Abortus

Wanneer mag iemand abortus plegen?

Abortus Provocatus, een veel besproken onderwerp waar vrijwel iedereen een mening over heeft gevormd. Op 1 mei 1981 is de “wet van afbreking zwangerschap” aangenomen en mag iedereen in Nederland abortus plegen. Maar is het plegen van abortus wel goed?

Het is heel moeilijk om op die vraag een antwoord te geven. Een zwangerschap kan uit vele omstandigheden voortkomen, maar wanneer mag iemand nou abortus plegen? Voor de wet is het antwoord op die vraag: “In elke omstandigheid, zolang het maar binnen 24 weken is”. Ik denk daar anders over.

Waarom en wanneer er absoluut geen abortus gepleegd mag worden:

Ik zie abortus als het vermoorden van de beginselen van een mens. Wanneer een meisje/vrouw zwanger is geraakt, zijn het zaadje en de eicel al tot één vrucht gevormd. Zodra dit gebeurd is, staat het DNA van de toekomstige baby al vast. Er is dan al bepaald welke kleur ogen en kleur haar de baby krijgt en of het een jongen of een meisje wordt. Wanneer de moeder een abortus pleegt wordt de vrucht, dus de beginselen van een baby, abrupt van het leven beroofd.

Wanneer een vrouw/meisje bewust onveilig gevreeën heeft, is de zwangerschap haar eigen schuld. Zij moet dus, uiteraard samen met de man/jongen die medeverantwoordelijk is voor de zwangerschap, voor de gevolgen opdraaien. De schuld ligt immers bij henzelf. In zo’n geval mag je nooit een onschuldig iets, wat een uniek mens hoort te worden, van het leven beroven. Er wordt ook wel gezegd, dat zo’n meisje niet voor de rest van haar leven moet boeten voor één foutje. Maar abortus plegen is een erg grote beslissing en emotioneel erg zwaar.Er bestaat ook de kans dat zij er later spijt van krijgt. Dan kan dit zelfs psychische problemen als gevolg hebben. Dit kan zo erg zijn, dat het de rest van haar leven aan haar knaagt.

Ook wanneer er tijdens het vrijen een ongelukje gebeurd, bijv. een gescheurde condoom, en hier een zwangerschap uit voortkomt, mag deze nog niet afgebroken worden. Er is hier geen sprake van traumatische gebeurtenissen, omdat er bewust voor gekozen is om met iemand te vrijen en dus moet de vrucht de kans krijgen te volgroeien tot een kind.

Wanneer een abortus overwogen mag worden:

Wanneer een zwangerschap is voortgekomen uit een verkrachting, mag een abortus overwogen worden. Het slachtoffer van de verkrachting moet de kans krijgen dit te verwerken. Het is immers een traumatische ervaring. Een kind van de dader zal het slachtoffer altijd herinneren aan de verkrachting. Ook is het voor het kind verschrikkelijk, als hij/zij later hoort dat hij/zij uit een verkrachting is voortgekomen.

Wanneer de moeder in levensgevaar is, mag een abortus overwogen worden. Het leven van de moeder weegt in zo’n geval zwaarder dan het leven van het kind. De vrucht is immers nog geen mens. De moeder daarentegen heeft al heel wat levensjaren achter de rug en de dood zal in zo’n geval voor de nabestaanden harder aankomen, dan dat van een ongeboren kind.

Wanneer de moeder aan het syndroom van down lijdt, mag een abortus ook overwogen worden. De moeder is immers in de meeste gevallen zelf nog een kind en zal nooit goed kunnen zorgen voor het kind.

Andere oplossingen:

Een andere oplossing, en naar mijn mening een veel betere dan abortus is natuurlijk adoptie. Zo behoud de moeder haar eigen leven en heeft ze toch een nieuw uniek mensje een kans gegeven. Wanneer een moeder spijt krijgt van de abortus, zal ze het kind nooit meer terug zien. Wanneer een moeder haar kind heeft afgestaan, bestaat de kans dat zij haar kind terug ziet.

Conclusie:

Abortus is moord. Hoe je het ook went of keert. Daarover zal ik nooit van mening veranderen. Wel zijn de bovengenoemde uitzonderingen een ander verhaal. Daarom mag abortus dus ook nooit afgeschaft worden.