Charles Darwin

Ik hou mijn spreekbeurt over Charles Darwin. En ik heb mijn spreekbeurt in stukjes verdeeld. Ik ga jullie iets vertellen over: Charles Darwin, De reis Met de Beagle, De evolutietheorie. Eerst ga ik jullie iets vertellen over Charles Darwin. Charles Darwin werd op 12 februari 1809 geboren. In een groot heren huis in Sherwsbury langs de rivier de Severn in England. Hij was de zoon van een wetenschappelijk man, zijn vader was namelijk arts. Het was de bedoeling dat Charles ook zou gaan studeren alleen wat? Zijn vader besloot dat zijn beetje domme zoon misschien wel een goede dokter zou kunnen worden. In elk geval kwam hij uit een artsenfamilie. Zijn oudere broer Erasmus studeerde ook al medicijnen. Zo kwam het dat Charles met zijn zestiende naar Edinberg toeging om daar medicijnen te gaan studeren. Het leven was daar niet moeilijk. Hij kon er dingen doen die hij het liefst deed, zoals zeedieren verzamelen
En hij werd er lid van een vereniging voor natuurlijke historie. Maar aan geneeskunde had hij een grote hekel. Na twee jaar stond het voor Charles vast, hij wilde absoluut geen dokter worden

De operaties vond hij het ergste. Twee operaties woonde hij bij, Tot een derde was hij niet in staat. Voor zijn vader werd het ook duidelijk, zijn zoon zou geen goede dokter worden. Zijn vader dacht dat Charles misschien beter een predikant zou kunnen worden. Charles stemde hiermee in. Het beroep leek hem wel leuk. Maar een predikant heeft een graad, daarom trok Charles terug naar het zuiden van Cambridge. Daar wachte hem weer een geheel ander leven op. Met zijn vrienden feeste en kaarte hij tot diep in de nacht. Zijn vrienden waren zware drinkers en grote paardenfanaten. Charles was overdag in zijn vrije tijd veel bezig met het oefenen in schieten. Dit veroorzaakte wel eens wat veel lawaai, sommige proffesoren schudden dan dikwijls hun hoofd en zeiden dan tegen elkaar: ’’ Wat moet er toch van Charles terechtkomen?’’ Maar anderen dachten er anders over, zij waren erg onder de indruk van zijn grote wetenschappelijke belangstelling. Een van hen was de plantkundige John Henslow. Deze man nam Charles mee naar expedities, nodigde hem thuis uit en spoorde hem aan veel boeken te lezen van de Duise natuuronderzoeker Alexander Von Humbolt. Ondanks dit volle dagprogramma haalde Charles toch in 1831 zijn doctoraal. Hij keerde in januari terug naar zijn huis in Sherwsbury. Daar lag een brief op hem te wachten, die zijn hele leven zou veranderen…… Eigenlijk waren het twee brieven, een van Charles vriend John Henslow
En de andere van George Peacock. Hij was ook een wetenschaps man uit Cambridge. Beiden wilden namelijk dat Charles een reis om de wereld ging maken. De regering wilde namelijk een kaart inbrengen van Zuid-Amerika en een paar eilanden
In de stille oceaan, schreef George Peacock in zijn brief. Hem was gevraagd iemand aan te bevelen om als natuuronderzoeker
Deel te nemen aan de reis. Deze moest dan tijdens de reis in de landen waar het schip langsvoer alle
dingen die van belang waren te noteren, te verzamelen en op te zetten. Hij had deze taak aan Henslow gegeven. Henslow had Darwin aanbevolen, stond in Henlows brief. Darwin stond paf toen hij deze brieven las. John schreef in zijn brief, dat hij Charles vroeg, omdat de kapitein van het schip een jongeman was niet veel ouder dan Charles. Hij wilde gezelschap aan boord. Als de kapitein Charles bij de kennismaking zou mogen, hoefde er niet naar
een natuuronderzoeker gezocht te worden. Charles was zo opgewonden over dit aanbod dat hij niet aan zijn vader dacht. Jarenlang had zijn vader hem geprobeerd in de richting van een nuttige carriere te sturen. En nu moesten dan zijn eindeloze inspannigen verprutst worden
door een nutteloos idee om zijn zoon een wereldreis te laten maken ? Niks hoor, dat wilde hij niet!!! Hij gaf Charles geen toestemming om te gaan, tenzij Charles aan een voorwaarde kon voldoen. Iemand vinden met een gezond verstand die hem adviseerde te gaan. Maar Charles gaf meteen al de moed op. Teleurgesteld screef hij een Henslow een brief waarin stond dat hij niet kon. Daarnaa vertrok hij om de Wegwoods (de famieli van zijn moeders kant) te bezoeken. Het seizoen van de patrijzenjacht zou beginnen en hij wilde de openingsdagen voor geen goud missen! Natuurlijk vertelde hij het aanbod dat hij had gehad aan zijn oom Josiah. De reis met de Beagle
