Braille

Braille Geschiedenis: Louis Braille wordt gezien als het brein achter het braille dat we vandaag de dag kennen. Maar zijn methode was pas de 3e methode die bedacht werd. De eerste methode was van Valentin Haüy. Hij ontwierp een drukmethode waarbij je zwaar papier drukte waarbij de letters boven het oppervlakte van het papier uitkwamen. De boeken waren heel groot, en onhandig te hanteren. Hij was tevens de stichter van de eerste blindenschool. Doordat alle woorden volledig uitgespeld werden was het lastig te lezen omdat je tegen de tijd dat je alle letters had gelezen je de eerste letters alweer vergeten was en dan nog niet wist wat er stond. De tweede methode was van Kapitein Barbier. Hij drukte hele klanken uit door groepen punten en strepen. Dit noemde hij sonografie. Met deze vorm kon men niet alleen lezen, maar ook schrijven. Een nadeel was dat je geen woorden kon spellen. Je kon alleen woorden als een geheel van klanken voor stellen. Je kon er geen leestekens, accenten of cijfers mee maken. De derde methode is die van Louis Braille. Louis Braille werd pas op zijn 3e blind. Toen hij 10 was ging hij naar een blindenschool in Parijs, waar hij de methode van Valentin Haüy en Barbier leerde. Hij werkte 2 jaar (van zijn 14e tot 16e) aan zijn brailleschrift, wat hij baseerde op de methode van Barbier. Dit is ook de methode die we nu nog gebruiken. De opbouw van het brailleschrift: Elk brailleteken bestaat uit 6 punten, in 2 kolommen van 3, die braillecellen worden genoemd. Elk punt word benoemd met een cijfer. Cel 1 is de cel links boven, cel 2 de cel links midden, cel 3 de cel links onder, cel 4 de cel rechts boven, cel 5 rechts midden en cel 6 is de cel rechts onder. Door het systeem van deze 6 punten kunnen 64 tekens gevormd worden. Het brailleschrift is leesbaar met de vingertoppen. De puntjes 1, 2, 4 en 5 worden gebruikt voor de letters a t/m j, punt 3 komt erbij voor de letters k t/m t, en voor de resterende letters word punt 6 erbij gebruikt. Is puntje 1 voelbaar, dan is dat de letter a. zijn de puntjes 1 en 2 volbaar, dan is dat de letter b. en zo ontstaat het gehele alfabet.
Nadelen van het brailleschrift: 1. Het brailleteken neemt meer plaats in dan een normaal karakter in zwartdruk, en daardoor kunnen er minder tekens op een blad. Bij normale zwartdruk kunnen er 70 tekens per regel, en 35 regels per blad. Bij braille zijn dat echter maar 30 tekens per regel en 29 regels per blad. Ook zorgt het feit dat braille in reliëf is ervoor dat de pagina’s dikker zijn. Boeken zijn hierdoor veel dikker dan normale boeken. 2. als braillepagina’s veelvuldig gebruikt worden, is er verlies van hardheid waardoor de herkenbaarheid van de tekens langzaamaan vermindert. 3. een ziende lezer leest gemiddeld 250 a 300 woorden per minuut. Een braillelezer leest ongeveer 150 woorden per minuut. Overigens is dit geen gevaar voor de populariteit van het brailleschrift omdat geen enkel blindenschrift vlot leesbaar is. 4. het te bedrukken materiaal en de druk wijze is duur. Voordelen van het brailleschrift: 1. het bezit een logische en systematische opstelling waardoor het snel en gemakkelijk aangeleerd kan worden door ziende en niet ziende mensen. 2. het is universeel waardoor het voor alle blinden verstaanbaar is. Mechanische brailleschrijfmachines: Er zijn 2 types mechanische brailleschrijfmachines: 1. bij dit type machine zie je een plank waarop je je blad kan vast leggen en de schrijfkop die kan verschuiven. De schrijfkop bevat 7 knoppen, per brailleteken. Je moet naargelang de letter enkele knoppen tegelijk induwen. Dit was heel zwaar werk want je moest heel wat kracht zetten om de puntjes diep genoeg te krijgen. 2. bij dit type machine (de pichtmachine) zitten 7 toetsen. De brailletekens worden op het papier gezet door een printkop die achterheen het papier beweegt. De printkop heeft 6 hamertjes die puntjes in het papier drukken. Een nadeel van deze machine is dat het veel geluid oplevert doordat er telkens hamertjes in het papier worden geslagen. Elektronische brailleschrijfmachine: Deze werkt hetzelfde als de pichtmachine, alleen worden de hamertje met de kracht van een motor in het papier gedrukt. Deze machine heeft meer mogelijkheden. 