Het driehoeksdilemma

Het Driehoeksdilemma   Na maandenlang wikken en wegen zijn ze er nog steeds niet uit in Oekraïne: wordt het Rusland of Europa? Kiezen we voor onze grote oudere broer Rusland, die ons beloftes maakt van goedkope gasprijzen en een Euraziatische unie waarbinnen onze handel zal opbloeien, of kiezen wij voor het kapitalistische, innovatieve en gelijkwaardige Europa waarbinnen iedereen gelijk is en ook Oekraïne eerlijke kansen krijgt? Dit vraagstuk houdt de gemoederen in Oekraïne nu al maandenlang bezig, voor de annexatie van de Krim leek het er onder Janoekovitsj op dat de grote broer Rusland, de beste vriend van Oekraïne was. Maar zelfs onder Janoekovitsj was er af en toe Poetin die deze beslissing ten gunste van Rusland probeerde te beïnvloeden. Zo voerde Rusland een massale grenscontrole uit tussen Rusland en Oekraïne waardoor de Oekraïense export vier dagen heeft stilgelegen. Misschien dat dit soort macho gedrag van Poetin bij vele Oekraïners toch in het verkeerde keelgat is geschoten. Eind vorig jaar gingen Oekraïners in Kiev massaal de straat op om te protesteren tegen zittende pro-Russisch premier Janoekovitsj. Europa houdt zich voor als nog enigszins afzijdig in deze problematiek. In 2009 was er al even sprake van dat Oekraïne eventueel zou toetreden tot de Europese Unie. Na onderzoek van de Europese commissie bleek dat het land op vele aspecten nog niet voldeed aan de gestelde Europese maatstaven. Corruptie en economische problemen waren de voornaamste problemen waar Oekraïne mee te kampen had. De gas schuld aan Rusland was de afgelopen jaren enorm opgelopen tot 1,95 miljard USD. Voor Europa was het dan ook de vraag hoe dit probleem zich de komende jaren verder zou ontplooien. Daarnaast was er natuurlijk nog de zittende premier, welke al vanaf zijn eerste ambtstermijn goede banden had met zijn Russische collega. Dit stond daardoor een soepele samenwerking met de Europese Unie in de weg. Janoekovitsj besloot kort na escalatie van de protesten af te treden en liet zich in de dagen daarna graag in Russische media zien. Dit bewijst ook maar weer wat een verdeeldheid er in Oekraïne heerst. Als oud onderdeel van de Sovjet-Unie is er nog altijd een groot gedeelte van de bevolking Russisch. Tijdens de hedendaagse protesten in de meeste oostelijke regio’s in Oekraïne zijn het dan ook de Russische separatisten die tegen de anti-terroristische ordetroepen uit Kiev stijden. Wel zijn er geruchten dat de Russische separatisten steun krijgen van Poetin. De Telegraaf kopte laatste zelfs een artikel over Poetin’s huurlingenleger, rijdend op Russische tanks die dagelijks de grens van Oekraïne en Rusland oversteken. Of dat dit soort praktijken ethisch verantwoord zijn kun je ook enkele vraagstukken over stellen. Het geeft wel aan hoe graag Poetin het oosten van Oekraïne naast de Krim in handen wil krijgen. Net zoals bij de Krim gaat het hem natuurlijk niet slechts om ‘Heim ins reich’ zoals Poetins 60 jaar jongere overleden collega zou zeggen. Economische factoren, of eigenlijk simpel gezegd ‘Money’, dat is wat Poetin wil met de annexatie van de Krim heeft hij al een 47 triljoen kub grote gasbel in handen gekregen. De militaire druk in Dontesk en Lugasnk ziet hij ook als een investering in de steen-en bruinkool voorraden van Rusland. Europa daarentegen, ziet in Oekraïne en prachtige toekomstig handelspartner. Ondanks de grondstoffen verliezen die Oekraïne heeft geleden zien bondskanselier Merkel en president Hollande nog meer als genoeg mogelijkheden voor een bloeiende handel in de toekomst. Europa is natuurlijk ook ten opzichte van Rusland uit Oekraïens perspectief de vreedzame, goedwillende broeder. Wij Europeanen hebben natuurlijk het beste voor met onze medeburgers. Uit Russisch perspectief blijft dit natuurlijk te betwijfelen aangezien het Poetin voornamelijk om de rood kleurige M&M (Macht en Money) lijkt te gaan. Met de afzetting van voormalig president Janoekovitsj lijkt de westerse invloed op Oekraïense wel groter te zijn geworden. Aan Petro Porosjenko de vers gekozen Oekraïens president nu de verantwoordelijke taak om de juiste beslissing te nemen. Maar is er wel een juist besluit? Zolang een groot deel van het volk je niet helemaal steunt kun je nooit een besluit maken wat ten gunste is van hen alle. Misschien dat wij Petro dus wel een stukje typisch Nederlands advies kunnen meegeven namelijk polderen: met zijn alle om tafel gaan zitten waarbij alle baat hebbende partijen toch iets zullen moeten toegeven. Voorlopig lijkt met deze pro-Europese president de samenwerking met de Europese Unie een stukje dichterbij te komen. Het blijft natuurlijk afwachten wat voor doortrapte plannen Poetin nog achter de hand heeft. Of is er dan toch nog een derde optie? Een optie die gesteund wordt door een groot deel van de Oekraïense bevolking, namelijk: een opsplitsing van het land zelf.   www.Festgear.nl