Moord op John F. Kennedy

Inleiding 

Nadat we in de 5e de opdracht kregen om een onderwerp voor het profielwerkstuk te kiezen, ben ik eens rustig rond gaan kijken en heb een aantal onderwerpen genoteerd. Ik was er snel van overtuigd dat ik het bij geschiedenis wou gaan doen, aangezien dit vak me het beste ligt en ik geschiedenis het meest interessante vak vindt. Ik heb na verloop van tijd een selectie gemaakt van drie onderwerpen: Communisme, de Kukluxklan en de moord op John F. Kennedy (JFK). Laatstgenoemde is zoals u weet mijn onderwerp geworden, en hier heb ik geen moment spijt van gehad. Qua motivatie was het voor mij ook lastig geworden om een profielwerkstuk te schrijven over een onderwerp dat mij niet aanspreekt, vandaar dat de onderwerpkeuze al erg belangrijk was. Met name de tegenstrijdigheden en de onverklaarbare zaken die in dit onderwerp aan bod komen spraken me erg aan. Het onderzoek is opgedeeld in twaalf deelvragen, die vrij veel afwijken van het oorspronkelijke plan van aanpak. Het PVA is ook puur op internet en een beetje voorkennis gebaseerd, dus eigenlijk is het wel logisch dat de indeling naar mate het werkstuk vordert veranderd. Het onderzoek is tot stand gekomen door informatie uit boeken en deels internet.

Ik hoop dat ik u met mijn werkstuk een breder inzicht geef in alle zaken rondom JFK, rondom de moord en rondom de verschillende organisaties binnen de VS zoals de CIA en de Amerikaanse Maffia.

Daarnaast gaat mijn dank voor dit werkstuk uit naar Dhr. Burcksen voor de begeleiding tijdens het onderzoek en het geven van hulp op punten voor ik vast liep.

Veel leesplezier!

M H
V6C 

 

Hoofdvraag: 

John F. Kennedy, vermoord door ‘vriend’ of vijand?

Onder vrienden versta ik organisaties als de CIA, de FBI en de regering. Onder vijanden versta ik de Maffia, zowel Cuba als de Cubaanse ballingen en ook politiek extreem rechtse figuren.

 

Deelvragen:

-Wat voor man was John F. Kennedy?

-Hoe is de moord gepleegd?

-Wat hield de commissie Warren in?

-Lee Harvey Oswald, zondebok of moordenaar?

-Hoe is de moord in beeld gebracht?

-Wie waren Chauncey Holt en James Files

-Wat voor invloed had de Koude Oorlog?

-Heeft de FBI iets met de moord te maken?

-Heeft de CIA iets met de moord te maken?

-Heeft de Maffia iets met de moord te maken?

-Hoe verliep de enige rechtszaak

-Complot of niet? (eigen mening)

 

Deelvraag 1: Wat voor man was John F. Kennedy?

-Basisgegevens

-Jonge jaren

-Van veteraan tot president

-Kennedy als president

 

Basisgegevens

John Fitzgerald Kennedy werd geboren op 29 mei 1917 in Brookline, gelegen in de Amerikaanse staat Massachusetts. Eigenlijk heette hij Jack Kennedy, maar dit werd al snel veranderd in John. Hij was de jongst gekozen president aller tijden in de Verenigde Staten. Hij was getrouwd met Jacqueline Bouvier, met wie hij samen vier kinderen kreeg: Arabella, Caroline, John F. Jr. en Patrick Bouvier. Van deze vier kinderen werd Arabella dood geboren en Patrick Bouvier stierf twee dagen na zijn geboorte. De ouders van JFK waren Joseph P. Kennedy (Joe) en Rose Fitzgerald Kennedy.

 

Jonge jaren

John F. Kennedy werd geboren als rijkeluiskindje in een Iers gezin uit Boston. Zijn ouders waren steenrijk, iets wat later ook een belangrijke rol zou spelen in de politieke carrière van JFK. In zijn jeugd heeft hij weinig liefde van zijn ouders gekend. Zijn grote broer was zijn voorbeeld en rolmodel. Hij werd geboren met verschillende ziekten en leed aan vele mysterieuze klachten. Zijn jeugd bracht hij veelal door op bed, thuis, op kostscholen of in dure klinieken. Hij heeft op verschillende scholen gezeten, maar aardde er meestal niet goed. Uiteindelijk kwam hij terecht op de Choate School in Wallingford, gelegen in Connecticut.Hij was een rebel, testte de volwassen regels uit en werd zelfs bijna van school gestuurd. Na zijn schooltijd koos hij voor de universiteit Princeton. Het eerste jaar had hij veel last van medische klachten en stapte een jaar later over naar Harvard. Daar hield hij zich vooral bezig met zijn sociale leven en sport, ondanks zijn vele medische klachten. De Kennedy ouders waren erg veeleisend en waren alleen tevreden met het hoogst haalbare. In eerste instantie hadden de ouders de hoogste verwachtingen van de oudste zoon, Joseph Jr. (Joe). Hij stierf echter op jonge leeftijd in de oorlog en JFK werd, als tweede kind, als logische opvolger gezien voor het enorme verwachtingspatroon. Vader Kennedy was een erg slimme man. Hij was eerst al steenrijk geworden en later wou hij president worden. Hij ging echter niet goed met zijn kansen om toen hij de Verenigde Staten buiten oorlog wilde houden, door een geheime deal met Hitler te sluiten. Dit leverde hem eeuwige haat van Roosevelt en Churchill op, waarna hij zijn presidentsdroom opgaf en als nieuwe doel had een van zijn zoons aan het hoofd van de Verenigde Staten te krijgen.

 

Van veteraan tot president

Toen de regering een oproep deed naar militairen, meldde John zich direct aan. Dit was ook met het oog op het schandaal dat zijn vader veroorzaakte, door in de Eerste Wereldoorlog dienst te weigeren. Hij probeerde meerdere malen door de keuring te komen, maar telkens zonder succes. Uiteindelijk werd hij niet tot het leger toegelaten, maar wel tot de reservisten, het reserveleger van de Verenigde Staten die niet actief meevochten, maar in geval van nood bijsprongen. Hij deed erg zijn best en ondanks zijn fysieke ongemakken haalde hij voor alle delen hoge cijfers.

In maart 1943 werd hij naar oorlogsgebied gestuurd in de Stille Zuidzee. Hij kreeg de leiding over twaalf mensen die in torpedoboten deelnamen aan de oorlog. Het was in die tijd erg gevaarlijk en in juli werd de boot meerdere malen bijna gebombardeerd door Japanse vliegtuigen. Op maandag 2 augustus was het wel raak, en werd de torpedoboot geramd door een Japanse torpedojager. Één kant van de boot werd afgerukt en twee van de dertien bemanningsleden kwamen om, terwijl sommige anderen zwaar gewond raakten. De bemanning hing de hele dag aan het wrak, tot de Japanners weg waren en zwommen toen richting een eiland. Één van de bemanningsleden, de zwaar verbrande Pappy McMahon, werd door John meegesleept door de banden van zijn reddingsvest tussen zijn tanden te klemmen. Vier uur later bereikten ze een eiland, waar absoluut geen water of voedsel te vinden was. Op woensdag 4augustus, twee dagen na het ongeluk, zwom Kennedy samen met bemanningslid Ross Barney naar een ander eiland, waar ze water en voedsel vonden, achtergelaten door Japanners. Op de weg terug naar het eiland waar de rest van de bemanning zat, kwamen John en Ross twee eilanders tegen. Ze lieten John een boodschap kerven in een kokosnotenbast, waarna de eilanders dit naar de geallieerde legerbasis brachten. Die volgende zaterdag, zes dagen na de aanval, werden ze gered door de Engelse marine 

Na dit avontuur werd John aangeboden om terug te keren naar de VS, maar hij weigerde. Hij nam het commando over van een andere torpedoboot. Dit leidde wederom niet tot succes. In November kreeg JFK een terugslag. Hij had zijn twaalfvingerige darm ontstoken en had een chronische wervelontsteking in zijn onderrug.

Hij keerde in januari van het volgend jaar terug naar de Verenigde Staten, nadat hij slechts zes maanden actief in dienst geweest was. Bij zijn terugkeer in de VS werd hij geroemd om zijn dappere optreden. Binnen enkele dagen verschenen er verhalen op de voorpagina van de ’Boston Globe’ over de belevenissen van JFK. Hij werd gezien als een oorlogsheld. 

Zijn oudere broer Joe, die als piloot fungeerde in de oorlog, zag het hele gebeuren met lede ogen aan. Zijn jongere broer werd onthaald als een oorlogsheld, terwijl hij niet meer was dan een gemiddelde piloot die brandstof- en transportvliegtuigen bestuurde. Toen hij dertig missies erop had zitten, meldde hij zich aan voor meer. Uiteindelijk meldde hij zich aan voor een zeer gevaarlijke missie. Als deze met succes afgesloten zou worden, zou hij de hoogste marineonderscheiding krijgen. Op 12 augustus 1944 vlogen Joe en zijn copiloot met ruim tien ton TNT over het kanaal. Doelwit was het Duitse Emplacement bij Calais. De bedoeling was dat Joe en zijn copiloot boven zee het toestel verlieten, om het daarna via twee vliegtuigen erachter te besturen. Het vliegtuig ontplofte echter ruim voordat het doel bereikt was en Joe’s lichaam werd nooit teruggevonden.

In 1945 begon voor JFK, gesteund door zijn vader en schoonvader, de weg naar de politieke top. Na een bezoek aan Europa begonnen ze snel aan JFK’s campagne. Het zittende democratische congreslid van het elfde district, Micheal Curley, werd overgehaald om op te stappen, nadat hij verdacht werd van postfraude. Honey Fitz, schoonvader van JFK, stelde een politiek team samen, en de steenrijke vader van JFK financierde alles. Na alle acties en campagnes won John de zetel met een marge van bijna drie tegen één. Naast alle acties en campagnes had JFK zelf ook zeker zijn aandeel. Hij was bijvoorbeeld erg goed in het aantrekken van vrouwelijke kiezers.

Tijdens zijn vijf jaar durende periode als vertegenwoordiger wist Kennedy niet veel wetten in te voeren. Door de grote Republikeinse invloed in het Witte Huis was het ook moeilijk iets te bereiken voor een democraat die pas net kwam kijken. 

Kennedy gebruikte het grootste deel van zijn tijd om zich voor te bereiden op de volgende stap in zijn politieke carrière. Hij kwam op voor vakbonden en uitte zijn bezwaren tegen het opkomende communisme. JFK’s vader zorgde ondertussen achter de schermen dat zijn zoon veel en positief in de media kwam. John zelf bleef vooral veel campagne voeren. Hij bezocht elk weekend zoveel mogelijk steden en dorpen. De pijn door zijn ziekten was soms ondragelijk. Hij dacht na om zich verkiesbaar te stellen voor gouverneur, maar wachtte daar uiteindelijk nog maar even mee. In plaats daarvan stelde hij zich beschikbaar voor het Senaat. Toen er in 1952 peilingen uitkwamen waaruit bleek dat hij een goede kans had, ging hij volledig voor de Senaatszetel van Massachusetts. Hierin streed hij tegen Henry Cabot Jr. Vanaf het begin richtte Kennedy zich niet alleen op de grote massa, maar ook op minderheden zoals de Joden, de zwarte bevolking en de Ierse katholieken. Opnieuw werden alle activiteiten om Kennedy onder de bevolking te promoten gefinancierd met Joe Kennedy’s centen. Uiteindelijk won JFK de plek in het Senaat met een marge van zeventig duizend stemmen, dus met een zeer krappe marge. 

Door alle publiciteit en campagnes was JFK een beroemdheid geworden. In 1958 moest hij de Senaatsverkiezing ruim winnen om een goede uitgangspositie te verkrijgen voor de presidentsverkiezingen twee jaar later. Zijn tegenstander, Vincent J. Celeste, was een vrij onbekend persoon,toch was het in verband met de komende presidentsverkiezingen belangrijk veel campagne te maken. JFK bezocht bijna alle dorpen en steden in Massachusetts. De overwinning die hij behaalde was ongekend. Hij won met 73% van de stemmen.

In de strijd om de Democratische zetel had JFK vier grote rivalen tegenover zich: Adlai Stevenson, Stuart Symington, Lyndon B. Johnson en Hubert Humphrey. Voordeel voor JFK was dat hij een ervaren campagneteam had opgebouwd en als enige van deze vijf kandidaten een privévliegtuig had, wat hem de mogelijkheid bood snel van de ene campagneplek naar de andere te vliegen. Het Kennedy-team deinsde nergens voor terug. Veel politici en media werden omgekocht om JFK er goed op te zetten. Zijn grootste tegenstander in de race om de Democratische zetel was Hubert Humphrey. Het grote verschil tussen de twee rivalen was dat Humphrey ongeveer vijfentwintig duizend dollar uitgaf aan zijn campagne, terwijl Kennedy bijna drie ton betaalde voor zijn campagnes. Kenners beweren dat dit bedrag nog veel hoger lag, naar schatting rond de vijf miljoen dollar. Grote vraag na Kennedy’s overwinning was waarom hij Lyndon B. Johnson uitnodigde om zich kandidaat te stellen voor het democratische vicepresidentschap. Later bleek dat Johnson waarschijnlijk veel wist over Kennedy’s gezondheidsproblemen en het zou Kennedy ook nog eens goed helpen om de Zuidelijke staten te overtuigen om op hem te stemmen, aangezien Johnson een Texaanse afkomst had.

Nadat Kennedy de strijd om de Democratische zetel gewonnen had, begon de volgende campagne alweer. Deze keer was het om het presidentschap. Tegenstander was de Republikeinse kandidaat Richard Nixon. Net als in de hiervoor genoemde verkiezingen wilde Kennedy opnieuw alle delen van de bevolking aanspreken. Veel vrouwen stemden op Kennedy, maar de stemmen van de zwarte bevolking kostte meer moeite. Uiteindelijk had hij veel geluk toen tegenstander Nixon weigerde Martin Luther King uit zijn cel te bevrijden. Op de dag van de verkiezingen versloeg JFK tegenstander Nixon met een verschil van minder dan honderdtwintig duizend stemmen. Dit is mede te danken aan de opkomst van de televisie. Debatten waren nu niet alleen te volgen op de radio maar ook op de televisie, en werden in steeds grotere getallen bekeken. Met zijn uitstraling en charisma maakte Kennedy tijdens de debatten veel indruk op het TV-publiek, terwijl op de radiodebatten Nixon meer indruk maakte. 

De Republikeinen roken onraad na de overwinning van Kennedy in Illinois. Kennedy had in dit district gewonnen met een marge van negenduizend vierhonderd stemmen, maar in de staatshoofdstad Chicago had hij een meerderheid behaald van bijna een half miljoen stemmen. Er werd beweerd dat Joe Kennedy, JFK’s vader, afspraken had gemaakt met Maffiabaas Sam Giancana. Giancana had de macht over alle ruim honderd grote vakbonden in Chicago, en kon op deze manier dus veel arbeiders oproepen om op Kennedy te stemmen. Het is niet geheel duidelijk wat er als tegenprestatie voor de steun verwacht werd, maar logisch is de gedachte dat de Kennedy’s in ruil de Maffia in Chicago hun gang lieten gaan in geval van winst. Dat verklaart, tijdens het latere presidentschap van JFKK, deels de woede van de Maffia tegen de Kennedy’s, na het besluit van Bobby (Robbert) Kennedy, Minister van Justitie, om de Maffia aan te gaan pakken. 

 

Kennedy als president

Op het moment dat JFK aan de macht kwam kampte de Verenigde Staten al met drie grote problemen. Ten eerste was er de Vietnamoorlog, ten tweede de problemen in Berlijn en ten derde de Cubacrisis. Met name de Cubacrisis liep erg uit de hand. Cuba was al ruim een eeuw lang onder invloed van de Verenigde Staten, maar na een staatsgreep kwam Fidel Castro aan de macht. De Verenigde Staten wou Castro ten val brengen, en daarvoor werd een lang geheim gebleven oorlog gevoerd door de CIA en Cubaanse bannelingen.

Al snel nadat Kennedy aan de macht was gekomen begon de invasie in Cuba. Op 15 april 1961 vielen acht bommenwerpers, gevlogen door Cubaanse bannelingen de vliegbases in Cuba aan. Een groot succes was het niet, aangezien er maar vijf van de veertig gevechtsvliegtuigen vernietigd waren. Twee dagen later landden 1.400 bannelingen in de Varkensbaai, waar de invasie moest beginnen. Deze 1.400 werden al snel tegengehouden door het Cubaanse leger. 114 mensen stierven er, terwijl 1.189 gevangen genomen werden. In verklaringen aan de pers gaf Kennedy zichzelf de schuld van de mislukte invasie, maar achter de schermen ging het er anders aan toe. De CIA had hem teleurgesteld en moest boeten. CIA-baas Allen Dulles en onderdirecteur Richard Bissell werden direct ontslagen.

Kennedy wilde niet opgeven, en kwam met operatie Mongoose, het vernieuwde plan om het Castro-régime omver te werpen. Het doel was om het eiland te infiltreren, politieke cellen te creëren en daarna de regering omver te werpen. Deze actie is er uiteindelijk nooit van gekomen, aangezien ze voor het uitvoeren van dit plan met de Sovjet-Unie in conflict kwamen.

De Verenigde Staten en de Sovjet-Unie kwamen met name door de verschillende ideologieën met elkaar in conflict. Het kapitalisme tegenover het communisme. Dit is de voornaamste rede voor het ontstaan van de Koude Oorlog. Er waren verschillende slagvelden, zoals Cuba, Berlijn en met name Vietnam.

Berlijn, de hoofdstad van Nazi-Duitsland, werd in vier delen verdeeld. Iets wat de Sovjet-Unie opvatte als een belediging. Veel mensen trokken naar West-Berlijn, wat leek te zorgen voor het instorten van Oost-Berlijn. Als reactie hierop werd de stad door middel van een muur in tweeën gedeeld. Iets wat leidde tot conflicten tussen de kapitalistische Verenigde Staten en de communistische Sovjet-Unie. Uiteindelijk is het in Berlijn niet uit de hand gelopen.

In Vietnam daarentegen ging het er heel anders aan toe. Dit was een van de gruwelijkste oorlogen die er ooit gevoerd is. Er zijn naar schatting ruim 2 miljoen burgerslachtoffers gevallen. Het doel was om Vietnam te beschermen tegen het communisme, nadat de communist Ho Chi Minh aan de macht gekomen was. Het werd een strijd tussen het communistische noorden en het kapitalistische zuiden in Vietnam. De gebeurtenissen in Vietnam herinneren mensen er vaak aan dat Kennedy het ook niet altijd netjes gespeeld heeft, met name door het inzetten van napalm, een brandend goedje waar ze nu nog steeds de gevolgen van kunnen zien in Vietnam. De Vietnamoorlog is in de tijd dat Kennedy aan de macht was niet beëindigd, iets wat later in 1975 wel gebeurde 

Grootste punt in Kennedy’s politieke carrière was nog steeds de Cubacrisis. Met name op het moment dat Rusland zich ermee ging bemoeien ging het helemaal de verkeerde kant op. Al snel werden er middellange afstand raketinstallaties (nog zonder raketten) geplaatst op Cuba door de Sovjet-Unie. De Verenigde Staten hadden raketten in Turkije, waardoor ze dan beiden de mogelijkheid zouden hebben elkaar met kernwapens aan te vallen. De wapens waren zo sterk dat de hele wereld hier last van zou hebben en het een stuk dichter bij de afgrond zou komen. Spionagevliegtuigen maakten foto’s van schepen die onderweg naar Cuba waren, met aan boord kernraketten. Kennedy’s reactie hierop was het afschermen van Cuba, iets wat het onbereikbaar moest maken voor het buitenland. De Verenigde Staten stelden de Sovjet-Unie een ultimatum, om de schepen om te laten keren. Chroesjtsjov reageerde woedend, maar op de dag van het ultimatum keerden de schepen wel om en was een mogelijke kernoorlog voorkomen. Wel gingen beide landen door met de wapenwedloop en de ruimtewedloop, iets wat nog jaren door zou gaan.

De uiteindelijke afspraken die Kennedy en Chroesjtsjov maakten, waren dat de VS Cuba met rust zouden laten en hun kernwapens uit Turkije weg zouden halen. In ruil hiervoor zou de Sovjet-Unie ook zijn wapens uit Cuba weghalen. Vele mensen beweren nog altijd dat de politiek die Kennedy voerde tijdens de Cubacrisis de wereld van zijn ondergang gered heeft. 

Kennedy was in zijn periode aan de macht ook bezig om het kolonialisme af te schaffen. Hij was een groot voorstander van vrijheid, hetgeen hem ook altijd aanspoorde in de strijd tegen het communisme. De Verenigde Staten steunde arme landen om zo de communistische neigingen van die landen de kop in te drukken. Dit leidde tot het Alliance For Progress programma. Hierin werden onder andere leraren en technici naar derde wereldlanden gestuurd, om zo de democratie te promoten. Hoe goed het ook allemaal lijkt, het had ook duistere kanten. Zo werden meerdere democratische regeringen omver geworpen die te soft waren voor het communisme. Brazilië is hiervan nog het beste voorbeeld, waar de hervormende regering-Goulart omver geworpen werd en de weg werd vrijgemaakt voor het leger. Zo zijn er veel moordzuchtige regimes in heel Zuid-Amerika aan de macht gekomen.

