Dirk Bracke

Dirk Bracke
Nederlands   Inleiding
Dit verslag is een samenvoeging van 4 verschillende opdrachten. Voor Nederlands hebben we 2 boeken van Dirk Bracke gelezen. De boeken die ik heb gelezen waren: ‘Blauw is bitter’ en ‘Het uur nul’ Ik vond het leuk om deze boeken te lezen en ze waren heel erg interessant. Als eerste hebben we informatie opgezocht over Dirk Bracke zelf. Daarna hebben we 2 verslagen gemaakt over 2 verschillende boeken. Op 30 april kwam Dirk Bracke zelf nog naar onze school om een lezing te geven. Ook dit staat in het verslag. Het was leuk om dit verslag te maken!
Informatie over de auteur

Dirk Bracke is geboren op 4 juni 1953. Een Vlaamse schrijver is hij. Hij heeft een vrouw en 2 kinderen. Een handelsopleiding volgde hij in Sint-Niklaas, later werd hij postbode. Hij heeft mee gedaan aan de John Flanderswedstrijd, helaas won hij niet, maar hij kreeg wel een opdracht. Hij zou Vlaamse filmpjes gaan schrijven. Daardoor is hij ook begonnen met boeken schrijven. Hij was erg geïnteresseerd in de geschiedenis, hij vond vooral de prehistorie heel interessant. Het allereerste boek dat hij schreef ging ook dan over de mensen in de prehistorie. (neanderthalers) dat boek heet ‘ Steen.’ Later werd de titel veranderd in: Het Vuurmeisje. Bij het schrijven van zijn boeken kan er soms wel maandenlang onderzoek aan vooraf gaan. Voor het boek ‘Het engelenhuis’ voerde hij heel veel gesprekken met meisjes, die in een gesloten inrichting zaten. Samen met de politie reed hij mee om een beeld te krijgen van de jeugdbendes. Dat deed hij voor het boek ‘Black’ Met zijn boeken wil hij de harde realiteit tonen. Hij vertelt in zijn boeken de waarheid, hij draait er niet omheen. De boeken zijn geschikt voor jongeren. De jongeren wil hij aan het nadenken zetten over de boeken en de onderwerpen. In zijn boeken laat hij de duistere kant van deze maatschappij zien zoals kinderprostitutie, drugsverslaafde jongeren, aids, echtscheiding, seksueel geweld, afpersing, brutaliteit, oorlog, vandalisme, instellingen en sociale wantoestanden. www.wikipedia.nl
