Jeanne d'Arc

Wat waren de oorzaken voor wat Jeanne d’Arc deed

Het begin
Jeanne d’Arc werd geboren in 1412 waarschijnlijk op Driekoningen, 6 januari, in Domrémy in de toenmalige provincie Lorraine. Haar land werd geteisterd door de Honderdjarige Oorlog.
Haar vader was boer en was redelijk lokaal bekend, hij vertegenwoordigde het dorp in de plaatselijke rechtszittingen tegen Robert de Baudricourt, de heer van het naburige Vaucouleurs. Ze had twee broers en een zusje. Ze had de traditionele vrouwelijke vaardigheden geleerd en hoedde zo nu en dan de schapen.

Stemmen
Op haar 12e jaar begon zij voor het eerst stemmen te horen van heilige st Michael, st Catharina en st Margareta. Zij zeiden in het begin alleen maar dat ze braaf en vroom moest zijn, en naar de kerk moest gaan. Later, gaven zij haar drie opdrachten: 1. De bezetting van Orleans opheffen, 2. De kroonprins Karel de VII naar Reims brengen om gekroond te worden, 3. De Engelsen uit het land verjagen.

Meer dan vier jaar lang hadden de stemmen haar steeds gezegd dat ze goed moest zijn en zuiver en vroom moest leven. Maar tenslotte verscheen haar aartsengel Michael weer, maar nu met een duidelijker opdracht. Hij zei: “Dochter van God, ga naar Robert de Baudricourt, de bevelhebber van het Franse leger. Hij zal je soldaten geven die je bij de kroonprins zullen brengen. Het is jouw taak om Orleans te bevrijden, de kroonprins naar Reims te brengen en de Engelsen uit het land te verjagen.
Ze Verliet onder een doodgewoon, meisjesachtig voorwendsel het ouderlijk huis met een neef, die haar peetvader was. Ze zei tegen haar ouders dat ze ging helpen bij de bevalling van de vrouw van de neef, en daarna bij de verzorging van het pasgeboren kind. Ze heeft nooit meer met haar ouders gesproken.
Jeanne hoorde haar stemmen later vaak nadat ze gevast had of als ze kerkklokken hoorde.

Wat heeft Jeanne d’Arc gedaan

Robert de Baudricourt
In januari vertrok ze naar Burey-le-Petit. Ze had gezegd dat ze weer naar haar neef ging, omdat zijn vrouw een baby verwachtte. En ze zou goed kunnen helpen.
In Frankrijk was de situatie nu veel wanhopiger geworden. Orléans was ingenomen door Engelsen. Toen iemand Jeanne vroeg wat ze in Vaucouleurs deed, was haar antwoord, dat ze kwam voor Robert de Baudricourt. Om hem te vragen haar onder escorte naar de kroonprins te brengen. Ze moest voor het midden van het vasten op weg naar de kroonprins op weg zijn. Volgens haar was er niemand anders dan zijzelf, die het Koninkrijk Frankrijk kon herstellen. Ze wilde in mannenkleren op pad gaan, omdat ze in haar meisjeskleren geen oorlog kon voeren en teveel zou op vallen. Ze kreeg de kleren van de zoon van de heer van Nouillompont. Een vooraanstaand man met de naam Jean de Metz. Jeanne gaat naar Robert de Baudricourt en vertelt haar verhaal aan hem, maar hij gelooft haar niet, en stuurt haar terug naar huis.
Intussen gaat het met Frankrijk erg slecht. De Engelse troepen behalen de ene overwinning na de andere. In oktober 1428 bezetten zij Orléans. Dit was de belangrijkste stad die de Fransen nog in handen hadden. Als Orléans viel, zou frankrijk verloren zijn.
Tegen het einde van het jaar begonnen de stemmen bij Jeanne steeds meer aan te dringen. En ze ging weer op weg naar Robert de Boudricourt.
Robert de Boudricourt had de eerste keer niet naar haar willen luisteren. Maar nu was de situatie in Frankrijk zo wanhopig geworden dat hij eigenlijk wel moest. Twee van zijn officieren geloofden haar en dat heeft hem waarschijnlijk over de streep getrokken, maar helemaal zeker van zijn zaak was hij nog niet.

