Gameverslaving

Nederlands Beschouwing Gameverslaving

Zijn ouders en jongeren de verantwoordelijke voor de gameverslaving?

-Een aantal jaar geleden zag ik een programma over jongeren die heropgevoed werden. De jongeren hadden uiteenlopende problemen van drugsgebruik tot gedragsproblemen. Een van de meest lastige pubers was een jongen die gameverslaafd was. Ik vroeg mij toen af hoe dit zo ver heeft kunnen komen en wie hier nou de verantwoordelijk voor zijn? In eerste instantie dacht ik aan de ouders, maar is dat wel zo?

Wat is gameverslaving?

-Gameverslaving begint vaak als een hobby. In sommigen gevallen, tegenwoordig steeds meer, leidt dit uiteindelijk tot een ernstige verslaving. Gameverslaafd is niet een alleenstaand probleem, dit gaat vaak samen met bijvoorbeeld problemen op school. De jongeren die worden zijn sociaal vaak niet vaardig. Ze proberen te ontsnappen aan de werkelijkheid en verliezen zichzelf uiteindelijk in de virtuele wereld. Maar wie zijn hier nou verantwoordelijk voor?

Ouders

-Ouders zijn verantwoordelijk voor de opvoeding en het welzijn van hun kinderen. Wanneer een kind al van jongs af aan zolang als hij wilt met zijn nintendo mag spelen leert hij niet goed omgaan met zijn gamegedrag. Ouders moeten hier grenzen stellen en de mogelijkheid geven voor andere activiteiten. Vooral jongeren moeten worden beschermd door hun ouders tegen teveel gamen.

Jongeren

-Jongeren moeten zelf natuurlijk ook hun verantwoordelijkheid nemen. Ouders kunnen ze nog zo goed hebben geleerd hoe het moet, uiteindelijk beslissen jongeren zelf hoe ze hun tijd indelen. Juist wanneer er veel tijd in huiswerk en vrienden moet worden gestoken moet het gamen ruimte maken. Het is een leuk tijdverdrijf maar meer ook niet. In sommige gevallen kunnen jongeren dit niet, dan moeten anderen hierin hun verantwoordelijkheid nemen.

De game-industrie

-Een partij die vaak wordt aangewezen om meer te doen aan gameverslaving is de game-industrie. De producenten van games doen er (natuurlijk) alles aan om zoveel mogelijk spelers te lokken, maar steeds vaker zie je reclames voor verslavende online spellen op kinderzenders verschijnen. En waarom waarschuwen ze spelers niet op de gevaren van gamen net als bij sigaretten en alcohol.

-Hoe je het ook wendt of keert het is niet mogelijk om één partij aan te wijzen die verantwoordelijk is voor gameverslaving. Pas wanneer ouders, jongeren zelf en de game-industrie allen hun steentje bijdragen en hun verantwoordelijkheid nemen zou er wat gedaan kunnen worden aan gameverslaving.