Tijdens zijn politieke carrière als afgevaardigde en senator hield Kennedy zich buiten de kwestie van burgerrechten voor zwarten. Maar na de groei van protesten werd het steeds belangrijker een positie te kiezen. Hij steunde de burgerrechtenwet in 1957, die ervoor kon zorgen dat de minister van Justitie een einde aan de rassenscheiding op scholen kon maken. Kennedy was duidelijk anti-discriminatie, wat hem de steun van vele zwarten in de Verenigde Staten opleverde. Toen hij eenmaal aan de macht was bleek dat hij meer had beloofd dan dat hij van plan was, en er ondanks zijn aanstelling weinig veranderde voor de zwarte bevolking. De steeds machtiger wordende burgerrechtenbeweging was na verloop van tijd zo machtig geworden dat JFK actie moest ondernemen. Hij erkende het morele recht van de zwarten en omarmde hun eisen net genoeg om ze tevreden te houden. Kennedy was absoluut geen racist, maar wilde succesvol zijn als politicus en moest daarom zowel aan de zwarte bevolking als aan de racistische zuidelijke staten denken.

Al met al kunnen we zeggen dat Kennedy, ondanks het feit dat hij zijn presidentschap vaal aan het geld van zijn vader had te danken, een mens met extreem veel doorzettingsvermogenwas die bovendien in staat leek als een goed politicus tussen alle partijen te schipperen zonder daarbij zijn doelen uit het oog te verliezen of op te geven 

 

Deelvraag 2: Hoe is de moord gepleegd?

-De beschieting, het officiële verhaal

-De verwondingen

-Oswalds uren na de moord

-De eigenaardigheden en vragen die Oswalds arrestatie met zich meebrengt

-Het slecht verlopen onderzoek

 

De Beschieting, het officiële verhaal

Op 22 november 1963 stond er in de Amerikaanse stad Dallas, gelegen in de staat Texas, een rondrit en toespraak van de zittende president Kennedy gepland, om zo alvast campagne te voeren met als doel voor de 2e keer president te worden. Tijdens deze rijtoer, toen de stoet aankwam op Dealy Plaza, werden er drie schoten gelost van de achterkant, op de 6e etage van een schoolboekendepot. De 1e kogel raakte Kennedy in zijn keel, en veroorzaakte ook meerdere verwondingen bij Gouverneur Connally die voor hem in de limousine zat. Gouverneur Connally overleefde de beschieting uiteindelijk wel. De 2e kogel mistte compleet zijn doel, maar de 3e kogel werd JFK fataal, door hem in zijn hoofd te raken. Na het fatale schot klom Jackie Kennedy achterop de limousine om een stukje schedel van haar man te pakken. Om 13.00 Amerikaanse tijd werd JFK dood verklaard, nadat hij eerst van Dealy Plaza naar het Parkland Ziekenhuis gereden was. Op dat moment was de moord op een president geen federale kwestie, en daarom had de zaak in Texas moeten worden onderzocht. Iets na 14.00 uur vielen er geheim agenten binnen die het lichaam van de president mee terug naar Washington wilden nemen. Texaanse artsen probeerden ze nog tegen te houden maar het had geen zin. Het lichaam werd in het presidentiële vliegtuig gelegd zonder dat er ook maar enig onderzoek door een lijkschouwer was gedaan.

 

De verwondingen

Zowel President Kennedy als Gouverneur Connally bleken zwaar gewond te zijn na de beschieting. JFK sterft al snel na de beschieting, maar Connally bleef leven en zal volledig herstellen. Vele mensen vragen zich af hoe 3 kogels zo enorm veel schade hebben kunnen aanrichten. Eén van de drie kogels mistte namelijk compleet zijn doel en de andere was de dodelijke kogel die JFK in zijn hoofd trof. Beide mannen waren op meerdere plekken gewond en één kogel zou dus voor de volgende verwondingen hebben moeten zorgen:

-Eerst de nekwond en daarna de rugwond van JFK

-Daarna de rugwond van Connally, waarbij zijn 5e rib werd doorboord in de buurt van zijn rechteroksel

-Daarna de polswond van Connally, waarbij deze door het spaakbeen van zijn rechterpols werd geboord

-En daarna nog de wond in het linkerdijbeen van Connally 

Het is moeilijk dat één kogel zeven wonden kan veroorzaken, maar daar kom ik later in mijn PWS nog op terug als ik de Single Bullet Theory ga behandelen.

 

Oswalds uren na de moord

Lee Harvey Oswald wordt door de meeste mensen gezien als de moordenaar van JFK. Al snel na de moord verneemt agent Marrion Baker van enkele getuigen dat er geschoten is van de 6e etage van het schoolboekendepot. Als hij het gebouw binnenkomt en naar boven sprint treft hij Oswald aan in de kantine, 90 seconden na de moord. Hij is niet bezweet, niet buiten adem en ziet er bovendien erg rustig uit. Volgens de manager van het schoolboekendepot, Roy Truly, die met agent Baker meegelopen is, werkt hij hier en laten ze Oswald verder met rust. Hij gaat naar buiten, loopt over Dealy Plaza zonder enig verhoor en gaat richting huis, waar hij om 13.04 aankomt, 34 minuten na de schietpartij. Al snel verlaat hij zijn huis weer, maar wordt hij staande gehouden door agent Tippit. Oswald trekt een geweer en schiet agent Tippit tegen de grond. Hij vlucht snel en gaat een theater binnen zonder te betalen. Onderweg duikt hij nog een schoenenzaak in om te schuilen voor een passerende politiewagen. Om 13.50 wordt Lee Harvey Oswald opgepakt, nadat een getuige gezien heeft dat hij zonder te betalen een theater binnenging. Hij verzet zich wel maar verliest het uiteindelijk en wordt meegenomen. 

De eigenaardigheden en vragen die Oswalds arrestatie met zich meebrengt

 

Door diverse mensen is Oswald om 12.15 in de kantine gezien, terwijl op dat moment de bedoeling was dat JFK om 12.25 langs zou rijden. De rit was vijf minuten vertraagd, iets wat Oswald op dat moment nog niet kon weten. Van een goed geplande moord zou je toch meer zorgvuldigheid verwachten. Volgens getuigen zijn twee mannen gezien tussen 12.15 en 12.29 op de 6e verdieping, een blanke en een donkere man waarvan één van de twee een groot vuurwapen bij zich had. Ook gevangenen van de Dallas County Jail hebben daar boven twee mannen gezien, en zij hadden het perfecte uitzicht op de 6e verdieping. Op de 6e etage werd na de beschieting een Italiaans precisiegeweer gevonden, een Mannlicher-Carcano. Door middel van het serienummer werd het gekoppeld aan Oswalds valse identiteit, Alek J. Hidell, die het geweer via een postbus besteld had. Het door Oswald bestelde geweer was ongeveer een decimeter kleiner dan het gevonden geweer. Geen agent kan zich ook herinneren dat hij bij de arrestatie het pasje met de valse identiteit bij zich had. Het vreemde was dat dit wel in het verslag van de FBI stond. Op het wapen werden vingerafdrukken gevonden die onbruikbaar waren, maar later waren ze plotseling wel bruikbaar genoeg en werden ze aan Oswald gekoppeld. Deze afdrukken werden ook niet gevonden op logische plaatsen zoals in de buurt van de trekker. Ook werd er als bewijsmateriaal bijgehaald dat er kruitsporen op Oswalds shirt waren aangetroffen. Dit is echter onmogelijk, aangezien Oswald na de moord een ander shirt had aangetrokken en dit shirt droeg tijdens zijn arrestatie. Al deze feiten lijken erop te wijzen dat er van begin af aan geknoeid is met bewijsmaterialen.

 

Over de schutterscapaciteiten van Oswald zijn verschillende feiten bekend. Soms een uitblinker, soms ver onder de maat presterend in de marine. In zijn tijd in de Sovjet-Unie mistte hij tijdens het jagen altijd zijn doel en tijdens een eerdere mislukte moordaanslag van Oswald op Generaal Walker miste hij zijn doel ruim. En dat terwijl zijn doel voor een groot raam zat in een ruimte die prima verlicht was. Het lijkt dan ook erg onlogisch dat Oswald de man was die een bewegend doel binnen zes seconden twee keer weet te raken, aangezien er ook nog eens een boom in zijn gezichtsveld stond. Geen scherpschutter heeft het Oswald tot op de dag van vandaag nagedaan. En ook de Single Bullet Theory is niet erg logisch te noemen.

 

Een grote groep mensen die aanwezig waren op Dealy Plaza, beweerden dat ze schoten hoorden vanuit de bosjes op een grasheuvel, de heuvel die later bekend zou worden onder de naam Grassy Knoll. Deze mensen zagen een lichtflits en daarna rook van achter de schutting op de heuvel. Op enkele foto’s zijn zeer wazige hoofden te zien achter de schutting op Grassy Knoll en liepen er voor de moord nog enkele agenten rond terwijl die helemaal niet de taak hadden daar te lopen. Voor velen blijft het altijd een vraag wie de mannen achter de schutting waren en of ze iets met de moord te maken hadden.

 

Daarnaast was er nog de belangrijkste aanwijzing voor een samenzweringstheorie, het tempo waarin de schoten gelost zijn. Binnen 5.6 seconden werden er drie schoten gelost. Later in een onderzoek is naar voren gekomen dat dit eigenlijk onmogelijk is. Op basis van de Zapruder-film werd geconstateerd dat de tijd waarin Kennedy en Connely getroffen werden, ongeveer 1.6 seconden, niet haalbaar was. Verschillende FBI-agenten hebben dit met hetzelfde wapen geprobeerd na te doen, maar kwamen niet verder dan 2.3 seconden.

 

Het slecht verlopen onderzoek

 

Tijdens het onderzoek zijn veel grote blunders gemaakt door leidinggevende figuren, waardoor een groot aantal bewijsmaterialen niet meer in een rechtszaak gebruikt konden worden. Het onderzoek in het ziekenhuis van Texas werd afgebroken, terwijl het gewoon een legaal onderzoek was. Gewapende mannen van de CIA kwamen binnenvallen en eisten dat ze het lichaam meekregen, om het later in Washington te onderzoeken. De kleding die JFK en Connely droegen werden opgeëist, en werd door CIA agenten direct in een grote bal gerold en naar de stomerij gebracht, zodat ook dit niet meer bruikbaar was voor onderzoek. Alle gesprekken met Oswald zijn, terwijl dat bij ieder onderzoek gebruikelijk is, niet opgenomen op band. Vandaar dat alles wat Oswald mondeling verklaard heeft niet tegen hem gebruikt kon worden. De limousine waarin JFK geraakt werd, is direct na de beschieting grondig gewassen, dus ook onmogelijk om nog goed te onderzoeken. Met ieder bewijsmateriaal werd onzorgvuldig omgegaan, zo ook met de kogel die gevonden werd op de stretcher van Gouverneur Connally. Normaal gesproken wordt bewijsmateriaal zorgvuldig opgepakt, opgeborgen en later met de initialen van de agent gemerkt. Dit is in geen geval gebeurd. Zo was het ook mogelijk voor een kind om een stuk van Kennedy’s schedel te vinden op de plek des onheils, uren nadat de schoten gevallen waren. Er werd nooit iets afgezet voor onderzoek op Dealy Plaza en daardoor ging mogelijk belangrijk bewijsmateriaal verloren. Het is toch onvoorstelbaar dat op de plek waar de president neergeschoten is, de omgeving niet eens doorzocht wordt. Net als bij de dood van agent Tippet, die ongeveer drie kwartier na de moord op Kennedy neergeschoten werd, is er nooit enige moeite gedaan om de omgeving te onderzoeken. De leidinggevenden lieten de mensen gaan en staan waar ze wilden, in de wetenschap dat zo waarschijnlijk essentieel bewijs verloren zou gaan. Ook werd slechts een klein deel van de mensen ondervraagd die ten tijde van de moord op Dealy Plaza aanwezig waren. Lee Harvey Oswald liep zonder enige moeite van het schoolboekendepot langs enkele agenten het plein af zonder dat hij door iemand aangesproken of ondervraagd werd. Voor de uitgestelde autopsie, die dus nu in Washington plaatsvond, werden erg onervaren mensen aangesteld die het onderzoek moesten leiden. De meesten van hen hadden nog nooit eerder schotwonden onderzocht. Om als eerste klus dan de president van de Verenigde Staten te gaan onderzoeken, lijkt ook niet erg logisch. Vele getuigen werden enkele dagen voordat ze wilden gaan getuigen vermoord. Al deze gebeurtenissen wijzen erop dat er toch meer aan de hand moet zijn geweest dan een gestoorde gek die de president heeft neergeschoten. In geen enkele andere moordzaak is zo onzorgvuldig met bewijs omgegaan als in deze.

 

Deelvraag 3: Wat hield de commissie Warren in?

-Leden van de commissie Warren

-Waarnemingen van de Warren Commissie en de conclusie

-De twijfels over het geschreven rapport

-De single bullet theorie

 

Leden van de commissie Warren

 

De Commissie Warren, officieel geheten ’The President's Commission on the Assassination of President Kennedy ’, onderzocht de moord gepleegd op president Kennedy. De commissie bestond uit zeven leden, met als voorzitter Earl Warren, een groot man in het rechtssysteem van de Verenigde Staten. Hij was een openbaar aanklager uit Californië, gevolgd door een baan als de 30e gouverneur van Californië en daaropvolgend opperrechter van het Amerikaanse hooggerechtshof. Na de dood van president Kennedy volgde er een groot onderzoek, waarbij Lyndon B. Johnson de leiding in handen legde van Earl Warren. 

 

Een ander zeer bekend lid van deze commissie was Gerald Ford, die jaren nadat hij aan het onderzoek gewerkt had de 38e president van de Verenigde Staten zou worden, en tevens vicepresident was ten tijde van het presidentschap van Nixon, de concurrent van JFK in eerdere verkiezingen, was afgetreden. Ook was Ford interim-president na het aftreden van Nixon. Dit gebeurde na het beroemd geworden Watergateschandaal, een van de grootste politieke schandalen in de historie van de Verenigde Staten, waarbij de republikeinen op een criminele manier informatie wonnen over de campagne van de democraten.

 

Overige leden van de Warren commissie waren:

-Hale Boggs, was lid van de democratische meerderheid in het huis van afgevaardigden voor Louisiana, verongelukte in een vliegtuigje boven Alaska. Zijn lichaam is nooit meer gevonden.

 

-John J. McCloy: voormalig directeur van de Wereldbank en advocaat. Was een van de weinige twijfelaars over het feit dat Oswald de enige dader was, maar raakte later na een bezoek aan Dealy Plaza toch overtuigd.

 

-John Sherman Cooper: was Republikeins senator voor Kentucky. Heeft de bevindingen van de commissie altijd sterkt verdedigd.

 

-Richard B. Russel: was Democratisch senator voor Georgia

 

-Alen Welsh Dulles: was baas van de CIA, de veelbesproken Amerikaanse inlichtingendienst. Werkte daar van 1953 tot 1961 en is daarmee de langst zittende aller tijden bij de CIA. 

 

Verder was er in de organisatie van de Commissie Warren ook een belangrijke rol weggelegd voor James Lee Rankin. Hij was de hoofdadviseur van de commissie en de officiële vertegenwoordiger van de regering bij het gerechtshof. Was onder andere verantwoordelijk voor vele stukken in een rapport van uiteindelijk 888 bladzijden.

 

Deze mensen, met behulp van hun personeel, moesten de moord op JFK gaan oplossen, iets wat tot op de dag van vandaag nog niet helemaal is gelukt. Om te zeggen dat de commissie gefaald heeft is een groot woord, maar hun bevindingen zijn allerminst overtuigend te noemen.

 

Bevindingen van de Warren Commissie en de conclusie

 

Over de uiteindelijke conclusie werd dus veel gediscussieerden er was veel twijfel. Feit blijft natuurlijk wel dat er erg veel vreemde en onwaarschijnlijke dingen staan vermeld in het rapport, die veel mensen aan het twijfelen hebben brachten.

 

De conclusie van de Commissie Warren op een rijtje:

 

President Kennedy en Gouverneur Connally werden geraakt door kogels, afgevuurd vanaf de 6e verdieping in de zuidoostelijke hoek van het Texas School Book Depository. Deze bewering is gebaseerd op de volgende punten:

 

-Getuigen van de moord zagen tijdens de moord dat er vanaf de 6e verdieping meerdere schoten gelost werden, direct na de schoten werd het geweer binnengehaald

 

-De kogel die op de stretcher van Gouverneur Connely gevonden werd en de twee kogels op de voorbank van de beschoten limousine kwamen overeen met het wapen dat gevonden werd op de 6e verdieping

 

-Op de vloer, dichtbij het raam op de 6e verdieping, werden de hulzen gevonden van de kogels die later teruggevonden werden en deze kwamen overeen.

 

-De voorruit van de geraakte limousine was aan de binnenkant beschadigd maar was niet doorboord

 

-De schotwonden die zowel president Kennedy als gouverneur Connely hadden, wezen erop dat de schoten van boven en van de achterkant waren ingeslagen (met name op deze bewering is veel kritiek geweest)

 

Volgens de Commissie Warren zijn er drie schoten gelost, waarvan er één compleet mistte, één Kennedy in het hoofd trof en de laatste kogel alle andere verwondingen bij zowel Kennedy als Connally veroorzaakte. Dit hebben ze later geprobeerd te bewijzen door alle wonden grondig te onderzoeken. Vreemde aan het onderzoek was natuurlijk wel dat er zeer onervaren lijkschouwers werden ingezet voor de autopsie, die zeer gemakkelijk meegingen met de beweringen en waarnemingen van de commissie en omstanders tijdens de autopsie.

 

De moordenaar van de president is Lee Harvey Oswald, dit werd ook wel de Lonely nut Theory genoemd. Oswald handelde zonder medeweten van iemand anders en nog belangrijker, zonder hulp van anderen. Hij vuurde vanaf de 6e verdieping drie kogels die alle verwondingen veroorzaakten bij zowel Kennedy als Connally. Dit werd beargumenteerd met de volgende beweringen:

 

-het geweer dat gebruikt werd voor de beschieting, een Mannlicher-Carcano, was op het moment van de moord in het bezit van Oswald

 

-Oswald was op de dag en het tijdstip van de moord aanwezig op de plek waarvandaan de schoten gekomen waren

 

-Kort na de moord werd het wapen gevonden dat de schoten gelost had, deze was samen met een geïmproviseerde plastic zak gevonden, die Oswald eerder die dag gebruikt had om het wapen mee naar binnen te nemen

 

-Enkele getuigen hebben tegen Oswald getuigd, en ook op basis van de bestudeerde videobeelden kwamen ze tot de conclusie dat Oswald de mogelijkheid had om de schoten af te vuren

 

-Oswald loog tijdens de verhoren na zijn arrestatie over verschillende zaken, die voor het onderzoek zeer belangrijk waren

 

-Oswald had al eerder geprobeerd een moord te plegen, op 10 April 1963 mislukte een aanslag op Generaal-majoor Walker, volgens de commissie toonde dit zijn neigingen aan een menselijk leven te nemen

 

De twijfels over het geschreven rapport

 

Vele mensen nemen de meeste punten in het Warren Rapport voor lief. Het punt dat echter veel stof deed opwaaien was het punt dat er alleen schoten vanaf de achterkant gelost zijn.

 

De beelden (die ook op youtube staan) tonen duidelijk een beweging van het hoofd van Kennedy naar de achterkant op het moment van het fatale schot. Iets wat er normaal op wijst dat de kogel van de voorkant kwam. Dit werd echter weerlegd met de stelling dat de kogel een deel van zijn brein aantaste, wat ervoor zorgde dat zijn centrale zenuwstelsel niet meer functioneerde. Hier zijn onderzoekers, die geloofden in een samenzwering, het niet mee eens. Al het personeel van het Parkland ziekenhuis, waar Kennedy direct na de beschieting naar toe gebracht werd, getuigden dat het achterhoofd de plek was waar de kogel het hoofd verliet. Dit betekent dus dat hij van de voorkant geraakt moet zijn. 

