Balansverslag Literatuur

Boeken in Balans

Ik leerde al snel lezen.
Mijn moeder las altijd voor voor mijn broer en mij, toen we nog heel jong waren. Ik werd gelijk verliefd op deze prachtige fantasie werelden. Toen ik 3 was pakte ik mijn eerste boek al op. Zodra we op school les kregen kreeg las ik zelf dagelijks. In groep vier was ik al Avi-uit. Het was duidelijk dat ik een leeskip ben.

Nu ben ik 17 en zit ik in de 5 HAVO. We hebben intussen veel boeken voor school moeten lezen. Niet alleen in het Nederlands maar ook Engels, Frans en Duits. Zelfs buiten school had ik nog stapels boeken op mijn nachtkastje. Ik was soms 4 boeken tegelijk aan het lezen. In de bovenbouw hebben we met Nederlands literatuur behandeld en er een mondeling over gehad. De boeken die ik koos gingen mij goed af. Ik ken mijn genres en weet wat ik leuk vind. Het was daarom niet erg lastig voor mij om, in mijn mening, leuke boeken te vinden.

Het eerste op mijn lijst stond ‘Het Achterhuis’. Geschreven door Anne Frank is het een van de meest gelezen boeken op aarde geworden. Ik had geluk met deze omdat ik het eigenlijk jaren geleden in groep 8 al had gelezen. Het werd en dagboek brieven geschreven wat ervoor zorgde dat het het gevoel gaf alsof het aan de lezer zelf direct werd verteld. Het ging over de 2e wereld oorlog en het onderduiken de joden (haar familie en 4 ander mensen). Ik vond het dan ook een onwijs spannend verhaal.

Een ander boek dat ik las was ‘De vrouw met de sleutel’. De schrijfster hiervan was Vonne der Meer. Dit was een roman over een vrouw (59 jaar oud) die bij mensen langskwam als voorlees moeder. Het verhaal word geschreven in een dagboek en het verteld over de mensen waarbij ze langskomt. Delen van het boek zijn de verhalen die ze voorleest aan haar klanten. Langzaam aan kom je steeds meer te weten over de personages. Het wordt zo ook steeds interessanter om te lezen.

Een van mijn favoriete boeken was ‘Een goede dag voor de ezel’. Het is geschreven door Tim Krabbé, dit is dezelfde auteur als van het bekende boek ‘Het gouden ei’. Ik heb dit boek aangeraden aan iedereen die literatuur moet lezen. Het is kort maar krachtig. Het verhaal gaat over een moord die is gepleegd en wisselt tussen het perspectief van de moordenaar en van het slachtoffer van het slachtoffer. Het verhaal eindigt als deze mensen elkaar een maanden later ontmoeten. In het gesprek dat hieruit volgt besluit de moordenaar, in tegenstelling tot het gouden ei, niet te bekennen en gelukkig verder te leven met zijn nieuwe geliefde.

Wij moesten ook een boek van school lezen voor onze lijst. Dit was ‘Rook’ van Tiemke Hiemstra. Het had als thema vertrouwen. Het werd geschreven in hij/zij vorm en had van elk personage een hoofdstuk waarbij het vanuit zijn/haar perspectief werd geschreven. Hierdoor kon het bijvoorbeeld heel kinderlijk geschreven lijken. De inhoud van het boek vond ik persoonlijk onwijs saai. Non-fictie heb ik nooit erg leuk gevonden maar er zijn soms best wel goede boeken, zoals de hierboven genoemde. De probleematiek waar de familie mee te maken kreeg kon mij gewoon niet erg interreseren. Mogenlijk als ik in een aantal jaar ouder ben dat zulke onderwerpen mij meer zullen boeien. Op dit moment geloof ik dat het geen goed boek is voor mijn leeftijd. Het zou mij ook zeker niet verbazen als andere kinderen hetzelfde hiervan zullen zeggen.

‘Rode sneeuw in december’ aan de andere kant vond ik geweldig. Dit was mijn favoriete boek op de lijst. Het helpt natuurlijk dat het van mijn favoriete auteur, Simone van der Vlucht, is. Het boek is geschreven in meervoudig perspectief en wisselt van persoon naar persoon. Het grootste deel van het verhaal volgt in de eerste helft een meisje genaamd Liedewij en later (nadat zij en haar hele familie werd vermoord) haar dochter Isabella. Ik zal alle boeken van Simone van der Vlugt prijzen maar deze vond ik wel uitzonderlijk leuk.

Uiteindelijk moest hieruit natuurlijk het gesprek volgen waarin de docent ons om de boeken vraagt. Veel heb ik hier niet uitgehaald en erg tevreden was ik er ook niet mee. Toch vindt ik het goed dat we literatuur op school moeten lezen, ik hoop alleen wel dat we in de toekomst meer dan 1 boek per schrijver mogen kiezen. Want lezen is lezen en daar gaat het uiteindelijk om.

Dit jaar denk ik niet dat er veel voor mij zal veranderen in de wereld van de literatuur. Ik lees al zo lang dat ik inmiddels wel weet waar ik van houd. Dat er een boek naast mijn bed ligt is voor mij een gewoonte. Ik kan alleen hopen dat de rest van het schooljaar even leuk zal zijn als het idee dat ik 2 boeken van mijn lievelings schrijfster op mijn lijst mag hebben.