Abortus

Abortus moet in sommige gevallen kunnen De strijd om het legaliseren van abortus in Nederland heeft lang geduurd. Op 1 mei 1981 is door de meerderheid van de Tweede Kamer de `Wet afbreking zwangerschap’ (abortus) aangenomen. In die wet zijn allerlei regels en voorwaarden beschreven waaraan de procedure van een abortus moet voldoen. Het is een blijvende discussie, omdat het plegen van een abortus heel sterk door je cultuur en plaats bepaald wordt. Elke vrouw die zwanger raakt kan een abortus laten plegen, maar niet iedereen is daar voor. Ik zelf vind dat je in bepaalde situaties het recht moet hebben om een abortus te laten plegen, maar er moet geen misbruik van gemaakt worden. Als je jong bent en nog op school zit, en je raakt zwanger, dan kan abortus de oplossing zijn. Als zo iemand toch een kind krijgt, dan kan ze haar school misschien niet afmaken en dat zal haar in de toekomst problemen kunnen opleveren met het vinden van werk. En als de moeder geen geld verdient, kan ze het kind ook geen goede toekomst bieden. Ook als iemand bijvoorbeeld verkracht is kan ik me voorstellen dat je dat kind niet wilt houden, omdat je dan elke dag opnieuw aan de vreselijke gebeurtenis wordt herinnerd. De verkrachte persoon heeft al genoeg om te verwerken en dan krijg je ook nog kind waarop je helemaal niet zit te wachten. In zulke gevallen kan een abortus uitkomst bieden. Als je zwanger bent en je hebt een erfelijke ziekte, dan kan de kans groot zijn dat de baby deze ziekte ook krijgt. Dat risico willen sommige ouders niet lopen, omdat ze het zielig vinden voor hun toekomstige kind om hetzelfde lot te moeten ondergaan als de moeder. Daarom kiezen ze voor een abortus. Of je bent ongeneeslijk zien en je hebt nog maar een paar jaar te leven. Dat betekent dus, dat de baby op jonge leeftijd zonder vader of moeder komt te zitten. Dat wil niemand zijn of haar kind toch aan doen? Ook kan het zijn dat de moeder ernstig ziek is en daarom medicijnen moet slikken die slecht voor de baby zijn. Door bepaalde medicijnen kunnen de hersenen van het kind beschadigd worden. Als je bij voorbaat al weet dat er iets mis kan zijn met het kind, dan moet je er toch voor kunnen kiezen om het kind niet geboren te laten worden. Ook als een van de ouders aan de alcohol of drugs verslaafd is moeten ze het recht hebben om een abortus te laten plegen. Als het kind in deze omstandigheden geboren wordt, is de kans groot dat het kind verwaarloosd of mishandeld wordt. En dat wil niemand. Ook zijn er een heleboel mensen die tegen abortus zijn. Ze vinden dat als jonge meisjes zwanger zijn geraakt, dat het hun eigen schuld is. Dan hadden ze het maar veilig moeten doen, wordt er al snel gezegd. Het is inderdaad dom als ze onveilig hebben gevreeën, maar het kan ook zijn dat er iets mis is gegaan, het condoom kan bijvoorbeeld zijn gescheurd. En iedereen maakt wel eens fouten, maar moet je voor zo’n fout je hele verdere leven boeten? Ik vind van niet. Ten slotte kunnen mensen vanwege hun geloof tegen abortus zijn, omdat in de bijbel staat “Gij zult niet doden”, en de gelovige mensen zien abortus als moord. Het is inderdaad zo dat je het begin van een nieuw leven beëindigd met het plegen van een abortus, maar iemand die geen kind wil, en toch op één of andere manier ongewenst zwanger is geworden, hoeft toch niet haar hele verdere leven met een kind opgescheept te zitten… Ik vind het goed dat het plegen van abortussen is gelegaliseerd, want voordat je aan kinderen begint, moet je er goed over nadenken of je het kind wel een goede toekomst kunt bieden. Als dat niet zo is vanwege ziekte of psychische problemen zoals een verkrachting. Ik kan met het standpunt van gelovige mensen ook wel voorstellen. Ze hebben gelijk dat je een nieuw leven beëindigd, maar je hoeft je hele leven toch niet met een kind opgescheept te zitten waarom je helemaal niet gevraagd hebt? Daarom vind ik het belangrijk dat je zelf kunt kiezen of je een abortus wil of niet.