Ontmoeting met Karel VII
Na een tocht van ongeveer 600 kilometer (elf dagen) bereikten Jeanne en haar metgezellen op 6 Maart 1429 de plaats Chinon. Daar verbleef onder slechte omstandigheden Karel VII. De volgende dag werd zij door de koning ontvangen.

Jeanne zegt dan dat ze een gesprek onder vier ogen wil. Dit zou ze gezegd hebben: “Mijn heer, ik kan u met zekerheid zeggen dat u de wettige opvolger van uw vader bent en het is Gods wil dat ik Orleans zal bevrijden en dat u in Reims tot koning gekroond zult worden.” Karel geloofde haar, maar liet haar op advies van enkele kerkelijke gezagshebbers ondervragen, of ze echt door God, of door de duivel was gezonden. Het onderzoek kwam uit dat Jeanne gelijk had, en dat ze door God gezonden was.

Orléans
In de kortst mogelijke tijd werd er een leger opgericht. Er kwam geld voor kleding en een wapenuitrusting voor Jeanne. Het leger vertrok op 27 April 1429 uit Blois. In de avond van 29 April, om acht uur trok Jeanne met haar leger Orléans binnen. De aankomst van Jeanne D’Arc, het boerenmeisje uit Doremy, had de soldaten en burgers weer moed en vertrouwen gegeven, en de mensen kregen weer hoop op een overwinning.

Al je aan een belegerde stad denkt, denk je meestal aan een stad die aan alle kanten helemaal is ingesloten. Maar bij Orléans was dat niet zo. Forten en kastelen (die vaak erg ver uit elkaar stonden) waren door de Engelsen bezet. Deze forten en kastelen werden van elkaar gescheiden door de rivier de Loire. De bevolking had er van alles aan gedaan om hun stad te verdedigen. Ze hadden zelfs de voorsteden van Orléans in brand gestoken om te voorkomen dat de Engelsen daar gebruik van zouden maken. Maar midden in al die ruines bouwden de Engelsen hun vestingen en ze gebruikte hout, stenen en aarde om allemaal kleine vestingen te bouwen die door lange loopgraven met elkaar werden verbonden. De Engelsen gokten op de voedselvoorraden van de stad, en de Fransen begonnen de hoop te verliezen. Tot Jeanne in actie kwam en opeens alles veranderde.

Jeanne probeerde eerst met de Engelsen te onderhandelen. De Engelsen wilden zich echt niet overgeven, en zeker niet aan een vrouw.
Jeanne gaat dan over tot de aanval. Tijdens de strijd werd ze aan haar hals verwond, zoals haar stemmen haar al eerder vaarspeld hadden. Maar uiteindelijk behaalden de Fransen onder leiding van Jeanne de overwinning.
Jeanne had nu haar eerste grote opdracht vervuld.

De kroning van Karel VII
Karel was op weg van Chinon naar Tours en Jeanne had besloten hem tegemoet te reizen. Ze waren allebei blij elkaar weer te zien. Jeanne vertelde hem van de wonderbaarlijke bevrijding van Orléans die in minder dan twee weken tot stand was gekomen en een einde had gemaakt aan een beleg van zes maanden. Toen Karel dit hoorde twijfelde hij niet langer, en deed wat Jeanne zei; hij ging naar Reims om zich te laten kronen.
Jeanne zette nu alles op alles om haar tweede opdracht te voltooien: de tocht naar Reims en de kroning van de kroonprins Karel VII. Hoewel de raadgevers van Karel haar nog steeds tegen werkten, kreeg zij toch haar zin. En het Franse volk was het helemaal met haar eens.