En tot grote vreugde reageerde deze heel anders dan zijn vader. De reis met de beagle was een buitenkans, zei oom Josiah een kans die hij met 2 handen zou moeten grijpen. Hij sleurde zijn neef onmiddellijk weg bij de jachtpartij en bracht hem met vliegende vaart naar Sherwsbury. Daar aangekomen moest zijn vader het opnemen tegen zijn smekende zoon en zwager. Uitijndelijk moest zijn vader toegeven, Josiah was een man met een gezond verstand. Hij zou Charles toestemming geven voor de wereldreis. Op 5 september was Charles dan ook in londen voor een gesprek met, de kapitein van de Beagle Robert Fitzroy. Eigenlijk mocht Fitzroy Charles niet omdat hij een korte wipneus had . Hij zelf had een lange gebogen neus, dit soort neus paste bij iemand die afstamde van koning karel de tweede. Fitzroy had een theorie, dat je iemands karakter kon aflezen aan zijn neus. En Darwin had volgens hem de neus van een zwakkeling. Maar algauw merkte de kapitein dat Charles een vrolijke en enthousiaste man was. Even later stond het vast, Charles zou meegaan. Na dit besluit ging Charles met de kapitein mee naar Plymouth om daar het schip de Beagle te bekijken. Zelfs voor die tijd was het schip klein. Het schip had een lengte van 30 meter lang en er moesten intotaal meer dan 70 mensen
in. Op 27 december 1831 voer de Beagle de haven uit de atlantische oceaan op. Charles was toen 22 jaar en het zou 5 jaar duren voor hij Engeland zou terugzien. Kapitein Fitzroy had nog meer passagiers aan boord, namelijk twee vuurlanders. Die Fitzroy op een eerdere reis meenam naar Engeland om hen een goede opvoeding en onderwijs te geven. Zij waren nu zo ver dat ze terug konden naar hun vadereland vond Fitzroy. Onderweg werd Charles zeeziek, en hij stuurde regelmatig brieven naar huis waarin hij klaagde over een hele hoop problemen. Maar na ongeveer drie maanden was Charles gewend aan de beweging die het schip maakte. Gelukkig hoefde Charles in dit eerste deel van de reis niet veel te doen en hij kon lekker in zijn hangmat boeken over natuurkunde en geologie lezen. De Beagle kwam op 28 februarie 1832 aan in Bahia. In het noordoosten van Brazilie. De dag daarop stond Charles voor het eerst in zijn leven in een tropisch regenwoud. Hij vond alles prachtig en liep er rond vol verbazing.In boeken had Charles er veel over gelezen, maar op de pracht en praal van deze regenwouden, was hij niet voorbereid. Nadat Charles hier geweest was trok het schip langzaam verder, naar Rio de Jeneiro. Maar Charles bleef meer aan land, hij zwierf dan door de regenwouden en observeerde en verzamelde. Maar allemaal dingen zetten hem aan het denken, allemaal voorbeelden brachten hem op de gedachten dat al deze soorten ontstaan moesten zijn uit 1 en de zelfde soort en dat de natuur een grote legpuzzel is. Darwins evolutietheorie

Tijdens de reis, had Charles zijn plan om predikant te worden als hij terug kwam laten varen. Toen Darwin in begin 1837 terug keerde in Londen was hij al een veelbelovende natuuronderzoeker. Hij maakte kennis met allemaal wetenschappers. En schonk 80 opgezette zoogdieren en 450 vogels aan een biologisch instituut. In 1839 op 29 januarie trouwde Charles met zijn nicht Emma Wedgwood de jongste dochter van zijn oom Josiah. Dit jaar was ook het jaar waarin zijn zijn reisverslag van de tocht met de Beagle verscheen en hij in mei verhuisde naar Downe. Een dorpje in zuidoost England. Charles begon nu met zijn tweede reis. Nee, het zou een reis worden door zijn hoofd, die uiteindelijk zou lijden tot zijn evolutietheorie. Een groot vraagteken voor Charles was hoe waren die soorten ontstaan? Hij kon het maar niet verwerken om te geloven dat God voor elk soort Galapagos eiland een apart groepje met verschillende hagedissen of andere dieren had geschapen. De enige verklaring was dat de ene soort op de een of andere manier kon veranderen in een andere soort. In julie 1842 begon Charles in het geheim aan zijn Transmutation of Species. Transmutation betekent met een ander woord evolutie. Maar op een herfstochtend in 1842 wist hij plotseling het antwoordt, na