Homofilie

Inleiding We hebben dit onderwerp gekozen, omdat we het onderwerp is waar weinig over gepraat wordt, maar wel heel actueel is en veel mensen zitten er mee. De onderdelen die we behandelen zijn; Wat is homofilie eigenlijk precies? De Geschiedenis. Discriminatie of acceptatie van homofilie. Wat denken de politieke partijen ervan? Hoe kijken andere landen er tegen aan? en wat is onze visie als christen? Wat is homofilie? Homoio is het Griekse woord voor 'gelijk'. Homofilie is dus het liefhebben van iemand van hetzelfde geslacht. Sommigen spreken liever van homoseksualitei' dan van 'homofilie', omdat het gaat om seksuele of erotische aantrekking en gedrag. Homofilie lijkt dan een versluierend begrip, alsof het daarbij vooral gaat om alleen de gevoelens of het 'geestelijke' contact. Het is begrijpelijk dat toen homoseksuele contacten streng bestraft werden, ze in het geheim moesten plaatsvinden en met veel schuldgevoelens gepaard gingen. In de eerste helft van de twintigste eeuw werd homoseksualiteit wel nog steeds als een misdaad gezien (vooral als er een jongere bij betrokken was), maar ook steeds meer als een stoornis of een bepaalde neiging of voorkeur. De acceptatie werd daardoor wel groter. Als iemand alleen maar een neiging had, kon hij er niets aan doen dat hij zo was. En een neiging betekende nog niet dat die ook in praktijk gebracht zou worden. Dit laatste argument werd veel door kerkelijke vertegenwoordigers gebruikt. Geschiedenis

Het begrip homoseksualiteit is als sinds het bestaan van de mens van belang. Alleen acceptatie is een heel ander verhaal. De Grieken en de Egyptenaren vinden dat heel normaal, maar in de 12e eeuw veranderde dat. Rond die tijd was er een groei van de invloed van het christendom
In het midden van de twintigste eeuw werd homoseksualiteit door het merendeel van de Nederlandse samenleving beschouwd als amoreel, tegennatuurlijk, een degeneratie; dat is een verslechtering van een orgaan of een psychiatrische ziekte. Castratie ( ; onvruchtbaarmaking door verwijdering van de zaadballen), psychoanalyse of religieuze inkeer zou voor genezing zorgen. Lesbie’s waren gemankeerde mannen; homo’s gemankeerde vrouwen. Uitstoting door familie en vrienden, ontslag als de werkgever dit ontdekte, controle door de politie behoorden tot de dagelijkse gang van zaken. De negatieve maatschappelijke houding leidde tot ontkenning en zelfhaat en voor vele lesbie’s en homo’s een dubbelleven met vluchtige seksuele contacten. Hier kwam verandering in door de komst van een nieuwe partij, het COC ( cultureel- ontspanningscentrum) , in 1946. Maar niet alleen deze partij zorgde voor de emancipatie van de homoseksuelen, de afname van het christelijke geloof was een andere reden. Nog een andere oorzaak, misschien wel de belangrijkste, was de emancipatie van de vrouwen. Deze ontwikkeling zorgde ervoor dat de achtergestelden (de vrouwen) meer rechten kregen. Het was dus gemakkelijk voor de homoseksuelen om ‘mee te profiteren’ van deze beweging. En ze kregen meer moed, want als vrouwen het konden, konden zij het dus ook. Toen de emancipatie eenmaal was begonnen voor de homoseksuelen, sloten er steeds meer mensen zich aan bij deze ‘revolutie’. Maar Nederland was er nog lang niet na de emancipatie van de homoseksuelen. Je kon eerder spreken van oppervlakkige verdraagzaamheid dan van complete acceptatie. Homoseksualiteit wordt wel geaccepteerd zolang homoseksuelen niet teveel opvallen en zo lang de heteroseksuele meerderheid van hen geen last heeft. Natuurlijk veranderde dit beetje bij beetje, maar nu nog steeds kunnen mensen onuitgesproken ideeën ontwikkelen over homoseksualiteit in hun omgeving. Acceptatie of discriminatie? Wij denken dat over het algemeen homoseksuelen wel geaccepteerd worden in de samenleving. Maar ze worden niet gerespecteerd. Iedereen kijkt er nog vreemd tegenaan als je ineens 2 mannen samen ziet staan, zoenen of winkelen. Wij denken dat het respect voor homoseksuelen nog ver te zoeken is. Dat merk je ook aan de manier waarop het scheldwoord ‘flikker’ of ‘vuile homo’ gebruikt wordt. Dit gaat zo gemakkelijk, en dit vinden wij erg onrechtvaardig. We vinden het heel belangrijk dat er wordt ingezien dat homoseksuelen ook mensen zijn.. Niet alleen in je naaste omgeving wordt homoseksualiteit geaccepteerd, dat geldt ook voor de media. Er zijn allerlei tv-series en films te zien waar homoseksuelen in voorkomen. Vaak zie je ook homoseksualiteit in reclamespotjes voorkomen. In tijdschriften is er ook absoluut sprake van acceptatie. Toch blijft discriminatie