Schimmen uit het verleden boekverslag

Voor een boekpresentatie kun je dit verslag gebruiken om een boekpresentatie te geven voor je klas/ klasgenoten.

Boek: Schimmen uit het verleden

Schrijver: Theo Engelen, Theo Engelen is in 1970 en 1976 begonnen met studeren aan Katholieke Universiteit Nijmegen. Hij bleef als promoveerde hij op een proefschrift over vruchtbaarheidsdaling in Limburg. Later werd hij universitair hoofddocent economische- en sociale geschiedenis. Op 1 december 2005 werd hij hoogleraar. Tussen oktoker 2014 en november 2015 was Engelen rector magnificus van de Radboud Universiteit. HIj trad om persoonlijke redenen terug en vervulde daarna weer de functie van hoogleraar Historische Domografie. Theo Engelen begon met het schrijven van fictie in 1992. Zijn vrouw vroeg hem destijds een verhaal te schrijven voor de achtste verjaardag van zijn zoon Thijs. Zijn zoon was er zo blij mee dat Theo Engelen besloot meer te gaan schrijven. Zijn eerste boek verscheen in 1993 onder de titel Schimmen uit het verleden en is gebaseerd op gebeurtenissen uit de Tweede Wereldoorlog. In 2018 verscheen zijn eerste roman voor volwassenen met de titel Marathon.

Hoofdpersoon: 

De hoofdpersoon van het boek 'schimmen uit het verleden' is Sander en is erg geïntereseerd in de tweede wereldoorlog en is een echte avontuurier. 

Probleem van de hoofdpersoon: 

Het probleem van Sander kun je het niet noemen eigenlijk is hij een kleine mini detective die de kamer in de zolder van zijn huis onderzoekt en hij wil weten wat er in dit huis heeft afgespeeld in de tweede wereld oorlog en met succes.

Ruimte waar het probleem zich afspeeld: 

Het boek speelt zich af in het huis Dijkzicht in een dorpje langs de Waal.

Gerne: 

De gerne van dit boek is Oorlog en Detective omdat Sander iets ontdekt aan de tweede wereldoorlog en wil dit zelf onderzoeken.

Tijd (de periode wanneer het verhaal zich afspeeld): 

Het boek speelt zich af in 1980.

Eigen mening:  

Ik vind dit boek zeker een aanrader, zelf heb ik nog nooit zo'n indrukwekkend boek gelezen ik zat het boek te lezen en het leek net alsof ik zelf in het boek zat en in de ogen keek van de hoofdpersoon(Sander). De schrijver verdient echt een pluim van mijn omdat hij er zoveel moeite en echte gebeurtenissen heeft laten gebeuren. Dus als jij van boek houd die over de tweede wereldoorlog gaan moet je dit  boek gelezen hebben.

samenvatting: 

Sander verhuist in 1980 naar het huis Dijkzicht. In het huis Dijkzicht heeft in de Tweede Wereldoorlog verschrikkelijke dingen plaats gevonden. Sander en zijn zus Inge gaan naar een paar maanden de zolder van het huis opruimen, opeens hoord Sander zijn moeder stofzuigen en ontdekt dat er ergens op de zolder een geheime kamer is. Zijn zus begrijpt eerst even niet wat hij bedoeld. Een minuut later holt Sander de trap af naar buiten en ontdekt dat er drie dakramen in het dak van het huis zitten maar de plek waar zijn zus en hijzelf aan het opruimen zijn zijn er maar twee dakramen. Hierdoor ontdekken zij de geheime kamer in de zolder. Sander gaat naar boer Jan die ook in het kleine dorpje woont een ontdekt wat er in het huis Dijkzicht heeft afgespeeld in de tweede wereldoorlog. 

Een stuk uit het boek 'schimmen uit het verleden': 

Hoofdstuk 9: 

(Boer Jan begint een verschrikkelijk oorlogsverhaal te vertellen aan Sander)

'Het was in de winter van negentiendrieënveertig op negentienvierenveertig, in januari om precies te zijn.' Jans stem klonk monotoon, bijna alsof hij in de trance was. 'Ik was net thuis van het melke toen een van de leden van onze groep de keuken binnenstormde, helemaal uitgeput. De man was op een fiets met rubbeen banden uit Nijmegen komen racen. Hij werkte in de stad en kon zo fungeren als verbindingsman tussen de groep in Nijmegen en die in Belst. Zijn verhaal joeg me de stuipen op het lijf. Een van onze Nijmeegse vriende werkte als manusje van alles op het Duitse hoofdkwartier in de stad. ook zo iemand die door zijn omgeving als moffenvriend werd gemenden trouwens. Intussen deed hij wel veel goed werk. Maar een inval in een in Belst voorbereidden. Welk huis het was wist hij niet, maar hij waarschuwde onmiddellijk onze contactpersoon. Die begreep dat het om Dijkzicht moest gaan. Hij was meteen op de fiets gesprongen en had getrapt alsof de duivel hem op de hielen zat. Nu stond hij trillend op zijn benen in onze keuken en vroeg of ik Schöffer wilde waarschuwen. Zelf zou hij dan nog naar Driessen gaan. Het was duidelijk dat we in Dijkzicht weinig aan hem zouden hebben hij was domweg te moe'