Derde Wereldoorlog

World War III, de oorlog die hopelijk nooit werkelijkheid wordt.

Op 17 juli 2012 schreef Michael Eisenstadt van het Washington Institute for Near East Policy een memo over de chemische wapens in Syrië.

Het was een korte analyse, getiteld Dealing with Syria’s Chemical Weapons: Military Options, waarin hij de scenario’s voor een eventueel ingrijpen opsomde. Het zou niet gemakkelijk worden, maar er moest in elk geval iets gebeuren, vond hij, zodra Assad zich aan het gifgas zou vergrijpen. De voormalig legerplanner schreef: ‘Washington moet het Assad-regime ervan overtuigen dat het gebruik van chemische wapens een game-changeris die internationale militaire actie tot gevolg kan hebben.’ Barack Obama heeft deze memo waarschijnlijk doorgelezen en deze conclusie overgenomen, er moest actie komen. Geen slimme uitspraak van de president. Met oorlog dreigen betekend meestal ook dat het uit zal komen. Dit gebeurde toch niet. Gelukkig maar.

De Derde Wereldoorlog, een gebeurtenis die gelukkig nog niet heeft plaats, ook al scheelde het niet veel. Het nieuws zit vol met mogelijke aanleidingen tot een 3e wereldoorlog, zoals Syrië, maar ook het altijd instabiele Afghanistan. En er blijft altijd nog de kwestie met Rusland. Zoveel aanleidingen dat de spreekwoordelijke, of letterlijke, ‘bom’ wel eens moet vallen. Door deze actuele gebeurtenissen is dit een goed te onderzoeken onderwerp. Het moeilijke maar toch ook interessante aan de derde wereldoorlog is dat het nog moet plaatsvinden, en je dus geen onderzoek doet naar een gebeurtenis die al is plaatsgevonden, zoals de meeste geschiedenisonderwerpen. Toch onderzoek ik veel geschiedenis, van de verre, maar ook het nabije verleden.

Om het even duidelijk te maken, mijn hoofdvraag voor het werkstuk is dus:

Is er een mogelijkheid dat er een Derde Wereldoorlog uitbreekt in de komende 20 jaar?

Het werkstuk is opgedeeld in 3 hoofdlijnen:

• De Economie
• Het Communisme vs. het kapitalisme
• Politiek & Religie

En tot slot is er dan nog een conclusie met een antwoord op de hoofdvraag

Hoofdstuk 1. De Economie

Sinds de allereerste beschaving zijn grondstoffen een groot onderdeel van het leven en het overleven geweest. Hout voor warmte, nu gas. Kaarsen voor licht, nu elektriciteit. En ga zo maar door, de grondstoffen zijn veranderd, maar nog steeds even belangrijk. Waarschijnlijk op dit moment belangrijker dan ze ooit zijn geweest, door de vele luxueuze producten die mensen willen.

Rusland en zijn gasmachtspositie

Het verschil tussen arm en rijk is groot, en de armen worden als maar armer en de rijken willen steeds meer. Door deze verlangens naar meer, zijn we zo afhankelijk van de grondstoffen, dat het beangstigend is. Waarom is dat dan beangstigend? Omdat een machtig land zoals Rusland, die een van de grootste gasleveranciers ter wereld is, de gaskraan zo dicht kan draaien, andere landen onder druk kan zetten en zo meer geld eisen. Het machtsmonopolie van zo’n land als Rusland is zo groot, dat ze dus voor eigen baas kunnen spelen.

 Op dit moment leven we in een wereld van een opkomende machtsmonopolies op het gebied van grondstoffen. Later zal ik proberen uit te leggen wat hiermee bedoeld wordt, maar eerst het begrip ‘grondstoffen’. Grondstoffen dienen als basis voor de productie van vrijwel alle zaken die de mens op wat voor manier ook consumeert. Veel van deze grondstoffen zullen ooit eens opraken, voorbeelden van deze niet-duurzame producten zijn; aardgas, benzine, olie. Al die stoffen zullen ooit op zijn, omdat ze niet bijgevuld worden. Iedereen weet dat het hierdoor kostbare grondstoffen zijn. Omdat iedereen het weet, kunnen de oliesjeiks de hoofdprijs voor hun olie vragen, en de russen voor hun gas.

De hoeveelheid aardgasproductie per land kun je goed in het plaatje op de vorige bladzijde bekijken. Rusland en Noord-Amerika zijn de allergrootste producenten voor aardgas over de hele wereld. Maar het verschil tussen Noord-Amerika en Rusland is, dat Noord-Amerika het vooral zelf gebruikt en Rusland het meer voor de export doet. Ergens in het begin van 2009 ontstond er ruzie tussen Rusland, en Oekraïne. Het ging erom dat Oekraïne nog veel achterstallige betalingen had en niet meer de vraagprijs wou betalen die Rusland vroeg. Toen draaide Rusland de gaskraan dicht. Veel van de pijpleidingen die het gas van Rusland naar West-Europa toe moesten transporteren lopen door Oekraïne heen. Na een aantal dagen kwam er helemaal geen aardgas meer vanuit Rusland en moest men gebruiken maken van hun opslag. Men kon dot een tijdje volhouden en na 3 dagen draaide Rusland de kranen gelukkig weer open. Als Rusland langer door had gezet waren de consequenties onoverzienbaar geworden. In dit soort conflicten kun je echt merken hoeveel macht Rusland eigenlijk heeft doormiddel van haar grondstoffen. Met deze macht kan Rusland dus andere landen onder druk zetten en moeten die landen bijna wel toegeven aan de eisen van Rusland.

