Indonesie

Vlag en wapen
De vlag bestaat uit de kleuren rood en wit. Rood staat voor dapperheid en wit staat voor reinheid. Het wapen is de gouden garuda (gouden arend) Het aantal veren staan voor 17 augustus 1945, de dag dat de onafhankelijkheid werd verklaard. Op de band die de vogel vast heeft staat ‘eenheid in verscheidenheid’. Op het schild staan de 5 symbolen van de Paca Sila.

In 1799 ging de VOC failliet. De Nederlandse overheid nam alle bezittingen over, dus ook NL-Indie, toen was het pas een echte kolonie. Om Indië winstgevend te maken, zei Nederland dat elke boer op Java, als een soort belasting, een deel van zijn oogst aan de Nederlanders moest geven.

Door een aantal oorlogen in de 19e eeuw ging het slechter met NL. Nederland wou zo veel mogelijk geld verdienen aan Indonesië, daarom richtten ze het cultuurstelsel op. Dat betekent dat alle Indonesische boeren op een groot deel van hun land iets voor Nederland moesten verbouwen, de Nederlanders zeiden dan wat ze moesten verbouwen . Meestal was het thee, koffie, rubber of quinine dat is een medicijn tegen malaria.

In het begin van de 20ste eeuw, vonden sommige Nederlanders het cultuurstelsel onrechtvaardig. Ze vonden dat Nederland voor scholen, ziekenhuizen, industrie en betere landbouwwerktuigen moest zorgen. Maar voor de echte arme Indonesiërs telde dit plan niet. Die hadden namelijk te weinig geld doordat ze al een soort ‘belasting’ moesten betalen.

Toen de WO 2 begon verloor Nederland de macht over Indonesië. De Japanners werden geliefd bij de Indo’s door te zeggen dat NL slecht was etc. De Japanners beloofde de bevolking een onafhankelijk Indonesië.
Soekarno en Hatta waren Indonesische vrijheidsstrijders en mochten van de Japanners Indonesiërs aansporen voor onafhankelijkheid. Toen Indie werd bezet werden De Nederlanders tot dwangarbeid gedwongen. Dwangarbeid is…blablabla. Tijdens de bezetting werkten Soekarno en zijn PNI(Partai Nasional Indonesia dat was een politieke partij met als doel de onafhankelijkheid) en de Japanners samen. Op 17-8-1945 riep Soekarno de onafhankelijkheid uit. De Nederlanders lieten dit niet zomaar toe. De Nederlandse regering besloot militair in te grijpen. De politionele acties (1947,1948), waren vrij succesvol. Nieuwe pers: Dit waren acties om Nederlands-Indië als kolonie te behouden. De actie van 1947 was militair wel een succes, maar de leiders van de onafhankelijke Republiek Indonesië waren er niet mee ten val gebracht. In 1948 werden de leiders Hatta en Soekarno wel gevangen genomen. Andere landen, zoals de Verenigde Staten, hadden veel kritiek op deze acties van Nederland. Nederland werd door internationale kritiek gedwongen om hiermee te stoppen.

De migratie van de Indonesiërs
De Indonesiërs konden kiezen of ze in Indonesië zouden blijven, of naar NL zouden gaan. Als ze naar NL zouden gaan, zouden ze waarschijnlijk meer kans hebben op een beter leven, want het was in Indonesië nogal onveilig omdat er nog veel werd gevochten.
Veel Indonesiërs voor Nederland. Met hun bezittingen in kistjes werden ze op grote schepen naar Rotterdam gebracht. Na een maand op zee kwamen ze in Rotterdam aan. Maar een huis hadden ze niet. Samen met een heleboel anderen werden ze in pensions (soort goedkope hotels) gestopt. Hun kleren waren te dun en te koud, daarom kregen ze warmere kleren van hulporganisaties. Ze mochten verder maar één keer per week douchen. Bovendien kregen ze last van hun buik van dat 'smakeloze Hollandse voedsel'. Het was dus erg moeilijk voor die Indische Nederlanders om aan het nieuwe thuisland te wennen.
In de jaren '50 en '60 kwamen er ongeveer 110.000 Indische Nederlanders naar Nederland. Nu zijn er bijna een half miljoen Nederlanders met een Indische achtergrond. Ze zijn helemaal opgenomen in de Nederlandse samenleving. Toch voelt ook de jongste generatie Indo's vaak nog een sterke band met elkaar en Indonesië.

Hoe kon je zien dat Ned-Indie/Indonesie een kolonie van NL was?
Indo’s die naar NL kwamen hebben niet echt tradities meegebr8. Het eten is wel wat bekend geworden, maar de rest is in de Indische gemeenschap gebleven. Dat zijn o.a. de kunst, muziek, andere gebruiken en de pasar malam (markt)
De wetten waren in Indonesië hetzelfde als in Nederland de rechtspraak dus ook.
Er waren Nederlandse straatnamen, huizen met gevels en Nederlandse steden.
In Indonesië praatten de mensen Nederlands en moesten de kinderen op school van alles over NL leren. Bijvoorbeeld de taal, topografie, geschiedenis en nog veel meer.


Indonesische cultuur
Een van de tradities van de Indonesiërs zijn de wajang-kulit poppen. Wajang is een Indonesisch woord voor schaduw of schim. De poppen werden oorspronkelijk bedoeld om in contact te komen met de geesten van de voorouders. Maar tegenwoordig worden ze gebruikt als decoratie. Op Java verstaat men onder wajang het schimmenspel waarbij een platte of ronde pop wordt gebruikt.
Hollanders werden totoks genoemd in Indië, andere Europeanen merkwaardig genoeg niet. Totok is Maleis voor zuiver van ras. In het algemeen probeerden de Hollanders inderdaad hun Hollands zijn zuiver te houden. Zelfs een beetje verindischen werd tegengegaan. Vandaar dat “totok” een gebruikelijke term werd, ook voor de Hollanders zelf. Eerder nooit, maar nu zijn ze de naam totok vervelend gaan vinden.