www.davidsfonds.be
www.scholieren.com
www.leesplein.nl   Boektitels
1993 Het Vuurmeisje
1994 Blauw is Bitter
1995 Een Vlieg Op De Muur
1996 Het uur nul
1997 Een lege Brug
1997 * 2001 Overleven In De Tros
1997 Groene Mist
1999 Stille lippen
2001 Straks Doet Het Geen Pijn Meer
2001 Jeruzalem!
2002 Als de olifanten vechten
2003 Het engelenhuis
2003 Touria
2003 God Wil Het!
2004 Zij en Haar
2004 Vuurmeisje
2005 Henna Op Je Huid
2006 Buitenbeen
2006 Black
2007 Over Tijd
2007 3x Bracke: Een vlieg op de muur,Straks doet het geen pijn meer en Henna op je huid
2007 Griezelverhalen uit het Waasland

2008 Back
2009 Mijn lieve vijand
2009 Hendriks Kruistocht
2009 Papier
2010 Over the Edge
2010 Bracke For Girls: Zij en haar,Over tijd en Stille lippen
2011 catwalk
2011 Hotel Aphrodite
2012 IQ 140
2012 Rollercoaster
2013 Sweet Sixteen
2013 Under Construction
Recensies
Recensie Black – Dirk Bracke
Uit Pluizer
Door Diane Thoné
Geschreven in: 2014
Dirk Bracke is terug. Met ‘Black’ schrijf hij een rauw, realistisch boek over de duistere en keiharde wereld van de straatbendes in Brussel. Sinds Mavela optrekt met The Black Bronx heef ze een veel opwindender leven! Gedaan met school en braaf studeren. Bij de bende van X vindt ze een nieuwe thuis. Dat haar nieuwe vrienden een slechte reputatie hebben, daar staat ze niet bij stil. Ze accepteert hun regels van onvoorwaardelijke gehoorzaamheid en trouw, ze onderwerpt zich aan de seksuele uitspattingen van de jongens, maar weet ook dat de bende alles voor haar zal doen. Langzaamaan glijdt ze mee in hun wereld van vandalenstreken, diefstallen, vechtpartijen en groepsverkrachtingen. En dat ontmoet ze Marvan, een lid van de 1080ers. Ze is tot over haar oren verliefd en dat op iemand van een andere bende! Ze proberen elkaar zoveel mogelijk stiekem te ontmoeten in een leegstaand huis, want ze weten wat hun te wachten staat als de leden van de Black Bronx of de 1080ers hun relatie ontdekken… Net zoals zijn andere boeken, is ‘Black’ opnieuw een boek over een controversieel onderwerp aan de rand van onze maatschappij. Ook nu weer deed Dirk Bracke heel wat onderzoek voor hij zijn boek schreef. Dat geeft het geheel een journalistieke toets. Maar hij gaat heel wat verder dan louter de feiten verslaan: hij heeft geprobeerd om de wereld te zien door de ogen van deze jongeren, en dat resulteerde in een beklijvende roman die nog lang blijft nazinderen. Je kan (bijna) niet geloven dat dit echt zou kunnen zijn. Het boek choqueert, de beschrijvingen van seks en geweld zijn erg expliciet, soms balanceert het op het randje van sensatie, maar toch fascineert het . Vanaf het begin grijpt het je bij de keel en laat jet niet meer los. Het is dan ook erg vlot en met heel veel vakmanschap geschreven. En in tegenstelling tot zijn andere boeken kent dit boek geen happy end. Als maar de helft van wat hier verteld wordt waar is – en ik vrees het ergste – dan is voor onze maatschappij nog heel wat werk aan de winkel.   Recensie rollercoaster  - Dirk Bracke
Door: lauraversnel

Geschreven in: 2014
Ik had verwacht dat dit boek heel anders zou zijn toen ik de achterkant had gelezen en de voorkant had bekeken.
Ik had verwacht dat het boek meer zou uitleggen over borderline. Om eerlijk te zijn vond ik dat er wel erg veel seks in voor kwam. Het boek was makkelijk te lezen want er werden niet veel moeilijke woorden gebruikt. Ik vond het wel interessant om te lezen hoe het is om borderline te hebben.
Ik geef dit boek een 7.5 omdat het een fijn boek was om te lezen. Ik geef het geen hoger cijfer omdat ik het niet een heel bijzonder of speciaal boek vind. Ik raad het boek aan omdat het interessant was om te zien hoe het is om door iemands oogpunt met borderline de wereld te zien.
Ik vind wel dat je minimaal 12 of 13 moet zijn door alle seks en drugsgebruik.   Recensie Het Engelenhuis – Dirk Bracke
Uit Aksent
Door Kim Celen
Geschreven in: 2013
Leest de jeugd niet genoeg, of worden er niet genoeg boeken geschreven die de jeugd van vandaag wil lezen? Het eerste wil ik niet geloven en het tweede wordt serieus tegengesproken door ‘Het Engelenhuis’. Dirk Bracke schreef eerder al boeken als ‘Blauw is bitter’ en ‘Het uur nul’ maar heeft er nu dus weer een nieuwe ruwe parel bij. En als ik ‘een ruwe parel’ zeg, bedoel ik ook een ruwe parel. Want net als in de vorige boeken gaat hij ook nu het echte leven niet bewerken tot een sprookje waarin iedereen vrolijk en onbezorgd is. Wel slaagt de auteur erin alle kanten van het leven onverbloemd vast te leggen in een boek dat je gewoon weg uit moet lezen… Wanneer Bo terechtkomt in de wereld van Jennefer, lijk het wel een droom die waarheid wordt. Gedaan met het zoeken van bloesjes in de grabbelton van de Wibra omdat je vader te lui is om te werken, excuseer, asbestose heeft en niet kan werken. Vanaf nu koopt zij lekker alle merkkledij war ze van droomt en het enige dat zij daarvoor moet doe nis mannen gezelschap houden of feestjes, etentjes en andere leuken dingen.
