. Het minimumloon is namelijk gebaseerd op het bestaansminimum. Het bestaansminimum is het minimale bedrag dat de overheid vindt dat iemand nodig heeft om ervan te kunnen leven. Jan Gajentaan beweert in zijn artikel in Nieuws-Suriname: ‘Volgens de voorstanders van het minimumloon is dit een middel om de levensstandaard van veel mensen te verbeteren’.2 Een minimumloon is dus hierbij noodzakelijk om te zorgen dat iedereen een minimale bedrag ontvangt om ervan te kunnen leven.

Maar door het marktmechanisme zelf zijn gang te laten gaan, kan er zelf een prijs voor arbeid tot stand komen. Deze prijs kan schommelen maar het zal uiteindelijk altijd in evenwicht komen en nooit te laag of te hoog zijn. Bedrijven zullen met niet te hoge arbeidskosten te maken krijgen en zullen hierdoor een betere internationale concurrentiepositie behalen. De economie zal hierdoor groeien en de werkgelegenheid zal stijgen. Dit zorgt dan ervoor dat de levensstandaard van mensen toch op peil zal blijven.