Lea Meyer-Cornelissen is een begin-dertiger. Ze was eerst drie jaar getrouwd met Ed, hij was erg jaloers ingesteld ook was hij verslaafd aan drank. Maar Lea was verslaafd aan hem en bleef het dus met hem proberen. Zijn motto was ‘gebeurd is gebeurd’. Lea dacht dus, toen zij wegging bij hem (voorgoed), dat hij ook dolblij zou zijn. Maar het tegendeel is waar.

Later is zij getrouwd met Harry, een goed verdienende makelaar. Ze verwon hem vroeger veel met bijv. ontbijtjes op bed. Ze denkt nog regelmatig terug aan die gelukkige momenten (dit verklaard waarschijnlijk ook de eerste zin: ‘Ik ben een gelukkige huisvrouw’ op blz 16 hoofdstuk 3.
Wanneer Harry voorstelt een kind te nemen, is haar eerste ingeving 'nee'. Maar Harry wilt een ‘echt’ kind. Lea is namelijk gelukkig en moet er niet aan denken dat ze de hele dag opgescheept zit met een krijsende aap. Maar Harry is enthousiast en het kind komt er.

Voor de bevalling lakt Harry de nagels van Lea. Lea maakt zich druk en belt naar Machteld. Ze moet van haar wachten op de weeën. Vanzelf krijgt Lea krampen en belt opnieuw naar Machteld. Ze komt in eerste instantie niet, maar later wel. Lea heeft veel pijn, maar de ontsluiting is nog steeds niet ver. Harry vraagt of Machteld blijft eten, ze eten samen Chinees. Uiteraard eet Lea niet mee.

Na verloop van tijd gaat Machteld weg. Om 6.00u in de ochtend belt Lea naar haar dat ze een keizersneede wilt. Maar Machteld wilt dat het vogels de natuur gaat. Een paar uur later komt ze alsnog langs. De weeën stoppen na verloop van tijd – wat niet goed is en daarom wordt er besloten dat ze toch naar het ziekenhuis gaat. Anita assissteert de bevalling, in eerste instantie nog zonder arts/gynaecoloog. Lea krijgt een infuus met wee-opwekkend spul. Harry filmt ondertussen alles. Lea heeft veel pijn en het duurt lang. Machteld besluit om te gaan knippen en wordt overgedragen aan dokter Kallenbach. Er komen vanzelf staigaires bij, maar dat wilt Lea niet, ze moeten maar bij iemand anders kijken. Vanzelf komen er wel drie verpleegkundigen bij, o.a. Koen. Lea probeert van het bed af te komen, maar wordt teruggeduwd door Harry. Ze wordt opnieuw open geknipt. Na een tijdje komt haar kindje ter wereld, maar zou Lea willen dat het kindje een spuitje krijgt, hij is namelijk ook misvormd (door de tang).

De vader van Lea ging dood toen ze 13 was. Het was een zaterdagochtend en de politie stond aan de deur. Niemand vindt het erg dat hij dood is. Haar ouders waren ook nooit intiem samen en de vader kon ook best agressief zijn (bijvoorbeeld met de stoel die hij doorhakte). Lea en haar drie jaar oudere zus Birgitkregen een lachbui toen ze hoorden dat hij overleden was en haar moeder kent alleen negatieve verhalen met de man erin. Lea is niet naar haar vaders begrafenis geweest.

Zwanger zijn is verschrikkelijk volgens Lea. Na de bevalling, vragen mensen er uiteraard naar: ging het goed etc. ‘Je krijgt er een hoop voor terug’ is ook een van de vele reacties. Lea heeft een hekel aan deze echte moeders. Lea denkt namelijk alleen maar aan de pijn.

In het ziekenhuis praat Lea ook met een verpleegkundige over de bevalling. Ze vertelt dat haar zus weken op een zwemband heeft gezeten. Waarschijnlijk is dit de reden, dat Lea dit hierna ook begint te doen (zo ook te zien in de film).

Vanzelf hoort Lea steeds stemmen, ze krijgt opdrachten/missies. Zo gaat ze bijvoorbeeld naar een begrafenis van Pater Leo Bos. Ze neemt Kleine Harry mee. Het was druk in de hal. Ze loopt door. Lea blaast een kaarsje uit op de kist. Leo geeft haar een knipoog, denkt ze. Ze zat dus duidelijk in een psychose. Mensen denken dat ze dronken is. Ze geeft de man een kus, zoenen kan niet, want ze wordt weggerukt door een man. Ze gaat de kapel uit en liep naar de parkeerplaats. Een stel kijkt naar haar auto en naar Harry Junior die ze erin had laten liggen. De politie was gebeld. Lea rijdt de parkeerplaats af. ‘Maak een einde aan zijn leven’ hoort Lea. Lea maakt een badje klaar en doet hem daarin. ‘Doop hem’. Ze laat hem los en Harry Junior verdwijnt onder water. Vanzelf komt Harry – haar man weer terug en hij weet niet wat ze gedaan heeft. Lea gaat vanzelf naar de dokter. Ze krijgt Passiflora, homeopathische druppels, ze hebben een kalmerende werking.

Op een avond gaan ze slapen, Lea doet alsof ze slaapt en loopt naar Harry Junior’s kamer toe. ‘hij moet weg. Dan pas kun je opnieuw beginnen’ hoort ze. Ze doet Junior in een doos op zolder. Blij gaat ze weer slapen. Want dit is haar beloning, alles gaat weer normaal worden. Harry wordt wakker en schrikt, omdat hij Harry Junior niet meer ziet liggen in zijn bedje en rent door het huis heen. Lea gedraagt zich erg kinderlijk en doet raar. Ze doet alsof er niks is gebeurd. ‘Ze mag niet zeggen waar Junior is. Het is geheim. Een groot geheim’. Harry – haar man – hoort een baby huilen en rent naar de zolder toe en vindt het kindje in de doos. Harry belt meteen naar de huisarts dokter Boon. Hij komt meteen. ‘Uw man heeft me gebeld. Hij maakt zich grote zorgen’. ‘Grote zorgen, dan zal het wel ernstig zijn’ (fragment komt ook terug in de film). ‘Ik kom er niet doorheen, ik zal de crisisdienst bellen’. De crisisdienst komt. 

Lea verstopt zich. Crisisdienst loopt naar haar toe. Hij stelt zich voor: "crisiscentrum i pressume - film. 

Lea gedraagt zich vreemd. Ook de crisisdienst komt niet door haar heen en besluit dat een ambulance wordt gebeld: Sandra en Ger komen. In de film krijgt ze een spuitje in het ziekenhuis in de separeercel zelf. Maar in het boek krijgt ze die thuis en wordt ze vastgehouden. Ze wordt vastgebonden op een brancard.