Voor de eerste keer i haar leven drinkt ze champagne en eet ze kaviaar en kreeft. Voor de eerste keer in haar leven wordt ze echt verliefd. En voor de eerste keer in haar leven wordt ze opgepakt door de politie en komt ze in de gesloten instelling van Beernem terecht Een hele reeks eerste keren in dit boek. Maar hoeveel van deze eerste keren zullen ook de laatste zijn?

En hoe zit het met Yasmien, het meisje dat zich ontfermt over de veertienjarige Bo en dat andere nieuwe meisje in Beernem, Steffie? Trouwens, waarom zou Steffie eigenlijk in Beernem zijn? Zou haar vriend Wouter er voor iets tussen zitten? In ‘Het Engelenhuis’ maken we kennis met een heleboel jongeren, die niet alleen allemaal hun eigen rol spelen in het verhaal, maar die we ook allemaal in “real life” zouden kunnen leren kennen. Zonder er veel doekjes om te winden vertelt Bracke je waardoor zij in een gesloten jeugdinstelling terecht zijn gekomen en hoe het leven in zo’n instelling verloopt.
Bovendien weet hij hoe hij het verhaal op papier moet zetten en slaagt hij er in om elke lezer, jong of oud, meisje of jongen, van de eerste tot de laatste bladzijde door het verhaal te laten boeien. Geniet ervan, zou ik zeggen!   Anonieme recensie stille lippen
Scholieren.com
Stille Lippen van Dirk Bracke is een aangrijpend, ontroerend verhaal over de problemen waarmee doofstomme en slechthorende kinderen te maken krijgen. De meest evidente dingen zoals de straat oversteken, naar school gaan, enz. vormen voor Elien onoverkomelijke problemen. De meeste van die kinderen voelen zich afgesloten van de wereld waarin andere, horende tieners leven. Ze kunnen normale gesprekken of bezigheden niet volgen en worden daardoor soms uitgesloten of genegeerd door de groep, men weet niet hoe men zich moet gedragen en neemt afstand. Elien wil leven zoals andere meisjes, maar heeft daar wat problemen mee. Ze probeert haar doofheid zo min mogelijk te laten merken als ze met onbekenden in contact komt. Ik vind dat Dirk Bracke heel mooi beschrijft hoe leven zonder geluid is of zou zijn. Ik vind het moedig van Elien dat ze zich probeert te verzetten tegen haar handicap en probeert te leven zoals ieder horend meisje van vijftien. De titel verwijst wel naar die doofstomheid, maar niet rechtstreeks want Elien kan wel praten. Hij bedoelt daarmee dat Elien zich moet behelpen met liplezen. Ze ziet de lippen van pratende mensen bewegen maar hoort niets. Vandaar ‘Stille lippen’…
Het boek is niet eenzijdig doordat alle onderwerpen waarmee hedendaagse jongeren zich mee bezig houden worden aangekaart. Er worden verschillende problemen en gebeurtenissen door elkaar in het verhaal verweven. Het boek is van de eerste tot de laatste bladzijde spannend, je moet het gewoon in een keer uitlezen. Het is een schitterend boek dat iedereen gelezen zou moeten hebben. Ook alle andere boeken van Dirk Bracke die ik tot nu toe gelezen heb vond ik heel goed en het zijn echt aanraders!!   Een lege brug
Geschreven door: Janneke
Geschreven in: 2013
Ik vond het een goed boek, omdat ik nu een stuk meer over autisme weet. Ik kon me ook erg goed inleven in de positie van Siem. Hoe moeilijk zou het wel niet zijn geweest voor hem om zoveel met Paulien om te gaan en niets fout te doen, zonder dat hij zelf wist hoe hij met een autist moest omgaan? Ook vond ik het erg zielig voor Paulien, bijv. dat zij niet snapte dat het niet leuk is als mensen of dieren in brand staan. Paulien keek een keer tv en toen stond er een meisje in het vuur. Paulien lachte er alleen maar mee, en even later probeerde ze de kat van haar familie in vuur te steken.