 

De beweging van het hoofd van Kennedy, links achteruit, betekent normaal gesproken dat hij vanaf rechtsvoor geraakt is. Dit was perfect mogelijk geweest als er kogels afgevuurd waren vanaf Grassy Knoll, alhoewel dit nooit in het officiële rapport is komen te staan en ook nooit bewezen is. Voor alle mensen die ook maar enig verstand van schieten en of schotwonden hebben, zoals militaire veteranen, jagers, artsen etc. is het al jaren duidelijk dat er op z’n minst één kogel is afgevuurd vanaf Grassy Knoll, iets wat duidt op samenzwering, aangezien er meerdere mensen dan alleen Lee Harvey Oswald bij betrokken waren. De theorie die het Warren Rapport had over het niet meer functioneren van het zenuwstelsel, werd ook door neurologen tegen gesproken. Een geloofwaardiger theorie is natuurlijk, dat er vanaf Grassy Knoll geschoten was. Ten eerste waren er al vele getuigenverklaringen die zeiden dat ze een lichtflits hadden gezien, een schot hadden gehoord en het enkele seconden na de moord naar kruid had geroken. Buiten dat hadden de mensen achter de schutting ook veel beter zicht op de stoet dan mensen die vanaf de 6e verdieping van het schoolboekengebouw keken. Het zicht van de mensen die zich op de 6e verdieping bevonden, en dan met name de zuidoost kant, werd hevig belemmerd door een boom en daardoor was het moeilijk om gericht schoten te lossen. Van achter de schutting op Grassy Knoll daarentegen had je de perfecte plek. Het was niet al te hoog, en er waren geen belemmeringen van het zicht 

 

Beelden van de moord op Martin Luther King en beelden van de moord op Vietcong gevangenen door een Zuid-Vietnamese officier bewezen wat iedereen eigenlijk al wist: Het hoofd beweegt dezelfde kant op, als de weg die de kogel aflegt. Vandaar dat je ook met vrij grote zekerheid kunt zeggen, dat Oswald zeker niet de enige betrokkene was bij de schietpartij die zich op Dealy Plaza afspeelde.

 

Door de Warren Commissie werd er alles aan gedaan om ervoor te zorgen dat Oswald er als enige dader uitkwam. Ze kwamen met vreemde theorieën, met als beste voorbeeld natuurlijk de beweging van Kennedy’s hoofd naar achteren. Het was niet mogelijk dat er iemand anders bij betrokken was volgens de commissie en ze negeerden ook al het bewijsmateriaal dat er was, die wezen op een andere uitkomst dan hun eigenconclusies. 

 

De plek waarvandaan geschoten is blijft dus nog altijd een veelbesproken onderwerp, maar misschien nog wel meer besproken is de kogel, genaamd de magic bullet, die zoveel verwondingen in het lichaam van de president en gouverneur veroorzaakte en later bijna onaangetast terug werd gevonden.

 

The Single Bullet Theory

 

De single bullet theorie, letterlijk vertaald de enkele kogel theorie, is de theorie dat behalve Kennedy’s hoofdwond alle overige wonden veroorzaakt zijn door slechts één kogel. De kogel raakte als eerste Kennedy’s nek, daarna Connally’s borst en pols en vervolgens zijn dij. Dit lijkt allemaal wel erg veel voor één kogel. Als het echt gebeurt is, en de kogel heeft echt de weg afgelegd die de Warren Commissie beweert, dan moet de kogel dwars door vijftien lagen kleding, zeven lagen huid, vijftien centimeter aan weefsel, vier centimeter aan rib en erg veel bot zijn gegaan. Later in het ziekenhuis moet de kogel, die zijn rustplaats vond in Connally’s bovenbeen, eruit zijn gegleden op het moment dat zijn spieren ontspanden. Daarna is de kogel op de stretcher en op de grond gevallen en was ’The magic bullet’ eindelijk terecht. De koperen buitenkant van de kogel was zelfs nog volledig in tact, de neus van de kogel zag er ook nog normaal uit, alleen de staart van de kogel was samengedrukt. Het lijkt toch enigszins vreemd, dat de vorm van een kogel, nadat het eerst zoveel verwondingen heeft veroorzaakt, nog compleet in tact is.

 

De Magic bullet is essentieel geweest in het verdedigen van de stelling dat Oswald de enige dader was. Op video is de moord duidelijk vastgelegd en de momenten van inslag bij Kennedy en Connally zijn te kort achter elkaar wanneer er twee kogels afgevuurd moesten worden uit Oswalds wapen. Het geweer dat Oswald gebruikt zou hebben bij de beschieting kon in die tijd niet schieten, herladen, richten en opnieuw schieten. Daarvoor waren 2,3 seconden nodig, terwijl de momenten van inslag ongeveer 1,6 seconde uit elkaar liggen 

 

Critici van de Magic Bullet, die zoveel lagen van kleding, vlees, bot en rib doorboorde, zeiden dat het bijna onmogelijk was dat de kogel er zo goed en bijna zonder schade uit was gekomen. Als je dit vergelijkt met de kogel die Kennedy in zijn hoofd trof, die compleet kapot ging, is het echt een wereld van verschil. Deze kogel passeerde slechts twee lagen schedelbot, die minder dik waren dan de botten die de kogel volgens de Magic Bullet theorie doorboorde. Deze veronderstelling wijst er volgens critici op dat er bij het dodelijke schot en het schot van de magic bullet verschillende kogels gebruikt zijn.

 

Deze kritiekpunten van de mensen die geloofden in een samenzwering werden weerlegd met het feit dat latere studies alle vragen beantwoorden die deze vreemde kogel met zich meebracht. Het moment dat JFK in zijn hoofd geraakt werd, trof de kogel direct een bot. Deze kogel was nog door niks afgeremd en daardoor had het zo’n enorm effect. Op volle snelheid raakte de kogel dus de schedel van Kennedy, wat hem later fataal zou worden en het effect op de kogel gigantisch maakte. Bij de Magic Bullet daarentegen, werd de kogel eerst duidelijk afgeremd door de hals van Kennedy, wat voornamelijk bestond uit weefsel. Doordat de kogel niet op volle snelheid met het bot in aanraking gekomen was, bleef het effect op de kogel ook beperkt 

 

De theorie dat Oswald de enige schutter was kreeg nog meer kritiek te verwerken op het moment dat getuigen verklaarden dat het patroon van de schoten niet klopte met wat de commissie beweerde. Eerst klonk het eerste schot, gevolgd door een pauze. Daarna klonken er twee schoten kort na elkaar, iets wat aanduidt dat er meerdere schutters in het spel waren. Al deze bevindingen en getuigenverklaringen zijn later door de Warren Commissie genegeerd en niet meegenomen in het eindoordeel.

 

Toen de kogel later bij het bewijsmateriaal gevoegd werd, beweerden twee medewerkers van het Parkland Ziekenhuis in Dallas, de plek waar de kogel gevonden werd, dat de gevonden kogel een puntige neus had, maar de kogel die als bewijs gefungeerd had een ronde neus. De kogel werd ook niet herkend door zowel de twee ziekenhuismedewerkers als de twee CIA medewerkers die de kogel in het ziekenhuis ophaalden. Later in 1963, toen FBI-Agent Odum een memo van de kogel aan beide medewerkers liet zien, bevestigden ze plotseling wel dat de kogel erg leek op de kogel die ze gevonden hadden. Later, in 2002, toen FBI-Agent Odum een interview gaf aan een onderzoeker, en er naar de kogel gevraagd werd, beweerde hij dat hij de kogel nooit in handen gehad heeft en dat hij nooit enig bewijsmateriaal heeft laten zien aan medewerkers van het Parkland Ziekenhuis, een erg tegenstrijdig verhaal dus. 

 

Deelvraag 4: Lee Harvey Oswald, zondebok of moordenaar?

 

-Zijn achtergrond

 

-Zijn motieven

 

-Connecties met de CIA

 

-Jack Ruby

 

Oswalds achtergrond

 

Jeugd

 

Lee Harvey Oswald wordt geboren op 18 oktober 1939. Zijn vader Robert Oswald overlijdt twee maanden voor Lee’s geboorte. Zo blijft moeder Marguerite Frances Claverie achter met haar zoons Robert, Lee en een zoon uit een eerder huwelijk, John Edward Pic. Oswald had een vervelende jeugd achter de rug, waarin hij constant verhuisde en dus constant in een nieuwe omgeving terecht kwam. Hij komt op het moment dat ze in de Bronx wonen, een stadsdeel van New York, vaak in de problemen met de politie, wordt opgepakt voor spijbelen en hangt constant op straat rond. De politie en Oswald’s moeder weten op dat moment echt niet meer wat ze met de jonge Lee aanmoeten. Daardoor belandt hij enkele maanden in een psychiatrisch jeugdhuis, waar een aantal tests met hem worden gedaan. De resultaten geven aan dat hij leidt aan een persoonlijkheidsstoornis, wat wordt gekenmerkt door gebrek aan sociale contacten en de neiging om het leven alleen te leiden. Op zijn vijftiende besluit Oswald om net als zijn broer bij de marine te gaan. Hiervoor moet hij nog één jaar wachten, en die tijd besluit hij te besteden aan het lezen, met name boeken over politiek en hij raakt geïnteresseerd in het communisme, en dan met name het Marxisme.

 

Tijd in de marine

 

Op 26 Oktober 1956 meldt Oswald zich bij de marine. Daar ondergaat hij verschillende tests waaronder schiettrainingen. Zijn resultaten zijn soms uitstekend en soms bedroevend, iets wat toch vrij vreemd is gezien zijn vermoedelijke prestaties op 22 november 1963. hij maakt zich bij de marine niet echt populair, velen vinden hem een beetje een rare. Tijdens de vrije weekenden onttrekt hij zich meestal van de rest. In zijn tijd in bij marine komt hij in Japan, waar hij leert U2-spionagevliegtuigen op te sporen en neer te halen, iets wat in de koude oorlog erg goed van pas zou kunnen komen. Na een jaar bij de marine krijgt Oswald een ongeluk waarbij een geladen pistool op de grond valt en hem raakt in zijn elleboog. Hierdoor verliest hij zijn First-Class status in de marine en moet hij twintig dagen simpel werk verrichten. Later komt hij opnieuw in de problemen als hij in een dronken bui een sergeant uitscheldt. Hij komt in zijn tijd bij de marine openlijk uit voor zijn sympathieën voor de Sovjet-Unie, een zeer ongebruikelijke verschijning, aangezien de twee landen aartsvijanden zijn. Na ongeveer een jaar keert de marineploeg van Oswald terug naar de Verenigde Staten, waar hij met een select gezelschap de Radar Crew vormt, die verantwoordelijk zijn voor de controle van al het vliegverkeer. De marine interesseert hem op dat moment al niet zo veel meer en hij is vooral bezig met de maatschappelijke voor- en nadelen van het communisme en het kapitalisme. Hij leert steeds beter Russisch spreken en is zelfs geabonneerd op een Russisch tijdschrift. In de zomer van 1959 wil Oswald stoppen met zijn marinewerkzaamheden en vraagt vertrek aan met de smoes dat zijn moeder hulp nodig heeft om rond te komen. Zijn moeder werkt mee aan de smoes en de marinecommissie geeft hem toestemming te vertrekken. Hij krijgt bij zijn ontslag het stempel ’eervol ontslagen’, iets wat erg belangrijk is voor zijn toekomst. Nadat hij uit de marine gestapt is meldt hij zich, overigens om onbekende redenen, aan op een school in Zwitserland. Hij is nooit aan de opleiding begonnen maar wellicht was het iets waarop hij kon terugvallen mochten zijn andere plannen niet slagen. 

 

Oswald in Europa

 

Na zijn ontslag in de marine regelt Oswald een paspoort en verblijft daarna enkele dagen bij zijn moeder, die op dat moment in Fort Worth woont. Daarna begint hij aan zijn reis, met als startpunt New Orleans, waar hij een bootticket regelt naar de Franse havenplaats Le Havre. Hij reist met op een stoomschip richting Europa, met slechts drie andere mensen aan boord. Op 8 oktober 1959 komt Oswald aan in Groot-Brittannië, dezelfde dag als zijn aankomst in Frankrijk. Bij aankomst in Groot-Brittannië, in Southampton, vertelt hij de officieren dat hij een week wil blijven, om vervolgens richting Zwitserland te gaan. De werkelijkheid was dat hij diezelfde dag nog het vliegtuig nam naar Helsinki. Het is geen publiekelijk geheim dat er nergens anders ter wereld zo makkelijk een visum naar de communistische wereld kan worden verkregen. Al snel vraagt hij bij het Russische consulaat een visum aan, dat twee dagen na aanvraag al wordt overhandigd. Direct hierna gaat Oswald per trein naar Moskou. Hij vertrouwde een jonge vrouw van de reisorganisatie, Rima Shirakova, al snel toe dat hij niet van plan is terug te keren naar de Verenigde Staten. Hij wilde de Russische nationaliteit en in de Sovjet-Unie blijven wonen. Diverse partijen, waaronder de Russische inlichtingendienst zijn al op de hoogte van Oswalds plannen en zijn erg geïnteresseerd. Een ex-marinier met veel verstand van spionagevliegtuigen konden ze natuurlijk goed gebruiken. Maar behalve de interesse was er ook de vraag of hij niet voor de CIA werkte en een spion was. Op 21 oktober krijgt Oswald het bericht dat hij de Sovjet-Unie binnen twee uur moet verlaten, waarna hij zich in zijn linkerpols snijdt. Hij wordt door de eerdergenoemde reisleidster Rima Shirakova bloedend en bewusteloos in bad gevonden. Vermoed wordt dat het een schreeuw om aandacht was. Met zijn valse zelfmoordpoging bereikt hij uiteindelijk wel zijn doel. Hij levert op 31 oktober zijn paspoort in bij de Amerikaanse ambassade, omdat hij zo snel mogelijk van zijn Amerikaanse nationaliteit af wil. In de Verenigde Staten zelf stijgt de belangstelling naar Oswald enorm en hij wordt zelfs door een Amerikaans televisiestation geïnterviewd. Het was nog niet zeker of hij in de Sovjet-Unie mocht blijven, maar aan die onzekerheid kwam op 4 januari 1960 een einde. Hij kreeg geen Russische nationaliteit, maar mocht wel in het land blijven als staatloos burger. Hij mocht echter niet in Moskou blijven, en werd overgeplaatst naar de provinciestad en huidige hoofdstad van Wit- Rusland, Minsk. Hij krijgt het beter dan de meeste Russen met een beter inkomen, een mooi appartement en een baan bij een elektronicafabriek. Hij was zelfs populair en geliefd bij de vrouwen en voor vele nieuwsgierige Russen een interessant persoon. Zij wisten namelijk niet hoe het rijke westen eruit zag. Door de vele armoede om hem heen begon hij wel voor het eerst te twijfelen aan het communisme. In zijn tijd in de Sovjet-Unie werd Oswald voortdurend in de gaten gehouden door de Russische inlichtingendienst. Hij heeft het niet goed naar zijn zin in de Sovjet-Unie. Zijn baan is slecht, het geld is nergens uit te geven en er is totaal geen vorm van recreatie. Op een brief vanuit Moskou, met de vraag of hij nog steeds de Russische nationaliteit wil, reageert hij met een afwijzing. Hij wil zijn Amerikaans paspoort terug en een vertrekvisum naar de VS. Wel heeft hij angst voor de gevolgen bij terugkeer in de VS, aangezien hij zijn vaderland verraden heeft. Hij weet niet of er nog vervolgingen of andere consequenties op hem staan te wachten. Op dat moment is zijn eervol ontslag in de marine omgezet naar oneervol, en hij is woedend. Ook wordt zijn terugkeer moeilijker gemaakt doordat hij een Russisch meisje heeft leren kennen en met haar getrouwd is. In maart 1962 krijgt hij zelfs een kind met haar. Op het hoogtepunt van de Koude Oorlog mogen ze echter allen naar de Verenigde Staten en op 14 juni 1962 komt Oswald met gezin aan in Fort Worth. Na een periode van ongeveer drie jaar keert Lee Harvey Oswald terug in de Verenigde Staten.

 

De laatste 16 maanden

 

Op het moment dat Oswald terug in de VS is gekomen, trekt hij samen met zijn nieuwe gezin Marina en June Oswald bij zijn broer Robert in. Oswald wordt tot twee maal toe ondervraagd door FBI-agenten. Daarin verklaart hij dat hij nooit is benaderd door de Russische inlichtingendienst en nooit de Russische nationaliteit heeft aangevraagd. Lee krijgt al snel een baan als arbeider in een metaalfabriek en het gezin krijgt steeds meer contact met de Russisch sprekende gemeenschap in Fort Worth. Hier sloot Oswald vriendschap met George De Mohrenschildt, waarvan later bleek dat hij vele CIA-connecties had. De Russische gemeenschap wil het gezin graag helpen, ze hebben namelijk financiële problemen, huwelijksproblemen en Marine heeft moeite met integreren. Oswald is niet gelukkig en verhuisd naar Dallas om daar een baan te vinden. Marina blijft in Fort Worth aangezien ze rust nodig heeft. Ze is enkele keren mishandeld door Oswald en heeft spijt van haar overstap. Ongeveer een jaar voor de beschieting op Dealy Plaza probeert Oswald, met 2 wapens, via een postorderbedrijf besteld onder de schuilnaam A.J. Hidell, om generaal Edwin Walker neer te schieten. Hij was een anticommunist en kwam vaak in de media met zijn anticommunistische teksten. Oswald mist zijn doel en komt er ook nog mee weg, aangezien er gebrek aan bewijs was. Na het incident gaat Oswald tijdelijk naar New Orleans, Marina trekt voor zolang in bij een vriendin van de Russisch sprekende gemeenschap. Al snel vindt Oswald een baan in een koffiefabriek, en het gezin wordt opnieuw herenigd. Het houdt echter, zoals de meeste baantjes van Oswald, niet lang stand. In plaats van opnieuw actief naar een baan te zoeken is Lee druk aan het lezen en het plannen voor een terugkeer naar de Sovjet-Unie of naar het eveneens communistische Cuba. Hij is een fan van Fidel Castro en deelt ook Pro-Cubaanse folders uit op straat. In augustus 1963 belandt Oswald tijdelijk in de cel na een vechtpartij met anti-Cubanen. De familie Oswald keert na een kort avontuur in New Orleans echter snel terug naar Dallas. Drie dagen nadat de familie in Dallas aangekomen is reist Oswald naar Mexico voor een bezoek aan de Russische en de Cubaanse ambassade. De FBI is op de hoogte van zijn activiteiten. Een paar weken voor de beschieting krijgt Oswald een baantje in het beroemd geworden schoolboekendepot. Op de ochtend van 22 november 1963 vindt Marina de achtergelaten trouwring van Lee. Enkele uren later wordt president Kennedy vermoord.

 

Oswalds motieven voor de moord en rechtse connecties

 

De motieven van Oswald waren grotendeels onduidelijk. Het is wel duidelijk dat Oswald een beetje een vreemd persoon was. Hij had niets tegen Kennedy, ondanks dat hij communistische neigingen had. Ook was duidelijk dat Oswald voor de moord enkele malen contact heeft gehad met zowel de FBI als de CIA. Na de moord heeft de CIA zoveel mogelijk informatie achter willen houden, maar dat is uiteindelijk niet gelukt en alle contacten tussen Oswald en de CIA zijn aan het licht gekomen. De FBI ondervroeg hem twee keer over zijn communistische sympathieën, maar na deze twee gesprekken werd het dossier Oswald gesloten en hij werd niet als gevaarlijk gezien.

 

Er zijn dus nog altijd vragen over de motieven van Oswald. Ook was er de vraag of hij een aanhanger of een tegenstander van de Cubaanse leider Fidel Castro was. Op 5 augustus bracht Oswald een bezoek aan de winkel van Carlos Bringuier, een Cubaanse balling die actief deelnam aan de strijd tegen Fidel Castro. Een tegenpool van de idealen van Oswald dus. Lee deelde mee dat hij een ex-marinier was en dat hij wilde helpen met het trainen van ballingen en ook zelf mee wilde in de strijd tegen Castro. Drie dagen later stond Oswald echter weer folders uit te delen met pro-Castro boodschappen. Op de helft van de folders die Oswald uitdeelde stond het adres van zijn huurhuis, op de andere helft het adres van een pand waar Cubaanse ballingen en Guy Bannister in huisden. Guy Bannister was een ex FBI-Agent die banden had met de CIA en de Maffia. Hij runde zijn eigen detectivebureau en was een felle anticommunist, JFK hater en had veel banden met Cubaanse ballingen. Hij hielp met het regelen van wapens, munitie en kantoren. Tijdens het onderzoek na de moord verklaarden verschillende getuigen dat ze Oswald vaak samen met Bannister gezien hadden. De vraag die er toen ontstond was of Oswald nu pro- of anti Castro was. 

 

Een andere kennis van Bannister was David Ferrie. Na een mislukte religieuze carrière stortte hij zich volledig op de strijd tegen Castro. Hij was een goede piloot en kwam dus goed van pas. Hij leerde in zijn strijd ook enkele Maffiabazen kennen en vermoed werd dat hij Maffiabaas Carlos Marcello terug het land in vloog, nadat hij door Robbert Kennedy verbannen was naar Guatemala. Ferrie en Bannister hadden een duidelijke overeenkomst, de ongelofelijke haat tegen president Kennedy. Hij was volgens deze twee extreem rechtse persoonlijkheden een vriend van de communisten. Ferrie was enorm fanatiek in zijn toespraken en werd meerdere keren van het podium gehaald omdat zijn toespraken te extreem waren. Hij zij dat Cuba nooit bevrijd zou worden met Kennedy aan de macht en dat ze Kennedy dood moesten schieten. Officier van justitie van New Orleans, Jim Garrison, verdacht Ferrie van medeplichtigheid aan de moord op Kennedy, samen met onder andere Bannister, zakenman Clay Shaw, Oswald en rechtse extremisten. Dit zou allemaal in opdracht zijn geweest van de CIA. Toen dit in februari uitkwam werd David Ferrie binnen een week dood gevonden in zijn appartement.

