Ouderenzorg

Beschouwing
Mevrouw van Dijkhuizen is 83 jaar oud. Geestelijk voelt ze zich nog fit, maar lichamelijk is ze geen twintiger meer. Ze woont in een verzorgingstehuis, waar ze geholpen wordt bij het aankleden en waar haar eten verzorgd wordt. Helaas heeft ze het niet zo naar haar zin. Ze moet haar kamer namelijk delen met mevrouw Janssen en mevrouw de Jager. Beide dames vindt ze schatten, maar mevrouw Janssen snurkt zo vreselijk ’s nachts. En mevrouw de Jager zeurt altijd zo. Liever had mevrouw van Dijkhuizen een eigen kamertje.

Ze heeft wel eens gedacht of er geen andere mogelijkheden zijn. Samen met haar kinderen heeft ze gekeken naar een eigen kamertje, maar daarvoor zou ze moeten verhuizen naar Amersfoort. Dat zou betekenen dat haar kinderen niet meer iedere week langs kunnen komen. En haar kinderen zijn eigenlijk het enige dat ze nog heeft in deze laatste jaren.


In de Rapportage Ouderen 2001 van het Sociaal en Cultureel Planbureau komt naar voren dat ruim 34 procent van de ouderen (dat wil zeggen 65-plussers) niet tevreden is over hun leefomstandigheden.
Volgens Hans Hoogerheide, al ruim 30 jaar werkzaam in de ouderenzorg, is het niet nodig dat zo’n schrikbarend hoog aantal ouderen ongelukkig is. Volgens hem zijn er voldoende mogelijkheden om aan de uiteenlopende behoeften van ouderen te voldoen. Hij noemt onder andere de kangoeroewoningen.

Een kangoeroewoning is een combinatie van een grote en een kleinere woning. In de grotere woning woont een gezin, en in het kleine, daaraan verbonden huis woont opa of oma. De zorg voor de ouder wordt nu als gemakkelijker ervaren, omdat opa of oma nu dichtbij is. Mocht de oudere overlijden, dan kan het kleinere deel van het huis bij de rest van het gebouw getrokken worden, zodat het één huis wordt.
Al een heel aantal gemeenten, waaronder de gemeente Zwartewaterland, stelt tegenwoordig deze huizen beschikbaar via de Woningbouwvereniging. Op deze manier hopen de gemeentes volwassenen te stimuleren om zelf, in samenwerking met de thuiszorg, voor hun ouders te zorgen.

Natuurlijk is een kangoeroewoning niet voor iedereen haalbaar. De kinderen kunnen een drukke baan hebben waarvoor ze veel van huis zijn. Dan wordt de zorg voor een ouder te zwaar. Passende zorg moet dan elders worden gezocht. Piet Roest is woonadviseur in Haarlem. Hij is in dienst van de provincie Noord-Holland. Het is zijn taak om vragen van ouderen omtrent wonen te beantwoorden. Volgens hem is het met enkele relatief simpele aanpassingen nog lang mogelijk om ouderen zelfstandig te laten wonen. Met een rollator en een traplift, of desnoods een lift, kunnen ouderen zich nog lang zelfstandig verplaatsen binnenshuis. Voor hulp bij het aankleden kan de thuiszorg langskomen, en in veel plaatsen is een zogenaamde Tafeltje Dekje-service: vrijwilligers brengen iedere avond een warme maaltijd langs bij bejaarden. Mochten ouderen zich eenzaam voelen, dan kunnen ze met de Servicetaxi van de gemeente naar dagbesteding worden gebracht.

Toch is het niet realistisch om te denken dat met genoeg aanpassingen iedere oudere zichzelf kan redden. Dementerende ouderen zijn vaak een gevaar voor zichzelf en hun omgeving. Ze kunnen ze het gas open laten staan, de waterkoker aanzetten zonder hem eerst vullen of vergeten de deuren ’s nachts af te sluiten. Hun medicijnen zullen ze waarschijnlijk niet zelfstandig innemen. Voor deze mensen is het misschien wel beter om permanente zorg te krijgen. Dit kan in een verzorgingstehuis. Volgens het TNO Verouderingsonderzoek moet er echter in verzorgingstehuizen veel veranderen. Wanneer het er in de verzorgingstehuizen weer