En ik vond het erg begrijpelijk dat Siem soms niet meer wist wat hij met Paulien moest doen. Bijv. toen er in een café een Sinterklaas kwam, en Paulien hier niet op gerekend had. Ze kreeg een woedeaanval, omdat dit totaal onverwachts kwam voor haar en ze niet meer wist wat ze moest doen. Recensie blauw is bitter

Samenvatting
 
Lina is 12 als ze door haar vader wordt verkocht aan Max, de eigenaar van ‘de Blauwe Lotus’. In het begin moet ze kamers schoonmaken en in de keuken werken. Al snel wordt ze gedwongen om met een man naar kamer vijf te gaan, daar word ze gedwongen om seks met deze man te hebben. Dit gebeurt daarna nog veel vaker. Op een dag ontmoet ze Sergio, een gewone normale jongen die in een krottenwijk woont. Ze durft hem niet te vertellen dat ze een hoertje is. Ze verzwijgt het voor hem. Van alle fooien die ze krijgt probeert ze geld te sparen en zichzelf vrij te kopen, dit duurt allen heel erg lang. Ze kan er niet meer tegen, de enige manier om onder Max uit te komen is om door zichzelf te verminken. Ze snijdt met een glasscherf in haar gezicht, net zolang tot ze onherkenbaar word. Zo knipt ze ook haal mooie lange haar af. Max vind haar nu heel erg lelijk en laat haar gaan. Opzoek naar Sergio gaat ze nadat ze weg mocht, Sergio vind het niet erg dat ze verminkt. Sergio vertelt dat ze nog steeds mooi is en dat hij van haar houdt. Lina komt uiteindelijk te werken bij Sergio. Schrijver
De schrijver van dit boek is Dirk Bracke, hij is geboren op 4 juni 1953. Dirk Bracke woont in Stekene. Hij begon als een postbediende en nu is hij een succesvolle schrijver. Zijn eerste boek schreef hij over Neanderthalers, dat boek heet Steen. Het boek verscheen in 1993. Sommige boeken van hem zijn zelfs vertaald in het Deens, Spaans en het Duits. Zijn boeken zijn erg herkenbaar aan zijn thema’s, die allemaal best heftig zijn. Hij schrijft over de realiteit en draait er niet om heen. Voordat hij zijn boeken schrijft doet hij goed onderzoek over het onderwerp.
Mening
Het boek is heel erg realistisch dat vind ik een goed punt. Als je het boek aan het lezen bent schieten er allerlei vragen door je heen. Omdat je weet dat het allemaal in het echt ook gebeurt vraag je je af: is dit niet verboden? Waarom is er geen politie in het spel? Waarom zijn er mannen die graag met kinderen seks hebben? Door dit soort vragen ga je heel erg nadenken over wat er allemaal gebeurt in de wereld, en hoe goed je eigen leven hier is. Lina maakt veel verschrikkelijke dingen mee, ze word verkracht en geslagen. Dat zijn heftige dingen, maar ik vind het goed dat het onderwerp in een boek voorkomt. Zo kan de schrijver laten zien hoe de harde realiteit is. Het boek is ook mooi, want je ziet hoe Lina langzaam van Sergio gaat houden onder haar bizarre en moeilijke omstandigheden.
