Flardes herinneringen

Plotseling worden je herinneringen flarden en weet je het verschil niet goed meer tussen realiteit en verzinsels. Kun je je dat voorstellen? Hersenschimmen van J. Bernlef neemt je mee in het brein van de plotseling dementerende man Maarten.

Maarten Klein is samen met zijn vrouw Vera na de oorlog naar Amerika vertrokken en wonen nu in Gloucester. Het is winter als hij steeds meer dingen begint te vergeten, als excuus gebruikt hij daarop ´Ik ben altijd al vergeetachtig geweest.´ Maar op een gegeven moment ziet Maarten zelf ook wel in dat het erger wordt. Uit angst verzint hij steeds meer excuses en durft hij zijn vrouw niets te vertellen. Wat gebeurt er als zijn vrouw er achterkomt? En is dit maar tijdelijk of zou het in de toekomst alleen maar erger worden?

Het thema van Hersenschimmen is dementatie en J. Bernlef heeft het op zo´n manier geschreven dat het lijkt alsof jij aan het dementeren bent en steeds verwarder wordt.

Door de prachtige manier van schrijven kon ik me erg goed inleven in het verhaal  van Maarten. Bernlef geeft een soort voorproefje van hoe het leven er later misschien kan uitzien. Ik heb me constant tijdens het verhaal afgevraagt of dit ook mijn toekomst gaat worden. Het is heel verwarrend geschreven waardoor je zelf een soort van gevoel krijgt van dementie, maar het laatste stukje is zo verwarrend dat ik er niet veel meer uit op kon maken, een voorbeeld is: ’Wel handen maar eenmaal in het blikveld knappen ze af… vallen ze weg… eenmaal uit gezicht voelt hij ze ook niet meer… loodzwaar ben ik… loodzwaar van niks…’ Doordat het einde allemaal dit soort vage flardes van woorden zijn vond ik het het een beetje saai worden. Ik denk dat ik het persoonlijk mooier had gevonden als Bernlef het verhaal ietsje eerder had laten stoppen. Verder vind ik het echt een prachtig verhaal en is het echt een aanrader. Wordt meegesleurt in het verhaal van een dementerende en raak ontroert.

Aanrader: 8/10