Reims was de stad waarde eerste koning was gedoopt en gezalfd. (Als een iemand gezalfd wordt, is dat een soort bewijs dat diegene heel hoog staat, en bijzonder is. In dit geval dus een koning.) Sindsdien werden alle koningen in Reims gedoopt, gezalfd en gekroond. Maar Reims lag ver in het door de Engelsen bezette gebied en ze zouden dus moeten vechten om de stad te bereiken. Tijdens de toch had het leger nog enkele plaatsen veroverd. Onder andere, Jargeau, waar Jeanne gewond raakte. Ze stond op een stormladder, toen zij geraakt werd door een steen en sloeg tegen de grond. Maar ze vocht door. Ook Meung, Beaugency (een fort van de Engelsen) werden veroverd. Dit liep uit in de slag van Patay, wat uit liep tot de ergste nederlaag voor de Engelsen. Daarna waren Troyes en Châlons nog aan de beurt. Daarna kwamen ze eindelijk aan bij Reims. Na een beleg van twee dagen opende de stad zijn poorten, en op 16 juli 1429 hield Karel VII zijn intocht in Reims.
De volgende morgen ging Karel naar de kathedraal voor zijn kroning. Bij de ceremonie deden zich belangrijke onregelmatigheden voor. Van de twaalf edelen van Frankrijk die voor de koning naar voren moesten treden hadden de meeste plaatsvervangers gestuurd. De plaatsvervangende edellieden legden een blauwe mantel om zijn schouders. De aartsbisschop nam de kristallen flacon en met wat olie aan zijn vingertoppen maakte hij een kruisteken op Karels voorhoofd. Hij zei: “Ik wijd u, met deze heilige olie in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige geest. Hierna werd Karel de kroon op zijn hoofd gezet. Jeanne had tijdens deze lange ceremonie onbeweeglijk bij Karel gestaan. Toen de plechtigheid voorbij was, liep zij langzaam naar de koning en knielde voor hem neer, sloeg haar armen om zijn kniëen, en zei -terwijl ze huilde- “Nu is Gods wil vervuld.”
Karel VII was nu koning van Frankrijk.

Aanwezigen getuigen daarvan in een brief die op de dag van de kroning is geschreven:

“Vandaag is de koning gezalfd en gekroond, en het was heel mooi dit prachtige wonder te zien…; en er waren zoveel mensen dat het niet te beschrijven is, en iedereen was vervuld van vreugde… Toen de koning gezalfd werd en ook toen men de kroon op zijn hoofd plaatste riep iedereen: ’Heil’ en de trompetten klonken zo luid dat het leek alsof de gewelven van de kerk zouden scheuren, en gedurende de gehele Plechtigheid stond de Maagd vlak naast de koning met het vaandel in haar handen. En het was erg mooi de fraaie houding van de koning te zien en ook van de Maagd…”

Parijs
Eindelijk had Frankrijk weer een koning. Het land begon zich los te maken van de verstikkende greep van de 100- jarige oorlog. Volgens Jeanne moest Karel nu ten koste van alles oprukken naar Parijs. En omdat Karel nu sterker was dan de vijand, verwachtte zij dat hij het bevel ging geven de stad te veroveren. Maar in plaats daarvan bleef Karel twijfelen. Parijs was op dat moment in handen van Philips van Bourgondie en hij beloofde Karel, dat er een wapenstilstand zou komen van 15 dagen. Jeanne vertrouwde deze belofte niet erg.
Dit wantrouwen bleek juist, want toen de 15 dagen voorbij waren, gaf Parijs zich nog niet over. Net toen Karel het bevel gaf om Parijs te bestormen en de overwinning in zicht kwam, besloot hij zijn troepen weer terug te trekken.

Als Karels troepen wel naar Parijs waren gegaan en de stad hadden omsingeld en belegerd, was de kans groot geweest, dat hij een mooie intocht in de stad had kunnen houden. De Koning was iemand die voortdurend twijfelde. En hoewel Jeanne haar best deed, was ook weer dit optreden weifelend.
Jeanne werd nu niet meer geleid door haar stemmen. Ze was inmiddels een soort mascotte geworden en het zag er niet naar uit dat ze haar laatste taak (de Engelsen uit Frankrijk verjagen) nog zou kunnen vervullen.


Gevangen en terechtgesteld
Tijdens de laatste aanval op de Bourgondiërs wordt Jeanne gevangen genomen.
Het grootste gedeelte van de bevolking was met droefheid geslagen bij het nieuws dat Jeanne in de handen van de vijanden was gevallen. In de steden die ze had bevrijd werd in het openbaar gebeden en werden er speciale missen gelezen. Koning Karel ontving duizenden brieven waarin mensen hem smeekten om elk gevraagd losgeld voor de maagd te betalen. Maar Karel deed niets.
Jeanne werd overgeleverd aan Jan van Luxemburg, die haar 5 maanden gevangen hield. Hoewel ze niet slecht behandeld werd, probeerde ze toch twee keer te ontsnappen. Ze werd weer gevangen gezet, en later beschuldigden zij haar ervan een poging tot zelfmoord te hebben gedaan. Jeannes vijanden deinsden voor niets terug, en alles wat zij had gezegd werd tegen haar gebruikt.

In november werd ze voor veel geld aan de Engelsen verkocht. Ze werd in Rouaan gevangen gezet. Haar kerker was klein en vochtig en ze werd aan haar enkels en polsen geboeid met kettingen. Op Jeannes verzoek werd ze overgeleverd aan de kerk en in januari 1431 werd een kerkelijke rechtbank bijeen geroepen.

Op 21 februari had het hof van het kasteel de eerste zitting. Jeanne werd binnengebracht. Ze was bleek en vermoeid na al die weken in haar kerker. Ze droeg nog steeds mannenkleren. De monniken die aanwezig waren, waren verbijsterd, want in de bijbel stond dat een vrouw geen mannenkleren mocht dragen. Doordat Jeanne zo binnen was gekomen, hadden de meeste juryleden zich al tegen haar gekeerd.
Er werden vijf zittingen gehouden over haar levensgeschiedenis. De rechtszaak die ze zo zorgvuldig hadden voorberijd draaide uit op een grote mislukking. Ze hadden haar nergens van kunnen beschuldigen. Niet van ketterij, hekserij of tovenarij. Jeanne stond er eigenlijk heel goed voor. Een week lang werd Jeanne in haar kerker verhoord. Maar ze bleef volhouden dat alles wat ze gedaan had op Gods bevel was gebeurd. Een week later besloot men haar zaak weer in het openbaar te houden. Er was een lijst met zeventig beschuldigingen tegen haar opgesteld. Jeanne zij dat van deze beschuldigingen helemaal niets waar was. Ze werd opnieuw opgesloten in haar kerker, en van de zeventig beschuldigingen werden er twaalf gemaakt:

1. De verschijningen van Jeanne leugenachtige en des duivels waren, men meende dat Belial, Satan, en Behemoth zich als heiligen Michaël, Catharina en Margaretha hadden voor gedaan.
2. Het teeken des hemels, aan den koning gegeven aanmatigend was en een aanslag betekende op de waardigheid der engelen.
3. Het geloven in de bezoeken van de heiligen Michaël, Catharine en Margaretha in strijd was met de waarheid des geloofs, enz
4. Jeannes voorspellingen bijgeloof en wichelarij betekenden.

5. Het dragen van mannenkleren op Gods bevel godslasterlijk was, de goddelijke wetten overtrad, enz
6. Jeannes brieven haar als verraderlijk wreed en begerig om bloed te vergieten, strevend naar de macht en godslasterlijk toonden, enz
7. Jeannes vertrek naar Chinon kinder-ontrouw, overtreding van het gebod, zijn ouders te gehoorzamen inhield, enz
8. Het springen van de toren te Beaurevoir strijdig was met het verbod van zelfmoord enz
9. Het vertrouwen in haar heil leugenachtig en onverdraaglijk aanmatigend was.
10. Haar zeggen dat de heiligen Catharina en Margaretha geen engels spraken lasterlijk jegens die heiligen was.
11. De eerbewijzen aan haar heiligen betoond afgoderij waren en zij demonen aangeroepen had.
12. De weigering zich aan de kerk te onderwerpen schismatiek, afvallig, en de autoriteit der kerk aantastend was.