Het begin van het verhaal is al best bizar, er wordt verteld over dat Lina verkocht word aan Max om te werken in de keuken en om op te ruimen. Uiteindelijk moet ze dan toch naar bed met vreemde mannen. Dit vond ik heel bizar, omdat ze zeggen dat ze alleen maar hoeft schoon te maken maar uiteindelijk moet ze toch andere dingen doen. Het is heel oneerlijk voor haar.
De personen in het boek vind ik heel leuk, omdat ze allemaal hele verschillende karakters hebben. Zoals: Lina is af en toe best brutaal en Sergio nooit, hij is altijd heel geduldig.
In het boek zit niet zo veel spanning, dat vind ik wel jammer, want ik hou wel van spannende boeken.
Het boek is heel goed opgebouwd. Begrijpen van het boek vond ik heel makkelijk, omdat alles gewoon in chronologische volgorde is geschreven met alleen in het begin een flashback naar de verkoop van Lina. Dit vond ik erg prettig lezen.
De schrijfstijl van Dirk Bracke vind ik fijn om te lezen, omdat hij heel begrijp baar schrijft. Hij gebruikt niet veel moeilijke woorden en als er woorden zijn die je niet vaak hoort staan ze onderaan de pagina uitgelegd. Dat vind ik heel goed bedacht.

De omslag van het boek vind ik niet zo mooi, het is heel erg blauw en de beelden zijn niet scherp. Dat vind ik jammer, want ik zou het boek niet gelijk uit het rek pakken om zijn omslag. Als de omslag scherper zou zijn met meer verschillende kleuren had het een andere indruk gemaakt.
Omdat het boek best wel heftig is raad ik het niet aan voor jonge kinderen, maar oudere kinderen moeten het zeker lezen! Zo worden veel meer mensen bewust van de harde wereld ver van ons vandaan. Door dat er ook nog mooie en leuke stukken in zitten raad ik het gewoon aan voor iedereen die van mooie maar toch heftige verhalen houd. Het is goed dat het boek een goed einde heeft.
Spanningsanalyses
Verhaallijn
Het boek gaat over een jongen en hij heet Ben. Hij heeft een groepje vrienden waarmee hij leuke dingen doet en lol trapt. Op een gegeven moment komt hij een meisje tegen die hij heel erg leuk vind. Ze heet Diana, samen maken ze leuke dingen mee. Toen ze een relatie kregen wilden de allebei toch wel graag vrijen. Na een tijdje hebben ze het gedaan en ze vonden het allebei heel leuk. Ben is helemaal verliefd op haar en zij ook op hem. Helaas heeft Ben heel wat gezondheidsproblemen. Hij is vaak ziek en hoest heel veel. Uiteindelijk wil de dokter toch een bloedonderzoek laten doen en daaruit blijkt dat hij seropositief is. Zijn wereld stort in een hij houd het geheim voor de buitenwereld. Diana merkt aan hem dat er wat is, maar hij wil er niet over praten. Als hij het haar uiteindelijk uit wanhoop toch vertelt word ze super boos. Hij zegt tegen haar dat het beter is als ze uit elkaar gaan, dus gaan ze uit elkaar. Alle symptomen worden alleen maar erger. Hij kan uiteindelijk niet meer op zijn benen staan. Diana komt hem in het ziekenhuis nog een paar keer opzoeken. Uiteindelijk beseft hij dat hij niet meer wilt leven met alle pijn en pleegt hij zelfmoord.
Dit boek heeft maar één verhaallijn. Verhaalbegin
Het verhaal  begint gewoon bij het begin (ab ovo) Dit weet ik omdat het verhaal chronologisch verloop. In het begin maakt Ben gewoon vrienden en hangt een beetje rond, hoe ouder hij in het boek hoe meer hij met Diana om gaat en hoe minder met zijn oude vrienden. Ook zie je dat door een gebeurtenis iets gebeurt wat een gevolg daarvan is. Zoals dat hij met een meisje seks heeft op de wc en dar hij daardoor seropositief is geworden. Het verhaal begint dus bij het begin en vanuit daar word verder verteld.
Het verhaal word hierdoor wel spannend, want je weet nooit wat er gaat gebeuren. Als Ben bijvoorbeeld word uitgedaagd om onder een trein te liggen weet je niet hoe het gaan aflopen. Zonder ab ovo zou het een stuk minder spannend zijn, omdat er dan bijvoorbeeld stukjes worden verklapt en dan is het niet meer verassend. Tijdsvolgorde
De gebeurtenissen in het  boek volgen elkaar heel logisch op. Als er iets is gebeurt, lees je later het gevolg ervan.  In het boek zitten geen vooruitwijzingen maar wel een paar flashbacks zoals: Ben ontdekt dat hij seropositief is en hij wil het heel graag met Diana over hebben. En hij heeft een flashback: ‘O, kon ik maar even met Diana babbelen, dacht hij. Gewoon zo als altijd samen me haar zijn, samen op de rand van het bed zitten, haar hand vasthouden.’ Het voorbeeld hiervoor is een fragment geciteerd uit het boek op bladzijde 121.
Een ander flashback is dat Ben in het ziekenhuis ligt en Diana komt voor de laatste keer op bezoek bij hem. Hij geeft haar een cd en helpt haar herinneren aan een dag op Torhout waarbij ze samen helemaal vooraan het podium stonden en toen kwam er een meisje met een cello. Het meisje speelde een liedje dat ‘Diane’ heet. Na het liedje hebben ze heel lang gezoend en Ben fluisterde in het oor van Diana: ‘het lijkt alsof we alleen op deze weide staan. Alleen jij en ik.’ Dit is op bladzijde 186.   Slot

Het slot past wel goed bij de beschreven gebeurtenissen, dit is omdat Ben ik het boek al een paar keer laat merken dat hij uiteindelijk toch wel doodgaat. Nadat Diana voor de laatste keer langs is geweest, pleegt hij zelfmoord. Dit had ik eigenlijk al wel zien aankomen, omdat hij heel veel pijn had en steeds een bepaalde zin in zijn hoofd herhaalde. Die zin was: ‘it’s better to burn out than to fade away’ Deze zin herhaalde hij steeds terwijl hij zichzelf op hing. Bezoek dirk Bracke
Op donderdag 30 april is Dirk Bracke tijdens de levo les komen vertellen over zijn boeken. Hij heeft veel  verteld. Hij vertelde op een manier dat het niet saai was en dat je aandachtig bleef luisteren.
Als eerste begon hij met het vertellen over zijn boek  ‘Black’ dit boek gaat over jeugdbendes in Brussel. Hij vertelde waarom hij de titel gekozen heeft, dat was omdat veel straatbendes black in hun naam hebben.  Daarna liet hij ons de trailer van zijn nieuwe film zien. Het boek ‘black’ is verfilmt. De film komt in november uit. Hij vertelde veel over dit boek, ook  veel details.
Hij vertelde over veel verschillende bendes in Brussel, hij heeft zelf ook gepraat met een meisje uit een bende. Hij vond dit een heel boeiend gesprek en zo is hij nog meer te weten gekomen over hoe het leven er in een bende uit ziet. Daarnaast heeft hij ook nog met andere mensen gepraat over de bendes, zoals: politie en onderzoekers. Samen met de politie is hij op patrouille in de ‘no go zones’ van Brussel geweest. Toen ze daar reden werd er op hun auto gespuugd, rotjes gegooid en de mensen schreeuwden allemaal gemene dingen. Hij voelde zich helemaal niet prettig op dat moment. Ze moesten wat foto’s maken, maar ze hebben we uiteindelijk maar 2 echt durven maken.
