Euthanasie

Betoog Euthanasie                                   

Euthanasie moet een beslissing wezen, geen keuze.

De euthanasiewet moet worden uitgebreid met ernstig psychisch lijden. Ik ben het hier volkomen mee eens, om euthanasie toe te dienen moeten de arts en de patiënt eerst langs 6 belangrijke zorgvuldigheidseisen. Voordat dus eigenlijk euthanasie toegediend kan worden zit je nog een tijdje vast aan de dokter en een psycholoog, wat naar mijn mening onzin is. Als je stoffelijk of fysiek aan het lijden bent, dan wil je natuurlijk zo snel mogelijk klaar zijn.

Als je in een periode zit waarbij je je niet lekker in je vel voelt zitten kan het natuurlijk ook zo zijn dat je euthanasie wilt toedienen, als je bijvoorbeeld in een dip zit dat je vader, waarmee je een hechte band hebt, is overleden. Dan kan het mogelijk zijn dat je aan euthanasie gaat denken. Als het dan te makkelijk is om euthanasie toe te dienen is het zonde om dan echt euthanasie toegediend te krijgen, terwijl je toch echt in een periode zit waarbij je je niet lekker voelt.

Als je psychisch niet meer goed bent dan maak je soms rare keuzes, hierbij kan ook euthanasie bij naar voren komen. Het zal dan jammer zijn om euthanasie toe te dienen terwijl jezelf ook niet meer helemaal erbij bent. Euthanasie is niet niks, als je lichamelijk lijdt bijvoorbeeld als je een ziekte hebt waarbij je spieren langzaam wegvallen of als je een langdurige ziekte hebt waarbij je altijd pijn zal hebben op verschillende plekken op je lichaam, dan zou ik begrijpen dat je pijn lijd en dat je aan het pijnlijden graag een eind wil brengen door euthanasie toe te dienen. Maar dit geldt dus niet voor mensen met psychisch leed.

Als je psychisch lijdt, dus bijvoorbeeld een toenemende ziekte hebt waarbij je steeds alles vergeet, dan is het akelig als je door moet gaan blijven leven, je zal vergeten hoe je kinderen heten, wat je zojuist hebt gezegd, hoe je pasgeboren kind heet. Daar lijd jij dan niet alleen onder, maar ook je familie, daar word je natuurlijk ook niet vrolijker van. Dan begrijp ik toch wel ergens dat je er klaar mee bent, dat je dus euthanasie wilt toedienen.

Als je fysiek lijdt, dus ook als je niet meer kan lezen, niet meer kan autorijden, niet meer kan lopen, niet meer kan fietsen, dan wordt plezier hebben ook vrij lastig. Als je hele dagen thuis zit of in het verpleeghuis, daar wordt je toch ook niet blijer van? Vrijwel zullen je naasten het ermee eens zijn dat jij euthanasie wilt toegediend krijgen, want die lijden er zelf ook onder, om jou in deze omstandigheden te zien. Als je dan hoort van je arts of van je psycholoog, waarbij je al een aantal maanden gesprekken mee hebt, dat ze jou geen toestemming geven om euthanasie toe te dienen, dan baal je daar natuurlijk ontzettend van. Van een brug afspringen wordt het ook niet, je kan namelijk niet meer lopen of verplaatsen en als iemand je helpt dan is dat strafbaar, want dan is het hulp bij zelfdoding?!

Dit is natuurlijk onzin. Ik vind dat euthanasie beslist moet worden door de arts, patiënt en de naasten. Nu is het nog verboden om euthanasie toe te dienen als je psychisch lijdt, maar dit moet zo snel mogelijk toegestaan worden. Je arts kent jou natuurlijk goed, dus als je al een tijdje depressief bent dan merkt jouw arts dat, dan zal je het waarschijnlijk hebben over jouw depressiviteit, of euthanasie. Je arts is het er dan misschien mee eens dat je euthanasie wilt toegediend krijgen en zal jou de pillen geven.

Mijn conclusie is dus; Euthanasie moet ook toegediend worden als de patiënt psychisch lijdt.

Vind je je leven niet meer zo chill? De arts geeft jou wel die pil!