 

Ferrie heeft altijd ontkend Oswald gekend te hebben, maar in 1993 kwam er een foto uit waarop Oswald, die op dat moment hulpverlener bij de marine was en David Ferrie, die leider van de groep was, op één beeld staan. Het lijkt ook erg onlogisch dat ze elkaar niet gekend hebben, aangezien ze beiden vaak op het kantoor van Bannister aanwezig waren. 

 

Een andere reden voor de twijfel aan David Ferrie was dat hij al eerder samen met Oswald gezien was. Gekleurde mensen mochten zich laten registreren voor het kiesrecht. Oswald ging in de lange rij wachtende mensen staan, terwijl er in de auto waarmee hij was gekomen twee mensen op hem bleven wachten. Gekleurde getuigen beschreven de ene man als groot en grijs. De andere man had vreemde wenkbrauwen en een pruik op. Over die laatste beschrijving bestaat geen twijfel, dat moest David Ferrie zijn. Hij had een ziekte waardoor zijn haar uitviel en viel altijd op door zijn onnatuurlijke wenkbrauwen en zijn pruik. Over de grote grijze man bestaan nog altijd twijfels of het Bannister of zakenman Shaw geweest is. Feit blijft wel dat Oswald in New Orleans veel connecties had met mensen die zowel met de CIA als met de Maffia in contact stonden. Allen vijanden van JFK.

 

Over de politieke ideeën van Oswald is nog steeds veel onduidelijkheid. Hij beweerde communist te zijn en een aanhanger van Castro, maar op het andere moment veranderde hij opeens in een extreem rechts persoon met vele connecties binnen de rechtse wereld. Hij deelde de ene dag folders uit die voor een vrij Cuba waren, maar de andere dag weer folders die voor de herovering van Cuba waren. Het vreemdste van alles was nog wel zijn connecties met extreem rechtse persoonlijkheden die allemaal anti-Kennedy waren. Duidelijk was wel dat Oswald connecties had met de Maffia, de CIA en Cubaanse ballingen, mensen met totaal andere ideologieën dan die van hem. De vraag blijft dan wat hij in de Sovjet-Unie te zoeken had, als hij misschien niet eens een communist was. Was het in opdracht van de CIA voor spionage of misschien een andere onbekende reden?

 

Connecties met de CIA

 

Dat Oswald contact had met de CIA, al ruim voor de moord, was duidelijk. Dit verklaart waarom hij, in tegenstelling tot andere bezoekers van de Sovjet-Unie, niet werd ondervraagd door de geheime dienst. De FBI heeft tot tweemaal toe een gesprek met Oswald gehad, maar hier is het verder ook bij gebleven. Andere ’landverraders’ werden urenlang en verschillende malen ondervraagd, en het is toch opvallend te noemen dat een persoon met Oswalds achtergrond dat allemaal bespaard is gebleven. Dit versterkt het vermoeden dat hij niet voor zichzelf naar de Sovjet-Unie ging, maar in opdracht van de CIA. 

 

De connecties tussen Oswald en de CIA werden verder bevestigd doordat diverse getuigen verklaarden Oswald samen gezien te hebben met een CIA-agent die de schuilnaam Maurice Bishop gebruikte.Getuige Antonio Veciana, oprichter van de anti Castro beweging Alpha 66, verklaarde dat hij bij meerdere ontmoetingen met Bishop vergezeld werd door Oswald. De kans dat hij zich vergist is ook bijzonder klein, aangezien Veciana getraind is in het onthouden van gezichten. Alweer een duidelijk bewijs dat de CIA wel degelijk contact had met Oswald en opnieuw een aanwijzing voor een eventuele samenzweringstheorie.

 

Opvallend was ook dat op het moment dat Oswald een trip naar Mexico maakte, William Gaudet zich ook in Mexico bevond. Hij was een CIA-agent en heeft nooit verklaard waarom hij op dat moment in Mexico verbleef. Hij bevestigde wel dat hij Oswald kende en bevestigde ook de connecties tussen David Ferrie en Guy Bannister. Medewerkers van het kantoor van Bannister verklaarden ook dat Gaudet er geregeld kwam. Op 16 september 1963 berichtte de CIA de FBI om mede te delen dat ze overwegen contraspionage uit te voeren in landen waar het Fair Play For Cuba Committee actief was. Het was dus spionage op Pro-Cubanen. Er werd ook medegedeeld dat ze al een agent op het oog hadden om deze missie uit te voeren. Het bezoek van Oswald aan Mexico was naar alle waarschijnlijkheid een spionageactiviteit in dienst van de CIA. Dit roept ook gelijk weer vragen op of hij echt Russisch staatsburger wilde worden of dat hij in dienst van de CIA spionageactiviteiten uitvoerde. In ieder geval bestaat er geen twijfel over het feit dat de CIA en Oswald elkaar kenden tot op de dag van de moord op Kennedy. Minder duidelijk is het of de CIA in het complot zat of niet.

 

De vele onzekerheden die er nog altijd zijn, worden alleen maar verder vergroot doordat er iemand de laatste maanden Oswalds identiteit aannam. Daarbij vertoonde de dubbelganger constant opvallend en verdacht makend gedrag. Zo zwaaide hij met een wapen in Mexico bij de Cubaanse ambassade omdat hij papieren wilde verkrijgen om via Cuba door te reizen naar de Sovjet-Unie. De dubbelganger praktijken speelden zich af in Mexico, Dallas en New Orleans en het lijkt een plan te zijn geweest om Oswald extra verdacht te maken door hem constant met vreemde activiteiten in het nieuws te laten komen.

 

Jack Ruby

 

Een aantal dagen na de moord op Kennedy werd ook de vermeende dader, Lee Harvey Oswald, doodgeschoten. Tijdens het transport van Oswald, die voor de pers openbaar was, stapte er een man uit de menigte. Hij trok zijn pistool en schoot Oswald neer. De man die naar voren stapte was Jack Ruby. Hij werd in 1911 in Chicago geboren. Als jonge jongen ging hij al niet meer naar school om op de straten een carrière te maken. Al op zijn elfde werd hij voor het eerst gearresteerd voor spijbelen. Al vroeg in zijn leven kreeg hij te maken met de Maffia, en hij heeft ook voor onder andere Al Capone werk verricht. In het jaar 1947 vertrok Jack Ruby naar Dallas, waar hij al snel eigenaar werd van enkele nachtclubs. Deze verhuizing had vooral te maken met taken die hij van de Maffia gekregen had. In Dallas leerde hij al snel een groot deel van het politiekorps kennen. Hij gaf deze mensen veel privileges in zijn nachtclubs, die een groot succes waren. Naast een groot deel van het politiekorps werden de clubs ook vaak bezocht door mensen uit de onderwereld, met name uit het Maffia circuit. Ruby had erg veel contact met de Maffia.

 

Jack Ruby werd op 14 maart 1964 schuldig veroordeeld voor de moord op Oswald. Hij werd een aantal keren grondig verhoord, maar hij weigerde in Dallas vrijuit te spreken. Hij zei dat het voor hem niet veilig zou zijn om hier het hele verhaal te vertellen. Ruby verzocht meerdere malen om hem naar Washington te verplaatsen, en daar het verhoor te houden. Dit verzoek werd echter afgewezen, en daardoor heeft Ruby tot aan zijn dood nooit verteld wat hij allemaal wist. Zijn motieven zijn daardoor ook erg onduidelijk. In eerste instantie liet hij weten dat hij tot zijn daad gekomen was om voor mevrouw Kennedy het rouwproces niet zwaarder te maken dan het al is, omdat aanvankelijk gepland was dat ze voor het proces tegen Oswald naar Dallas zou moeten terugkeren.

 

Tijdens een persconferentie in maart 1965 vertelde Ruby het volgende:

 

‘’ De werkelijke gebeurtenissen zijn nooit aan de oppervlakte gekomen. De wereld zal nooit de waarheid kennen, of iets te weten komen over mijn motieven. De mensen die het meest profiteerden van Kennedy’s dood, die veel motieven hadden om mij destijds als moordenaar van Oswald in te huren, zullen nooit de waarheid aan het licht laten komen. Het gaat over mensen in hoge posities’’ 2

 

Voor zijn beroemd geworden verhaal in 1965, was eerder al tijdens een rechtszaak tegen Jack Ruby de doodstraf uitgesproken voor de moord op Lee Harvey Oswald. In 1966 werd hier echter op teruggekomen, omdat de uitspraak, in verband met de grote mediadrukte eromheen, niet eerlijk was. Voor februari 1967 werden er nieuwe rechtszaken gepland maar zover is het nooit gekomen. Ruby overleed aan kanker in zijn hersenen, lever en longen. Jack Ruby zelf had al enkele malen aangegeven dat hij vermoede geïnjecteerd te zijn met het kankervirus, door dezelfde mensen die verantwoordelijk waren voor de moord op JFK.

 

Mary Sherman, die het onderzoek leidde naar kankercellen in ratten, werd op de dag dat ze zou getuigen aan de WarrenCommissie vermoord. In het huis van David Ferrie werden veel proeven gedaan of kankercellen konden worden overgebracht. Dit heeft Jack Ruby waarschijnlijk het leven gekost. Later is dit verhaal naar buiten gekomen via getuige Judith Vary Baker. Na deze getuigenissen heeft ze moeten vluchten voor haar leven en er werd niets serieus mee gedaan door de autoriteiten, maar geleidelijk aan pakken steeds meer onderzoekers haar getuigenissen op en wordt het steeds serieuzer genomen. Jack Ruby is niet aan een natuurlijke vorm van kanker doodgegaan maar door een kankerinjectie. Oswald moest dood omdat hij op het punt stond te praten, en Ruby moest dood omdat ook hij op het punt stond te praten. Na deze twee zijn er geen aanknopingspunten meer voor onderzoekers en zal de zaak worden gesloten. Iets in die richting moeten de mensen die achter het complot zitten hebben gedacht, in het geval dat het echt om een samenzwering gaat.

 

Deelvraag 5: Hoe is de moord in beeld gebracht?

 

-De amateurbeelden van Abraham Zapruder

 

-Ander beeldmateriaal

 

-De film, Documentaires en Boeken

 

De Amateurbeelden van Abraham Zapruder

 

Abraham Zapruder was een gewone burger die werkte als fabrikant van dameskleding. Op 22 november 1963 veranderde zijn leven enorm. Tijdens de rondrit van JFK in Dallas filmde hij onbedoeld de moord, waardoor hij opeens een belangrijk getuige werd en als enige persoon de moord op de president gefilmd had. Zelf besefte hij ook dat hij erg belangrijk materiaal in handen had, en gaf anderhalf uur na de schietpartij al een interview aan een lokaal mediastation in Dallas. Hij gaf een kopie van de film aan agent Sorrels van de geheime dienst, maar behield zelf het origineel. Hij gebruikte het origineel als handelsmateriaal en verkocht het voor 150.000 dollar aan Live Magazine, waarvan hij 25.000 euro schonk aan de nabestaanden van Agent Tippet, die ongeveer drie kwartier na de beschieting van Kennedy en Connally neergeschoten werd door de vermeende moordenaar van de President, Lee Harvey Oswald. De film is een belangrijke oorzaak geweest voor de vele complottheorieën die er nog steeds zijn en is zelfs gebruikt als bewijsmateriaal in de enige rechtszaak die de moord ooit met zich mee heeft gebracht, de zaak van Jim Garrison, officier van justitie in New Orleans, tegen Clay Shaw.

 

De film zelf is gemaakt naast het eveneens beroemd geworden grasheuveltje Grassy Knoll op Dealy Plaza. De totale tijd van de film was slechts 26,6 seconden. Enkele frames van de film zijn opgenomen door de Commissie Warren in het eindverslag. De 26,6 seconden aan beeldmateriaal bevatten samen 486 beeldjes, die afgespeeld worden in een snelheid van 18,2 beeldjes per seconde. Het is een film in zwart wit zonder enige vorm van geluid. Zoals al eerder genoemd was de film voor vele mensen het bewijs dat er meer achter de moord zat dan een gestoorde gek, al is dit tot op de dag van vandaag nooit bewezen. Door de beelden is er zelfs de theorie ontstaan dat de geheim agent naast de chauffeur de dader zou zijn, omdat het er in de beelden op lijkt dat hij een pistool in zijn hand heeft. In 1975 maakte het Amerikaanse publiek pas kennis met de beelden, toen het Tv-programma ’Midnight’ de beelden, op dat moment nog illegaal, vertoonde. In 1975 kocht de Familie Zapruder de beelden voor één dollar terug, om ze in 1998 voor zestien miljoen dollar weer te verkopen aan de Amerikaanse staat. Het origineel wordt op dit moment bewaard in het Nationaal Archief, al is het niet meer helemaal origineel te noemen, aangezien er tijdens het kopiëren bij Live Magazine iets mis is gegaan en zes beeldjes verloren zijn gegaan.

 

Ander beeldmateriaal

 

De Zapruder film is het enige beeldmateriaal waar je iets over hoort betreffende de moord op president Kennedy. Maar al die andere mensen die aanwezig waren, hebben die dan helemaal niks vastgelegd? Veel minder bekend beeldmateriaal is geschoten door Elsie Dorman. Dit omdat de moord zelf niet in beeld is, maar er wel vage beelden zijn van de omgeving, dit was dus niet erg goed bruikbaar als bewijsmateriaal. Ander beelden zijn gemaakt door Dave Wiegman, deze beelden zijn verwerkt in de film ‘The Assassination Files’. Deze film is vooral gericht op de aanwezigheid of juist afwezigheid van Abraham Zapruder en Marylin Sitzman (een werkneemster van Zapruder, die ook getuige was van de moord) op de stoep.

 

Mary Moorman heeft een foto gemaakt van de stoet, vlak voordat de schoten werden gelost.

 

Er zijn een aantal debatten geweest over een aantal vage schaduwen op de achtergrond, te zien in de foto. Sommigen beweren dat het vier verschillende mensen waren, terwijl anderen het afdoen als schaduwen van de bomen. Meestal wordt deze wazige schaduw echter aangeduid als de ‘badge man’, omdat de figuur een politie uniform lijkt te dragen. Anderen beweren weer dat ze Gordon Arnold hebben gezien, die beweerde een film van de moord te hebben gemaakt vanuit die positie.

 

Moorman is ook opgeroepen als getuige. Ze vertelde dat ze een schot gehoord had toen de limousine haar voorbijreed. Daarna hoorde ze nog een schot of twee, nadat het hoofd van de president ontplofte. Ze zei dat ze niet kon vaststellen waar de schoten vandaan kwamen en dat ze niemand heeft gezien op de plek die aangemerkt was als plek waarvandaan de schutter schoot. Maar vanwege een verstuikte enkel was ze niet in staat te getuigen. Ze is later nooit meer benaderd.

 

Gordon Arnold beweerde ook aanwezig te zijn geweest bij de moord op Kennedy en hiervan beeldmateriaal te hebben geschoten. Hij vertelde dat kort na de moord een man met een politie uniform van de Dallas Police de film die hij zojuist gemaakt had opeiste. Er kwam toen nog een andere gewapende politieagent bij. Gordon zegt toen zijn camera te hebben afgegeven aan de gewapende agent en deze teruggekregen te hebben toen de film eruit verwijderd was (dus met vingerafdrukken van de agent erop).

 

Gorden Arnold is helaas nergens te vinden op foto’s of films gemaakt op de fatale dag. Ook heeft geen van de getuigen hem gezien. Dit maakt zijn verhaal natuurlijk wel een stuk minder geloofwaardig. Toch is er nog een documentaire uitgekomen over Arnold’s bewering, genaamd ‘The man who killed Kennedy’ in 1988.

 

De film, Documentaires en Boeken

 

Voor vele filmregisseurs, programmamakers en schrijvers is de hele gebeurtenis natuurlijk bijzonder interessant. Het is volgens de Amerikanen één van de drie gebeurtenissen die het land veranderd heeft. Naast de terroristische aanslag op het WTC op 9/11, de Japanse aanval op Pearl Harbour, een Amerikaanse militaire basis op Hawaï waardoor de VS niet meer om de 2e wereldoorlog heen kon, heeft de moord op Kennedy een enorme impact gehad. Burgers begonnen zich af te vragen hoe betrouwbaar de CIA was en begonnen steeds meer te twijfelen aan de Amerikaanse staat.

 

Een erg beroemde film over de moord en zijn nasleep gemaakt, is de film van Olivier Stone genaamd JFK. Deze film beschrijft het leven van de officier van Justitie van New Orleans, Jim Garrison, in de tijd van de door hem aangespannen rechtszaak tegen Clay Shaw, en over zijn ontwikkelde theorieën. De film zelf werd niet voor niets genomineerd voor acht Oscars, waarvan het er ook nog eens twee won.

 

In de film JFK wordt betoogd dat de moord op Kennedy nooit door slechts één schutter gepleegd kan zijn (dus tegen de single bullet theorie). Als bewijsmateriaal hiervoor wordt de bekende Zapruder film aangehaald. De theorie die in de film JFK naar voren komt is dat Kennedy vanuit drie verschillende kanten door drie schutters onder vuur is genomen. Over de aanhouding van Lee Harvey Oswald als enige schutter meent de film dat dit een complot is met betrokkenheid van de hoogste politieke kringen. In de film wordt ook een inmenging gevonden door zowel CIA, FBI als de Maffia. De bronnen die gebruikt zijn om het script van deze film te schrijven zijn ‘Crossfire: the plot that killed Kennedy’ van Jim Marrs en ‘On the Trail of the Assassins’ door Jim Garrison. 

 

De hoofdvraag van dit profielwerkstuk is: ‘Vermoord door vriend of vijand?’ En behalve de neutrale beelden die er van de moord zijn, zijn er heel veel documentaires en films die een richting hierin aangeven. De film JFK wijst in meerdere richtingen. In de richting van een vriend omdat zij verwijst naar betrokkenheid in de hoogste politieke kringen. En omdat er

 

een verwijzing is naar FBI en CIA, organisaties die in het leven geroepen zijn om mensen juist te beschermen, helemaal de president van de Verenigde Staten. De enige verwijzing naar dat de moord door een ‘vijand’ is gepleegd komt voort uit de verwijzing naar de Maffia. Het is in deze film gebaseerd op de Zapruder film, die juist ook gebruikt werd om in de single bullet theorie te betogen dat er maar één schutter was.

 

Naast enkele films zijn er ook over de hele wereld documentaires verschenen over de meest besproken moord in de geschiedenis. Wereldwijd hebben misdaadverslaggevers geprobeerd om de zaak nieuw leven in te blazen en de zaak op te lossen. Zo ook de Nederlandse misdaadverslaggever Peter R. de Vries. Na lang onderzoek of ze genoeg bewijsmateriaal hadden om een uitzending te maken besloten ze er voor te gaan en hebben ze twee weken lang in Dallas gefilmd. Doel van dit alles was om bewijs te vinden tegen de conclusies van de Commissie Warren en daadwerkelijk te bewijzen dat Lee Harvey Oswald niet alleen handelde. Tijdens de periode in Dallas sprak Peter bijvoorbeeld met Ex-CIA en Ex-FBI- agenten, de Ex-vriendin van Oswald en verschillende ooggetuigen. Het is natuurlijk niet makkelijk om een zaak van 47 jaar geleden te onderzoeken, aangezien vele mensen met informatie over de zaak nu overleden zijn. Meest opzienbarende in de uitzending was het interview met een man, die beweerde dat hij betrokken is geweest bij de aanslag op Kennedy, in samenwerking met de CIA en de Maffia, die beiden hun eigen redenen hadden om van Kennedy af te willen. Helemaal vertrouwen kun je z’n persoon niet, maar het zet je wel aan het denken. Het verhaal dat de anonieme man vertelde, en de details die daarin naar voren kwamen, sloten precies aan bij wat andere betrokkenen vertelden. 

 

Naast al het beeldmateriaal zijn er talloze boeken verschenen over de moord, de dader, de theorieën, de gemaakte fouten in het onderzoek en ga zo maar door. Voor mijn onderzoek heb ikzelf gebruik gemaakt van drie boeken. Op het moment dat ik op zoek ging naar drie geschikte boeken, passeerden binnen enkele minuten al honderden boeken over van alles en nog wat dat betrekking heeft op de moord. Van boeken over Kennedy’s jeugd tot Oswalds reis door Europa, er is bijna niets dat niet op papier gezet is. Het grote aantal boeken bewijst ook maar weer wat voor impact het hele gebeuren op 22 november 1963 op de wereld heeft gehad.

 

Deelvraag 6: Wie waren Chauncey Holt en James Files

 

-Chauncey Holt en zijn verhaal

 

-James Files en zijn verhaal

 

-De bevestiging van Files’ aanwezigheid

 

Chauncey Holt en zijn verhaal

 

Kort na de beschieting van president Kennedy en gouverneur Connally werden drie mannen aangehouden die zich verscholen in een wagon rond Dealy Plaza. Volgens het officiële verhaal dat naar buiten is gebracht ging het om drie zwervers, die zonder enige vorm van verhoor weer werden vrijgelaten. Door politie werden ook geen foto’s gemaakt, maar omstanders en de pers namen wel enkele foto’s. De identiteit van de drie mannen is tot de jaren 90 nooit bekend geworden, maar begin jaren 90 verklaarde een man dat hij één van de drie zwervers was. 