Dit is een van de mogelijke oorzaken voor een Wereldoorlog. Het zou zo kunnen zijn dat bijvoorbeeld de Europese Unie, of de Verenigde Naties, tegen de dominantie van Rusland gaat ‘vechten’. Rusland uitsluiten als mogelijk lid van de Europese Unie zou een van de dreigementen kunnen zijn. Het is dan nog maar afwachten hoe Rusland hier op reageren zal. Misschien wat terughoudend omdat Europa de grootste handelspartner van Rusland is. Maar misschien ook wel agressief omdat ze zich aangevallen voelen

Arm versus Rijk.

Arme boeren uit derde wereldlanden, er wordt veel gebruik gemaakt van die mensen. Maar hoelang gaan deze boeren, en alle andere mensen uit Afrika, dit nog pikken? We kunnen ze niet voor eeuwig in het donker laten. Op een gegeven moment gaan zij ook eisen stellen, bijvoorbeeld een hogere prijs vragen voor hun producten, wat is Europa’s reactie daarop? Eerst zullen ze opzoek gaan naar een vervanger, maar als die vervangers het nieuws horen dat iedereen hogere prijzen gaat vragen, zullen zij dat ook doen. Een gevolg daarvan zou oorlog kunnen zijn. Maar je zult wel denken: Die derde wereldlanden hebben geen wapens, geen geld, die hebben niks. Dat zouden we dus met gemak moeten winnen. Maar hier zou bijvoorbeeld Rusland die andere landen kunnen helpen, om er zelf een slaatje uit te slaan. Ze zouden hen wapens kunnen leveren, misschien zelfs legers. Als dat gebeurt zou dat het begin kunnen zijn van de derde wereldoorlog.  

Kernenergie

 Kernenergie, eeen goedkope, dus aantrekkelijke, oplossing voor het opraken van de niet-duurzame energiesoorten zoals aardgas en aardolie. Aardgas en aardolie zullen in de loop der tijd opraken, en dat zal niet al te lang meer duren. Dan moeten er nieuwe energiesoorten komen, zoals kernenergie. Door de lage kosten van het ‘produceren’ van kernenergie is het heel aantrekkelijk. Het nadeel van kernenergie zijn de grote risico’s ervan. De beroemdste kernrampen zijn nog altijd Tsjernobyl en Fukoshima. Er zijn echter de laatste 25 jaar al 10 grote rampen geweest. Hier een overzicht:

• 28 maart 1979: De reactorkern van de kerncentrale in Three Mile Island in de Amerikaanse staat Pennsylvania ondergaat een gedeeltelijke meltdown. 
• Augustus 1979: Een uraniumlek bij een geheime nucleaire faciliteit in Erwin in Tennessee (VS) besmet ongeveer duizend mensen.
• Januari-maart 1981: Vier radioactieve lekken zijn er in deze periode in een centrale in Tsuruga in Japan. Volgens de officiële cijfers raken 278 mensen besmet.
• 26 april 1986: De ergste nucleaire ramp tot dusver vindt plaats in Tsjenobyl in de voormalige Sovjet-Unie. Reactor nummer 4 ontploft na een experiment dat misgaat. Ongeveer tweehonderd mensen raken ernstig besmet van wie 32 binnen drie maanden sterven. Een gigantische radioactieve wolk trekt over Noord-Europa. Honderdduizenden mensen worden geëvacueerd en een soortgelijk aantal raakt besmet.
• April 1993: Na een explosie in een geheime opwerkingsfabriek in Tomsk-7 in het Russische Siberië komt een wolk radioactief gas vrij. Het aantal slachtoffers is onbekend.
• November 1995: Ernstige besmetting wordt gemeld bij Tsjernobyl als brandstof uit een van de reactoren wordt verwijderd.
• 11 maart 1997: Werkzaamheden bij een nucleaire faciliteit in Tokaimura in het noordoosten van de Japanse hoofdstad Tokio worden gedeeltelijk gestopt na een brand en een explosie waarbij 37 mensen bloot komen te staan aan radioactiviteit.
• 30 september 1999: Twee arbeiders komen om bij een ongeluk in de uraniumopwerkingsfabriek in het Japanse Tokaimura. Het is de ergste nucleaire ramp na Tsjernobyl. Medewerkers doen te veel uranium in een tank in een poging tijd te besparen. Meer dan zeshonderd mensen staan bloot aan radioactiviteit en meer dan 320.000 mensen moeten meer dan een dag binnen blijven. Twee arbeiders betrokken bij het incident sterven later in het ziekenhuis aan hun verwondingen.
• 9 augustus 2004: Vier arbeiders komen om en zeven anderen lopen ernstige brandwonden op na een lek waarbij niet-radioactieve stoom vrijkomt in een centrale in Mihama, 350 kilometer ten westen van Tokio. 
• 11 maart 2011: De kernramp van Fukushima  rond de kerncentrale Fukushima I in Ōkuma Japan, was het gevolg van de zeebeving bij Sendai en de daarop volgende tsunami van 11 maart 2011. Dit is de laatste grote kernramp