1. Zo kun je de zachtheid van het toeslaan regelen, 2. het heeft een geheugen waardoor correctie makkelijker is, 3. je kunt de tekst eerst helemaal typen en dan pas afdrukken, 4. sommige toestellen kunnen verbonden worden met een pc en gebruikt worden als brailleprinter of toetsenbord. Nadeel: door de afmetingen en gewicht kun je de machine bijna niet buitenshuis gebruikt kan worden en dat de machine heel duur is. Computer: Een computer is tegenwoordig niet meer weg te denken uit ons leven, ook niet uit dat van blinden. Maar blinden kunnen het beeldscherm niet zien, dus hoe werken ze dan met een computer? Hiervoor is speciale hardware en software voor nodig. Wat op het beeldscherm te lezen is voor een blinde te voelen op een brailleleesregel. Dit is een apperaatje dat onder het toetsenbord ligt, en gegevens van het beeldscherm omzet in braille. De voorkant van het kastje steekt buiten het toetsenbord uit. Er zitten enkele knoppen op, een strook braillecellen en enkele statuscellen. Per cel kunnen 6 of 8 puntjes omhoog komen of omlaag blijven, al naar de letter die er op dat moment en op die plaats moet komen. Omdat die cellen op een rij naast elkaar zitten, kunnen zo woorden en korte zinnen worden gevormd, die de blinde kan lezen. Een nadeel is dat je slechts 1 regel tegelijk kan voelen. De meeste leesregels die thuis worden gebruikt hebben maar 40 karakters en 4 statuscellen. Hierdoor heb je geen goed overzicht. Er zijn wel leesregels waarbij je 70 tot 80 karakters kunt voelen, maar die worden veelal alleen gebruikt op het werk. Een brailleleesregel is heel duur. Een brailleleesregel voor 40 karakters kost ongeveer 9900 euro, en eentje voor 80 karakters kost het dubbele.
Thermografie: Thermografie is een manier waarop je tekst reliëf krijgt. Je bestrooit de natte inkt van de afdruk met een laagje thermografisch poeder. Het poeder blijft kleven aan de natte inkt. Daarna wordt het drukwerk verwarmd in een tunneloven, waar het poeder smelt en opzwelt. Uiteindelijk word het dan door blazers afgekoeld. Het resultaat hangt af van de gebruikte poedersoort. Er zijn verschillende kleuren en diktes poeder. De dikte is natuurlijk voor braille belangrijk. De dikte hangt af van de korrelgrootte van het poeder. Thermografie wordt niet heel veel gebruikt voor braille. Het neemt voor een kleine oplage te veel tijd in beslag, en braille wordt bijna nooit in grote oplages gedrukt, en is daardoor te duur. Pregen: Wanneer beeld of tekst wordt afgedrukt noemen we dat blinddruk. Bij blinddruk komt in een zwak reliëf een vorm in het papier te staan. Willen we een duidelijk contrast, dan moeten we pregen. Hierbij wordt een speciaal gegraveerd, stalen stempel en een bijbehorende contraststempel gebruikt. Deze worden zodanig in de drukdegel gemonteerd dat de twee delen precies in elkaar passen. Wanneer een papier tussen beide vormen wordt gebracht ontstaat door de druk een reliëf in het papier. Braillezeefdruk: De druk vindt plaats door met behulp van een rakel dikke inkt over een soort zeef die plaatselijk ondoordringbaar is te schuiven. Alleen de gedeelten die beeld moeten achterlaten zijn open gebleven. De moderne commerciële zeefdrukkerij maakt de sjablonen langs fotografische weg. Op het gaas wordt eerst een lichtgevoelige laag aangebracht, waarop men het te drukken beeld positief projecteert. Na belichting verharden die delen van de laag die licht hebben ontvangen en worden onoplosbaar in water. De delen die geen licht hebben gekregen kunnen worden weggespoeld. Door nu met een rakel inkt over dit sjabloon te strijken komt een afdruk tot stand. Slimmu brailledruk: Het principe berust op een zeefdruktechniek. Na het bedrukken wordt de nog natte inkt geïnjecteerd met een pasta die zich alleen hecht op de natte inkt. Door de reactie van de inkt met de pasta wordt deze gekristalliseerd zodat je een bolletje krijgt met luchtbelletjes erin.