 

Zijn naam was Chauncey Holt, een crimineel die veel samenwerkte met zowel de Maffia als de CIA. Daarnaast onthulde hij ook de identiteit van de andere twee ’zwervers’. Het waren Charles Harrelson en Richard Montoya, beiden zware criminelen. Diverse gezichtsexperts die de foto’s onder ogen kregen bevestigden inderdaad dat het om deze drie mannen ging. Enkele dagen voor zijn dood vertelde Holt zijn kant van het verhaal. 

 

In het voorjaar van 1963 werd Holt door de CIA benaderd om valse papieren te maken met de namen Lee Harvey Oswald en Alek J. Hidell, de valse naam die gebruikt werd door Oswald. In Augustus 1963 vond een ontmoeting plaats tussen Holt en Oswald, die op dat moment vergezeld werd door CIA-agenten Belcher en Young. Samen werden ze per ongeluk nog door een filmploeg vastgelegd. De periode daarna werd Holt gevraagd zich bezig te houden met het vervalsen van badges en identiteitsbewijzen van zowel de politie als van de geheime dienst. Op 15 Novemberwerd Holt door een anoniem persoon verteld dat hij alle vervalsingen op 22 November, de dag van de moord, af moest te leveren op een adres in Fort Worth, op dat moment de woonplaats van Oswald. Ook moesten wapens en munitie worden meegenomen naar Texas.

 

Op de avond van 20 Novemberbegon de hele autoreis naar Texas. Eerst moest Holt Maffiacrimineel Charles Nicoletti ophalen op het terrein van Maffiabaas Peter Licavoli. Onderbaas Leo Mocceri ging ook mee, waarna Holt de twee afzette in een hotel in de buurt van Dealy Plaza. Daarna reed Holt zoals afgesproken door naar Fort Worth om daar alle vervalsingen af te geven. De wapens werden daarna in de pick-up geladen, waarna deze afgezet werd op het rangeerterrein achter Dealy Plaza. Het uitladen van de wapens werd waargenomen door getuige Julia Ann Mercer, anderhalf uur voor de moord. Ze werd nooit serieus genomen door de autoriteiten. 

 

Na alle voorbereidingen moest Holt via een radio-ontvanger de politiezenders volgen en via twee beeldkanalen bekijken of de rijtoer goed verliep. Zodra er iets misging was het aan Holt om alle anderen te waarschuwen. Direct na de moord verstopte Holt zich, samen met Harrelson en Montoya in een lege wagon waar ze na ongeveer anderhalf uur door gewapende agenten uit werden gehaald. Voor Holt werd alles duidelijk toen Oswald in de pers riep dat hij alleen de zondebok was.

 

James Files en zijn verhaal

 

Het verhaal dat door Chauncey Holt verteld werd, komt op alle punten overeen met het verhaal dat James Files voor de camera vertelde. Files werd vanaf zijn jeugd al onder de hoede van Charles Nicoletti genomen, zoals eerder genoemd een gevreesd Maffiacrimineel.

 

zes maanden voor de aanslag vertelde Nicoletti aan Files dat ze JFK zouden gaan vermoorden. Files was het hier helemaal mee eens, vanwege zijn enorme haat tegen Kennedy na het drama in de varkensbaai, waaraan hij zelf meedeed door Cubaanse ballingen te trainen. Ook Maffiabaas Roselli wist van het complot. Files ontmoette Roselli al eerder in Miami, vergezeld door CIA-Agent Phillips (Alias Belcher). In eerste instantie was het de bedoeling om de moord te plegen in Chicago, maar later werd Dallas als meer geschikt geacht. 

 

Een week voor aankomst van JFK reed Files al met een Chevrolet vol wapens naar Dallas, waarna hij direct contact zocht met Roselli en CIA-contactpersoon Phillips, die overigens ook de contactpersoon was van Chauncey Holt. Nadat hij zich in een herberg gevestigd had, klopte er al snel een jong persoon aan die Files nog nooit eerder gezien had, het bleek Lee Harvey Oswald te zijn. Hij zei dat ook hij werkte voor Phillips. Hem was gevraagd om Files de stad te laten zijn, om voorbereid te zijn op wat komen gaat. Voor na de schietpartij was het belangrijk dat iedereen zijn vluchtroute en de omgeving goed kende. Volgens Files was het in eerste instantie niet eens de bedoeling dat hij bij de moord betrokken zou worden, hij zou slechts dienen als chauffeur en zou zorgen voor het klaarmaken van de wapens, dit in samenwerking met Oswald.

 

Op 21 november krijgt Files een telefoontje van Nicoletti, dat hij de volgende ochtend vroeg klaar moet staan om hem te vervoeren naar het centrum van Dallas. Onderweg werd er een stop gemaakt bij een pannenkoekenhuis, waar Roselli een ontmoeting had met een voor Files onbekende man, maar korte tijd daarna zou die man bekend worden als de man die Oswald vermoorde, Jack Ruby. Een andere man, wiens identiteit nooit bekend is geworden, voegde zich later bij de drie en gaf Roselli een envelop met als inhoud valse politiebadges en identiteitspasjes.

 

Later is bekend geworden dat direct na de moord enkele mensen door nooit eerder geïdentificeerde politieagenten weggehouden werden van de spoorwegen. Na de ontmoeting in het pannenkoekenhuis bracht Files Roselli terug naar zijn hotel, Nicoletti stapte in en samen reden ze richting Dealy Plaza. Ongeveer twee uur voor de moord werd aan Files gevraagd of hij als back-up wilde dienen, indien alle anderen zouden missen. Files was vereerd en koos positie achter het hekje op de grasheuvel van Dealy Plaza, het beroemd geworden heuveltje genaamd Grassy Knoll. Nicoletti nam zelf ook deel aan de missie. Volgens Files bevond hij zich op de eerste verdieping van het Dal-Tex gebouw, tegenover het schoolboekendepot waar Lee Harvey Oswald zich bevond. Uit nader onderzoek bleek dat de fatale kogel, afgeschoten vanaf Grassy Knoll perfect overeenkwam met de hoofdwond, in tegenstelling tot de kogels die afgevuurd werden vanuit het schoolboekendepot. Van achter het hekje zag Files dat de president geraakt was, maar zag ook dat zijn hoofd nog niet geraakt was. Hij wist niet zeker hoe ernstig de verwondingen waren en nam het zekere voor het onzekere. Één schot en direct een voltreffer. Daarna rende Files naar de vluchtauto waar Nicoletti en Roselli al klaarzaten en ze kwamen zonder problemen weg. 

 

De bevestiging van Files’ aanwezigheid

 

James Files beweerde dat hij achter het hek op Grassy Knol gestaan heeft, een plek waarvan meerdere mensen gemeld hebben dat er minimaal één schot vandaan is gekomen, maar door de Warren Commissie altijd genegeerd is. Dit is echter niet de enige aanwijzing. Getuige Lee Bowers, een medewerker bij de spoorwegen, had tijdens zijn dienst een goed uitzicht over het hele terrein en verklaarde inderdaad een man gezien te hebben achter het hek. Hij zag ook een opmerkelijke lichtflits en direct daaropvolgend een kleine rookwolk. Zo’n drie jaar na de moord overleed Bowers bij een opmerkelijk auto-ongeluk, waar vele onderzoekers nog altijd hun vraagtekens bij zetten. 

 

Een voormalig lid van de Chicago-Maffia, Joe Granata, die veel met Nicoletti omging heeft in een verklaring ook het een en ander laten weten. Hij vertelde dat Nicoletti hem tot tweemaal toe heeft verteld dat hijzelf, samen met Roselli en James Files onderdeel waren van de schutters op Dealy Plaza.

 

Meest opmerkelijke bevestiging van het James Files verhaal is nog altijd het verhaal over de kogelhuls. In 1987 werd door een onderzoeker met behulp van zijn metaaldetector een kogelhuls gevonden, op de plek waar Files beweerde gestaan te hebben tijdens de aanslag. Onderzoek aan de universiteit van Californië gaf aan, dat de huls die enkele centimeters onder de grond lag, ongeveer ten tijde van de moord in de grond terecht moet zijn gekomen. De kogel bleek daarnaast ook nog eens geschikt te zijn voor het wapen dat Files gebruikte, de ’Fireball’.

 

Op de huls zelf zat een opmerkelijk deukje, dat door niemand te verklaren of te identificeren was. Toen James Files in een interview met de Nederlandse onderzoeksjournalist Wim Dankbaar gevraagd werd naar de kogelhuls zei hij: ‘’als het mijn huls is die gevonden is kun je hem eenvoudig herkennen, want mijn tandafdruk staat erop’’ 3 . Het is onmogelijk dat hij van tevoren dit detail over de gevonden huls te weten had kunnen komen. Volgens Files was het een merkteken, iets wat gewoonte voor hem was en hij op iedere huls achterliet. Hij genoot van de smaak van buskruitresten en kreeg hier een kick van. Nader onderzoek van experts wees uit dat de afdruk inderdaad van een menselijke tand was. Het kan echter niet meer bewezen worden of het daadwerkelijk Files’ tand was. Hijzelf heeft nu een kunstgebit en de FBI weigert zijn oude tandartsgegevens vrij te geven.

 

Terwijl Holt en Files elkaar niet kenden, is het toch erg opmerkelijk dat ze beiden een soortgelijk verhaal vertellen, dezelfde namen constant terugkeren en kun verhalen op verschillende manieren bevestigd zijn. Vooral het feit van het deukje in de huls waarvan Files niks had kunnen weten, tenzij hij erbij was, maakt op mij grote indruk.

 

Deelvraag 7: Wat voor invloed had de koude oorlog?

 

-Fidel Castro en Cuba

 

-Varkensbaai en de gevolgen

 

-Motieven voor zowel de ballingen als de Cubanen

 

-Strijd tegen de Sovjet-Unie

 

Fidel Castro en Cuba

 

Altijd terugkerend onderwerp in het leven van Kennedy is Fidel Castro. Hij kwam na een revolutie in 1959 aan de macht en had een geheel andere denkwijze dan de Amerikanen. Castro was lid van de Communistische partij van Cuba en was een aanhanger van het Marxisme. Door een groot deel van de Cubaanse bevolking wordt hij gezien als de grootste held uit de geschiedenis, hij had het maar even voor elkaar gekregen dat de ’verkeerde regering’ afgezet werd en de ’goeie regering’ aan de macht kwam, een regering die tot op de dag van vandaag nog in stand gehouden is. Een ander deel van de Cubaanse bevolking ziet hem als hun ultieme vijand, de man die de mensen hun vrijheid ontnam en Cuba veranderde in een dictatuur.

 

Cuba was jarenlang een trouwe handelspartner van de Verenigde Staten. Aan het hoofd van het eiland stond de Pro-Amerikaanse leider Fulgencio Batista. In 1958-1959 vond er op Cuba een revolutie plaats die grote gevolgen zou hebben voor zowel de VS als later de complete wereld. De zittende regering werd omvergeworpen door een leger geleid door Fidel Cas

 

Voor Kennedy’s aantreden in 1961 werd er door de Amerikaanse regering al druk gewerkt om plannen te maken voor het omverwerpen van het Castro-régime. Vanaf het moment dat Castro de macht overnam voerde hij een steeds toenemende anti-Amerikaanse politiek. Hij nam al het bezit van de Amerikanen op het eiland in beslag, verdreef de Maffia waardoor de VS weer met ze opgezadeld zat en regeerde naar de regels van het Marxisme. Ongeveer een jaar nadat Castro aan de macht gekomen was verlieten al meer dan 100.000 Cubanen het eiland. Minderheden werden hier onderdrukt, evenals politieke tegenstanders. De druk op de regering werd zo groot dat de op dat moment nog zittende president Eisenhower gedwongen werd het Cuba-probleem op te lossen. De regering kwam al snel tot de conclusie dat het absoluut noodzaak was om Castro en zijn regering omver te werpen en opnieuw te vervangen door een pro-Amerikaanse regering. Omdat de VS zijn geloofwaardigheid zou verliezen als ze Cuba zomaar binnen zouden vallen, wat strijdig is met de belangrijkste principes van democratie, werd opdracht gegeven aan de CIA om een oplossing voor het probleem te bedenken. Uiteindelijk kwamen ze met de volgende twee oplossingen:

 

-een invasie door een leger van Anti-Castro ballingen, die gefinancierd, getraind en uitgerust zouden worden door de CIA

 

-een moord op Fidel Castro, uitgevoerd door de CIA

 

De rest van de periode onder Eisenhower werden beide plannen zo goed mogelijk gepland. 

 

Toen Kennedy aan de macht kwam, werd hij gelijk opgezadeld met een groot aantal problemen, met als grootste probleem de tot dan toe geheime oorlog, gevoerd door de CIA tegen Cuba. Twee maanden na Kennedy’s intrede in het Witte Huis werd gekozen voor het 1e plan, waarbij de VS het plan maakte, dat uitgevoerd moest worden door de ballingen.

 

Al voordat de oorlog begon ontstond er de politieke discussie over de manier van oorlog voeren. Volgens enkele Amerikaanse legerleiders had de invasie alleen zin als de VS zich er ook voor de volle honderd procent mee zouden bemoeien, maar Kennedy weigerde dit. Hij weigerde bijvoorbeeld om de Amerikaanse marine en de Amerikaanse luchtmacht in te schakelen. 

 

Varkensbaai en de gevolgen

 

In April in het jaar 1961 was het dan tijd om de zo lang geplande inval in Cuba te doen. De Verenigde Staten zou de strijders aan de zuidkant van het eiland, op de varkensbaai, afzetten en van daaruit moesten ze het eiland optrekken en de zittende regering van Castro omverwerpen. De VS zou deze leider dan vervangen door een opnieuw Pro-Amerikaanse leider en zo zouden alle problemen opgelost zijn. Het gebrek aan steun voor de Cubaanse ballingen zorgde ervoor dat het een groot fiasco werd, en in ieder geval de grootste vernedering voor de Amerikanen in de gehele Koude Oorlog. De Cubanen die op het eiland zaten wisten niet wat ze moesten doen en werden in de steek gelaten door hun Amerikaanse helpers. Ze probeerden zich dapper staande te houden maar ze werden overschaduwd door het Castro-leger.De ballingen hebben nooit een schijn van kans gehad.

 

Op het moment dat het Castro-leger met parades door de straten van Havana trok om de overwinning te vieren, voelden de verslagen Cubanen, hun vrienden en hun familieleden zich ernstig verraden en in de steek gelaten. De Verenigde Staten zou zoals afgesproken als back-up dienen op het moment dat het de verkeerde kant op ging, maar president Kennedy weigerde om dit plan uit te laten voeren. De vernedering die de Cubanen voelde, net zoals de haat die ze voelden tegen president Kennedy, was ongekend. Het werd zelfs zo erg dat Cubanen de enige Latijns-Amerikaanse groepering werden die voor de meer nationalistische Republikeinse partij ging stemmem.

 

President Kennedy daarentegen geloofde dat niet de Cubanen verraden waren, maar hijzelf. De CIA vertelde hem dat op het moment dat de ballingen op het eiland aankwamen de gewone burger ze zou steunen en dat de bevolking in samenwerking met de ballingen Castro van zijn troon zouden stoten. Steun van de Cubaanse bevolking kwam er echter nooit en het werd zoals eerder genoemd een groot fiasco. Naar buiten toe liet Kennedy weten dat hij de CIA onder zijn hoede zou brengen, zodat er nooit meer zoiets zou kunnen gebeuren als de Varkensbaai-invasie. Hij trok ook publiekelijk zijn twijfels bij het werk van CIA-baas Allen Dulles en onderdirecteur Richard Bissell, die hij niet veel later ook zou ontslaan. De CIA had gefaald om in hun geheime oorlog tegen Cuba het Castro-régime omver te werpen. 

 

Om over alle activiteiten rondom Cuba op de hoogte te blijven, stelde hij zijn broer, Robbert Kennedy, aan als hoofd van de Cubaanse politiek in de Verenigde Staten. In plaats van de CIA compleet onder zijn hoede te brengen en te reorganiseren gaven de Kennedy broers steeds meer enorme bedragen geld aan de CIA om hun Anti-Castro activiteiten voort te zetten. Niet alleen de Cubaanse bevolking was er ziek van dat de invasie op een drama was uitgelopen, ook bij de Kennedy broers zat het diep. De mislukte invasie zorgde voor revanche gevoelens en een nog sterkere overtuiging om de Cubaanse leider omver te werpen. Ze konden het gewoon niet hebben dat Castro als winnaar uit de strijd was gekomen en de broers wisten dat er iets moest gebeuren. 

 

Alle nare gevoelens die opkwamen bij een terugblik op het Varkensbaai fiasco zorgden voor het van start gaan van operatie ‘Mongoose’. Een plan met activiteiten waar zelf James Bond trots op zou zijn geweest. Een onderdeel van het plan heette ‘Executive Action’, waarbij eerst verschillende politieke leiders uit de weg zouden worden geruimd waarna ze pas overgingen op de werkelijke executie van Fidel Castro. Niet geheel onverwacht was de bedenker van dit plan een CIA medewerker genaamd William King Harvey, een alcoholist die als motto had: ‘’de boom van de vrijheid wordt gevoed met het bloed van patriotten’’ 4 . Als je met zulke mensen de geheime dienst van de VS in stand moet houden lijkt het mij in ieder geval een lastige opgave, laat staan het vernieuwde plan voor het omverwerpen van het Castro-régime op te stellen. Robert Kennedy benadrukte constant dat er deze keer niks fout mocht gaan, en dat er geen tijd, geen geld, geen inzet en geen mankracht gespaard zou worden.

 

Tussen eind 1961 en eind 1963 hadden de bedenkers van operatie ‘Mongoose’ al een beroep gedaan op 4.000 mensen in Florida, Louisiana, Texas and zelfs Illinois. Dit is niet erg handig als de oorlogen tegen Cuba geheime oorlogen moeten worden, waar de bevolking weinig tot niks vanaf mocht weten. De ontwikkeling van het plan zelf kostte tientallen miljoenen, betaald uit de portemonnee van de belastingbetalers. Er werden mensen bij betrokken die later bij de moord op Kennedy ook telkens weer naar voren kwamen zoals: Guy Banister, David Ferrie, Carlos Marcello, Sam Giancana, Johnny Roselli en Jack Ruby. Slechts een kleine greep uit de lijst van mensen die van operatie ‘Mongoose’ afwisten. Omdat Fidel Castro nog steeds leeft en aan de touwtjes trekt op Cuba, kunnen we opnieuw stellen dat na de mislukte Varkensbaai-invasie ook operatie ‘Mongoose’ verspilling van tijd en erg veel geld is geweest. 

 

Naast de gehele operatie was de CIA bezig met andere mogelijkheden om Castro uit te schakelen. Zo kwamen ze bijvoorbeeld op het idee om de laarzen van Castro te voorzien van Chemicaliën, waardoor al zijn haar uit zou vallen. Volgens de Verenigde Staten lag zijn autoriteit voor een groot deel in zijn beroemde baard, en met een kale, gladgeschoren leider zou het volk in opstand komen. Een ander plan was om hem te infecteren met hallucinerendedrugs, zoals LSD. Dit zou er voor moeten zorgen dat hij tijdens één van zijn vele lange oppeppende toespraken als een idioot zou overkomen en met opnieuw als achterliggende gedachte dat het volk dan in opstand zou komen.

 

Er zijn boeken vol met de meest vreemde en onmogelijke plannen voor het uitschakelen van Castro, dat men zich afvraagt hoe het mogelijk is dat de VS in Koude Oorlog stand hield. Er werd onderzoek gedaan naar stoffen, die in de sigaren van Castro gedaan moeten worden. Als hij dan een paar trekjes van zijn sigaar zou nemen, zou hij onmiddellijk sterven. Men was er ook van op de hoogte dat Castro een liefhebber was van diepzeeduiken. Er werden plannen gemaakt om zijn duikerspak te besmetten met tuberculose en zelfs met schelpen die op het strand gelegd moesten worden en die je met één druk op de knop kon laten exploderen.

 

Uit wanhoop na de vele onbruikbare plannen en de twee mislukte operaties zocht de CIA contact met de Maffia. Roselli, baas van Vegas en zijn baas Sam Giancana, de grote man in Chicago, werden benaderd. Zei zorgden ervoor dat de CIA in contact kwam met Santo Trafficante, Maffiabaas in Florida. De maanden daarna vonden er veel ontmoetingen plaats tussen CIA-medewerkers en Maffiacriminelen, voornamelijk in Miami. De CIA betaalde de Maffia een grote som geld voor het uit de weg ruimen van Castro. Man die het moest gaan doen was Antonio de Verona. Hij werkte in een Cubaans restaurant waar Castro vaak kwam eten en Antonio de Verona werd door de CIA met gif en wapens uitgerust. Alles leek op dat moment goed te gaan voor de CIA, totdatCastro nooit meer in het restaurant gezien werd. De kans is groot dat hij allang op de hoogte was van wat komen ging en de VS opnieuw een stap voor was.

 

Motieven voor pro- en anti Castro

 

Voor zowel pro als anti Castro Cubanen waren er motieven om mee te werken in een complot tegen president Kennedy. De mislukte invasie in de Varkensbaai was volgens Cubaanse ballingen de schuld van de Amerikaanse president, terwijl Castro doorhad dat de VS nog steeds plannen maakte om hem te vermoorden en zijn regime omver te werpen.

 

Veruit het meest gevaarlijke plan dat gemaakt werd door de CIA, was het plan genaamd ‘AMLASH’, waarin een naaste van Fidel Castro, genaamd Rolando Cubela, de moord zou plegen. Hij was een vriend van Castro en kon zonder problemen de trekker overhalen of het plan dat de CIA zou bedenken uitvoeren. Het contact werd voor het eerst gelegd in 1961, toen Cubela zijn ongenoegen uitte over de grote Russische invloed en aanwezigheid op Cuba, maar toen was de ontmoeting zonder resultaat en werd het contact verder verbroken. Twee jaar later werden de banden tussen Cubela en de CIA weer aangehaald toen de CIA opnieuw contact zocht. Hij liet in die ontmoeting duidelijk blijken dat als de CIA hem met de juiste voorwerpen kon uitruisten, hij er serieus over na zou denken om Castro te vermoorden. 

 

Op 22 november 1963, de dag van de aanslag op Kennedy, ontmoette CIA medewerker Desmond Fitzgerald in Parijs Rolando Cubela en gaf hem de wapens die hij kon gebruiken voor de aanslag. Hoewel het uit later onderzoek niet gebleken is, wordt nog altijd gedacht dat Cubela een dubbelagent was die alle informatie die hij inwon direct meldde bij Castro.

 

Het lijkt ook erg onwaarschijnlijk dat Fidel Castro een lid van zijn regering in leven zou laten als hij er achter zou zijn gekomen dat deze persoon deelnam aan een complot om hem te vermoorden. Veel logischer zou het zijn dat Cubela een spion was en Castro op de hoogte hield van de plannen, waar hij zich dan opkon voorbereiden. Castro wist ook dat de regering Kennedy, die ondanks de strijd met de Sovjet-Unie, niet van plan was te rusten voordat zijn regering omver geworpen was. De CIA kreeg nog steeds al het geld en de middelen die nodig waren tot zijn beschikking en ondanks de waarschuwingen van de Sovjet-Unie werden nog steeds invasies voorbereid en plannen gemaakt voor de executie van Castro. Dit kan dus een belangrijke reden voor Castro zijn geweest om een einde aan Kennedy’s leven.

 

Aangezien Castro van maar liefst vierentwintig plannen om hem van zijn leven te beroven afwist, wist hij dat er iets moest gebeuren. Vroeg of laat zouden de Amerikanen een keer geluk hebben met een plan dat werkte, want de Kennedy’s rusten niet voordat één van de plannen lukte en er weer een pro-Amerikaanse regering aan de macht zou zijn. Voor deze stellingen zijn geen harde bewijzen, maar het motief is glashelder. Het sterkste instinct van een mens is zijn overlevingsinstinct, en Castro was onder de regering Kennedy zijn leven allerminst zeker. Om de moord uit te voeren richtte hij zich op zijn oude vriend in de internationale heroïnehandel, Maffiabaas Santo Trafficante.

 

Naast de stelling dat Castro en zijn mannen in het complot zaten, kun je ook allerminst uitsluiten dat Cubaanse ballingen in het complot gezeten hebben. Zij waren woedend en zaten vol wraakgevoelens, doordat Kennedy’s te slappe beleid ervoor gezorgd had dat Castro nog steeds aan de macht was en dat de invasie een groot drama was geworden.

 

Onder de Cubanen waren er ook mensen, zoals ene Nestor Castellanos, die de datum 22 november 1963 al lang van te voren noemden omdat Kennedy dan in Dallas zou zijn. De op wraak zinnende Cubanen konden hierbij de hulp van de CIA goed gebruiken, aangezien Kennedy het hier ook verbruid had. De bedoeling was om de CIA in z’n geheel op te heffen en de topmannen van deze organisatie waren snel na de mislukte invasie al ontslagen. Beiden een sterk motief en beiden anti-Kennedy.

 

De spanning tussen de VS en de Sovjet-Unie

 

Ondanks dat president Kennedy een zeer geliefd persoon was, had hij in het buitenland veel vijanden. Naast de Vietnam oorlog en de problemen op Cuba kwamen ze ook nog eens in strijd met de Sovjet-Unie. Door de VS werden landen als de Sovjet-Unie en China gezien als het rode gevaar, die ingingen tegen alle regels van de democratie en mensen hun vrijheid ontnamen.De problemen ontstonden op Cuba, waar de Verenigde Staten zoals eerder genoemd alles in werking stelde om de huidige regering af te zetten en er opnieuw een democratische pro-Amerikaanse regering neer te zetten. Dit schoot in het verkeerde keelgat bij de Sovjet-Unie, die het communistische Cuba hun steun aanboden. De VS was niet van plan om de plannen op Cuba op te geven en bleef ze doorzetten, waarop de Sovjet-Unie reageerde door raketinstallaties te laten bouwen op Cuba en middellange afstandraketten per schip te vervoeren naar Cuba.

 

Reactie hierop, zoals verwacht in een Koude Oorlog, was dat zowel de communistische als de kapitalistische kant steeds met sterkere en vernieuwde wapens kwamen, die als ze werkelijk afgevuurd zouden worden een einde konden maken aan het leven op aarde. Een hoogstaand politicus als Kennedy moest dus erg opletten wat hij voor acties ondernam

 

De Sovjet-Unie was in de koude oorlog de tijdelijk de grootste vijand van de VS en Kennedy. Meerdere invloedrijke personen uit het communistische Oostblok hebben later verklaard dat het Kremlin, het Russische Witte Huis, meerdere wereldleiders heeft omgebracht, of in ieder geval pogingen heeft ondernomen om diverse wereldleiders om te brengen. Enkele doelwitten waren de Chinese leider Mao Zedong, diverse staatshoofden verspreid over heel Europa en de Amerikaanse president John F. Kennedy.

 

Reden voor de plaatsing van Kennedy op de dodenlijst kan onder andere wraak zijn. Net zoals bij de Cubaanse ballingen wilden ook de Russen wraak. Ze hadden tijdens de Koude Oorlog enorm gezichtsverlies geleden tijdens de onderhandelingen met Kennedy, waar de Russische schepen met kernkoppen op de laatste dag van de deadline omdraaiden. Deze genante gebeurtenis lag nog vers in het geheugen van vele Russen tijdens het bezoek van Kennedy aan Dallas, dus een uitgelezen mogelijkheid.

 

De mensen die uitgingen van een complot waar Russen bij betrokken waren, verklaarden het op de volgende manier: Lee Harvey Oswald, de vermeende moordenaar van JFK, woonde twee jaar lang in de Sovjet-Unie. In zijn tijd daar ontmoette hij Marina Prusakova, het nichtje van een KGB-kolonel. De KGB is te vergelijken met de CIA in de Verenigde Staten. Hij trouwde met haar en keerde daarna terug, uit opdracht van de KGB, om een einde te maken aan het leven van president Kennedy.

 

Deze theorie komt op mij vrij logisch over. Aan de andere kant was Oswald al betrokken bij vele praktijken die betrekking hebben op de CIA, dus dat is weer een complete tegenstelling. De KGB is net als de CIA niet geheel onbesproken, aangezien ze de bevolking tijdenlang met geweld onderdrukt hebben en veel moorden op hun geweten hebben. Als Kennedy zoals beweerd daadwerkelijk op de Sovjetdodenlijst stond, is de link naar de vermeende moordenaar Lee Harvey Oswald snel gelegd, aangezien hij door middel van zijn vrouw in contact kwam met hoge leden van de KGB en hij sowieso al onder toezicht van deze organisatie stond, omdat de relatie tussen de Amerikanen en de Russen niet erg goed was. Als er plotseling een Amerikaan in de Sovjet-Unie wou gaan wonen, was het op z’n minst verdacht te noemen. Later is ook duidelijk geworden dat Oswald zijn hele periode als Sovjetbewoner in de gaten gehouden is door de KGB.

 

Deelvraag 8: Heeft de FBI iets met de moord te maken?

 

-Kennedy’s relatie met de FBI

 

-waarom kwam het de FBI goed uit Kennedy weg te hebben

 

Kennedy’s relatie met de FBI

 

De relatie tussen Kennedy en de FBI was erg anders dan de relatie tussen Kennedy en de andere belangrijke Amerikaanse organisatie, de CIA. De FBI deed volgens de Amerikaanse president het werk naar behoren en hij had verder ook niks te klagen. Enige smetje op de verder vlekkeloze relatie was de mindere verhouding met baas van de FBI, John Edgar Hoover, die al sinds 1924 aan het hoofd van deze organisatie stond.

 

Hoover had er grote problemen mee dat JFK’s broertje boven hem stond en hem vertelde wat hij moest doen, aangezien hij pas in 1961 aan de macht kwam. Hoover zag het als een soort vernedering dat z’n jong ventje hem de les ging lezen. Robbert Kennedy was minister van Justitie geworden om de CIA beter te kunnen controleren, maar had als indirecte gevolg dat ook de FBI nu onder zijn hoede was.

 

Doordat de Kennedy’s enJohn Edgar Hoover verre van vrienden waren besloten de Kennedy’s om binnen een niet al te lange tijd een einde te maken aan het dienstverband van Hoover, die toch al negenendertig jaar de functie als baas van de FBI bekleedde. Enkele weken voor de moord werd deze boodschap ook aan Hoover zelf medegedeeld. 

 

Na de moord kwam er plotseling niks meer terecht van het ontslag. In plaats van ontslagen werd hij benoemd tot directeur voor het leven, omdat ze volgens de nieuwe president Lyndon B. Johnson het niet konden veroorloven om een persoon als Hoover te laten lopen. Niet geheel toevallig waren hij en president Johnson al lange tijd vrienden. In 1972 overleed Hoover en kwam er een nieuwe regeling die zei dat FBI directeuren niet langer dan tien jaar aan de macht konden zijn. 

 

Er zijn verschillende onderzoekers, onder wie Jack Anderson en Anthony Summers, die de oud FBI baas beschuldigen van het hebben van connecties met de onderwereld, voornamelijk met de Maffia. Het was onder de burgers van de Verenigde Staten algemeen bekend dat Hoover de aanwezigheid van de Maffia altijd ontkend heeft. Hij zag het gevaar van de georganiseerde misdaad in de samenleving niet, maar de kans is groter dat hij dit gevaar gewoon niet wou zijn.

 

Gedacht wordt, iets wat ook zeer aannemelijk is, dat de FBI-baas gechanteerd werd door de Maffia, en dat deze chantage aanleiding was voor het niet vervolgen van de vele Maffiapraktijken die in de VS plaatsvonden. Hoover was ook erg chantabel, aangezien het schijnt dat de onderwereld al vanaf 1935 geweten heeft over zijn vermeende homoseksualiteit. Zevenendertig jaar lang heeft de onderwereld kunnen profiteren en de FBI op afstand kunnen houden. Er gingen zelfs geruchten dat Hoover vele feestjes bij hem thuis gaf waar homo’s op af kwamen, en dat hij zich op zulke feestjes graag als vrouw verkleedde. Op het moment dat Robbert Kennedy aan de macht kwam als minister van Justitie, maakte hij gelijk duidelijk dat de Maffia hard aangepakt zou worden. Deze heksenjacht op de Maffia zag de FBI-directeur vanwege de chantagezaken niet zitten. Duidelijk was wel dat Hoover vreselijk in de problemen zat, aangezien hij al zijn geloofwaardigheid zou verliezen als bekend zou worden dat hij zelf homoseksueel was, aangezien hij bekend stond om zijn felle openbare uitlatingen tegen homoseksualiteit.

 

Waarom kwam het de FBI goed uit om Kennedy weg te hebben?

 

Het had voor de FBI weinig zin om JFK uit de weg te ruimen, het was meer persoonlijk. FBI-directeur Hoover had persoonlijk iets tegen de gebroeders Kennedy en dreigde zijn baan kwijt te raken, het was dus duidelijk dat hij wist dat er iets moest gebeuren. Het was voor hem van te voren wel duidelijk dat als Johnson aan de macht kwam, hij zijn baan als FBI-directeur weer zeker was. Zoals al eerder genoemd, die twee zijn oude vrienden en wisten dat ze op elkaar konden rekenen.

 

Het was voor Hoover ook een vreselijke frustratie dat hij constant weer moest luisteren naar zo’n jong ventje als Robbert Kennedy die alleen op die positie terecht was gekomen omdat zijn broer president van de Verenigde Staten was. Anders had hij helemaal niks te zoeken op de positie waar hij op dat moment zat. Het was voor Hoover glashelder dat als de president verdween, zijn frustraties over zijn positie ook zouden verdwijnen. Deze theorie is echter niet aannemelijk, aangezien deze frustraties naar mijn mening niet echt frustraties zijn die mensen kunnen aansporen tot het vermoorden van een hoogstaand politicus.

 

Wel een aannemelijke theorie is dat de FBI in samenwerking met de Maffia heeft gehandeld. De Maffia wist genoeg over Hoover om hem in hun macht te krijgen. Hoover had de Maffia liever te vriend dan als vijand, door de chantage die al jarenlang tegen hem liep en die zijn carrière en zijn persoonlijke leven compleet zouden verwoesten. De Kennedy’s maakten hun plannen openbaar om het land te zuiveren door de Maffia aan te pakken. Dit was misschien wel een goed streven, maar erg slim was het in ieder geval niet. De Kennedy’s waren ten slotte voor een groot deel aan de macht gekomen door de Maffia en de Maffiaorganisaties zouden een aanval opvatten als een extreme vorm van verraad.

 

‘’Als ik u vertel wat ik echt weet, is dat gevaarlijk voor dit land. Het zou ons hele politieke systeem verstoren.’’5

 

FBI-baas John Edgar Hoover reageert op de vraag wat hij van de moord afwist (Bladzijde 311 uit het boek JFK, icoon en legende)

 

In 1960 had JFK’s vader Joseph Kennedy de hulp ingeroepen van zijn oude vriend Frank Sinatra (de beroemde zanger). Vader Kennedy wilde direct contact met de Maffia vermijden omdat dit alleen maar tegen hem en zijn zoon kon worden gebruikt en dat deze negatieve publiciteit alleen maar in de weg zou staan voor zijn grote doel: één van zijn zoons als president van de Verenigde Staten. De bedoeling was dat Sinatra de Maffia op een subtiele manier om hulp zou vragen met zijn connecties die onder andere grote invloed hadden in Chicago en West-Virgina. Omdat de winst van Kennedy zo marginaal was (113.000 stemmen op een aantal van 70 miljoen uitgebrachte stemmen) is het aannemelijk dat Kennedy zonder de hulp van de Maffia de verkiezingen zou hebben verloren 

 

Op 7 februari 1960 kwam Kennedy door middel van zijn vaders vriend Frank Sinatra in contact met Judith Campbell. Al snel, zoals je van president Kennedy kunt verwachten, kregen de twee een buitenechtelijke relatie. In eerste instantie is dit niet echt schokkend nieuws, aangezien JFK bekend stond als een echte vrouwenliefhebber die de huwelijkse regels niet zo serieus nam. Het wordt pas opvallend op het moment dat bekend wordt dat deze Judith Campbell ook een verhouding had met Maffiabaas Sam Giancana. In 1977 bekende Campbell in het door haar geschreven boek ‘My Story’, dat ze vaak gediend heeft als doorgeefluik voor Kennedy en Giancana. Gezien de hele voorgeschiedenis tussen de Kennedy’s en de Maffia werd iedere poging tot vervolging die de Kennedy’s ondernamen gezien als verraad.

 

Daarom groeide de geloofwaardigheid van de theorie dat de FBI bij het hele complot betrokken is geweest in samenwerking met de Maffia. De FBI had de beschikking over informatie over de complete rijtoer, terwijl de Maffia de wapens en de mensen ter beschikking had. Hoover was namelijk onder controle van de Maffia en beide waren ze Kennedy liever kwijt dan rijk

 

Deelvraag 9: Heeft de CIA iets met de moord te maken?

 

-Kennedy’s relatie met de CIA

 

-Waarom kwam het de CIA goed uit Kennedy weg te hebben?

 

-Aanwijzingen richting de CIA

 

-Het verhaal van Judyth Vary Baker

 

Kennedy’s relatie met de CIA

 

Voor het ontstaan van de CIA waren er maar liefst twaalf inlichtingendiensten, maar geschat wordt dat dit aantal nog hoger lag. Iets wat natuurlijk niet effectief en verre van succesvol is. De regering is er nog steeds van overtuigd dat de aanval van de Japanners op Pearl Harbour voorkomen had kunnen worden met een andere constructie van inlichtingendiensten. De CIA ontstond als overkoepelende organisatie van alle inlichtingendiensten bij elkaar, met aan het hoofd van de raad van deze organisatie de president zelf. Kerntaken van de CIA waren het verkrijgen van informatie, en het daarna goed interpreteren. Al snel ging de CIA zich meer met taken buiten het oorspronkelijke pakket bezig houden, aangezien minder dan tien jaar later de onderneming al buitenlandse militaire operaties ondernam en bezig was met activiteiten in het buitenland die de stabiliteit in dat land absoluut niet ten goede kwamen. 

 

De relatie die Kennedy er met de CIA op na hield, was verre van ideaal. De CIA zag de gebroeders Kennedy liever vandaag dan morgen vertrekken, terwijl de broers beiden niet te spreken waren over de werkzaamheden van de CIA. Reden voor dit conflict was de mislukte invasie in de Varkensbaai en het nog steeds niet geslaagde plan om Fidel Castro te vermoorden. Direct na de slecht verlopen invasie vertrouwde Kennedy aan een van zijn advocaten toe dat hij van plan was de hele CIA in duizend stukken te versplinteren, doordat ze alles achter zijn rug om deden. Kort na deze uitspraak voegde Kennedy de daad bij het woord en volgden de ontslagen van enkele topmannen binnen de organisatie. Het was duidelijk dat Kennedy en de CIA niet erg blij met elkaar waren 

 

Een Amerikaanse organisatie die een eigen president vermoord lijkt misschien niet erg realistisch, maar het is inmiddels wel duidelijk dat de CIA meerdere malen misbruik maakte van de wet en van hun macht. Naast Fidel Castro had de organisatie het ook op andere wereldleiders gemunt, zoals Patrice Lumumba, de minister-president van Congo die vermoord werd in 1961, Refael Trujilo, de dictator van de Dominicaanse republiek die eveneens vermoord werd in 1961 en Fidel Castro. Verdere uitleg lijkt me niet nodig.

 

In 2007 gaf de CIA uiteindelijk ook toe dat ze deze moorden en aanslagen op hun geweten hadden. Ze moesten ook zevenhonderd pagina’s vol duistere praktijken uit de Koude Oorlog openbaar maken. De CIA was in staat was om moorden in hoge politieke kringen te plegen en aan een motief ontbrak het in 1963 ook niet 

 

Om meer grip op de CIA en zijn activiteiten te krijgen, plaatste JFK zijn broer Robbert als minister van Justitie. Deze zet was achteraf gezien niet erg slim, omdat het niet alleen de CIA kwaad maakte, maar ook zoals eerder genoemd de FBI. President Kennedy was niet te spreken over de activiteiten die constant zonder zijn medeweten plaatsvonden en wilde de macht van de CIA inperken en de hele organisatie reconstrueren. Dit verergerde het vijandschap tussen het kamp Kennedy en het CIA-kamp nog maar eens.

 

Waarom kwam het de CIA goed uit Kennedy weg te hebben?

 

Er waren vele oorzaken die het voor de CIA aantrekkelijk maakte om JFK uit de weg te ruimen. De eerste reden was ook direct de reden die ervoor zorgde dat de organisatie en de president niet door één deur konden: de mislukte staatsgreep in Cuba. De tweede reden was er een van een compleet andere aard: de voorbereiding van Kennedy om de Amerikaanse troepen uit Vietnam terug te trekken.

 

Onderdeel van de complottheorieën met betrekking tot de CIA is nog altijd de wraak van alle ontslagen mannen. Allen Welsh Dulles werd in 1961 door JFK ontslagen als topman van de CIA, maar behoorde drie jaren later wel tot de Commissie Warren. Deze commissie heeft veel over het hoofd gezien en heeft er alles gedaan om de moord op de vermeende zondebok Lee Harvey Oswald af te schuiven. Dulles zelf was na zijn ontslag nog zeer direct bij de CIA betrokken.