Door deze rampen worden de discussies over kernenergie groter en groter. In Nederland hebben we 2 kerncentrales, waarvan 1 nog werkend is. Kerncentrale Dodewaard was in bedrijf van 1969 tot 1997, de andere kerncentrale staat in de Zeeuwse plaats Borselle. Deze kerncentrale is vanaf 1969 in het bezit van het Elektriciteits Produktiemaatschappij Zuid-Nederland, de EPZ. Hij werd in 1973 in gebruik genomen en werkt nu nog steeds. Maar voor hoelang is de vraag. Veel natuurbonden zoals Greenpeace vechten tegen de kerncentrales omdat het niet veilig is voor de mens, maar al helemaal niet voor de natuur, door al het radioactieve afval. Alhoewel de centrales overal steeds veiliger worden, bestaat er een mogelijkheid dat terroristen gebruik gaan maken van de grote vernietigingskracht van deze centrales. Veel van deze terroristen zullen hun eigen leven er voor op willen offeren om het grotere goed te dienen. Zoals je in het overzicht kunt zien, kan er zo ongelofelijk veel schade aangericht worden, dat terroristische bewegingen hiermee een duidelijke boodschap af kunnen geven. Hier komen we al bij een volgende mogelijke oorzaak voor een burgeroorlog, die kan escaleren in een wereldoorlog. Als er bijvoorbeeld in Rusland, een grote producent van kernenergie, een aanslag wordt gepleegd op een kerncentrale, dan zou er een burgeroorlog kunnen ontstaan. Als dit escaleert zal de rest van de wereld een kans moeten kiezen. Waarschijnlijk kiezen ze de kant van Rusland, door haar macht. Hierdoor zouden burgers in die landen weer in opstand kunnen komen. Hierdoor zou er een wereldwijde burgeroorlog plaats kunnen vinden.

Hoofdstuk 2. Het communisme vs. het kapitalisme

Vroeg Communisme

Over de oorsprong van het communisme wordt oneindig veel gediscussieerd. Er zijn verschillende historische groepen, wier standpunten bestempeld worden met communisme. Volgens de Duitse filosoof Karl Marx, was de originele jagers-verzamelaars cultuur het oercommunisme. Volgens Marx was het alleen mogelijk privé eigendommen te creëren, als je het vermogen had op overschot te produceren. Hij probeerde met zijn verhaal vooral de arbeiders te bereiken. In Rusland was zijn filosofie heel erg geliefd en werd daar zeer populair. In 1917 begon er een communistische revolutie. Het communisme bleef er toen tot het jaar 1989 onder de leiders Lenin en Stalin. Het communisme werd gebaseerd op gelijkheid voor iedereen. Het systeem had 3 streefbeelden: einde aan de ongelijkheid, einde aan al die armoede en werk beschikbaar voor iedereen. Er ontstond hierdoor een ongelofelijk modern systeem in Rusland, want in die tijd lag de macht voornamelijk in handen van de rijken. Door dit moderne systeem maakte het nog bar weinig uit of je nou voor een hoge baan ging studeren, of voor timmerman. Iedereen is daar immers gelijk. Er bestonden geen oppositie partijen, en hierdoor waren er geen echte verkiezingen.  Alle mogelijke vijanden van de leiders zouden opgesloten worden of erger. Niemand durfde het meer tegen hen op te nemen en hierdoor bleven Lenin en Stalin jaren achterelkaar leider in Rusland. Doordat ze er zo lang zaten wilden en konden ze een eenheid van Rusland maken. Dit wilden ze bereiken door totale macht uit te oefenen. Om de economie weer gezond te krijgen maakten ze een vijfstappenplan. Door al de samenwerking en collectiviteit werd er een mooie toekomst voor Rusland voorspeld. Er werd bepaald dat de gezondheidszorg en onderwijs gratis moesten zijn. Een van de grote voordelen van het communisme is dat de tegenstellingen tussen rijk en arm niet voor een conflict zullen zorgen, omdat die tegenstellingen er bijna niet zijn.

Het Communisme groeit,krimpt,vecht en verliest

Europa begon na de tweede wereldoorlog eindelijk in te zien dat het niet normaal was om andere landen uit te buiten, dus kwam het begin van de dekolonisatie. De kolonies kregen steeds meer macht en onafhankelijkheid. Een van de grote voorstanders hiervan was Amerika, omdat zij ook deel uit maakten van een van de zoveel koloniën van Europa. Maar het verschil tussen Amerika en al die andere koloniën was dat Amerika wist te winnen van haar kolonisten. Ze werden sterker dan hun machthebbers. Amerika kon als onderhandelingsmiddel het intrekken van de financiële steun naar Europa toe, tegen hen gebruiken. Na WOII kwam er namelijk een economisch plan van wederopbouw vanuit Amerika, het zogenoemde ‘Marshallplan’.

Bijna al het grondgebied werd zo rond de jaren ’70 teruggeven aan de oorspronkelijke bewoners. De financiële steun van hun voormalige overheersers waren nog lang van levensbelang. Naarmate de voormalige koloniën steeds onafhankelijker werden, hadden ze ook minder behoefte aan die steun. 

Dat probleem was opgelost, maar ieder voordeel heeft zijn nadeel en met ieder opgeloste probleem komt er weer een nieuw probleem aangewaaid. Relatief zwakke landen zochten een manier om macht te krijgen, zich machtig te voelen, de ideologische stroming van het communisme was zo’n manier. Dat deze stroming die landen bereikte was een gevolg van de expansionistische politiek van de Sovjet-Unie. Tijdens de koude oorlog begon dit land het westen steeds meer als een gevaarlijke vijand te zien en probeerde steun te krijgen uit landen waar de bevolking bereid was om op te treden tegen deze vijand. De landen die ze vonden waren vaak gevoelig hiervoor, omdat ze er uitermate slecht voorstonden en het communisme als hun laatste redding zagen. Door de Sovjet-Unie als hun ‘bondgenoot’ te verkrijgen stonden deze landen er al een stuk beter voor. Op internationaal gebied zou er bijvoorbeeld met andere communistische landen samengewerkt kunnen worden op het gebied van handel.

Voor de tweede wereldoorlog was het communisme ook al in opkomst, maar na het verlies van Duitsland begon er een ongelofelijke groei van deze idealistische stroming. In veel van de West-Europese landen kwamen communistische partijen, zoals in Nederland de CPN. Oost-Duitsland kwam zelfs helemaal in handen van het communisme. Het land werd door de geallieerden in vieren gedeeld. De DDR (Deutsche Demokratische Republik) was de naam van het gebied dat Rusland in handen kreeg. Dit deel van Duitsland kreeg dan ook sterke communistische eigenschappen. De andere kant van Duitsland, West-Duitsland, werd kapitalistisch en stond onder het toezicht van de Amerikanen en de Europeanen. Deze opsplitsing stond aan de basis van het jarenlange conflict in Europa.

Je kunt met zekerheid concluderen dat West-Duitsland er het beste uit is gekomen. Het welvaartverschil met het oosten was zo absurd groot, dat je dat nu nog steeds kunt merken. Door het communistische systeem, hebben de Oost-Duitsers ongelofelijke schade opgelopen op economisch gebied.

Tot zover het westen van Europa. In het oosten was er nog een grotere communistische invloed vanuit Rusland. Het latere Joegoslavië, de Baltische staten, Estland, Litouwen en Letland, en alle overige Oostbloklanden konden zich niet weren tegen het oppermachtige Rusland. Alles wat tussen Berlijn en Moskou zat werd communistisch. De tegenstanders van het communisme begon pas steun te krijgen toen de inwoners erachter kwamen dat hun land er niet goed aan toe was. In de jaren ’60 begonnen mensen al met opstanden tegen Rusland. Een van de bekendere opstanden was de Praagse Lente, waar Rusland met geweld de macht weer wist te krijgen. Door al die jarenlange conflicten is er tot de dag vandaag nog steeds veel afkeer tegen Rusland. Desalniettemin wordt Rusland ook als grote broer gezien die ze beschermd wanneer het mogelijk is. In de 21e eeuw is het bijna onmogelijk voor Rusland om nog invloed te krijgen in die landen, omdat de Oost-Europese landen nu erg op het westen gesteld zijn, ze vertonen ook steeds meer kapitalistische trekjes. Het kapitalisme lijkt hier dus te winnen van het communisme.

Het communisme beleefde in Azië ook een ware opmars. Leiders als Minh, Zedong en Pot kregen redelijk makkelijk de absolute macht, en een volk wat achter het beleid van hun stond. Meer en meer landen vielen voor het communisme, tot de zorgen van de VS. Om het communisme tegen te houden brachten de VS een aantal bondgenootschappen op de been. Deze vormden een gordel rondom de Sovjet-Unie: de NAVO in West-Europa en Noord-Amerika, de ZOAVO in Zuidoost-Azië en het pact van Bagdad in het Midden-Oosten. Gevolgen hiervan waren oorlogen en conflicten.

Communisme is nog steeds aanwezig in Laos, China, Cuba, Vietnam en Noord-Korea. Er zijn veel kenmerken die je normaal niet tegenkomt in een democratisch land en de mensenrechten er vaak en sterk geschonden. Deze landen zijn ook vaak bij een internationaal conflict met een organisatie zoals de EU betrokken.

Noord-Korea komt zo nu en dan eens in het nieuws doordat ze niet met NAVO willen onderhandelen over het testen met kernwapens. Het communisme is een systeem en ideologie waar mensen zich weinig tot geen zorgen maken over de rest van de wereld. Onderhandelen of compromissen met andere landen is er niet bij, en tegenstand wordt vrijwel direct naar de grond geslagen. In de laatste 70 jaar is er wel duidelijk geworden dat een land met een vrije economie en een land die kan doen wat die wil, uiteindelijk het beste zal functioneren. Zo’n type land zal minder snel met een buurland in een conflict raken. Uiteindelijk zal elk land zo’n systeem aannemen.

