Musical mamma mia

Op woensdag 19 November 2003 ben ik naar de musical Mamma Mia! geweest in het Beatrix Theater te Utrecht. Ik heb enorm van deze musical genoten, en hij is ook nog de hele week in mijn hoofd blijven hangen. We hadden ook nog erg goede plaatsen. De musical is gebaseerd op de nummers van ABBA. De musical gaat over Sophie (gespeeld door Céline Purcell), een jong meisje van 21 dat wil trouwen met haar grote liefde Sky. Ze woont samen met haar moeder Donna ( Simone Kleinsma) op een Grieks eilandje. Haar moeder runt een hotelletje. Ze zou zo graag haar vader op haar bruiloft zien, maar ze weet niet wie haar vader is. Ook Donna weet dat niet. Er zijn 3 potentiële vaders, en Sophie nodigt ze alledrie uit zonder dat haar moeder het weet. Ze nodigt haar beste vriendinnen uit Nederland ook uit voor haar bruiloft. Haar moeder doet dit ook. Zij en haar vriendinnen vormden vroeger een zanggroepje! Het wordt een dwaze zoektocht naar het antwoord op de vraag, wie van de drie? Daarnaast natuurlijk vrijgezellenfeestjes, voorbereiding van de bruiloft, trouwtwijfels, en oude én nieuwe liefdes vlammen op. Het is een groot spettend zomers dans en zang spektakel. Met natuurlijk een happy end! De musical begint met een compilatie van alle nummers van ABBA. We zien hier alleen het doek met lichten erop. Daarna gaat het doek op en zien we Sophie. Ze doet uitnodigingen voor haar 3 “vaders” op de post. Ze zit op een voor de buitenkant van het hotel, dat de hele show lang als decor fungeert. Dit kan draaien, de ene keer de buitenkant van het hotel ( + pleintje) de andere keer de binnenkant, in een hotelkamer. De decorwisseling gaat ook ontzettend snel. De types in het verhaal zijn heel duidelijk. Donna is een hardwerkende moeder met de liefde van 21 jaar geleden nog steeds in haar kop. Sophie is een jong meisje met grote dromen en idealen. De vriendinnen van Donna zijn ook duidelijk typetjes. Tanja, de verwende vrouw gek op goud en is drie keer gescheiden. En Roos, de feminist. Ook Sophie’s vader zijn duidelijke types. Harrie, een van Sophie haar vaders, werkt bij de bank, en is het sullige type. Dan Bart, de avonturier die het woord binden niet wil horen. En dan is er nog Sam, Donna’s grote liefde, en hij is een beetje neutraal. Ze zetten deze typetjes heel duidelijk neer door eigenlijk alles. Tekst en spel. De belichting speelde wel een belangrijke rol omdat Er natuurlijk niet veel decorwisseling was. Als er feest was, werd dat vooral laten zien door de belichting. Ook was er op het eind een fantastisch mooie maan, maar dat heeft niet zo heel veel met de belichting van het hele stuk te maken. De voorstelling was erg grappig, bij de mevrouw naast me liepen de tranen over haar wangen! Dat was het misschien ook wel dat ervoor zorgde dat ik de musical zo geweldig leuk vond. Maar eigenlijk dat niet alleen. De liedjes van ABBA waren ook zo leuk! Ze pasten ontzettend goed in het verhaal. De liedjes waren in het Nederlands. Je zou verwachten dat het dan minder leuk was maar dat was absoluut niet zo. Juist omdat ze in het Nederlands waren hoorde je dat ze zo goed in de tekst pasten en waren ze echt deel van de musical en niet losse nummers. Het waren echt nieuwe musical liedjes maar dan kerkende je ze al. Dat was juist extra leuk. Ook was het bij sommige nummers grappig om te horen hoe ze vertaald waren. Dat het zo goed paste. Een paar van de nummers: Ik wil, ik wil, ik wil ik wil ik wil. Zo ben ik zo ben jij. Pak je kans bij mij. Dank je voor de liedjes. De winnaar heeft de macht. Geef me! Geef me! Geef me! De vorige musical die ik had gezien waren Copacobanna en De sound of Music , maar dat zijn toch wel heel ander soort musicals. Bij mamma mia! moest ik constant lachen, ook al waren er natuurlijk ook serieuze stukken. Ik vond de musical echt geweldig. Hij had me echt gevangen en liet me voor een week ook nog niet los. Dans zang, spel was zo leuk. Ik heb echt genoten en zou er ook zo nog een keer heen gaan. Ik heb al mijn vriendinnen aanbevolen juist deze musical te gaan bekijken, en ik wil hem u ook zeker aanbevelen!