Anne Frank

HET ACHTERHUIS VAN ANNE FRANK Ik heb “het achterhuis” geschreven door Anne Frank gelezen. Zoals haast iedereen wel weet gaat dat over een Joods meisje dat samen met haar familie en nog een aantal mensen moest onderduiken tijdens de 2e wereldoorlog. Zij is in 1929 geboren in Duitsland. Toen ze 4 was kwam Hitler aan de macht. Er kwamen anti-joodse wetten en joden werden verplicht te gaan 'werken' in Duitse 'werkkampen'. Haar Ouders wilden dit niet en daarom zijn ze toen vertrokken naar Nederland. In juli 1942 zijn ze ondergedoken in het achterhuis van het pand Prinsengracht 263, het bedrijf van Otto Frank, anne’s vader. De ingang zat verscholen achter een draaibare kast. In die tijd heeft Anne Frank een dagboek bijgehouden dat loopt van 12 juni 1942 tot 1 augustus 1944. Ze schreef aan haar denkbeeldige vriendin Kitty. Eerst wilde ze dit alleen voor zichzelf houden, maar in 1944 hoorde ze op de radio de minister van het onderwijs spreken. Hij wilde dat alles wat was geschreven tijdens de oorlog en over de duitse bezetting ging, gepubliceerd werd. Hierdoor kwam Anne op het idee om een boek te gaan schrijven. Ze schreef grote delen van haar dagboek over en voegde er soms iets aan toe en liet wat weg. Ondertussen hield ze wel ook haar dagboek nog bij. Het leven in het achterhuis was erg zwaar. Anne verlangde naar haar oude leventje waarin ze gewoon naar buiten mocht en doen wat ze wilde. In het achterhuis mochten ze overdag geen lawaai maken, want anders zouden de werknemers die overdag in het bedrijf werkten hen kunnen horen. Er moesten altijd gordijnen voor het raam en ze hadden vaak niet veel voedsel. Overdag mochten ze bijna niet naar de wc en geen water gebruiken omdat dat lawaai zou maken. Toen de onderduikers ongeveer 2 jaar in het achterhuis hadden gezeten werden ze gearresteerd door de Grüne Polizei. Deze wisten meteen dat er een ingang achter de kast zat , dus moesten ze wel verraden zijn! Ook 2 van de helpers werden meegenomen naar de Nederlandse en Duitse concentratiekampen. Ze werden allemaal naar een ander kamp gebracht, behalve Anne en haar zus margot. Die bleven samen. In het kamp waar ze terecht kwamen brak in de winter van het jaar 1944/1945 een tyfusepidemie uit. Een groot deel van de gevangenen stierf hieraan. Ook Margot en een aantal dagen later Anne. Dit was maar een paar weken voor de bevrijding. Toen het vast stond dat Anne gestorven was heeft Otto frank, die het wel had overleefd net als de 2 helpers, de aantekeningen van Anne’s boek gepubliceerd. Er verschenen 3 delen: - versie a, dat was het oorspronkelijke dagboek. - versie b, dat was haar zelf omgewerkte verhaal. - Versie c, dat was een verkorte versie. Eerst wilde Otto de boeken niet laten publiceren. Dit omdat het in die tijd (1947) niet gebruikelijk was om ongedwongen over seksuele thema’s te schrijven en omdat Otto het aandenken aan zijn vrouw en de rest niet wilde schaden, omdat Anne alles over hen zei wat ze vond. En dit was niet allemaal even aardig. Toen Otto Frank in 1980 stierf liet hij de aantekeningen van Anne naar het Rijksinstituut voor Oorlogsdocumentatie in Amsterdam gaan. Omdat het niet zeker was of deze aantekeningen wel echt waren, werd er een onderzoek ingesteld. Ze onderzochten de familie-achtergronden, de feiten rond de arrestatie, de gebruikte schrijfmaterialen en het handschrift van Anne. Pas toen ze zeker waren dat dit waargebeurd was werd het gepubliceerd. Anne had zelf de namen van de onderduikers verandert. Otto heeft de verzonnen namen van zijn eigen familie niet overgenomen, maar gewoon de familienaam gegeven. Voor de rest heeft hij wel de namen gelaten die Anne had verzonnen. Later is er door Mirjam Pressler, van het Anne Frank-fonds, een nieuwe uitgave gepubliceerd door de versies a en b aan te vullen. Dit was om zo een beter inzicht in het leven van Anne Frank te krijgen. Het achterhuis is nu een museum, waarin je kan rondkijken. Ik vond dat het boek goed en makkelijk te lezen was, maar ik vond wel dat er voor Anne’s leeftijd veel moeilijke woorden werden gebruikt. Het is hierdoor niet te merken dat dit door een kind is geschreven. Ze beschrijft heel duidelijk haar gevoelens en gedachten zodat je je meer gaat inleven in haar situatie.