In de Georgische provincie Zuid-Ossetië was er in de zomer van 2008 een conflict tussen Rusland en Georgië. De inwoners van Zuid-Ossetië lieten regelmatig aan de Georgische overheid weten dat ze zich meer Rus voelen. Georgië besloot om in 2008 in te grijpen en zo te laten zien wie de baas was. Binnen enkele dagen was het Russische leger gemobiliseerd en was de strijd zo gewonnen. Deze oorlog kan niet gezien worden als een oorlog met grote belangen, maar een gevolg hiervan is wel onafhankelijkheid van Ossetië. Het streven naar die onafhankelijkheid komt nu de opheffing van de Sovjet-Unie steeds meer voor in Europa. Nationalisme speelt hier een grote rol in. Inwoners van bepaalde gebieden voelen zich van oudsher tot elkaar aangetrokken door bijvoorbeeld geloof of voorouders. Vroeger kwam dit probleem eigenlijk niet aan bod omdat er toen nog geen echte grenzen waren. Er leefden nog veel mensen in een gebied waar ze zich niet thuis voelden. Er kwamen veel protesten uit deze groepen. Sommigen vormden een eigen staat, zoals bij het uitelkaar gaan van Joegoslavië. Hiervoor was wel de Bosnische Oorlog nodig, en de honderdduizenden doden die die oorlog met zich meebracht. Joegoslavië is opgedeeld in enkele onafhankelijke staten. Veel inwoners van deze staten kunnen elkaars bloed wel drinken. De spanningen zijn daar torenhoog. Zo’n 20 jaar na het Verdrag van Dayton wordt er weer openlijk gepraat over een nieuwe oorlog. Zo’n oorlog lijkt bijna onvermijdelijk. De wonden van wat er gebeurd is in de jaren ’90, de Bosnische Burgeroorlog, zijn nog steeds groot. De kans dat Rusland zich hierin gaat mengen lijkt overigens klein.

Rusland heeft weinig belangen bij de uitkomst van dit conflict. Waar Rusland wel belangen heeft is bij de afscheiding van Tsjetsjenië. Tsjetsjenië wil onafhankelijkheid, maar Rusland wil hier geen toezeggingen over doen. Tsjetsjenië is een autonome republiek binnen Rusland. Ze maken dus deel uit van de Russische federatie, maar zelf toch veel invloed hebben en veel kunnen beslissen. In Rusland zijn er 21 zulke republieken. Door de grootte van Rusland zullen er in de toekomst nog veel meer zulke autonome republieken komen.

Het oosten van Europa wordt nu dus vrijwel niet meer gedreven door een communistische ideologie. Die landen willen zich steeds meer mengen met het westen en zaken als corruptie  en dergelijke begint al een kleinere rol te spelen. De weg naar een gezonde en goed geregelde staat lijkt gevonden, alhoewel er altijd nog het gevaar van het kapitalisme op de loer ligt.   

De Kapitalistische wereld.

 Het kapitalistische politieke systeem wordt gekenmerkt door de consumptie maatschappij. In zo’n maatschappij kan iedereen in zijn bezit krijgen wat hij of zij kan betalen. Volgens de kapitalistische visie mogen de eigenaars van deze producten ook de opbrengsten hiervan hun eigendom noemen. Het draait in dit systeem voor een grote gedeelte om kopen en verkopen, vraag en aanbod. Het kapitalisme wordt op dit moment gezien als het heersende economische systeem in de wereld. Een stroming die je in verband kunt brengen met dit systeem is het liberalisme. In de tijd van de Franse revolutie begon deze stroming zijn opmars, en stond aan de basis van vele politieke partijen. Het oorspronkelijke streven van deze stroming, en haar politieke partijen, was een scheiding tussen kerk en staat en vooral vrijheid voor het individu. Later gingen ze zich ook focussen op vrijheid van de handel en een beperking op de overheidsbemoeienissen.

Het is niet te voorkomen dat de hele wereld op een dag kapitalistisch zal zijn. Dit is in vele opzichten een goeie ontwikkeling. Het zorgt voor een betere band en dus betere communicatie tussen landen.

Dit heeft ook invloed op de wereldhandel. Overal wordt hetzelfde systeem ingevoerd dus zullen de handelsgrenzen steeds meer vervagen, en wordt het transport van goederen nog makkelijker.

Door de verspreiding van dit systeem zal er op den duur een botsing komen met het communisme. Vroeger was het die stroming, die zich binnen no-time verspreidde over de wereld, maar nu is dat het kapitalisme. Er komen steeds meer democratische regeringen over de wereld, en op den duur zal een land als Rusland zich aangevallen voelen. En je weet maar nooit wat een kat in het nauw gaat doen, een hele grote kat hier. Ze zouden alles wat ze hebben in de strijd kunnen gooien, een alles of niets strategie. Met al die kernwapens die ze in bezit hebben, hebben ze de mogelijkheid om de hele wereld te vernietigen en daar kan het kapitalisme zelfs niet tegen op.