het lezen van een boek van de econoom Thomas Malthus. Thomas Malthus had echter geen belangstelling voor dieren. Hij schreef over economie en politiek. Dit deed hij in de tijd dat er in Frankrijk grote discussies werden gevoerd over de verbetering van de woon en werkomstandigheden van de mensen. Thomas geloofde alleen niet in de mogelijkheid dit te vebeteren. In 1798 publiceerde hij een boek An Essay on the Principles of Population. Charles Darwin zag in dit boek wel een paar overeenkomsten met mensen en dieren. Het belangrijkste van deze ideen was de strijd voor voedsel binnen de soort. Veel wetenschappers wisten al langer dat verschillende soorten met elkaar strijden om het zelfde eten. Maar dat binnen een soort dezelfde strijd werd gevoerd om eten, was nog niet bij hem opgekomen. Carles besefte dat hier de sleutel van de evolutie lag. Hij schreef dit op in zijn geheime aantekeningen: Hij schreef op ik heb nu een theorie ontwikkeld. Maar hij durfde er met niemand over te praten, omdat hij wist dat niemand hem zou geloven. Darwin ging erover schrijven. Maar hij liet het niet publiceren. Zijn vrienden had hij intussen wel al in vertrouwen genomen. Maar hij vond zijn ideeen nog te zwak om ze te laten publiceren. Hij voelde zich ook niet zo goed meer, hij voelde zich ziek. Te ziek om de strijd tegen het enorme protest aan te kunnen, dat hij zou krijgen als hij het zou gaan publiceren. Want in die tussentijd had hij nog een nieuwe theorie ontwikkeld. Namelijk dat de mens van de aap zou afstammen. Als hij deze theorie zou laten publiceren, zou hij enorm veel protesten krijgen en dat wou hij liever niet. Deze protesten zou hij krijgen, omdat de mensen in die tijd heilig geloofden dat God de wereld en de mensen had geschapen. De kerk had de mensen zelfs zover gekregen, dat dit alles op een dag gebeurt moest zijn. Als Charles Darwin dan met zijn theorie zou aanzetten, die zij dat de mens van de aap zou afstammen. Dan kun je je voorstellen, dat daar heel veel protesten tegen komen
Hij liet het dus niet publiceren, hoe zijn vrienden ook aandrongen. Maar toen in 1858 vond er voor Charles een schokkende gebeurtenis plaats. Hij kreeg een wetenschappelijk artikel toegestuurd, geschreven door Alfred Wallace, een jonge Engelse natuuronderzoeker. Wallace had in zuidoost-azie gewerkt en daar had hij malaria gekregen een ernstige ziekte. Tijdens een koorts aanval kwam Wallace op het iedee van een evolutietheorie. Toen hij weer beter was schreef hij deze theorie op en stuurde hem naar Charles Darwin. Charles kende de theorie van Wallace niet en deze niet van hem maar uiteindelijk kwamen ze tot de conclusie dat Charles als eerste zijn theorie mocht laten publiceren. Omdat hij er als eerste op was gekomen. In november 1859 publiceerde Charles On the Origin of Species biy Means of Natural Selection. De eerste druk van 1250 exemplaren was binnen een dag uitverkocht. Charles wist dat zijn beweringen veel opstand zouden veroorzaken en daarom zorgde hij ervoor al zijn beweringen met voldoende bewijzen te ondersteunen. Hierbij maakte hij gebruik van fossielen. Darwin zei in zijn evolutietheorie dat de aarde heel oud was en dat het leven op de aarde niet geschapen was, maar zich hadt ontwikkeld. De dieren die nu leefden kwamen uit primitievere voorouders. Evolutie vond plaats als de ene soort langzaam aan veranderde in een andere soort en dit werd gestuurd door de natuur. Hoewel jongen op hun ouders lijken zijn er toch steeds natuurlijke afwijkingen. Jongen die geboren waren met gunstige afwijkingen overleefden waarschijnlijk en planten zich dan voort en zo verspreiden die afwijkingen zich door de hele soort. Zo ging de natuur zijn gang. Zoals Darwin had verwacht veroorzaakte hij met de publikatie van zijn theorie een storm van protest en opstand. De theorie werd met afschuw aangezien door de kerk. In de kranten stonden allerlei spotprenten. (b1 hier zien jullie zo’n spotprent num3) In die spotprenten werden darwins iedeen belachelijk gemaakt. Maar gelukkig kreeg Darwin ook veel steun van zijn vrienden en andere biologen. Sommigen vonden zichzelf zelfs stommelingen, omdat zijzelf niet op dit idee waren gekomen. Maar uiteindelijk pas veel later geloofde bijna iedereen het!