De ‘bevrijde’ mens
‘Een man staat bij de receptie van het hotel. Hij wil juist de man bij de receptie een vraag stellen, als hij per ongeluk tegen een vrouw naast hem stoot, en met zijn elleboog tussen haar borsten botst. Ze zijn beiden even stil. De man draait zich om en zegt: "Mevrouw, als uw hart net zo zacht is als uw borsten, weet ik zeker dat u me dit zult vergeven." Zij antwoordt: "Als je penis net zo hard is als uw elleboog, dan ben ik in kamer 582." ’
Een ‘schuine mop’ maakt ons allemaal nog aan het giechelen of kan ons soms toch nog vernederen. Gelukkig kunnen we er nu om lachen en kunnen we überhaupt er een grapje over maken. Vroeger was dit absoluut niet het geval, en werd er niet eens gesproken over seks. Seks was een taboe, het was iets vies. Men kreeg geen (goede) voorlichting en wist er niet veel vanaf. Ook ouders spraken er niet over tegen hun kinderen en legden niets uit. Er werd al zeker niet gesproken over termen als abortus, homofilie, voorbehoedsmiddelen, en ga zo maar door. Dit zorgde voor opstand en zo kwam er in bijvoorbeeld 1946 de NVSH, De Nederlandse Vereniging voor Seksuele Hervorming, een organisatie die in eerste instantie opkwam voor het geven van seksuele voorlichtingen en wilde met name duidelijkheid op het gebied van seks om negatieve situaties te voorkomen. Des ondanks bleef seks nog een lange tijd een taboe. Toch bleef onder andere de NVSH strijden tegen deze taboe en zo ontstonden er met name in de jaren 60 veranderingen op het gebied van de seksuele beleving. Zo werd er zelfs gesteld dat de jaren 60 het tijdperk was waarin taboes zouden worden doorbroken.
We kunnen stellen dat de taboe inmiddels wel doorbroken is, maar toch bestaat de NVSH nog steeds. Is dit nog wel noodzakelijk? Of kan de NVSH beter de stekkers eruit trekken?
Zoals hiervoor al duidelijk werd gemaakt was seks nog niet zo heel lang geleden een echte taboe. Gedurende 100 jaar hebben er veel veranderingen plaatsgevonden op het gebied van seksuele normen en waarden. Maar dat waren geen veranderingen die plotseling ontstonden. Dit waren verandering die door verschillende elementen plaatsvonden. Veranderingen die niet iedereen aan durfde te sturen. Gelukkig waren er wel mensen die dit durfde en hebben er dus voor gezorgd dat wij grotendeels geen angsten, schaamte, of taboes meer hebben op dit gebied.
Vanaf de jaren 20 begon men, men die het aandurfde om tegen de taboe in te gaan, boeken te schrijven over verschillende aspecten binnen de seksualiteit. Zo was er een dokter, mevrouw Van der Velden, die op een gedetailleerde en ingewikkelde manier alles over seks en het lichaam beschreef. Dit was voor sommige mensen noodzakelijk, aangezien er vrouwen waren die niet eens wisten waar een baby uit kwam. Toch werd dit boek maar in een beperkte kring gelezen, omdat het duur was en op een ingewikkelde manier geschreven was. Daarnaast kwam er boek over seks voor het huwelijk, of vreemdgaan in een huwelijk, en dat dit nog niet gelijk het einde van het huwelijk hoefde te betekenen. Dit was shockerend voor de mens in die tijd en leverde ook enorm veel reacties op, maar opende misschien wel de ogen van een aantal mensen. Voor een andere helft was de inhoud van dit boek een kwestie van algemeen bekende feiten op het seksueel gebied.
Naast boeken waren er ook politieke partijen die uitspraken deden over de seksuele normen en waarden. Zo had je de SDAP, sociaal democratische arbeiders partij, die gezien werd als een partij zonder moraal. SDAP lid Wibaut schreef namelijk in 1932 het boek Wordend huwelijk, het hier boven genoemde boek over het seksleven in een huwelijk. Deze partij werd gezien, waarschijnlijk door onder andere dit boek, als een partij zonder moraal. Dat gaf al aan hoe conservatief de andere partijen waren ten opzichte van de seksuele moraal.
Naast de SDAP kwamen de communistische jongeren ook op gang op het gebied van de seksuele normen en waarden. Ze kwamen alleen iets later op gang, we spreken over de periode na de tweede wereldoorlog. De communistische jongeren streefden naar seksuele voorlichtingen en trokken zich niks van de moraal aan.
In deze periode is De Nederlandse Vereniging voor Seksuele Hervorming ontstaan (1946). Zoals ik al eerder vermeldde was dit een organisatie die met name duidelijkheid wilde op het gebied van seks.
Ondanks deze vooruitgangen bleef seks nog een taboe. Wel hielpen naast de vorige elementen ook elementen in de jaren 50 als Rock ‘n Roll mee en werd de condoom steeds meer gebruikt.
Ook vormde steeds meer politieke partijen een mening over seksualiteit en stelde zich steeds meer hiervoor open. Zo wilden de PVDA, partij van de arbeid, de jeugd op een zakelijke en eerlijke manier voorlichten, door middel van een radiozender (1960). Dit was een doorbraak wat seks betreft omdat het een formulering was van wat er op dat moment speelden. Naast radioprogramma’s kwamen er ook televisieprogramma’s waar technische verhalen over seks in voor kwamen, maar ook wat sketches. Zo’n televisieprogramma liet dan de ernst van de voorlichting zien maar gaf de mens ook een eigen initiatief op het gebied van seks. Ook dit zal voor veel mensen een doorbraak zijn geweest, omdat zoiets nog nooit eerder op televisie was vertoond.
Naast deze veranderingen werd er in 1962 de pil toegestaan in Nederland. Dit was voor de vrouw (en natuurlijk ook wel voor de man) een enorme verandering op het gebied van seks. De vrouw was altijd bang om zwanger te raken en kon nooit van de seks genieten. De pil bestond al wel in Nederland voor 1962, maar de meeste vrouwen konden hier niet aan komen. Zo verklaarde drie vrouwen, geboren in de jaren 40, in de NRC Next, dat het 50 jarig bestaan van de pil wilde herdenken, dat zij voor 1962 de pil niet van de huisarts kregen, tenzij je boven de 21 jaar was en getrouwd was. Dat de pil dus legaal was geworden was een inslag op de seksuele normen en waarden.
Het betoog gaat verder na deze boodschap.
Verder lezen
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden