Herman Brood

Inleiding Op 11 juli 2001 was vrijwel heel Nederland geschokt na het horen van de zelfmoordactie van Herman Brood. Bijna niemand had verwacht dat dit onvoorspelbare fenomeen op zo’n manier tot zijn einde zou komen. De zelfmoordactie van Brood zorgde voor ongelooflijk veel commotie in de media. Ook deze keer slaagde hij er weer in om in het middelpunt van de belangstelling te staan. Waarom wij hebben gekozen voor Herman Brood als onderwerp is omdat hij een diepe indruk heeft achtergelaten op vele mensen door zijn onvoorspelbare en tomeloze manier van leven, of deze indruk nou positief of negatief is. Brood was letterlijk Sex, Drugs & Rock ’n Roll. Zijn vele bezigheden vormen samen een vertaling van zijn excentrieke levenswijze. Herman Brood is dood, maar toch leeft hij voort. De twee vakken geschiedenis en teken zijn goed toe te passen op het verhaal van Herman Brood. De levensautobiografie van Brood is interessant door zijn zeldzame persoonlijkheid. Ook zijn schilderijen zijn een belangrijk aspect in het fenomeen Brood. Al zijn bezigheden laten zien hoe hij zichzelf was en sluiten op elkaar aan. Broods wilde karakter is in al zijn activiteiten terug te vinden, wat de overlapping van de vakken geschiedenis en tekenen verklaart. De probleemstelling die bij ons naar voren kwam luidt als volgt: Zal het drugsgebruik van Herman Brood in verband staan met hetgeen dat hij zo goed schilderde en musiceerde? De subvraag die gericht is op het vak tekenen is: -Zegt Herman Brood zijn werk iets over zijn levenswijze? De subvragen die gericht zijn op het vak geschiedenis zijn: -Wat zullen de mogelijke aanleidingen en oorzaken zijn geweest voor Broods zelfmoordactie? -Wat heeft Broods zelfmoordactie voor effect gegeven op zijn omgeving? De manier van informatie inwinnen en onderzoek verrichten is door middel van literatuuronderzoek. Belangrijke bronnen van informatie zijn met name internet en kranten. Boeken over Herman Brood zijn nauwelijks verkrijgbaar. Wij hebben de indeling van het profielwerkstuk samengesteld door als eerste een uitgebreide biografie te schrijven over het leven van Herman Brood. Hierin wordt van het begin tot het eind verteld over de gebeurtenissen in zijn leven, van musiceren tot drugsgebruik. Verscheidene keren wordt er verwezen naar een bron, deze bronnen staan achterin de bijlage vermeld. In deze bronnen wordt de mening en het verhaal van omstanders vermeld, dit zijn met name mensen die dicht bij Herman Brood betrokken waren. Verder bestaan deze bronnen uit krantenknipsels, die wederom het verhaal van een andere kant laten zien. Tevens hebben wij twee pagina gewijd aan enkele schilderwerken van Brood, en een pagina met gedichten door Herman Brood, beide voorzien van het nodige commentaar. Wij hebben gekozen voor deze indeling omdat vooral door Herman Broods biografie het antwoord op onze probleemstelling en de subvragen duidelijk maakt. Deze biografie is dan ook het belangrijkste gedeelte van het werkstuk. De bronnen zorgen voor een aanvulling op de biografie, waardoor het verhaal compleet wordt. Met het tonen van de schilderwerken en de gedichten wordt het gemakkelijker om een werkelijk beeld te vormen van Herman Brood. Biografie 1.1 Een creatieve jeugd

Herman brood werd op 5 november 1946 geboren in Zwolle. Hier leerde hij de muziek kennen. Als jongen luisterde hij veel naar Chicago blues, Slim Harpo en Howlin’ Wolf. Later kwam daar Jazz bij, Cool Jazz en Bebop. In zijn jeugd nam hij ook zijn eerste pianolessen. Na zijn middelbare school verlaat Brood Zwolle, om te gaan studeren aan de academie voor Beeldende Kunsten te Arnhem. Muziek begint steeds belangrijker te worden en hier begon zijn muziekcarrière dan ook. Hij begon zijn eerste bandje in 1964 “The Moans”(het latere Long Tall Ernie & the Shakers) waarin hij onopvallend de piano bespeeld. Hij trad met deze band geruime tijd op in West-Duitsland. Hij bleef bij deze band, totdat hij in 1967 op uitnodiging van Harry Muskee toetrad tot de Drentse bluesgroep Cuby & The Blizzards, waar hij eveneens de piano bespeelde. Hij doet mee op het inmiddels legendarische album “Groeten uit Grollo” en begeleidt onder meer; Eddie Boyd, Van Morrison en John Mayall. Met Cuby & The Blizzards treed hij onder andere op in de Duitse legerbases. Hier werd Brood voor het eerst door soldaten in aanraking gebracht met “Speed”. Dit was echt een drug voor wachtlopers en muzikanten. Toen de platenmaatschappij vernam van Brood zijn uitbundig drugsgebruik, werd de samenwerking met de Blizzards verbroken. De jaren hierna verblijft Brood in de gevangenis, voor handel in LSD, of hij zat aan de Middellandse Zee. Op muzikaal gebied wordt echter weinig van hem vernomen. Toch speelt Brood enkele jaren later, namelijk in 1974 mee met het afscheidsoptreden van de Blizzards in het VARA-televisieprogramma Nederpopzien. Hierna verschijnt hij een tijdje als pianist in de formatie ‘Stud’. Wanneer hij hier weer vandaan is neemt hij met de band ‘Vitesse’ ook een plaat op, waarnaar hij weer vertrekt. 1.2 Het begin van een carrière
Op 30-jarige leeftijd loopt Herman Brood de horecaman Koos van Dijk tegen het lijf, wat de nodige positieve gevolgen voor hem oplevert. Doordat van Dijk zich als manager en beschermheer opwerpt, veroorzaakt hij een radicale ommekeer bij Brood. Hij besluit een solocarrière te beginnen en richt als begeleidingsgroep Wild Romance op (zie bron 1) Zijn muziek was vooral geënt op de klassieke rock ’n roll van zanger Jerry Lee Lewis en was een goede aansluiting op bij de punk- en new-wavebeweging. Met deze formatie wordt in hoofdzaak in het kroegencircuit van Groningen gespeeld, hetgeen hem uiteraard een plaatselijke, maar ook een langzaam stijgende landelijke bekendheid oplevert. In 1977 kwam Brood’s eerste LP ‘Street’ uit en werd door pers en publiek zeer enthousiast ontvangen. Het begin van een nieuwe succesvolle fase in zijn carrière. De LP ‘Shpritsz’ en de single ‘Saturdaynight’ werden tevens grote hits in Nederland en lagen ook van Brazilië tot en met Japan in de platenwinkels. In de zalen waar werd opgetreden deden zich hysterische taferelen voor. Brood leek het te accepteren als iets vanzelfsprekends, een beloning voor jaren ploeteren in bands als Moan, Cuby & the Blizzards en Vitesse. Zijn verwarrende charisma, het ene moment charmant en gevat en het ander moment afwezig en onhandelbaar, trok de aandacht. Ook van degenen die van zijn muziek niets wilden weten. 1.3 Meer dan muziek alleen
Brood was een van de eerste Nederlandse entertainers die besefte dat het met muziek alleen
vaak niet lukt om aan de top te komen. Het verhaal om de artiest heen is minstens zo belangrijk. En die verhalen waren er genoeg. Als ze er niet waren verzon Brood ze zelf, inclusief in scène gezette foto’s van in opspraak brengende situaties. Daar kwam bij dat hij tegen welke journalist dan ook over alles openhartig sprak. Op deze manier wond hij de
media op slimme wijze om zijn vingers. De hitsingle Saturday Night was de voorbode van een nationale Brood-manie, die versterkt werd door het live-album ‘Cha cha’ en de gelijknamige speelfilm van Herbert Curiël. Hierin speelde Brood de hoofdrol en onder andere de zangeressen Leve Lovich en Nina Hagen waren in het bezit van een figurantenrol. In de film treedt Brood met Nina Hagen (zie bron 2) zelfs in het huwelijk. 1.4 Brood in Amerika
Door zijn alom succes gaat Herman Brood in juli 1979 op tournee naar de Verenigde Staten, waar de complicatie Herman Brood & His Wilde Romance langzaam de albumcharts inkomt. In eigen land scoort Brood weer twee grote hits met de singles Never be clever en I love you like I love myself. In Amerika wil Brood weer een nieuwe LP genaamd ‘Go Nutz’ produceren. Deze opnamesessies verlopen echter rampzalig. De Amerikaanse producers weigeren te werken met de ritmesectie van de Wild Romance en laten wat anonieme studiokrachten opdraven. Het resultaat is een zielloze plaat, die in Nederland én de Verenigde Staten slecht wordt ontvangen. Het feit dat Herman zich dit in zijn jacht naar Amerikaanse roem allemaal heeft laten welgevallen zorgt voor onenigheid binnen het succesvolle Wild Romance, dat dan ook uit elkaar valt. De band wordt een doorgangshuis voor belofterijke rockmuzikanten, die door Brood her en der uit andere bands worden geplukt. 1.5 Dip in carièrre Brood
Hierna ging het snel bergafwaarts met de roem van Brood. Hij was overbelicht geraakt in de media, men was hem zat. Twee jaar later stond hij in kleine cafés te spelen met zijn vernieuwde band. De platen die hij maakte lieten geen diepe indruk achter, hoewel er enkele meer aandacht verdienden dan ze kregen. Ook gaf brood nog zelden interviews. De tijd van Brood als muzikaal fenomeen was simpelweg voorlopig voorbij. Hij verzette de bakens richting de schilderkunst, de poëzie en zelfs het theater. Zijn onvoorspelbaarheid en humor maakte hem een gewilde gast in praatprogramma’s en quizzen. Gedurende de jaren ‘81-’82 werkte hij nog wel samen met Bertus Borgers. Dat jaar brachten ze Frisz & Sympatisz uit, hierover zijn de meningen wel zeer verdeeld. Na in 1984 te zijn veranderd van platenmaatschappij komt Brood plotseling met zijn beste plaat sinds jaren, The Brood. Bovendien treedt hij in het huwelijk met Xandra Jansen (zie bron 3), wat hem weer de nodige aandacht van de media oplevert. Samen met Henny Vrienten van het voormalige Doe Maar scoort hij een top tien hit met het nummer Als je Wint. Ook het reggaedeuntje Tattoo Song wordt een hit. In 1985 verschijnt Brood zijn voorlopig laatste plaat Buhnensucht. 1.6 Brood in de schilderkunst
In 1986 acteert hij in het toneelstuk Kamikaze, dat zich afspeelt in een rijdende en geblindeerde autobus, maar de kleurenblinde zanger ging zich toch wat meer bezig houden met zijn nevenactiviteiten als kunstschilder, die hij eveneens beoefende met injectienaald en spuitbus. Hij wordt ook in de kunstwereld omarmd als een publieks-en medialieveling. Hij
zag de kunst niet los van zijn status als rockster. Hij zei: “Ze vinden je leuk zingen, dus willen
ze een schilderij in huis halen als een soort veredelde handtekening.” Met dezelfde ongekunstelde rauwheid waarmee hij zijn rocksongs schreef, schilderde Herman Brood. Qua stijl sloot hij aan bij de wilde punk van de After Nature-beweging die alleen in leeftijd van hem verschilde. Broods expressieve stijl kwam gevoelsmatig tot stand. Zó gevoelsmatige dat hij volgens critici zelf nooit in staat is geweest er iets zinnigs over te zeggen. Brood werd beschouwd als een vruchtbare kunstenaar, wiens nukken en kuren hem ervan weerhielden een gestadig oeuvre op te bouwen. Hij zette zijn werk af via bevriende galeries (zie bron 4), maar tot aankopen vanuit de museumwereld leidde dat niet. De verkoopcijfers van horloges, ontbijtborden, stropdassen en muismatten met zijn werk verzwakten Broods positie in de kunstwereld. En zijn eigen uitspraken droegen bij aan die beeldvorming: “Een schilderij kan niet mislukken. In de kunst bestaat mislukking niet. Wie kan mij vertellen wat mooi of niet mooi is, of kitsch of kunst?” 1.7 Geen afscheid van muziek

In 1988 maakt Herman Brood een comeback met het goed ontvangen album Ya Ya. In juni van dat jaar verschijnt hij tevens met z’n band Wild Romance op Pinkpop. In 1989, wanneer Brood al 25 jaar in het vak zit, zet hij het succes voort met de cover-plaat Hooks. Met een vernieuwde Wild Romance toert hij zes weken door Duitsland. Een jaar later met medewerking van Clarence Clemons (saxofonist) en Flaco Jiminez (accordeonist) neemt Brood het album Freeze op. Als het succes uitblijft kondigt Brood aan voorlopig te stoppen met optreden. Zijn werk als schilder begint in de jaren ’90 steeds succesvoller te worden en is ook veel winstgevender. Maar ondanks zijn succes in de schilderkunst gaat Herman Brood gewoon door met zijn muziekcarrière. Hier lag dan ook zijn echte hartstocht. “De uitdaging blijft altijd een goede popsong te schrijven. Het spelen in een rockband is voor mij het ultieme creatieve gebeuren. Als ik mag kiezen tussen naar ‘De nachtwacht’ kijken en ‘Iggy Pop’ zien, dan is mijn keuze voor ‘Iggy Pop’ niet moeilijk. Een compacte wereldhit wilde Brood nog schrijven. “Als ik dat gedaan heb, kan ik met een gerust geweten de kist in.” 1.8 Abraham
In 1992 verschijnt het live/best album Saturday Night Live en wordt ondersteund met veel optredens. Twee jaar later komt hij weer uit met een nieuwe CD, Fresh Poison. De verwachtingen zijn hoog en krijgt ook goede kritieken, maar deze resulteren niet in een massale verkoop. Dit zelfde jaar schrijft Jan Eilander Rock ’n Roll Junkie, een verhaal over het fenomeen Brood. Eilander maakt ook nog onder dezelfde titel overigens een documentaire. In 1996 schrijft Bob Chabot (zie bron 5) het boek Broodje Gezond, over het leven van Brood. Tevens viert Herman Brood dit jaar zijn vijftigste verjaardag met de cd ‘50’, hierop zong hij duetten met onder ander André Hazes, Jules Deelder (zie bron 6) en Gerard Joling, en een concert in Paradiso waar hij zelf vertrokken was voordat de festiviteiten konden beginnen. In hetzelfde jaar speelt Brood een rol als bovenbuurman van Ramon in de succesvolle speelfilm Zusje. Door allerlei speciale concerten, cd’s, boeken, schilderijen en gedichten blijft Brood volop in de belangstelling. Ook heeft hij samen met de band Van Dik Hout een bescheiden hitje met het nummer ‘Pijn’. Herman Brood hield het ondanks hallucinerende middelen uitsteken uit aan de top. Zijn schilderijen en zeefdrukken in zijn levensonderhoud te voorzien, dat onder meer bestond uit
vijfhonderd gulden aan speed per dag. 1.9 Crimineel? Ook de politie raakte bekend met Brood, want hij haalde wel eens een streek uit. Zo werd hij in 1999 aangehouden, omdat hij met een vuurwapen uit een rijdende trein had geschoten. Geschrokken treinreizigers gaven hem daarop aan bij de politie die hem enige uren vasthielden. Het management van Brood, wel meer gewend dan dit ‘akkefietje’, liet weten: “Het was allemaal nep, typsich Herman Brood, kwajongenswerk. Ach, Herman doet geen vlieg kwaad.”. Brood gaat weer gewoon verder met het in verschillende live-sessies opnemen van nieuwe nummers voor zijn nieuwe CD ‘Back on the Corner’. Hij weet met deze CD de publiciteit te halen door hem te beveiligen tegen illegaal kopiëren. 1.10 Aandacht alom
Dan gaat Herman Brood samen met zijn vrienden Jules Deelder en Bart Chabot de Nederlandse theaters in met een programma genaamd ‘Apocrief’, een succesvolle show vol artistieke verrassingen. Ook slaan Brood en manager Koos van Dijk hun slag op internet. Provider Planet Internet maakt de officiële site voor Brood. Door al deze activiteiten krijgt Brood naast geld de felbegeerde aandacht op televisie, in de bladen én op internet. 1.11 Het fenomeen
Uiteindelijk draaide alles wat hij maakte om identeit, om het begrip ‘Herman Brood’ dat hij als een krachtige merknaam op zijn werk. Die identiteit wist Brood goed uit te dragen. Hij hield van de media en had aandacht nodig. “ Overexposure heeft Jezus of Coca-Cola nooit kwaad gedaan. Je kunt een product nooit genoeg aanprijzen. Ik ben het verschijnsel Brood en dat verkoopt.” Tegelijk relativeerde hij zelf het belang van zijn schilderwerk: “ Als kunstenaar moet je mensen wijsmaken dat het belangrijk is een echte Brood aan de muur te hebben hangen. Maar zelf vind ik niks mooier dan een lege ruimte.” 1.12 Extremiteiten
Volgens Bart Chabot, een hele goede vriend van Brood, nam hij geen drugs om in het creatieve proces zijn bewustzijn te verruimen. Wel gebruikte hij speed om de vermoeidheid te onderdrukken. Slaap was zonde van de tijd. “ Dat de zon ondergaat neem Herman voor kennisgeving aan. Er moet altijd weer een schilderij of nieuw nummer worden gemaakt. De enige reden om te stoppen is dat het lichaam instort.” De levensgenieter zocht de grenzen van zijn lichaam. Alle extremiteiten maakten zijn leven tot een lange serie anekdotes, waarvan de decors wisselden van Amsterdamse bordelen ten Chinese restaurants tot de sloppenwijken van Kingston en New York. Zijn eigen huiselijk geluk vond hij in een pluk watten, een eetlepel en injectiespuit op de ontbijttafel. Depressies bestonden niet voor Brood, daar waren middelen voor, en verder moest niemand zeuren. 1.13 Zweet
Hoewel het voor zijn inkomen niet meer noodzakelijk was, bleef Herman Brood tot het moment dat hij wérkelijk een drugsprobleem kreeg optreden met de Wild Romance. Hij trok vrijwel altijd volle zalen. Afgezien van het laatste jaar was de inzet van Brood tijdens die talloze optredens enorm. “Waar Herman heeft gestaan ligt een plas zweet op de grond”, zei
manager Koos van Dijk. De laatste optredens leek Brood meer te doen om zijn band aan het
werk te houden dan omdat hij er zelf zoveel plezier aan beleefde. Er stond een oude man op het podium, die niet langer een relatie met het leven ‘onderweg’ leek te willen hebben. 1.14 De aftakeling wordt duidelijk
In 2000 zou Herman Brood & his Wild Romance een try-out geven in Amsterdam, maar deze wordt afgelast. Het zou het eerste concert van Brood zijn dit jaar, maar hij was klaarblijkelijk nog niet helemaal bekomen va het afkicken. De verhalen over zijn afkicken leken in eerste instantie een zoveelste publiciteitsstunt. Maar toen alle optredens met de Wild Romance werden afgezegd, een theatertournee werd gecanceld en de enorme schilderijeproductie stokte, leek er toch iets ernstigers aan de hand. Het autobiografische album Ciao Monkey is een duidelijke verwijzing naar zijn afscheid van drugs. De cd verscheen in twee verschillende versies. Een goedkope en duurdere en wat luxer versie. Maar zonder drugs bleek Herman Brood, 54 jaar oud, nergens meer toe in staat. Brood gebruikte sinds zijn zeventiende speed, een middel dat energie geeft, maar tevens voor de afbraak van het lichaam zorgdraagt. Voor de juiste balans dronk hij daarnaast dagelijks zo’n twee liter sterke drank of mierzoete likeur. Doorgaans sliep hij telkens één op de twee nachten. Hét recept om binnen korte tijd het leven te laten. Begin 2000 raakte Brood zijn kameraad kwijt, zoals hij de dope noemde. Hij kon het pepmiddel injecteren wat hij wilde; het effect was weg. Dus stopte hij ermee. Dat ontaardde in en mensonterende taferelen, waarbij de zanger-schilder incontinent raakte, epileptische aanvallen kreeg, veel gewicht verloor en tenslotte met een maagbloeding in het ziekenhuis belandde. In een Londense kliniek werd hij een aantal malen ontgiftigd. 1.15 Het overblijfsel Brood
Het moet hem toen duidelijk zijn geworden zijn dat hij aan het eind van zijn leven was gekomen. Want ondanks het advies geen alcohol meer te drinken werkte hij nog flinke hoeveelheden naar binnen. In plaats van het opwekkende speed nam hij het verdovende methadon, in combinatie met slaappillen en alle andere medicijnen waarop hij de hand wist te leggen. De laatste jaren werd Brood vergeetachtiger. In interviews sloeg hij wartaal uit, of beschreef hij angstige dromen over het verdwijnen. In zo’n droom liep hij door het bos. “In de verte brand licht bij de ‘kerk van Nazareth’. Ik bel aan, een man opent een luikje en ik zeg: ‘Ik ben Herman Brood en ik heb dorst’. Maar de man zegt me niet te kennen en stuurt me weg.” Een andere droom: “Dat ik op het podium naar achteren ga om iets te repareren en dat plotseling de band weer begint. Zonder mij. En dat niemand me mist.” Volgens Broods eigen duiding kwamen zulke dromen voort uit onvrede: “Ik ben te nonchalant met mijn talenten omgegaan. Kun je nagaan hoe goed ik had kunnen zijn.” Enkele tv-interviews lieten een wrak zien dat zich schuifelend voortbewoog en vrijwel onverstaanbaar sprak. “Ik ben naar de kloten”, vatte hij het zelf samen. Er werden nog een paar pogingen ondernomen om Brood er lichamelijk weer bovenop te krijgen, maar hij was van binnen definitief gesloopt. Zijn vrouw Xandra, van wie hij lange tijd gescheiden had geleefd, verzorgde Brood in zijn laatste maanden. In 2001 maakt Madame Tussaud van Brood een wassen beeld dat, op zijn uitdrukkelijke verzoek, aan het eind van het jaar naast het beeld van Elvis Presley gezet zal worden. Brood zal dat niet meer meemaken. 1.16 Het einde

Op woensdag 11 juli overlijdt hij op 54-jarige leeftijd na een sprong van het Amsterdamse
Hilton Hotel. Hij laat een afscheidsbriefje achter met de woorden: “Ik heb er geen zin meer in, misschien zie ik jullie nog wel eens. Maak er een mooi feest van.” Voor vrienden en familie vindt op maandag 16 juli een herdenking plaats in Paradiso waarna Brood onder grote belangstelling naar het crematorium wordt gereden. Brood’s versie van ‘My Way’ die tijdens de dienst wordt geraaid verschijnt op single en belandt enkele weken later op de eerste plaats van de top 40. Ook andere platen worden weer opnieuw uitgebracht, en de documentaire Rock’n Roll Junkie van Jan Eilander draait weer in enkele bioscopen. Conclusie Elf juli 2001: Herman Brood springt van het Hiltonhotel en gaat dood. Nederland rouwt. Sommigen omdat ze om hem geven, de meeste omdat met Brood ook zijn levensstijl in rook is opgegaan. Een levensstijl die bijna iedereen afkeurt, maar stiekem ook benijdt. Het grootste deel van de brave