Het grote nadeel van het kapitalisme is dat er een extreem hoge gevoeligheid is voor een economische crisis. Bijna iedereen is erg afhankelijk van geld in dit systeem, en als er dan een mindere economische periode is heeft dit nare gevolgen voor de bevolking, zoals we nu zien in deze tijden van economische crisis. Mensen raken het vertrouwen overal in kwijt, geven minder uit en het gaat dus zo alleen maar minder en minder. In een kapitalistische maatschappij speelt geld soms ook een te grote rol. Die hebzucht kan leiden dat misdaad, dat weer leidt tot drugskartels en dergelijke. Er is dus een kans dat het kapitalisme onderdoet aan het communisme. Dit zou alleen maar gebeuren als alle burgers in een communistisch land het perfecte leven zouden leiden. In de meeste gevallen zal het kapitalisme redelijk tot goed werken, in deze tijd net iets minder maar als we weer uit de recessie zijn wordt het allemaal weer goed.

We gaan nu eens kijken naar landen waar kapitalistische regeringen te veel te kort komen in de uitvoering van hun beleid. Het beste voorbeeld zijn misschien nog wel de Verenigde Staten. 18 biljoen dollar, een onvoorstelbaar bedrag, dat is ongeveer de staatsschuld van de VS. Er wordt veel geld uitgegeven aan defensie en het oplossen van de economische crisis.  Door verschillende voorvallen is de reputatie van de VS geschaad. De Vietnam oorlog, wapenwedloop met Rusland en zo zijn er nog wel een paar op te noemen.

Er is verandering opkomst, volgens Obama. Dit zeggen ze jammer genoeg al jaren en jaren en er gebeurt eigenlijk vrij weinig.

Een ander bijzonder kapitalistisch land is Israël. Het is het enige land in het Midden-Oosten waar de moslims geen meerderheid vormen. Hiermee scheidden ze zich af van de rest van het Midden-Oosten. Ze voelen zich meer verbonden met Europa en de VS. Vanuit daar hebben ze dan ook veel militaire steun gekregen in al hun conflicten met Palestina. Palestina zegt dat ze recht hebben op Israëls grondgebied, en Israël denkt hier anders over. Voor de rest liggen er grote verschillen tussen Israël en het Midden-Oosten in de taal, handel en de staatsinrichting. Het land is veel vrijer dan de rest, en mede daarom is het land goed te vergelijken met het gemiddelde Europese land. Het kapitalisme is er duidelijk te herkennen. Een gezonde economie, ze zijn bereid daar heel hard voor te werken.
Het kapitalistische Europa had relatief weinig problemen, maar nu met die economische crisis wordt het toch steeds slechter. Er moet veel gebeuren om alles in orde te maken, en men moet denken om de opstanden, die de laatste tijd toch vaak gebeuren. Die opstanden op zich zijn geen probleem, alleen als het uit de hand gaat lopen kan dat escaleren tot grote rellen en misschien erger. Dit zijn slechts enkele problemen die nog verholpen moeten worden.

Directe verhouding communisme – kapitalisme

Oostblok versus het Westblok, oftewel de voormalige Sovjet-Unie tegen de Verenigde Staten

en West-Europa. Er is altijd al een haat-liefde relatie tussen deze gebieden geweest. In de 1e Wereldoorlog vochten ze samen, doordat ze een ding gemeen hadden, Duitsland als gezamenlijke vijand. 20 jaar laten kwam de volgende oorlog eraan. Uiteindelijk werd die gewonnen door de geallieerden, en werd alles weer rechtgezet in Europa. Was het niet door Rusland zijn hulp dat die oorlog zo ‘snel’ werd gewonnen. Stalin haalde de Duitsers uit hun droom. Na de tweede wereldoorlog ging het echter verkeerd tussen de Sovjet-Unie en de VS. Er kwam een conflict wat tot begin jaren ’90 duurde. Over dit conflict zal ik het in deze paragraaf hebben.

Oorzaken van het conflict

Een van de oorzaken is het pact dat wat Rusland voor de oorlog met Duitsland sloot, terwijl het westen al ruzie hadden met de Duitsers. In 1939 sloot Rusland het Molotov-Ribbentrop Pact. In deze pact stond dat de twee grootmachten elkaar niet zouden aanvallen. In juni 1941 viel Duitsland de Sovjet-Unie toch aan. Dit was de grootste fout die Hitler gemaakt heeft tijdens de 2e wereldoorlog. Als Duitsland dit niet had gedaan dan hadden ze een grote kans om te winnen. De Sovjet-Unie vocht nu hard terug tegen Duitsland, desalniettemin was Europa nog steeds kwaad over het pact wat ze hadden gesloten. De overwinnaars kwamen na de oorlog bijeen om te overleggen wat er nou met Duitsland moest gebeuren. Toen Stalin, Roosevelt en Churchill spraken over het zelfbeschikkingsrecht van de Oost-Europese staten ontstond er wrijving. Stalin wilde de staten gewoon weer verenigd zien onder de naam Sovjet-Unie en Roosevelt en Churchill wouden de macht aan de landen zelf geven. Er ontstond ook een duidelijk verschil tussen de kapitalistische en communistische ideologieën. Een gezonde economie was het richtpunt van het westen, en noemen zichzelf kapitalistisch. In de Sovjet-Unie vond er tijdens de 1e wereldoorlog communistische arbeidersrevolutie plaats. De Koude Oorlog was volgens velen het gevolg van de expansionistische politiek van zowel de VS en Rusland. Een belangrijke gebeurtenis is dat Rusland het Marshall Plan van de VS weigerde. Na de oorlog richtten de Verenigde Staten zich op een containmentpolitiek. Zij wilden hiermee voorkomen dat er nog meer landen onder Russische invloed kwamen te staan.