Jeanne werd ziek en de mensen waren gang dat ze dood zou gaan. Op 9 mei werd zij naar de folterkamer gebracht, maar ze wilde nog steeds niets zeggen. Haar rechters wisten niet meer wat ze met haar aanmoesten. Ze dreigden haar met een pijnlijke dood op de brandstapel.
Op 24 mei werd ze naar de brandstapel gebracht op beschuldiging van ketterij. De enige manier dat Jeanne zich hieruit kon redden was dat ze moest beloven dat ze nooit meer mannenkleren zou dragen, en dat ze zich zou houden aan de regels van de kerk. Jeanne gaf toe. Ze ondertekende het papier met een kruisje. Ze kreeg nu levenslang in plaats van de doodstraf. Ze werd terug gebracht naar haar kerker. Haar hoofd werd kaalgeschoren en ze kreeg een lang kleed om aan te trekken.

Ook al mocht Jeanne geen mannenkleren meer dragen, ze haalden haar oude kleren niet bij haar weg. Ze werd in een zak gestopt en in een hoek van de kerker achtergelaten. Jeanne werd bewaakt door soldaten. Die treiterden haar de hele tijd. Ze gingen zelfs zo ver dat ze haar vrouwenkleren bij haar weghaalden toen ze sliep. Ze kon niets anders doen dan haar oude kleren weer aan te doen, en hiermee brak ze haar belofte.


Op 28 mei werd ze alsnog veroordeeld, en moest ze op de brandstapel. De volgende dag werd ze voor de laatste keer haar kerker uitgehaald. Ze begon met trillende stem hardop te bidden en ze moest huilen. En de toeschouwers die er waren huilden met haar mee. Ze werd naar een verhoogd podium gebracht en er werd een papieren muts op haar hoofd gedaan, waar de woorden ketter, draaitol, afvallige en afgoddienares op stonden. Toen de beul de takken onder haar aanstak riep ze hard om haar aartsengel Michael. Haar laatste woorden die ze opeens riep waren:

“Jezus, Jezus, Jezus!”

Haar heiligen hadden voorspeld dat ze door haar dood haar vrijheid terug zou krijgen. Hun voorspelling was in vervulling gegaan.

Op haar grafsteen stond geschreven:

“Ze is door en door menselijk, en nooit was menselijkheid groter.”

-Haar leven heeft veel dichters en toneelschrijvers en duizenden kunstenaars geïnspireerd.-

Waardoor is er oorlog uitgebroken

Aanleiding tot het uitbreken van de honderd jarige oorlog was een gevecht om een troon. Het Franse koningshuis (van Capetingen) was uitgestorven. Het Franse parlement bood de troon aan aan Filips VI van het huis van Valois. Maar het probleem was dat Eduard III vond dat hij ook aanspraak maakte op de Franse troon. Eduard was namelijk de zoon van de dochter van de Franse koning Filips (Isabella van Frankrijk). Volgens de Fransen zou Eduard nooit enige troon aanspraak kunnen maken omdat de Fransen erfelijkheid via de vrouwelijke lijn niet erkennen. Eerst hield Eduard zich in, omdat hij bang (en jong) was dat Guyenne ingenomen zou worden. Eduard was echter al lang ziedend op Frankrijk omdat die zich continu bemoeide met Vlaanderen. Maar ook omdat Frankrijk altijd bereid was om steun te geven aan Schotland. Acht jaar later pakte Eduard zijn koninklijke aanspraken weer op. Dit leidde inderdaad tot inname van Guyenne. In 1337 viel Eduard III Frankrijk binnen.

Wat is er gebeurd tijdens de oorlog


In 1337 viel Eduard III Frankrijk binnen. De Engelsen hadden een enorm millitair overwicht. In beide troepen waren de verhoudingen groot. 25000 Engelsen versloegen 70000 Fransen. Eduard veroverde Calais, deze haven bleef twee eeuwen in bezit van de Engelsen. Aan de Engelse zijde waren de verliezen gering. Terwijl een groot deel van de Franse adel sneuvelde. Tijdens de oorlog brak de pest uit, dit eiste veel mensen het leven. De Fanse koning, Jan II, de Goede, werd samen met zijn zoon Philips gevangen genomen. Er werd de Fransen een enorme losprijs opgelegd voor hun koning. Om de koning weer vrij te laten moest Frankrijk een aantal belangrijke provincies aan Engeland overdragen. Jan II besloot om zijn zoon Phillips de provincie Bourgondië te geven.


Bertrand de Guesclin en Jan zonder Vrees
Du Guesclin een boer uit Bretagne had de Engelse tactiek goed bestudeerd, en viel de Engelsen aan met een leger van boeren en door slimme valstrikken kon Frankrijk de Engelse koning Richard de II terugdringen. Toen de hertog van Borgondië overleed werd hij opgevolgd door zijn zoon Jan zonder Vrees. Jan zonder Vrees was een goed politicus, hij begreep niet goed waarom Frankrijk door een krankzinnige koning en een onfatsoenlijke regent, de hertog van Orleans geregeerd werd. Het was een droom van het Bourgondisch volk om een groot Frans-Vlaams rijk, onder leiding van Bourgondië. Op 23 November 1407 vermoordde Jan zonder Vrees, Lodewijk de hertog van Orleans. De zoon van Lodewijk, Karel van Orleans volgde zijn vader op.

Hendrik de V, de zoon van de koning gaf het Engelse leger weer het bevel om naar Frankrijk te gaan. Engeland veroverde Harfleur en Azincourt. Het was een overwinning voor Engeland. Aan de Franse kant waren er veel doden. De hertog Karel van Orleans werd de gevangene van Engeland. Engeland veroverde geheel Normandië dit zal tientallen jaren van Engeland blijven.

Een jonge Dauphin
In 1416 wordt een jongere zoon van Karel VI troonopvolger, hij is pas dertien jaar. De hertog van Armagnac heeft de leiding van de regering. Door hem ontstaat er een breuk tussen de troonopvolger en zijn moeder Isabeau en ze wordt van het hof verbannen. De koningin vlucht naar Jan zonder Vrees en wordt de minnares van deze man. Door deze vlucht is zij de vijand geworden van de dauphin, haar eigen zoon. In Mei 1418 breekt er een nieuwe oproer los, dat gevolgd wordt door een bloedbad van grote omvang. Zelfs de hertog van Armagnac wordt vermoord. De haat tegen de partij van de koning is in Parijs erg groot. De jonge dauphin wordt door toeval gered en naar het koningsgezinde Loiredistrict overgevracht. Een maand daarna houdt Jan zonder Vrees zijn intocht in Parijs. Jan zonder Vrees wordt door twee hoge geestelijke en vertegenwoordigers van de stad verwelkomd. De krankzinnige koning is nog steeds in Parijs. In het Louvre ontmoet hij de hertog. De koning ontving de hertog en de koningin hartelijk. Maar de hertog van bourgondië en de koningin waren hier niet van gecharmeerd. Jan zonder Vrees begon de stad te zuiveren. De raadgever van de dauphin adviseerde een verzoening tussen de kroon en de hertog Jan zonder Vrees. Omdat de Engelsen weer op het punt stonden om Frankrijk binnen te vallen. De hertog en de dauphin moeten nodig tot een overeenkomst komen. Zij ontmoette elkaar op een brug bij Montereau ten zuiden van Parijs. Er ontstond een heftige woordenwisseling. Toen de dauphin bedroefd de brug verliet, klonk er wapengekletter. Wat er toen gebeurde is nooit precies achterhaald. Maar er wordt verondersteld, dat een van de mannen van Karel door woede Jan zonder Vrees achterna was gelopen en zijn strijdbijl in het hoofd van Jan zou hebben geslagen. Het deed de hertog boete voor zijn moord op Lodewijk van Orleans.