 

Tussen de ontslagen mannen die eerst voor de CIA werkten, zat ook een man genaamd Charles Cabell, die op dat moment de functie van onderdirecteur bekleedde. Toevallig of niet, dat zijn broer Earle Cabell burgemeester was van Dallas. Dit kan verklaren waarom op het allerlaatste moment de rijtoer van de presidentiële stoet gewijzigd werd en dat er over Dealy Plaza gereden werd. Om het stuk op te gaan moest er eerst een moeilijke en vooral langzame bocht gedraaid worden, waardoor de snelheid van de stoet afnam. Dit gaf eventuele schutters de kans om hun slag te slaan. Ook opvallend is het dat een groot deel van de beveiliging tijdens de rijtoer teruggeroepen werd. Een president kan toch niet zó slecht beveiligd worden. Bij een hoog geplaatst politicus die langskomt is het normaal gesproken niet toegestaan dat er ramen openstaan en wordt de hele omgeving goed beveiligd. De aanwezigheid van een grote groep mensen achter een hekje op een plek waar de stoet langs zou gaan, zou dan ook op z’n minst ontdekt moeten worden. 

 

Wat voor het grote publiek altijd geheim moest blijven, is het contact van de CIA met de onderwereld, met name met de Maffia. De Maffia had in die tijd veel invloed aangezien het niet alleen de FBI onder controle had, maar ook nauw samenwerkte met de CIA. Daarom zagen vele onderzoekers het ook als aannemelijk dat de CIA niet met Cubaanse ballingen samengewerkt had, maar met de onderwereld. De haat van de onderwereld was met name gericht tegen Robert Kennedy, maar zoals Maffiabaas Marcello zei: ‘’Als je een hond zijn staart afbijt, blijft hij blaffen. Om hem stil te krijgen moet je de hond zelf afmaken’’ 6 . In dit verhaal was JFK duidelijk de hond en Robert de staart 

 

Naast de mislukte invasie in de varkensbaai had de CIA ook nog eens het Vietnam-motief. De oorlogsindustrie draaide op volle toeren en de Verenigde Staten kon het zich moeilijk veroorloven dat deze stopgezet zou worden. Daarnaast zou het terugtrekken uit Vietnam opnieuw veel interne kritiek op de CIA veroorzaken, aangezien het de tweede door de CIA geregisseerde en dus mislukte oorlog was. Kennedy’s vicepresident Johnson had een stuk agressiever beleid en het was algemeen bekend dat hij fanatiek voor de oorlog in Vietnam was en dat zijn aanval op Cuba ook een stuk agressiever zou zijn. Dit kan voor de CIA en de geloofwaardigheid van de organisatie een belangrijke reden geweest zijn om deel te nemen aan het complot.

 

De CIA had duidelijk erg goede motieven om deel te nemen aan een groot complot. De theorieën die betrekking hebben op de CIA zijn ook een stuk realistischer dan die van de FBI, en men kan er niet omheen dat er voor de moord op de president hulp nodig was van binnen de politiek zelf, anders zou een rijtoer niet gewijzigd kunnen worden die duidelijk een stuk meer gevaar met zich meebrengt en zou een complete beveiligingsunit niet terug geroepen kunnen worden. 

 

Aanwijzingen richting de CIA

 

John McCone, opvolger van de door Kennedy ontslagen CIA-directeur Allen W. Dulles, verklaarde aan de Warren Commissie dat er nooit enige vorm van contact met Oswald geweest is. De CIA heeft hem nooit gecontacteerd, nooit met hem gepraat, nooit geïnterviewd en heeft nooit informatie van hem ontvangen. Oswald was geen agent, werknemer of informant volgens de verklaring en is nooit op directe of indirecte wijze betrokken geweest bij de inlichtingendienst. Waarom weigerde de CIA dan documenten naar buiten te brengen na de moord, met als verklaring de nationale veiligheid. Vanaf oktober 1959, toen Oswald emigreerde naar de Sovjet-Unie, is er geregeld contact geweest.

 

In het hele onderzoek naar de moord op Kennedy is de vraag die constant terugkomt: Waarom? Hoe is het mogelijk dat de limousine waarin zojuist de president van de Verenigde Staten vermoord is zonder enig onderzoek gewassen kan worden door de geheime dienst? Waarom werden de door het ziekenhuispersoneel goed behandelde kleren van zowel president Kennedy als Gouverneur Connelly direct zo erg verfrommeld door twee CIA agenten dat ze onbruikbaar waren voor verder onderzoek? Waarom werd met geweld het lichaam verwijderd uit Texas en overgebracht naar Washington, terwijl de artsen in Texas, allemaal veel ervaring hadden en allemaal de juiste papieren hadden. Het is een essentiële factor dat een lichaam snel onderzocht wordt, maar toch kwamen agenten van de geheime dienst met getrokken wapens het lichaam van Kennedy ophalen, ondanks de waarschuwingen en protesten van de lijkschouwers.

 

Enkele uren na de moord kwam de regering al met de conclusie dat Oswald de moordenaar was, terwijl dat nog niet mogelijk kon zijn. Vanaf het moment dat hij opgepakt werd, bracht de geheime dienst in verklaringen al naar buiten dat ze de moordenaar te pakken hadden. Getuigenverklaringen en dergelijke werden compleet genegeerd.

 

Ongeveer vijftig getuigen waren er van overtuigd dat ze minstens één schot vanaf de grasheuvel hoorden komen, iets wat duidelijk overeenkomt met vele verhalen, bijvoorbeeld dat van James Files, Chauncey Holt en een medewerker van de spoorwegen. Toch werden deze getuigen door de CIA genegeerd of in sommige gevallen nog erger. Enkele getuigen werden bedreigd, gepest en in enkele gevallen zelfs mishandeld door agenten van de geheime dienst. Op het moment dat getuigen hun verhaal deden en zeker wisten dat ze schoten hoorden vanaf de grasheuvel, was de reactie van de agenten vaak dat het niet mogelijk was, dat er maar drie schoten geweest waren en dat ze het verkeerd gehoord hadden 

 

De CIA beweerd nog steeds dat als er aanwijzingen waren voor een complot, dat het altijd naar buiten zou worden gebracht en dat het absoluut onmogelijk is dat instanties van de overheid bij de moord betrokken waren. Waarom zijn er dan nog steeds documenten die betrekking hebben op de zaak niet naar buiten gebracht? Als ze werkelijk op geen enkele manier bij de zaak betrokken zouden zijn zou het toch niet schadelijk kunnen zijn om deze documenten naar buiten te brengen. En waarom ontkent de CIA dat er nooit enige vorm van contact met Oswald geweest is, terwijl veel getuigen beweren dat Oswald vaak samen is gezien met agenten van de geheime dienst, en er bij de CIA documenten over hem zijn.

 

In later onderzoek door het HSCA (House Select Committee on Assassinations) werden getuigen als Maffiafiguren zoals Giancana, Roselli en Nicoletti vermoord. De enige met de macht om Maffiabazen om te leggen lijkt mij de CIA, die blijkbaar bang was voor hun verklaringen. Het is nauwelijks te bewijzen, maar het lijkt me sterk dat de CIA niet meer van de moord weet dan dat ze hebben laten blijken.

 

Het verhaal van Judyth Vary Baker

 

Judyth Vary Baker was een vrouw die al vanaf haar jeugd bezig was met het bewijzen dat kanker een erfelijke aandoening is. Op haar zestiende won ze al een prijs en ze had een IQ van 155. De onderzoeken werden snel opgepakt door de politiek en een groot deel van de onderzoeken werd gefinancierd door de CIA. In april 1963 werd ze overgeplaatst naar New Orleans om haar land te dienen, zoals aan haar uitgelegd werd. Daar kwam ze in aanraking met Lee Harvey Oswald en al snel kregen de twee een verhouding. Beiden werkten in die tijd voor Reily Coffe Company, een organisatie die volgens haar een dekmantel was voor illegale praktijken van de CIA. 

 

Oswald kreeg binnen het bedrijf allemaal simpele klusjes als schoonmaakwerk en andere makkelijke werkzaamheden. Hij was nauwelijks in het bedrijf aanwezig en Baker moest dat verbloemen door voor hem in te klokken en dergelijke. Hij was meer bezig met de ondergrondse praktijken zoals infiltratie in de kringen van Castro-aanhangers. Zijn werkelijke bezigheden werden gecoördineerd door Guy Banister, de voormalig FBI-Agent en rechts extremist. Dit verklaart ook waarom de secretaresse van het detectivebureau Oswald en Banister zo vaak samen gezien heeft. Er zijn ook foto’s gemaakt van Oswald die Pro-Cubaanse folders aan het uitdelen is, waarvan op één van die foto’s ook Baker te herkennen is. Enkele omstanders worden door haar aangeduid als CIA-agenten.

 

Naast Banister kwam Baker ook snel in contact met David Ferrie, die net als zei aan kankeronderzoek deed. In zijn appartement werden na zijn dood in 1967, een dag voordat hij ging getuigen, veel kooien met muizen aangetroffen, die dienden als proefdieren voor zijn experimenten. Ferrie deed echter veel meer dan een thuisonderzoek op kleine schaal, hij werkte in een ondergronds, door de CIA gefinancierd, laboratorium dat werd geleid door Mary Sherman. Ook Baker werd bij dit onderzoek betrokken en volgens haar verklaring leerde Oswald hier hoe hij moest omgaan met de transport van levende kankercellen. Het doel van dit hele onderzoek was om Castro met deze levende kankercellen te besmetten. Ook komt in de verklaring van Baker naar voren dat er veel contact was met de lokale Maffia. Oswald was kortom omgeven door zowel de CIA als de georganiseerde misdaad en ook rechtse extremisten met een extreme haat tegen de ‘communist’ Kennedy 

 

Alle onderzoeken wezen uit dat het virus werkte en eind september was Oswald verantwoordelijk voor het transport van het virus naar Mexico-City. Daar moest hij het afgeven aan een contactpersoon die het naar Cuba zou brengen. Op dat moment werd Cuba echter getroffen door een orkaan en Castro haalde al zijn medewerkers terug naar het eiland om de bevolking te helpen. Oswalds contactpersoon was niet in staat om het virus in ontvangst te nemen en al snel daarna ging de CIA volgens Baker over op plan B.

 

Als Castro niet op korte termijn omgelegd kon worden, moesten ze ervoor zorgen dat er een strenger bewind kwam die het Castro wel moeilijk kon maken. De, volgens mannen als Ferrie, Banister en Maffiabaas Marcello, procommunistische Kennedy moest met zijn softe beleid plaats maken voor het agressievere beleid van Johnson. Volgens Baker was Oswald ontstemt over deze gebeurtenis, aangezien hij president Kennedy graag mocht en hij absoluut niet mee wou werken aan de moord op JFK. Door de afname van bereidwilligheid werden zowel Oswald als Baker ontslagen 

 

Oswald ging daarna zijn heil zoeken in Dallas. Hij deed dit in de overtuiging dat hij het plan kon saboteren. Hij schoot wel vanuit het schoolboekendepot, maar dit waren slechts alarmerende schoten. Twee dagen voor de moord sprak Oswald nog met Baker. Dit was een emotioneel gesprek, waarin Oswald onder andere aan Baker vertelde dat ze de naam van David Atlee Phillps goed moest onthouden, de naam die ook in verhalen van Holt en Files terugkomt als contactpersoon tussen de CIA en de Maffia. Hij was volgens Oswald het brein van de CIA achter de aanslag. Ook verklaarde Oswald aan de telefoon dat hij aan de aanslag mee zou doen, zodat er dan in ieder geval één schot minder op JFK gelost zou worden. Vier dagen later was niet alleen president Kennedy dood, maar zag Baker de door haar zo geliefde Oswald doodgeschoten worden door Jack Ruby. Hij stierf op zijn beurt weer aan een extreme vorm van longkanker. Voor Baker was het in ieder geval wel duidelijk dat Ruby geïnfecteerd was met kankercellen, die ontwikkeld waren met de experimenten in het door de CIA geleidde laboratorium. 

 

Op de dag dat Mary Sherman, die alle onderzoeken rondom het kankeronderzoek leidde, zou gaan getuigen, werd ze dood en ernstig verminkt in haar appartement aangetroffen. Dat was voor Baker een duidelijk signaal dat ze beter haar mond kon houden als ze nog langer wilde leven. Met niemand sprak ze ooit over haar tijd in New Orleans. Binnen vier jaar na de moord op president Kennedy waren al vijf van de acht onderzoekers in het geheime laboratorium overleden, allemaal onder zeer verdachte omstandigheden.

 

Toen Baker na een lange periode van stilzwijgen de film JFK zag, werden er volgens haar weer oude wonden opengereten. Ze vond het tijd om naar buiten te treden, en haar verhaal werd door de Amerikaanse media snel opgepakt. 

 

Volgens Baker waren er vele instanties betrokken bij de moord op Kennedy, met de CIA als meesterbrein van het hele complot. De CIA regelde het geheime laboratorium waar het kankeronderzoek plaatsvond, regelde alle connecties met de Maffia en met mannen als Banister en Ferrie.

 

Het onderzoek was in eerste instantie gericht tegen de Cubaanse leider Fidel Castro, maar toen het ze niet lukte om het virus op Cuba te krijgen, besloten ze om het dichterbij te zoeken, bij president Kennedy wel te verstaan. Het softe beleid tegen Cuba en de mislukte invasie zijn de president volgens het verhaal van Baker fataal geworden. Hij kreeg Castro en zijn regering niet omver, terwijl dit wel de wens was van zowel de CIA, de Cubaanse ballingen en rechtse extremisten als van de Maffia, die voordat Castro aan de macht kwam een grote rol speelden in de drugshandel op het eiland. Conclusie van het verhaal is dat Lee Harvey Oswald als zondebok gebruikt is en dat de CIA de moord voor het grootste deel op zijn geweten heeft. Dit verklaard wel de nalatigheid van de geheime dienst tijdens het onderzoek, waarom er zo slecht met de getuigen omgegaan is, waarom ze direct wisten dat ze Oswald moesten hebbenen alle verklaringen van betrokkenen tegen de geheime dienst.

 

Mensen die met hun gezonde verstand nadenken over alle verhalen en verklaringen, moeten toch eigenlijk wel inzien dat de CIA een grote rol gespeeld heeft bij de moord. Mensen die elkaar nog nooit ontmoet of gesproken hebben, verklaren allemaal hetzelfde. Dezelfde namen en instanties komen bij iedere verklaring weer terug. Dit kan mijns inziens geen toeval meer zijn. 

 

Deelvraag 10: Heeft de Maffia iets met de moord te maken?

 

-Kennedy’s relatie met de Maffia

 

-Waarom kwam het de Maffia goed uit Kennedy weg te hebben

 

-Aanwijzingen richting de Maffia

 

Kennedy’s relatie met de Maffia

 

Het is normaal gesproken niet erg gebruikelijk, dat een president contact heeft met de Maffia, maar in het geval van Kennedy is er gedurende zijn gehele periode als president Maffia-invloed geweest. Het begon al bij de verkiezingen, waar de Maffia in Chicago ingeschakeld werd door vader Kennedy, door middel van beroemdheid Frank Sinatra. Het was de bedoeling dat zij, door middel van hun grote invloed op de vakbonden, Kennedy aan een overwinning zouden helpen. Vanaf het moment dat JFK ook daadwerkelijk aan de macht kwam, stond hij bij de Maffia in het krijt. 

 

Op het moment dat Kennedy zijn broer Robert als minister van Justitie aanwees, begonnen ook de problemen met de Maffia. De bedoeling was om het land te zuiveren van de georganiseerde misdaad die hem een aantal jaren eerder nog aan de macht geholpen had. Het begon met Maffiabaas Carlos Marcello van New Orleans, die het hoofddoel was. Het gerechtshof liet eerst al illegaal afluisterapparatuur op de telefoons, in de woningen en in handelsplekken van Maffialeden plaatsen, waarna ze Carlos Marcello arresteerden en verbanden naar Guatemala. Vanaf het moment dat hij terugkeerde in Louisiana, riep hij tegen iedereen die het maar horen kon hoeveel hij de Kennedy’s wel niet haatte, en dat ze spijt zouden krijgen van wat ze hem hadden aangedaan. 

 

Door het hele land plaatste het gerechtshof afluisterapparatuur zodat ze te allen tijde op de hoogte zouden zijn van de plannen van de onderwereld. Dit zou niet in de rechtszaal te gebruiken zijn, maar gaf ze in ieder geval een stap voorsprong. De Kennedy broers kwamen in veel van deze gesprekken naar voren, om nog maar eens duidelijk te maken hoe diep de haat tegen beide broers was. Maffiabaas van Buffalo, Stephano Maggadino, schreeuwde in een gesprek dat ze die hele Kennedy familie moesten omleggen. Maffiabaas van Chicago, Sam Giancana, kwam met dezelfde soort teksten. In zijn geval lag die haat echter nog dieper tegen deze ‘verraders’, aangezien hij zijn macht gebruikt had om JFK op de plek te krijgen waar hij op dat moment zat. In enkele gesprekken werden er zelfs plannen gemaakt om de broers Kennedy daadwerkelijk te vermoorden. Het ging zelfs zo ver dat ze ervoor het Witte Huis binnen wouden dringen om dit plan uiteindelijk te volbrengen.

 

Een ander figuur die duidelijke motieven had voor het vermoorden van de Kennedy’s was Jimmy Hoffa, vakbondsleider en lid van de Maffia. De haat van Robert Kennedy was door meerdere omstandigheden uit het verleden zo diep, dat hij een persoonlijke vete tegen de vakbondsleider, die overigens ook vele contacten met Maffiabazen had, begon. Deze haat groeide alleen maar meer doordat de vakbonden die onder Hoffa’s hoede stonden als enige van de vakbonden Republiekeins stemden. Hij liet Hoffa’s woning, telefoontoestel en handelsplaatsen voorzien van afluisterapparatuur zoals bij de andere Maffiabazen.

 

De haat van de Maffia tegen de gebroeders Kennedy liep zo hoog op doordat ze zich verraden voelden en de broers niet van plan waren om hun acties tegen de maffia stop te zetten, net zo lang tot ze hun doel bereikt zouden hebben. Van de Maffia is het ook bekend dat ze meerdere plannen maakten om beide broers uit de weg te ruimen. Dit is nog maar eens een voorbeeld van hoe slecht de relatie tussen beide partijen was. 

 

Waarom kwam het de Maffia goed uit om Kennedy weg te hebben?

 

Voor de Maffia waren er genoeg redenen om de Kennedy uit de weg te ruimen. De georganiseerde misdaad is ook niet voor niets een steeds terugkerend aspect in de samenzweringstheorieën. Ze voelden zich verraden door de Kennedy’s, waren de acties van de Kennedy’s tegen verschillende Maffialeden zat en ook zij hadden Cuba liever vandaag dan morgen bevrijd uit de greep van Fidel Castro. 

 

Zoals al eerder in mijn werkstuk genoemd is Kennedy bij zijn verkiezing geholpen door enkele Maffialeden. Aangezien het verschil zo minimaal was is het vrijwel zeker dat hij het niet gered had zonder de hulp van de onderwereld. Ook had de Maffia de CIA en de regering al geholpen tijdens de Anti-Castro activiteiten. Op het moment dat Robert Kennedy in de pers aankondigde dat de Maffia tijdens de periode als president van JFK hard aangepakt zou worden, voelden de Maffialeden zich vreselijk verraden. Er werden zelfs acties ondernomen tegen Chicago Maffiabaas Sam Giancana, een man die door de Kennedy’s eigenlijk op hun blote knieën bedankt moest worden. Bijna de gehele onderwereld was uit op wraak op dat stelletje verraders en het is goed mogelijk dat het ze in samenwerking met andere instanties op 22 november 1963 gelukt is.

 

De hele situatie in Cuba was, net als voor veel anderen, rede voor haatgevoelens tegen Kennedy en zijn beleid. De Maffia speelde een belangrijke rol op Cuba tijdens de periode voor Fidel Castro, maar nadat Castro met een staatsgreep aan de macht gekomen was, kwam er ook grotendeels een einde aan de Maffiapraktijken op het eiland. Maffiabaas Trafficante beheerde meerdere Casino’s in Havana en beheerste voor een groot deel de groeiende drugshandel van Cuba naar de Verenigde Staten. Marcello had een groot casino voor een gedeelte onder zijn hoede, net als de wapenhandel van de Verenigde Staten naar Cuba en ook Jimmy Hoffa speelde een belangrijke rol in de wapensmokkel. 

 

Doordat Castro de Maffia probeerde in z’n geheel van het eiland te verdrijven, en daar ook goed in slaagde, was het van groot belang voor de Maffia dat er een nieuwe staatsgreep gepleegd zou worden en de Maffia weer een grote rol van betekenis op Cuba kon gaan spelen. Deze staatsgreep bleef maar uit en iedere ondernomen poging mislukte. Het is aannemelijk dat de Maffia, die sowieso al een diepe haat tegen de Kennedy’s koesterden, toen gedacht moeten hebben dat ze het heft beter in eigen handen konden nemen.

 

Ondanks de betrokkenheid van de Maffia in de CIA-plannen om Castro omver te werpen, duurde de heksenjacht die de broers op de Maffia begonnen waren gewoon voort. Vele Maffiafiguren kwamen onder zeer strenge staatsbewaking en de ene na de andere aanklacht volgde. Er moet binnen de onderwereld ook eens gedacht zijn dat deze heksenjacht moest stoppen, iets wat de onderwereld direct van een goed motief voorziet. 