Conflicten

Zoals gezegd hebben de twee landen nooit rechtstreeks tegenover elkaar gestaan. Altijd via een ander land. Was dit wel gebeurd dan zou dat zeker uitlopen op de 3e wereldoorlog. Dit was onvermijdelijk geweest. Dan had het heel anders afgelopen, misschien had de mensheid wel niet meer bestaan.

Veel Aziatische landen bekeerden zich tot het communisme en Amerika wilde dit doormiddel van contaimentpolitiek een einde aan maken. Een grote reeks aan conflicten was geboren. Daar zal ik de beroemdste conflicten van omschrijven. Een bekende oorlog is de Vietnam Oorlog. De VS verloren in deze strijd ongelofelijk veel soldaten. Ze werden afgetroefd door de Vietnamezen die het gebied veel beter konden. Het noorden van Vietnam werd beïnvloed door de Sovjet-Unie, en het zuiden was onder invloed van het westen. Ze waren min of meer afgescheiden van het noorden. In de oorlog tussen die twee gebieden moesten de VS zich uiteindelijk terugtrekken en keerden ze terug naar Amerika zonder de winst op het communisme. Het noorden overliep het zuiden en er werd een socialistische republiek uitgeroepen. Het leek als een overwinning voor het communisme maar Vietnam was erg nationalistisch en trok zich weinig tot niks meer aan van invloeden van buitenaf.  

Wat een belangrijk conflict is, misschien wel de belangrijkste, is de wapenwedloop die in begin van de jaren ’60 speelde. Een wapen wedloop is een belangrijk begrip. Al tijdens de 2e wereldoorlog werd er gebruik gemaakt van atoombommen. Ook nu zijn er nog genoeg massavernietigingswapens om deze wereld van ons wel tot 50 keer op te blazen. Het verschil met de 20e eeuw is dat er nu streng toezicht op wordt gehouden. Jammer genoeg niet goed genoeg, zoals we in Syrië hebben gezien. Een paar gasbommen en een heel dorp is vernietigd, samen met al haar inwoners. Maar nu even terug naar de koude oorlog. De betekenis van een wapenwedloop is dat twee grootmachten, de VS en Rusland, elkaar bij willen houden op het gebied van wapens. Liet Rusland nieuwe massavernietigingswapens maken, dan deden de VS daar nog eens een schepje bovenop. Zo ontstond er eigenlijk een wedstrijd tussen die twee landen. De meeste van deze wapens zijn gelukkig nooit gebruikt, maar zijn nog klaar voor gebruik. Dus als er een derde wereldoorlog aankomt zijn Rusland en de Verenigde Staten er klaar voor om een deze oorlog te winnen, ook al wordt dat het einde van de wereld.
Verband tussen de koude oorlog en een oorlog in de toekomst

Dat de Sovjet-Unie werd opgeheven was een gevolg van de aanstelling van Gorbatsjov, die een fan was van de westerse wereld en aan de basis stond van een nieuw Rusland. De Sovjet-Unie werd opgedeeld in staten en die op zich zelf weer een natie vormden.

Er is nu de vraag of er een nieuwe Koude Oorlog kan komen. Er is natuurlijk altijd kans op, maar deze kans is niet heel erg groot doordat de echte arbeidersklasse niet meer bestaat. En de arbeiders die er zijn niet snel met man en macht op zullen staan tegen de rijken. 

Hoofdstuk 3 Politiek en Religie
De Gazastrook oorlog

 De Gazastrook, politiek gezien staat het gebied als het ware onder de Palestijnse Autoriteit, maar sinds juni 2007 heeft Hamas de macht in handen en wordt het door haar bestuurd als een onafhankelijk gebied. Met Israël verkeert het gebied sinds de onafhankelijkheid van Israël in 1948 in openlijk conflict, waarvan het meest recente militaire treffen in 2012 was. Het gaat hier om de strijd tussen de Israëliërs en de Palestijnse beweging Hamas. Hamas wordt door veel mensen gezien als een terroristische groep. Het gevecht tussen Israël en de Hamas lijkt wel voor eeuwig door te gaan. Zo nu en dan hebben ze een wapenstilstand, maar de meeste keren wordt die gewoon verbroken door een van de twee. De laatste jaren is het iets rustiger, maar het zal niet lang meer duren voordat er weer een groot conflict op zal laaien tussen deze twee landen, landen die veel wapens en raketten hebben. Ze zijn levensgevaarlijk, niet alleen voor elkaar maar misschien ook wel voor de hele wereld. Als een van de twee gaat aanvallen, dan zal de ander steun zoeken bij andere landen en zou dit kunnen uitlopen een wereldoorlog.