De zoon van Jan zonder Vrees, die later Philips de goede werd genoemd ontving in Charolais het bericht wat er met zijn vader gebeurd was. Het valse en zeer trouweloze verraad op Jan zonder Vrees was het algemene onderwerp van gesprek. Waardoor de belangen van de Bourgondiërs in hoge mate werden bevorderd. In het verdrag met de Engelsen dat gesloten werd in Troyes in het jaar 1420 werd niet langer met de dauphin Karel gerekend, zelfs zijn eigen moeder wilde niets meer van hem weten. De koningin van frankrijk en de hertog van Bourgondië sloten een verbond met de vijand van het rijk. De Engelse koning Hendrik V trouwde Catherine, de zuster van de dauphin. Hendrik V wordt nu tot regent van Frankrijk benoemd, in afwachting van de dood van de krankzinnige Karel VI. In 1422 overlijdt Karel VI en de nieuwe Engelse regent Hendrik VI wordt koning van Frankrijk en Engeland genoemd. Maar ook de Franse troonopvolger, Karel VII neemt deze titel aan. Frankrijk wordt naar jaren weer koningsgezind. Maar van Karel VII wordt gefluisterd dat hij niet de wettige zoon van zijn vader is. Onder leiding van Hertog van Bedford, de oom van Hendrik VI zetten de Engelsen de oorlog met succes voort. Karel VII durfde niet ten Noorden van de Loire-linie te komen en zijn raadgevers kregen ruzie onder elkaar.

Frankrijk bleek nu erg verzwakt. Vooral de boeren hadden het hard te verduren. Door oorlogvoerende partijen, landlopers en rovers werden zij geplunderd. De oorlogsindustrie bloeide op, de wapensmeden konden zoveel vragen als ze maar wilden. Het aantal misdaden steeg enorm. Het houvast leek verdwenen te zijn, rechtsnormen en wetten bestonden niet meer.

De hertog van Bedford die met de zuster van Bourgondië was getrouwd, riep zich uit tot regent van Frankrijk gedurende de minderjarigheid van Hendrik VI. Het leger van de koning slaagde er in om de Engelsen in korte tijd de baas te blijven. Maar bij de slag Verneuil op 17 Augustus 1424 wordt het Franse leger verslagen. Er waren streken in het land die Karel VII door dik en dun trouw bleven. Hiertoe behoorden Beauvais en Doornik in het Noorden die het verdrag van Troyes nooit erkend hadden. Ook de heilige stad Reims behoorde hiertoe. Verder bestond er in het land een verzet dat de oorlogvoering van de Engelsen tegenwerkte. In het oosten veroverden de Engelsen troepen Champagne, in het westen Pontorson. Een andere troepenmacht ging richting het zuiden en omsingelde Orléans. Als deze stad wordt in genomen zal de oorlog beslist zijn. Hertog Karel van Orléans, de zoon van de vermoorde Lodewijk van Orléans was nog steeds in Engeland gevangen. Er waren in deze wetteloze wereld toch nog bepaalde wetten van kracht. Het was niet toegestaan om land te veroveren, wanneer zijn wettige regeerder zich in gevangenisschap bevindt. De Engelsen konden Orléans dus niet bestormen, voordat ze de hertog vrijlieten. Dat zou nooit gebeuren. Dunois, de broer van de gevangen hertog, leidde de verdediging van de stad, en wordt de held van Frankrijk. Als Orléans viel, was alles verloren. Karel VII deed alles wat mogelijk is. Onder leiding van Falstaff waren er levensmiddelen op weg naar de Engelsen troepen bij Orléans. Koning Karel VII stuurde troepen om Falstaff tegen te houden, maar deze eenvoudige opdracht mislukte. De burgers waren vastbesloten om zich nooit over te geven. Karel VII bleef over zijn lot piekeren. Als hij toch erfgenaam was van de Franse kroon waarom hielpen God en de heiligen hem dan niet?