nog voorkomen. Vooral op sportclubs en scholen komt dit voor. Wat opvallend is, is dat op vmbo scholen homoseksuelen minder geaccepteerd worden dan op havo/vwo scholen. Wat ook opvallend is, is dat homoseksualiteit de laatste paar jaar juist weer minder besproken wordt dan voorheen. Vanaf 1960 had de acceptatie op onder andere scholen een stijgende lijn, maar nu daalt het steeds meer. Het komt ook voor dat mensen niet eens door hebben dat ze discrimineren. Bijvoorbeeld als mensen ‘homo’ of ‘flikker’ als scheldwoord gebruiken. Dit verschijnsel komt vooral bij jongeren voor. Maar deze scheldwoorden zijn haast nooit discriminerend bedoeld, mensen denken er niet bij na en vinden de woorden gewoon gemakkelijk in de mond liggen. Je spreekt wel van echte discriminatie als je met voorbedachten rade iemand wil beledigen met deze scheldwoorden. Voor homo’s zijn er aparte homoactiviteiten, cafés en zelfs aparte vakantieoorden. De redenen hiervoor zijn simpel: Mensen met dezelfde achtergrond en interesse zoeken elkaar op. Dat geldt ook voor homoseksuelen. Uitgaan gaat ten slotte om gezelligheid en leuke ontmoetingen. Daarnaast voelen de meeste homoseksuelen zich meer op hun gemak in cafés waar voornamelijk andere homoseksuelen komen. Ze kunnen er zichzelf zijn, zonder uit te hoeven leggen hoe het zit, en zonder het risico te lopen om gediscrimineerd te worden. Standpunten politieke partijen PvdA: Onbegrip, vooroordelen en discriminatie komen helaas nog maar al te vaak voor tegen homofielen. De PvdA wil dat de overheid dit krachtig bestrijdt. Dat gaat niet vanzelf; ook nieuwe generaties en immigranten moeten weten dat homoseksuelen in Nederland recht hebben op volwaardig burgerschap. De PvdA pleit voor een sterke en effectieve bestrijding van discriminatie van homoseksuelen. De PvdA wil voorlichtingen geven op scholen. Mensen die zich er toch niet aan houden moet aangepakt worden. De PvdA stond met anderen aan de wieg van de openstelling van het burgerlijk huwelijk voor homoseksuelen. Het was een belangrijke overwinning in de strijd voor gelijkberechtiging van homoseksuelen. De PvdA vindt daarnaast dat als iemand er vrijwillig voor kiest ambtenaar van de burgerlijke stand te worden, hij of zij op de hoogte is van en instemt met de taakopvatting, dat wil zeggen het in de echt verbinden van paren ongeacht of ze van het andere geslacht zijn of niet. VVD: De VVD is voorstander van homoseksueel ouderschap. Het is in de maatschappij, volgens de VVD, heel normaal, hetero- en homorelaties (het zgn. 'homohuwelijk’) en het heeft geen nadelige gevolgen voor een baby. De VVD tegenstander van de
maatschappelijke discriminatie tussen ouderparen van verschillend
geslacht en van gelijk geslacht. Tegelijk erkent de VVD de verschillende
rol van biologisch ouderschap tussen een man-vrouw-paar, twee mannelijke
ouders en twee vrouwelijke ouders. Ouderschap van paren van gelijk

geslacht vereist altijd de biologische betrokkenheid van een derde
partner van het andere geslacht, indien hun ouderschap niet is ontstaan
uit sociale regelingen als voogdij, adoptie etc. De VVD vindt dat een vrouwelijk paar met een kinderwens, recht heeft op behandeling door spermabank, IVF-behandeling etc. De VVD vindt dat een mannelijk paar met een kinderwens, recht heeft op toegang tot een sociale regeling als adoptie van een kind van Nederlandse nationaliteit. De VVD is geen voorstander van spermadonorschap en draagmoederschap..omdat dat vaak toch bepaalde risico’s geeft. De VVD wil dat het adoptie-aanbod van buitenlandse kinderen wordt verstoord door de binnenlandse regeling rond gelijke behandeling, ouderschap en adoptie. Adoptiekansen van alleenstaanden en ouderparen van verschillend geslacht,mogen niet worden verslechterd door heersende terughoudendheid door adoptie-ouderschap van paren van gelijk geslacht in landen die van betekenis zijn voor het adoptie-aanbod in Nederland SGP: de SGP is tegenstander van het zgn. homohuwelijk en adoptie door ‘homoparen’ op grond van de bijbel, die de homoseksuele praktijk afwijst (dat is dus want anders als het homofiel zijn, de geaardheid hebben zónder het in praktijk te brengen door met mensen van gelijk geslacht samen te leven). CDA: Het CDA gaat uit van het gelijk behandelen van mensen, ook mensen met een andere overtuiging, ras, geslacht, geaardheid, afkomst en/ of economische positie. Mensen zijn, ieder met hun eigen talenten, in de maatschappij gesteld als verantwoordelijk persoon, niet alleen verantwoordelijk voor zichzelf, maar ook voor de medemens, voor de ontwikkeling van