Verder vertelde hij rare verhalen over gevangenissen. Bijvoorbeeld dat in gevangenissen veel maatregelingen zijn getroffen tegen zelfmoord pogingen. In de wc bijvoorbeeld, er zit geen bril op de wc en er is geen water. Iemand moet van buitenaf de wc voor je doorspoelen. Dit is omdat mensen zo geen zelfmoord kunnen plegen door hun hoofd in het water te stoppen. (verdrinking) De politie heeft hem ook verteld over een meisje dat een plastic koffielepeltje had geprobeerd in te slikken om zelfmoord te plegen. Dit waren allemaal best heftige verhalen.
Zijn laatste verhaal was een anekdote. Hij had een lezing in een gevangenis, daar was er iemand geweest die had gevraagd om een pauze. Uiteindelijk had hij toegezegd, maar hij vroeg zich nog steeds af waarom de man zo graag een pauze wilde. De mannen en vrouwen zaten gescheiden in de gevangenis. Toen hij uiteindelijk zei dat er pauze was gingen vrouwen bij mannen op schoot zitten, verdwenen handen in broeken of onder shirts. Mensen begonnen elkaar spontaan te zoenen. Achteraf hoorde hij van de gevangenismedewerker dat deze mensen elkaar helemaal niet kenden en elkaar nog nooit gezien hadden. Dit was een grappig verhaal en ik was eigenlijk ook best wel verbaast. Ook vertelde hij een verhaal over Syrië.
Hierna mochten wij onze vragen stellen.
Mijn interview vragen waren en hierbij de antwoorden:
• Wat voor boeken wilt u in de toekomst nog schrijven?
 Een boek over terrorisme.
• Wilt u ooit nog een bepaalt boek schrijven? Zoals het Kinderboekenweek geschenk?
 Het Kinderboekenweek geschenk niet, want zijn boeken kunnen mensen afschrikken omdat ze best heftig zijn.
• Hoe vond u het in de gesloten inrichting?
 Hij vond het indrukwekkend. Er is nog steeds contact met sommige meisje uit de inrichting.
• Hebben uw ervaringen gingen verandert in uw leven?

 Ze hebben een andere kijk gegeven. Niet alle dingen in het leven zijn vanzelfsprekend meer voor hem.
• Wat is uw doel op het gebied van schrijven?
 Mensen even door de ogen laten kijken van iemand anders, iemand die veel meer problemen heeft en te laten boelen hoe het leven dan is.
• Bent u ook in andere landen geweest voor uw boeken?
 Nee, maar de mensen die hem helpen voor bepaalde boeken hebben veel ervaring over bijvoorbeeld het land. Die mensen weten er heel veel vanaf.
• Wat vind u het beste boek dat u heeft geschreven?
 Straks doet het geen pijn meer, het meisje in het boek heet in het echt Lenie. Lenie heeft hem haar verhaal verteld over haar leven. Ze vertelde hem dat hij meer uit haar heeft gehaald in het boek dan dat ze hem ooit had verteld. Dit vond hij een heel moois compliment.
Door zijn bezoek ben ik niet meer te weten gekomen over de boeken die ik heb gelezen. Dit kwam doordat ik geen vragen heb gesteld over mijn boeken zelf, maar meer over inhoudelijke zaken. Dit heb ik gedaan omdat de boeken voor mij al duidelijk genoeg waren.
Door zijn bezoek weet ik nu hoe hij te werk gaat met schrijven en hoe hij aan de namen van de personages komt. Dit was erg leuk en interessant om te weten te komen. Nu begrijp ik ook beter waarom hij bepaalde boeken op een manier heeft geschreven.
Ik vond de bijeenkomst heel erg leuk en leerzaam, volgend jaar moet er zeker nog een georganiseerd worden! Ik had verwacht dat het best saai zou worden, maar dat viel reuze mee. Dirk Bracke kan op een leuke manier vertellen zodat je je aandacht erbij blijft houden en dat het niet saai word. Zijn Vlaamse accent was af en toe wel een beetje moeilijk te verstaan, dus moest je heel geconcentreerd luisteren om het te begrijpen. Verder vond ik het een leerzame en goede bijeenkomst.