huisvaders en huismoeders van nu hebben de jaren zeventig met seks, drugs en rock-’n-roll vaarwel gezegd voor een gezonder leven. Brood niet en wordt daarvoor op handen gedragen. Hij is de personificatie van de wilde jaren van anderen en dat is het vrijbriefje voor zijn gedrag. Gedrag dat hoe dan ook bij de huidige jongeren voorkomen moet worden naar de zin van de maatschappij. Maar bij Brood niet, bij Brood wordt dat gedrag zelfs verwacht. Hij is jarenlang ons eigen nationale symbool van extravagante rockster, een knuffeljunk, speelbal van de televisie en daardoor geaccepteerd. Dat symbool zijn we nu dus kwijt, al leeft zijn gedachtegoed door in het briefje dat hij achterliet: ‘Maak er een mooi feest van, misschien zie ik jullie nog eens.’ Maar eigenlijk is de excentrieke popster en kunstenaar al gevallen voor hij het Hilton op klimt. De letterlijke en figuurlijke val kan niet uitblijven na een manier van leven die alle andere manieren ontstijgt. Zelfs al is de charme daarvan, het afzetten tegen de maatschappij, niet meer van toepassing op de levenskunstenaar aangezien men hem wel waardeert. Zijn roem groeit dan ook met zijn eigenzinnigheid. De muziek die hij maakt, is niet volgens de gangbare regels en in een vorm te gieten. Dat is het grote succes van de LP Shpritsz van Herman Brood & his Wild Romance. Brood maakt niet alleen veel muziek, hij schildert ook veel. De werken hangen in menig kantoorgebouw, hetgeen illustreert hoezeer de burgermaatschappij hem accepteert. Met Broods dood zijn ze extra veel waard, maar is ook een einde gekomen aan Nederlands souvenir van de jaren zeventig. Herman Brood heeft vanaf zijn jeugd drugs gebruikt, zo veel dat hij op een gegeven moment niet meer zonder kon. Brood had drugs nodig om te leven, om depressies te voorkomen, om te kunnen blijven functioneren. Toen hij afkickpogingen deed, had dit vreselijke gevolgen. Ook zijn lichaam kon niet meer zonder drugs, het was eraan gewend. Toch hadden de drugs geen functie die zorgde voor het beter kunnen schilderen of spelen. Drugs speelden in Broods leven een rol die het lichamelijke kunnen van hem bevorderde. Maar zijn geest en creativiteit werden niet door drugs gevormd, de creatieve eigenschappen waren altijd van Herman Brood zelf. De schilderijen van Herman Brood verklaren precies de manier waarop hij geleefd heeft. In zijn werk komt dezelfde expressiviteit naar voren als in zijn gedrag. Ook de onderwerpen van zijn schilderijen zijn veelal hetzelfde als de onderwerpen in Broods leven: Sex, drugs en rock ’n roll. De oorzaak en aanleiding voor Broods zelfmoordactie was dat hij van binnen helemaal kapot was, wat kwam door de grote hoeveelheden drugs die hij per dag naar binnen werkte. De drugs hebben Broods lichaam compleet gesloopt, al kon hij niet zonder. Omstanders die van Broods lichamelijke toestand op de hoogte waren hadden zijn dood al aan zien komen, maar toch waren zij alsnog geschokt door de manier waaróp hij dood ging. Herman Brood nam de touwtjes zelf in handen, zoals hij meestal deed. Hij was zelf van mening dat het ‘mooi geweest is’. Brood heeft genoten in zijn leven, hij heeft er veel uitgehaald wat hij eruit kon halen, zijn leven was in principe ‘af’. Dit besefte hij vooral toen hij steeds verder aftakelde. Maar toch moest er nog een dikke punt op de i, welke zich uitte in een zelfmoordactie. Deze zelfmoordactie zorgde voor de laatste nodige aandacht die hij achter wou laten. En het is hem gelukt. Geen Nederlander zal voorlopig het fenomeen ‘Brood’ vergeten.