Jeanne d’Arc
Op dat ogenblik gebeurde er iets onverwachts. Er kwam een jong meisje naar hem toe die beweerde dat ze van God de opdracht had gekregen hem te kronen. Eerst geloofde hij haar niet maar nadat ze aan allerlei verhoren was onderworpen staat hij toch achter haar. Het meisje heette Jeanne d’Arc en was gekleed in mannenkleren. Ze kreeg een heel leger van vrijwilligers achter zich om Orléans te ontzetten. Wat lukte. Daarna ging haar reis door naar Reims waar de koning gekroond moest worden. Tijdens de reis werden nog een paar dorpen en stadjes ontzet en de koning werd 17 juli 1429 gekroond. Jeanne trok verder naar Parijs, om de hoofdstad te ontzetten. Maar de eerste aanval werd terug getrokken door Karel. Toen Jeanne toch nog een keer aanviel werd ze gevangen genomen. In november werd ze voor veel geld verkocht aan de Engelsen die haar met behulp van de kerk, onschadelijk wilden maken. Ze beschuldigen haar van ketterij en hekserij. Het proces duurde 5 maanden en Jeanne werd uiteindelijk toch verbrand.


Maar er waren twee dingen die toch vast stonden. De Engelse verovering was een halt toegeroepen bij de Loire en Karel VII was gekroond. Karel zonderde zich af in zijn Berry en het verzet tegen de Engelsen verwaterde.
In Rouen regeerde Bedford nog steeds, maar er werd een complot ontdekt een jaar na de dood van Jeanne. Drie jaar later kwam het tot een opstand in Neder-Normandië. De plaatsvervanger van Hendrik VI had het niet meer in de hand.
Bedford raakte ontmoedigd en in 1432 verloor hij ook nog zijn vrouw, Anna van Bourgondië, en dat betekende weer een band minder met Filips de Goede.

Verzoening
Karel VII hervatte, met behulp van de koningin, Maria van Anjou, de verzoening. 2 Jaar later leverde het pas wat op, na afloop van een diplomatiek congres.
Maar de Engelsen stelden hoge eisen. Zij zouden Karel VII erkennen als koning van de zuidelijke helft van Frankrijk, op voorwaarde dat hij zich de vazal zou verklaren van Hendrik VI, koning van de noordelijke helft en meester van Parijs. Filips de Goede wilde wraak voor de moord op Jan zonder Vrees. Karel VII veroordeelde die. Hij stond aan Filips, als waarborg en als onderpand, de steden aan de Somme af, met recht op terugkoop. De vrede werd gesloten op 20 september 1435.

Definitief
Zes dagen daarvoor was Bedford overleden. In de winter van 1435-36 sloten de steden in Opper-Normandië en in de omgeving van Parijs zich aan bij Karel VII.
In 1440 beperkten de Engelsen zich tot wat guerrilla activiteiten, afgewissel door onderhandelingen die tot niets uitliepen. Karel VII verloor Harfleur, en namen Dieppe in. In 1441 had Karel VII Ile-de-France heroverd. In 1444 werd er een wapenstilstand gesloten met als bezegeling een huwelijk tussen een nicht van Karel VII, Margaretha van Anjou, en Hendrik VI. De wapenstilstand was erg in het voordeel van Karel VII. In 1449 verbrak Edmond Beaufort, de opvolger van Bedford, de wapenstilstand door Fougères in Bretagne aan te vallen. Op 17 juli besloot de Raad van Karel VII de oorlog te hervatten. Ze heroverden Normandië in een oogwenk, nog voor de Engelsen konden reageren. Het verzet in Neder-Normandië duurde een paar maanden. Maar werd uiteindelijk ook heroverd. Voor de herovering van Guyenne waren twee veldslagen nodig. Op 17 juli 1453 viel Talbot, Guyenne was heroverd en de hondjarige oorlog was ten einde.