Doodzonde
Auteur: F. Springer
Door Rosanne, 25 oktober 2010
Het is hartje zomer. Vijf vrienden spreken met elkaar af op het dak van een van hen. Ze zijn van plan om naar het zwembad te gaan, die ze vanaf het dak kunnen zien. Beer, de stoere jongen flirt met Marijke, een kil meisje die niet in hem geïnteresseerd is. Er is drang om indruk op elkaar te maken … met een vreselijke afloop…
Een eskimo op het dak is een kort verhaal over vijf vrienden die indruk op elkaar willen maken. Dit verhaal is een goed voorbeeld van groepsdruk onder jongeren. Deze roman, die al lang geleden geschreven is, geeft nog steeds een perfecte weerspiegeling over de gedrag van jongeren tegenwoordig. Het onderwerp is hedendaags nog steeds actueel en dus interessant. Het verwijst naar de hedendaagse realiteit, die onder jongeren overal aanwezig is.
Het verhaal is slordig en te snel opgebouwd. Het begin is rustig, de vrienden kletsen over ditjes en datjes, maar het einde komt als een verassende wending. Het verhaal sleept de lezer niet steeds dieper het verhaal in. Dit is erg teleurstellend. Een pakkend verhaal heeft een toenemende spanningsboog, die hier niet aanwezig lijkt te zijn.
De schrijfstijl is erg luchtig. De lezer lijkt zich op een afstand van het verhaal te bevinden. De vijf vrienden praten niet over erge zwaardere onderwerpen, dan wat opschepperij.
Citaat: “’Je moet een snor laten staan,’zei Marijke. Dat past wel bij jou. Je hebt een dik gezicht. Een snor zou je intelligenter maken.’ ’Nou,’zei Goldie, ‘ik vind dat Beer zonder snor ook een leuke snor heeft. Hè Beertje?’ Beer bleef maar naar Marijke kijken. ‘Vind je echt dat ik een snor moet laten staan, Marijk?’(…) ‘Vertel eens een mopje, Wallie,’ vroeg Goldie.”
Het einde daarentegen geeft je even een gevoel van verschokkenheid en medeleven met de personages. Het open einde is goed gekozen. Voor een kort verhaal is deze roman geslaagd, maar voor een echte goede¸rakende roman moest hij zijn plaats afstaan.
De speaking names (Beer, Goldie) zijn goed gekozen, omdat ze het verhaal net wat meer vakkundigheid geven. Springer heeft geprobeerd een pakkende roman te schrijven, wat hem niet overal even goed afgaat. Het thema van het verhaal schemert toch af en toe door zijn luchtige schrijfstijl. Een gezellige middag kan uitlopen in een drama.
Auteur: F. Springer
Door Rosanne, 25 oktober 2010
Het is hartje zomer. Vijf vrienden spreken met elkaar af op het dak van een van hen. Ze zijn van plan om naar het zwembad te gaan, die ze vanaf het dak kunnen zien. Beer, de stoere jongen flirt met Marijke, een kil meisje die niet in hem geïnteresseerd is. Er is drang om indruk op elkaar te maken … met een vreselijke afloop…
Een eskimo op het dak is een kort verhaal over vijf vrienden die indruk op elkaar willen maken. Dit verhaal is een goed voorbeeld van groepsdruk onder jongeren. Deze roman, die al lang geleden geschreven is, geeft nog steeds een perfecte weerspiegeling over de gedrag van jongeren tegenwoordig. Het onderwerp is hedendaags nog steeds actueel en dus interessant. Het verwijst naar de hedendaagse realiteit, die onder jongeren overal aanwezig is.
Het verhaal is slordig en te snel opgebouwd. Het begin is rustig, de vrienden kletsen over ditjes en datjes, maar het einde komt als een verassende wending. Het verhaal sleept de lezer niet steeds dieper het verhaal in. Dit is erg teleurstellend. Een pakkend verhaal heeft een toenemende spanningsboog, die hier niet aanwezig lijkt te zijn.
Citaat: “’Je moet een snor laten staan,’zei Marijke. Dat past wel bij jou. Je hebt een dik gezicht. Een snor zou je intelligenter maken.’ ’Nou,’zei Goldie, ‘ik vind dat Beer zonder snor ook een leuke snor heeft. Hè Beertje?’ Beer bleef maar naar Marijke kijken. ‘Vind je echt dat ik een snor moet laten staan, Marijk?’(…) ‘Vertel eens een mopje, Wallie,’ vroeg Goldie.”
Het einde daarentegen geeft je even een gevoel van verschokkenheid en medeleven met de personages. Het open einde is goed gekozen. Voor een kort verhaal is deze roman geslaagd, maar voor een echte goede¸rakende roman moest hij zijn plaats afstaan.
De speaking names (Beer, Goldie) zijn goed gekozen, omdat ze het verhaal net wat meer vakkundigheid geven. Springer heeft geprobeerd een pakkende roman te schrijven, wat hem niet overal even goed afgaat. Het thema van het verhaal schemert toch af en toe door zijn luchtige schrijfstijl. Een gezellige middag kan uitlopen in een drama.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden