Dubitando

DUBITANDO AD VERITATEM PERVENIMUS Judas twijfelt. Terwijl iedereen naar Jezus kijkt draait hij zich om en vraagt zich af of dat wel het goede is om te doen. Omdat hij geen antwoord krijgt gaat hij naar hogepriester Caiaphas en legt de vraag aan hem voor. Hoewel hij nog steeds twijfelt, dit keer aan zijn eigen daad, verraad hij Jezus. Nog steeds in twijfel over zijn daad ziet hij hoe Jezus gemarteld wordt door zijn toedoen. Judas hangt zich op. Na zijn dood kan hij uiteindelijk alles overzien en komt terug om nogmaals te vragen wie Jezus is, wetend dat hij er nooit een antwoord op zal krijgen. Judas heeft Jezus verraden. Die daad zou je slecht kunnen noemen. Maar ook dat is de vraag omdat hij dit alles niet met slechte intenties deed. Het was niet zijn bedoeling om Jezus te laten kruisigen, maar hij wilde de waarheid naar boven halen. De waarheid die ook hijzelf niet kende. Hij was de enige onder de apostelen die niet blindelings achter Jezus aan liep maar vragen bleef stellen. Hij was de enige die niet in ‘dumpfheit’, een afgestompte, en verdwaasde staat van bewustzijn verkeerde maar wakker bleef, hij bleef zoeken naar de waarheid, hij bleef denken. De dingen tegenover elkaar afwegen. Een kwestie tussen gevoel en gedachte. De kunst is om in die balans de goede keuze te vinden. Maar dan reist de vraag weer wat die goede keuze dan is, of er een goede keuze is. Judas twijfelde. Hij maakte zijn balans op en verraadde Jezus. Dat was zijn keuze. Als Jezus niet verraden was, was hij niet gekruisigd, dan had hij niet de zonden van de mensheid op zich genomen. Als de verlossing er niet was geweest, was er helemaal geen Christendom geweest. Met het verraad van Judas kwamen de oude bijbelse profetieën uit. Judas deed dus alleen wat er gedaan moest worden. Zo zou je het kunnen beschouwen. Zo kun je het ook betwijfelen. Toch is het zo dat zonder de judaskus en de bloedige dood van Jezus, Jozef van Arimathea zijn bloed niet op had kunnen vangen in een schaal, in de graal. Als er geen graal was geweest had Parzival geen levensdoel gehad en was het hele verhaal er niet geweest. Waarschijnlijk was zijn levensdoel en de waarheid dan wel op een andere manier verbeeldt. De graal op de bergtop blijft een belangrijk symbool in het Parzivalverhaal. Parzival is op weg naar die graal. De naam Parzival betekent dan ook: “recht middendoor”. Hij gaat op weg, hij draalt niet. Toch kan je ook die manier van zoeken naar de graal als Dumpfheit beschouwen. Parzival kijkt niet om zich heen, hij is niet wakker, zich niet bewust van de andere kleine weggetjes tussen de grote wegen. De grote paradoxen in het leven. De tegenstellingen tussen man en vrouw, Oost en West, zwart en wit, wereld en individu. Allemaal tegenstellingen die niet met, en niet zonder elkaar kunnen. Tussen deze polariteiten ligt de twijfel. En ergens tussen de twijfel ligt de balans, de juiste keuze. Toch is de vraag of er altijd een juiste keuze is. Hoe kun je een balans zoeken tussen Goed en kwaad? Moet je wel een balans zoeken tussen goed en kwaad of moet je gewoon blindelings voor goed kiezen? Het verraad van Judas, een slechte daad, leidde uiteindelijk tot iets goeds, het Christendom. De lijnen tussen goed en slecht vervagen. De vervaging van het verschil is twijfel. Er zijn dingen die je nooit zult weten. Dat wist Judas pas na zijn dood. Het belangrijkste is om wakker te blijven in het leven, te blijven zoeken. “Zoekt en gij zult vinden”, “Het pad is het doel.” Misschien is de kunst van het leven wel om niet in het midden te blijven twijfelen maar om door vertrouwen boven de polariteiten uit te stijgen. Omhoog naar de bergtop waar de graal is, de waarheid. Die weg omhoog begint bij twijfel. Twijfel leidt tot de waarheid.