 11 september

Nine eleven, 9/11 of gewoon 11 september 2001. De dag van de aanslag op de ‘Twin Towers’, de dag van de aanslag op het Pentagon, de dag dat er 3000 doden vielen. De in 2011 gedode Osama bin Laden, en zijn terroristische organisatie Al Qaida, worden verantwoordelijk gehouden voor deze reeks aanslagen. In totaal waren er 4 vliegtuigen bij betrokken. Twee in het World Trade Center, een kwam terecht in het Pentagon en het laatste vliegtuig kwam in de buurt van Shanksville terecht. De totale materiële schade is zo’n 20 miljard dollar. Waarschijnlijk is de emotionele schade die het achter heeft gelaten nog veel hoger. Na de aanslagen heerste er in de VS een lange tijd van rouwen en het maakte ongelofelijk veel indruk op de rest van de wereld
 

Directe gevolgen

 Al het vliegverkeer boven de VS werd binnen ongeveer een uur stil gelegd. De wereld raakte in paniek en al het vliegverkeer raakte ontregeld. Mensen die op Schiphol zaten werd direct onderdak voor geregeld. In totaal lag het vliegverkeer er drie dagen af. Er werd ook een onderzoek gestart, naar wie de daders waren van deze tragische aanslagen.
 

Oorlog tegen terrorisme.
De aanvallen werden beschouwd als een oorlogsverklaring aan Amerika. De VS heeft hierop geantwoord door de oorlog te verklaren aan al het terrorisme in de wereld. Toenmalige president George Bush was woest op onder meer Al Qaida en kon dit niet zomaar laten gebeuren, en dat deed die ook niet.
 

Afghanistan

 Op 7 oktober 2001 begon de oorlog in Afghanistan. Onder de naam Enduring Freedom vielen legers van de VS, Australië, het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk en de Noordelijke Alliantie de Taliban in Afghanistan aan. De grootste oorzaak in deze oorlog was natuurlijk 9/11. Na deze aanslag werd er een ultimatum gesteld voor de uitlevering van Osama bin Laden en andere belangrijke leiders van de Taliban. Afghanistan lag dit naast zich neer en dat was de druppel voor Bush, het land moest en zou binnen gevallen worden. Dat gebeurde dus ook. Het regime van de Taliban werd snel omver geworpen, alhoewel Bin Laden wist te ontsnappen. Er wordt nu al bijna 15 jaar oorlog gevoerd en wat hebben we er mee bereikt? Vrij weinig tot niks, alleen duizenden doden maar nog geen vrede. Dat deze oorlog gaat escaleren tot een wereldoorlog lijkt me vrij klein. Het zou gek zijn dat na 15 jaar oorlog voeren, het in een keer een wereldoorlog zal gaan worden. Of er ooit een einde zal komen aan deze oorlog is ook nog maar te betwijfelen, het lijkt in ieder geval nog heel ver weg. De dood van Bin Laden kon er ook geen einde aan maken, dus wat wel? Het zal waarschijnlijk een gevecht zonder einde worden. Of de VS zou het op moet geven en zich totaal terugtrekken uit Afghanistan, maar dan zijn al die jaren en levens voor niks geweest.

Conclusie

Is er een mogelijkheid dat er in de komende 20 jaar een wereldoorlog komt? Dat was mijn hoofdvraag. Mijn antwoord op deze vraag is: JA! Het is mogelijk en ik acht de kans toch wel dergelijk groot dat er zelfs binnen 10 jaar zo’n oorlog zal komen. De landen die je het meeste voorbij ziet komen in dit PWS zijn Rusland en de VS en ik denk dat deze landen ook op een gegeven moment het begin van deze oorlog zullen worden.  Het communisme zal ooit botsen met het kapitalisme. Wat dit gaat beteken voor deze wereld? Een mogelijke uitkomst zou kunnen zijn dat we niet meer bestaan. Misschien is dat iets te overdreven, maar de wapens zijn er voor en als Rusland zich in het nauw gedrongen voelt, zullen ze ten aanval trekken. Dit is denk ik toch een van de grootste mogelijke oorzaken. Er zijn er meer, zoals de opstand van de arme landen, maar die zijn misschien toch te klein voor een wereldoorlog.

Na maandenlang onderzoeken, lezen, schrijven, wissen, herschrijven en nog eens wissen is het me gelukt om een profielwerkstuk in elkaar te zetten. Het was moeilijker dan ik had gedacht en er zat ook heel veel tijd in. Uiteindelijk ben ik toch tevreden over mijn PWS. Natuurlijk zijn er heel veel leerpunten. Een daarvan is het welbekende ‘te laat beginnen syndroom’, hier heb ik zeker last van.  In het begin zou ik mijn werkstuk ook over een ander onderwerp doen, iets met sport, maar daar liep ik in het begin al vast.

Al met al ben ik tevreden en was het een interessant onderwerp om over te schrijven.