de samenleving en voor het natuurlijk leefmilieu. Homoseksualiteit, in het buitenland In veel landen lopen homoseksuelen risico als ze voor hun seksuele voorkeur uitkomen. Marteling, mishandeling, aanranding, gevangenisstraf en gedwongen medische of psychiatrische opname komen voor. In Colombia en Argentinië lopen homoseksuelen als zogenaamde ‘sociaal onwenselijke’ het risico (met steun van de overheid) vermoord te worden door het leger. Maar ook in een westers land als Noord-Amerika kun je in veertig staten nog ontslagen worden op basis van een homoseksuele relatie. Naast een wettelijk verbod heersen er in veel landen ook culturele en religieuze overtuigingen die het onmogelijk maken om openlijk een homoseksuele relatie te hebben. Er is ook spraken van gebieden waar homoseksuelen met open armen ontvangen worden. Een paar voorbeelden zijn: Duitsland, Frankrijk, Griekenland, Portugal en San Francisco. Nu lijkt het misschien of in westerse landen meer homoseksualiteit voorkomt, maar dat is niet zo. Dat heeft met verschillende dingen te maken. Niet overal ter wereld gebruikt men het begrip homoseksualiteit op dezelfde manier als hier in het westen. En niet overal geven mensen op dezelfde manier uiting aan homoseksualiteit. Maar de belangrijkste reden dat het hier meer voor lijkt te komen, is tolerantie. In heel veel landen worden homoseksuelen officieel gediscrimineerd en wordt homoseksualiteit gezien als een misdrijf. Hoe toleranter de omgeving, des te meer mensen er openlijk voor uit komen. Soms lijkt het ook zo, dat homoseksualiteit in bepaalde bevolkingsgroepen meer voor komt dan in anderen. Ook dat is niet waar. Homoseksualiteit komt, net als heteroseksualiteit, net zoveel onder andere bevolkingsgroepen voor: onder autochtonen, migranten, vluchtelingen, onder hoog- en laagopgeleiden, onder studenten, verstandelijk gehandicapten, gelovigen, doven, onder ouderen en jongeren. De zichtbaarheid van homoseksuele mannen en vrouwen kan wel verschillen. Dat heeft alles te maken met de omgeving waarin iemand opgroeit en hoe er in die omgeving over homoseksualiteit gedacht wordt. Als de omgeving homoseksualiteit niet accepteert, zwijgen sommige homo’s en lesbo’s liever over hun gevoelens. Daardoor lijkt het bijvoorbeeld alsof er veel minder gereformeerden of moslims zijn met homoseksuele gevoelens. Maar dat komt ook door de westerse definitie van homoseksualiteit als identiteit: we herkennen pas iemand als homoseksueel als hij of zij er openlijk vorm aan geeft en het benoemt. Nederland en België zijn multiculturele samenlevingen. Dat betekent ook dat er verschillende vormen zijn om homoseksuele gevoelens een plek te geven, al dan niet onder druk van de omgeving. Andere geloven De Islam Homoseks tussen mannen wordt in de Koran alleen beschreven in termen van losbandigheid, dwang en verkrachting. Het verhaal van de profeet Loet is het bekendste voorbeeld daarvan, en het lijkt erg op het verhaal van Lot in de Bijbel. Er wordt in de Koran meerdere malen gewaarschuwd voor sodomie of ‘liwaat’. Ook binnen de islam zijn er verschillende stromingen die het geloof verschillend uitleggen en beoefenen. Er zijn grote stromingen als de Shiieten en de Soennieten, maar ook per land, per streek en per imam kan het geloof verschillen. Net als bij het christendom en het jodendom kun je dus niet spreken van ‘de islam’. Bij de interpretatie van de Koran maken sommige mensen onderscheid tussen liwaat en liefdevolle homogevoelens. Liwaat staat voor verkrachting van een man door een andere man, seks met dieren en seks met minderjarigen. Het gaat daarbij met name om anale seks. Dit soort gedrag zou net als bij heteroseks slecht zijn omdat het gaat om misbruik, overmaat of schending van de publieke eerbaarheid. Over gelijkwaardige, vrijwillige en liefdevolle homorelaties schrijft de Koran niet.
Jodendom Het heilige boek van het joodse geloof is de Torah, het deel van de Bijbel dat wij het oude testament noemen. Het is het verhaal van het volk van Israël, het uitverkoren volk van God, zoals de joden geloven. In de Torah staat de doodstraf op homoseksualiteit van mannen. Letterlijk staat er: ‘En als een man seksuele relaties met een man onderhoudt, hebben zij beiden een gruwel begaan, en zij zijn schuldig en zullen ter dood gebracht worden.’ (Leviticus 20:13). Verschillende gezaghebbende joodse commentatoren hebben door de eeuwen heen de tekst van Leviticus 20:13 specifiek op anale seks toegepast. Alleen daar zou volgens hen de doodstraf op staan. In de Torah staat niets expliciet over seks tussen vrouwen.