Bevolking in china

Algemeen China is het op 3 na grootste land van de wereld. Het land heeft een oppervlakte van 9.600.000 vierkante kilometer en is ongeveer 130 keer zo groot als Nederland en België samen. Van oost naar west is China meer dan 5000 kilometer lang, van noord naar zuid meer dan 5500 kilometer. In 1949 zei Mao Zedong: “Het is goed dat China een grote bevolking heeft” … “Zelfs als de bevolking van China zich meerdere malen vermenigvuldigt, is ze in staat om een oplossing te vinden”. De hedendaagse Chinese leiders zoeken vandaag de dag nog steeds naar die beruchte oplossing… China heeft ongeveer 1.3 miljard inwoners en heeft de meeste inwoners ter wereld. Momenteel komen er in China per jaar ongeveer 14 miljoen mensen bij, dat is meer dan de bevolking van Noorwegen en Zweden samen. Er wordt verwacht dat de bevolking in 2050 zal beginnen af te nemen na een piek van 1.6 miljard. China houdt er een strikte family-planning op na om ervoor te zorgen dat haar bevolking geen obstakel wordt in de economische ontwikkeling van het land. In Mao’s tijd werden voorstanders van family-planning in de gevangenis geworpen. China’s werkende bevolking zou in de volgende decennia 900 miljoen bereiken wat tot een stijging van de werkloosheid zou leiden. Het aantal oudere mensen (ouder dan 60) zou van de hedendaagse 130 miljoen tot 439 miljoen stijgen in 2050. Dat is 25% van de bevolking wat serieuze problemen zou meebrengen voor de pensioenregeling. China historisch Meestal varieerde de bevolking van China tijdens de voorbije 2000 jaar tussen 60 en 110 miljoen. Na 1750 en tijdens de Qing-dynastie groeide de bevolking aan tot 400 miljoen. De bevolking bleef groeien tijdens de moderne tijden en VERDUBBELDE tussen 1950 en nu.
De “Eén kind per koppel politiek” China heeft in 1979 het één-kind beleid ingevoerd. Dit beleid houdt in dat koppels in stedelijke gebieden maar één kind mogen krijgen. In landelijke streken mogen sommige koppels toch twee kinderen hebben, zeker als de eerstgeborene een meisje is. Sommige etnische minderheden mogen tot 4 kinderen hebben en in Tibet mogen ze zelf kiezen hoeveel kinderen ze willen. Het eninge kind krijgt gratis medische verzorging en onderijs, bonnen voor gratis voedsel, pensioenvoordelen en een voorkeursbehandeling bij de toewijzing van huizen en jobs. Toekomstige ouders moeten een geboorteaanvraag indienen voor ze een zwangerschap beginnen en nadat het toegelaten aantal kinderen geboren is, moeten de vrouwen anticonceptiva gebruiken of gesteriliseerd worden. Families die zich niet aan de wettelijke limiet houden, worden gestraft: ze moeten boetes betalen, ze worden ontslagen, ze vliegen de gevangenis in, ze verliezen loon en in de ergste gevallen wordt er een gedwongen abortus uitgevoerd of wordt één van de partner tegen zijn/haar wil gesteriliseerd. Ook de eerder genoemde voordelen voor dat ene kind vervallen als er een tweede wordt geboren. Abortussen zijn in China wettelijk tot en met de achtste maand van de zwangerschap (een foetus is levensvattelijk vanaf de 6e maand). In 1994 werd zelfs een wet goedgekeurd die het mensen met geestlijke problemen of met aangeboren of besmettelijke ziektes verbiedt om te trouwen en kinderen te krijgen. Een foetus met een erfelijke ziekte of ernstige handicap, moet worden geaborteerd. Op die manier probeert China niet alleen de kwantiteit, maar ook de kwaliteit van haar volk te regelen. Het positieve aan dit beleid is dat China eindelijk de evolutie van haar volk in de hand kan houden en zo een grote ramp kan voorkomen op allerlei vlakken (ecologie, economie, cultuur,…). Een groot negatief punt is dat miljoenen mannen ongetrouwd en kinderloos blijven. De meeste ouders verkiezen namelijk een zoon boven een dochter. Dit resulteert in een groot aantal vrouwelijke foetussen die geaborteerd worden en vrouwelijke baby’tjes die vermoord worden. Normaalgezien worden er voor elke 100 meisjes 106 jongens geboren. Nu zijn er voor iedere 100 vrouwen 120 mannen. Versoepeling van het beleid China ziet haar family-planning als een succes. Het vruchtbaarheidscijfer is nu 1.8 in plaats van 5 in 1970. Koppels in stedelijke gebieden zien nu de voordelen van kleinere gezinnen. Sedert korte tijd (vanaf het jaar 2000) wordt het één-kind beleid wat versoepeld. Ongeveer 60 miljoen mensen zullen meer dan één kind mogen hebben, in het bijzonder mensen die geboren werden in een eenkindergezin. Abortussen worden niet meer zo gepusht als vroeger en andere manieren van gezinscontrole worden verkozen. Een meer flexibel beleid wordt ingevoerd dat toelaat dat boeren vrijelijk mogen kiezen welke soort anticonceptie ze gebruiken. Conclusie De bevolkingspolitiek is een succes geworden in China. De bevolking heeft er geen enorme omvang aangenomen zoals lang gevreesd. Wat ik wel jammer vond is de manier waarop de het bevolkingsprobleem hebben aangepakt (opgelegde abortussen en sterilisaties, …). Dat kon wel stukken beter.