 

Aanwijzingen tegen de Maffia

 

Maffiabaas Santo Trafficante liet een aantal maanden voor de moord het volgende aan een verslaggever weten: ‘’Let op mijn woorden, Kennedy zit in moeilijkheden, en hij krijgt wat hem toekomt (…) Kennedy haalt de verkiezingen niet. Hij wordt neergeschoten’’ 7 .

 

Een andere Maffiabaas, Carlos Marcello uitte soortgelijke teksten als Santo Trafficante. Volgens Edward Becker, een werknemer in de casino-industrie, ontmoette Marcello twee andere mannen waarvan hij de identiteit niet wist en bespraken de mannen de kwesties rondom de gebroeders Kennedy. Na een tijdje begon met name de taal van Marcello steeds dreigender te worden en hij verzekerde beide aanwezige mannen dat het probleem dat Robbert Kennedy heette binnen afzienbare tijd opgelost zou worden. De Kennedy’s zouden boeten voor wat ze de Maffia en met name hem aangedaan hadden. Diezelfde Marcello kwam eerder in dit werkstuk al naar voren met zijn uitspraak: ‘’Als je een hond zijn staart afbijt, blijft hij blaffen. Om hem stil te krijgen moet je de hond zelf afmaken’’ 8 . Marcello wist dat ze niet Robert maar John om moesten leggen, en doordat hij er zo enorm van verzekerd was dat dit binnen afzienbare tijd gebeurde, zou hij logischerwijs iets geweten moeten hebben van een complot.

 

Het gesprek tussen de drie mannen werd afgesloten met de bewering van Marcello dat om president Kennedy te vermoorden, ze het best een gestoorde gek zouden kunnen gebruiken die van alles de schuld zou krijgen. Vreemd genoeg gebeurde dit later ook in de vorm van Lee Harvey Oswald.

 

De wereldberoemd geworden moordenaar van Lee Harvey Oswald, Jack Ruby, was ook geen onbekende van de Maffia. Hij was van jongs af aan al betrokken geweest bij Maffiapraktijken en de onderwereld en zijn verklaring, die hij deed enkele uren nadat hij Oswald vermoorde, was ook niet erg geloofwaardig te noemen. Hij verklaarde dat hij mevrouw Kennedy een terugreis naar Dallas en de daarbij behorende verklaring wou besparen omdat ze het al moeilijk genoeg had. Al snel na deze ietwat ongeloofwaardige verklaring werd de link gelegd met de Maffia. De Maffia zou dan betrokken zijn bij de moord en waren bang dat dit uit zou lekken door Oswald. Uit reactie daarop besloten ze dat ook Oswald moest sterven zodat de vermeende Maffiadeelname in het complot niet uit zou lekken. Dat Ruby contact had met de onderwereld en vele Maffiafiguren is overduidelijk, aangezien veel van deze Maffiabazen vaak in zijn nachtclubs te vinden waren, velen hem in de gevangenis opzochten en er de jaren voor de moord ook veel telefonisch contact was geweest

 

Het HSCA, die de moord onderzocht nadat de Warren Commissie zo opzichtig gefaald had, concludeerde dat het absoluut mogelijk was dat Maffiabazen als Trafficante en Marcello bij een complot betrokken waren, maar dat het keiharde bewijs simpelweg ontbrak en dat ze weinig konden doen met enkel verklaringen. 

 

In de eerder genoemde verklaringen door Chauncey Holt en James Files worden de Maffia in samenwerking met de CIA genoemd als daders. In de verklaringen van zowel Holt als Files komen in plaats van de namen Marcello en Trafficante de namen van Roselli en Nicoletti naar voren. Deze twee laatstgenoemde Maffiafiguren hadden in de dagen voor de moord opvallend veel telefonisch contact gehad met andere figuren uit de onderwereld, waaronder Marcello en Trafficante. Dit contact verminderde sterk na 22 november, maar wel werden veel Maffiabazen de 22e feestend gespot in een nachtclub. Terwijl heel Amerika in rouw was om het verlies van hun geliefde president, proosten deze figuren op de dood van Kennedy. Nicoletti en Roselli vonden enkele jaren later zelf ook de dood. Beiden stierven onder verdachte omstandigheden en beiden de dag voordat ze een verklaring af zouden leggen aan de leden van het HSCA voor het vernieuwde onderzoek naar de dood van JFK.

 

Deelvraag 11: Hoe verliep de enige rechtszaak?

 

-De aanwijzingen die de rechtszaak veroorzaakten

 

-De rechtszaak

 

De aanwijzingen die de rechtszaak veroorzaakten

 

Zoals al eerder verteld is er in de hele zaak rondom de moord op president Kennedy slechts één aanklacht geweest. Deze was tegen de steenrijke zakenman Clay Shaw, aangespannen door officier van justitie in New Orleans, Jim Garrison. 

 

Garrison raakte in 1963 in de ban van de moord en begon toen al een kleinschalig onderzoek, dat overigens snel strandde. Hij liet toen al een contactpersoon van Oswald, David Ferrie, overkomen voor een verhoor. Hierin vroeg hij naar zijn banden met Oswald, aangezien Oswald altijd als extreemlinks gezien werd en hijzelf als extreemrechts. Hij beweerde Oswald nog nooit gezien te hebben en zeker nog nooit ontmoet. Een foto uit de marinetijden van beide mannen bewijst anders, en ook bij Ferrie’s werkzaamheden voor de CIA, het trainen van Cubaanse ballingen voor een invasie zijn ze vaak samen gespot. David Ferrie maakte tijdens zijn onderzoek een erg nerveuze indruk en vertelde veel onwaarheden, wat er voor zorgde dat de FBI hem enkele dagen later zou ondervragen. Deze vonden echter geen redenen om Ferrie langer vast te houden en zo stopte het onderzoek van Garrison voortijdig.

 

In de jaren daaropvolgend bleef Garrison lezen en kwam hij steeds uit op de vraag waarom. Waarom zijn de twaalf uur durende overhoringen met Oswald, direct na de moord, niet opgenomen ? Dit maakte het immers direct onbruikbaar. Waarom werden getuigen die absoluut zeker van hun zaak waren genegeerd? Waarom werden de drie mannen die in de wagon bij de spoorwegen dicht bij Grassy Knoll gevonden werden nooit serieus ondervraagd en zijn er geen documenten over de drie? Waarom moest Oswald in zijn marinetijd examen doen in Russisch, iets wat verder niemand anders hoefde? Al deze vragen zorgden ervoor dat Jim Garrison in 1966 besloot om zijn onderzoek naar de moord voort te zetten 

 

Hij verdiepte zich eerst helemaal in het leven van ‘de dader’ Oswald. Ondanks dat hij volgens de officiële verhalen extreemlinks was, werkte hij in één kantoor met Ex-FBI-agent en tegenwoordig privédetective Guy Banister. Toen de secretaresse van Bannister aan hem vertelde dat ze Oswald pro-Cuba pamfletten zag uitdelen, lachte Banister hierom. Hij vertelde dat het oké was, en dat hij aan hun kant stond. In het kantoor van Banister kwamen ook veel vreemde mensen. Cubaanse ballingen, David Ferrie, Lee Harvey Oswald en ook de later aangeklaagde Clay Shaw. Deze Shaw regelde een advocaat voor Oswald na de moord, maar dit proces is er door de dood van Oswald nooit gekomen. Ook zorgde hij ervoor dat Oswalds ontslag in de marine van oneervol naar eervol ging. Toch beweerde hij, net als Ferrie, dat hij Oswald nooit gekend of gesproken heeft. Banister leidde ook de trainingskampen voor Cubaanse ballingen, om ze voor te bereiden op een nieuwe invasie. David Ferrie trainde deze mensen en ook Lee Harvey Oswald was aanwezig. Toen Kennedy de kampen grotendeels opdoekte, waren zowel de ballingen als de extreem rechtse Amerikanen woedend. Zo groeide de lijst van mensen die Kennedy liever zagen gaan dan komen opnieuw met invloedrijke mensen als Guy Banister en David Ferrie, beiden nauw verbonden aan de CIA en de Cubaanse gemeenschap.

 

In zijn onderzoek kwam Garrison daarna terecht bij gevangene en homo Willie O’Keefe. Hij verklaarde dat er bij zakenman en eveneens homo Clay Shaw vaak feestjes waren, maar dat er ook veel vreemde aanwezigen waren, waaronder Cubanen, Ferrie en Oswald. Tijdens zulke vreemde ontmoetingen liepen de gemoederen vaak hoog op en werd er vaak gesproken over het vermoorden van Kennedy.

 

Ondanks verklaringen en aanwijzingen waren er voor Garrison nog meer vragen dan antwoorden. Waarom zijn er geen dossiers over Oswald bijgehouden? Hij was immers een landverrader. Waarom werden de drie mannen uit de wagon aangezien voor zwervers? Ze waren geschoren, netjes gekleed, gewassen en droegen nette schoenen. Waarom gingen zoveel getuigen en mensen met kennis dood voor een eventuele ondervraging? De spoorwegmedewerker die mensen achter het hekje op Grassy Knoll gezien had overleed door een eenzijdig auto-ongeluk op een ongevaarlijke weg. Een drugskoerier en hoer in dienst van Ruby ging dood enkele uren nadat ze had verklaard dat Oswald en Ruby elkaar al lange tijd kenden. Ze werd aangereden en de daders reden op hoge snelheid door. Zelfs een werknemer in één van Ruby’s nachtclubs bevestigde de band tussen Ruby en Oswald. Hij zou er redelijk vaak te vinden zijn met David Ferrie en Ruby zou de twee nog aan haar hebben voorgesteld. Ze durfde verder niet te praten, omdat ze wist dat de dood er anders op volgde. 

 

De zaak werd met het moment vreemder en er kwamen meer vragen bij dan er werden beantwoord. Volgens Garrison werkte Oswald voor de regering. Er werd alles aan gedaan om hem zo schuldig mogelijk te laten lijken. Hij bestelde de wapens via een postorderbedrijf, terwijl het zonder registratie of vragen in iedere wapenwinkel in Dallas mogelijk was wapens te kopen. Waarom waren er enkele maanden voor de moord, en zelfs in 1961 toen hij nog in de Sovjet-Unie zat, meerdere Oswalds actief? Zij stalen auto’s van een autohandelaar, riepen tegen iedereen die het horen wou dat ze Kennedy dood wilden hebben en gedroegen zich opmerkelijk vreemd. Garrison vermoedde dat Lee Harvey Oswald inderdaad de zondebok was, zoals hij zelf bij zijn arrestatie ook zei. Vanaf dag één van het grote complot zou Oswald al vaststaan als de man die alle schuld op zich zou krijgen, en is er vanaf toen een beeld van hem gecreëerd dat ervoor zorgde dat men niet vreemd op zou kijken dat hij de moordenaar was.

 

Garrison was op dat moment overtuigd van zijn gelijk, dat het één groot complot was met Oswald als zondebok of in ieder geval, niet de Lonely Nut. Hij analyseerde de positie op de 6e verdieping van het Schoolboekendepot en kwam, net als velen, tot de conclusie dat het onmogelijk was dat Oswald in zijn eentje vanaf daar de president vermoord kon hebben. Hij had een waardeloos wapen, een boom blokkeerde voor een groot deel zijn gezichtsveld, er konden nooit in 5,6 seconden drie kogels afgevuurd worden en het tweede en derde schot vielen bijna tegelijk, wat al helemaal niet mogelijk is. Vlak voor de rondtour werd ook de route veranderd. De eerste route was een recht stuk vanwaar een schutter in het schoolboekendepot een veel beter zicht zou hebben en er geen hinder van bomen zou zijn. Na de verandering kwam een zeer scherpe bocht, waardoor er hard afgeremd moest worden en de schutters een goede kans hadden. Er ontstond op Dealy Plaza een driehoeksformatie vanuit het Schoolboekendepot, Grassy Knoll en het Dal-Tex gebouw, later ook naar voren gekomen in het verhaal van James Files. De enige persoon die de route kon veranderen was de burgemeester, Earle Cabell, broer van Charles Cabell. Laatstgenoemde werd door JFK als CIA-onderdirecteur ontslagen na de mislukte Varkensbaai-invasie.

 

Tijdens het onderzoek begon David Ferrie, een zeer belangrijk persoon in de complottheorieën van Garrison, te praten. Hij vertelde dat Clay Shaw voor de CIA werkte en dat niet alleen Shaw, maar ook Cubanen en Lee Harvey Oswald voor de CIA werkten. De Maffia en de CIA werkten al vele jaren samen en dat er in besloten kringen vaak gesproken werd over het doden van JFK.Enkele dagen nadat Ferrie deze informatie had doorgespeeld, stierf hij ook. Diezelfde avond werd ook een goede bekende van Ferrie dood aangetroffen, die blijkbaar ook het een en ander wist. In het huis van Ferrie werden allemaal kooien met muizen gevonden, die dienden als proefdieren in zijn zoektocht naar een geneesmiddel tegen kanker. Dit wijst terug naar de verklaring gegeven door Judyth Vary Baker, eerder in mijn werkstuk.

 

In het onderzoek werd er contact met Garrison gezocht door een informant, die in het Pentagon werkte. Hij wilde dat Garrison naar Washington kwam en daar zou de getuige zijn kant van het verhaal vertellen. Hij begon zijn verhaal met het feit dat hij weggestuurd was op een onbelangrijke missie, terwijl het zijn taak was extra beveiliging voor de president te regelen, zeker in een stad als Dallas. Onder normale omstandigheden zou er in een gevaarlijke stad als Dallas altijd rond de 200 man aan extra beveiliging ingezet zijn, zouden open ramen niet toegestaan zijn, zouden scherpschutters de omgeving in de gaten houden, zou de routeverandering nooit goedgekeurd zijn en zou het al helemaal nooit voorkomen dat een deel van de beveiliging teruggeroepen werd, vlak voor de moord. De geheime getuige was tijdens de moord in Nieuw-Zeeland, waar al vier uur, voordat de ondervragingen voorbij waren, informatie over de veroordeling van Oswald bekend was. Het hele kabinet was tijdens de moord in het Midden-Oosten, knokploegen in geval van rellen stonden in Washington klaar en de telefoonverbinding lag er van vlak voor de moord tot een uur na de moord uit, zodat er geen verkeerde geruchten konden ontstaan. De media informeerde de mensen dat Oswald de enige dader was en niemand kon het tegenspreken. De vraag blijft, welke organisatie dat allemaal voor elkaar kan krijgen. Iets wat wijst op een samenzwering in de hoogste kringen, waarvan de CIA duidelijk het beste motief had, maar ook de regering zelf niet vrijuit ging. 

 

Kennedy wilde de troepen terugtrekken uit Vietnam, hetgeen een grote invloed op de wapenindustrie, de belangrijkste industrie in de Verenigde Staten zou hebben. Ook wilde Kennedy de Koude Oorlog beëindigen en geen nieuwe invasie op Cuba. Omdat er jaarlijks 80 miljard euro van het Amerikaanse geld opging in deze industrieën, kon men het zich niet veroorloven dat deze inkomstenbron voor de Amerikanen stop werd gezet. Daarnaast vond de regering dat Kennedy veel te lief was voor het communisme met zijn softe beleid. Zoals bekend verlengde Lyndon B. Johnson direct na zijn aanstelling als president de Vietnam oorlog. De getuige besloot zijn verhaal met de mededeling dat het hele complot ontstaan was door de mislukte invasie in Cuba en het softe beleid van Kennedy, en dat het een complot in de hoogste kringen van de Verenigde Staten was.

 

De rechtszaak

 

De zaak van Jim Garrison tegen zakenman Clay Shaw had vooral het doel om te bewijzen dat de zakenman meer wist van het complot, aangezien hij veel connecties met Lee Harvey Oswald had. 

 

De zaak begon met drie getuigen. Willie O’Keefee was de eerste en hij bevestigde dat hij tijdens één van Shaws feestjes Oswald gezien had. Een andere man had ze bij de kiezersregistratie gezien, waar Oswald opnieuw geregistreerd moest worden, net als een vrouw die ook in de rechtbank getuigde. De rechter zei tegen Garrison dat hij eerst maar moest bewijzen dat het ook daadwerkelijk om een complot ging.

 

Om te bewijzen dat het daadwerkelijk om een complot ging begon Garrison met het tonen van de Zapruder-film. Dit was de eerste keer dat de aanwezigen in de rechtszaal deze film onder ogen kregen. Het feit dat er een kogel van voren moest zijn gevuurd om de beweging van Kennedy’s hoofd te verklaren, maakt het al een complot. En ook de Single Bullet Theory werd bekritiseerd, omdat de weg die de kogel afgelegd moest hebben onmogelijk was. Eén kogel miste compleet zijn doel en kwam bij het viaduct op de weg terecht, waar het een verwonding bij een omstander veroorzaakte. De andere kogel was het schot dat Kennedy’s hoofd trof en dan bleef er nog één kogel over die zeven wonden veroorzaakt moest hebben en die na afloop puntgaaf werd teruggevonden, iets wat onmogelijk is. Enkele artsen uit het Parkland ziekenhuis in Dallas verklaarden onder ede dat de kogel die Kennedy’s hoofd raakte door de voorkant naar binnen moet zijn gegaan, in verband met de enorme uitgangswond in zijn achterhoofd. Dit onderzoek werd echter afgebroken door geheim agenten die het lichaam opeisten, om soortgelijke bevindingen te voorkomen. Hij werd in Washington onderzocht door artsen zonder enkele ervaring op het gebied van kogelwonden en enkele aanwezige agenten verbraken ook het onderzoek in Washington, aangezien ze al hadden wat ze nodig hadden, was hun verklaring. Alles moest compleet geheim blijven en de artsen mochten er met niemand over praten, in verband met de ’nationale veiligheid’. Direct na de beschieting werd Connally’s pak naar de stomerij gebracht nadat het eerst was verfrommeld door een CIA-agent en werd de presidentiële limousine gewassen. Garrison wees tijdens de rechtszaak constant op het overdreven amateuristische onderzoek, de grote fouten en de tegenstrijdigheden. Het negeren van meer dan vijftig getuigen die zeker wisten dat er schoten vanaf Grassy Knoll kwamen is toch te amateuristisch voor woorden. 

 

Na alle fouten en misvattingen genoemd te hebben ging Garrison over op de door hem ontwikkelde theorie. Er waren teams opgesteld in drie posities, het schoolboekendepot, Dal-Tex gebouw en Grassy Knoll. In het schoolboekendepot kon iedereen makkelijk naar binnen als tijdelijk personeel. Hij beweerde door middel van de Zapruder-film dat er minstens zes kogels afgevuurd werden.

 

Kogel 1: mist zijn doel, Kennedy stopt met zwaaien en kijkt om zich heen

 

Kogel 2: Kennedy wordt geraakt in zijn hals

 

Kogel 3: Kennedy wordt in zijn rug geraakt, Connely heeft nog niets aangezien hij zijn pols vasthoudt wat niet zou kunnen als dat de kogel was die ook zijn pols verwondde.

 

Kogel 4: Connely wordt in zijn rug geraakt

 

Kogel 5: Er wordt een getuige geraakt vanuit het schoolboekendepot

 

Kogel 6: De fatale kogel door het hoofd van Kennedy 

 

Daarna probeerde Garrison de mensen te laten beseffen hoe onrealistisch het was dat Lee Harvey Oswald dit alleen op zijn geweten zou hebben. Om 12.15 zat Oswald nog rustig iets te eten in de kantine. Om 12.20 zat er nog een werknemer op de 6e verdieping die hem ook niet gezien heeft. Garrison vermoedde dat Oswald zich op de afgesproken plek bevond en daar op een telefoontje wachtte, dat nooit kwam. Zo was hij wel in het schoolboekendepot aanwezig en kon hij makkelijk als zondebok aangewezen worden.

 

Om 12.30 schiet Oswald drie keer in 5,6 seconden, legt de hulzen netjes neer, verstopt zijn geweer, sprint vijf verdiepingen naar beneden en komt zonder een druppeltje zweet niet eens buiten adem negentig seconden na de beschieting in de kantine aan. Direct nadat hij hoorde dat de president doodgeschoten was, moet hij beseft hebben dat er iets flink fout zat. Hij ging direct naar huis, waar hij zich omkleedde en zijn revolver pakte. De huisbazin zag een politieauto voor Oswalds huis stoppen, twee keer toeteren en weer doorrijden, en direct nadat de auto weg was vertrok Oswald. 

 

Het zou volkomen logisch zijn als Oswald agent Tippet uit angst doodde toen hij onderweg staande gehouden werd. Het probleem was echter dat één getuige een compleet andere man dan Oswald zag, en een vrouw twee mannen in plaats van één man weg zag rennen. Binnen veertien minuten heeft de politie al een complete beschrijving van Oswald klaar, terwijl ze op dat moment nog niet kunnen weten dat hij de dader is. Ongeveer een half uur later wordt Lee Harvey Oswald in een bioscoop gearresteerd met behulp van dertig politieagenten, terwijl ze alleen gebeld waren door een medewerker van de bioscoop dat er een man was die zijn kaartje niet betaald had. Dat is nog eens een vorm van Politie-instinct. Dertig politiemannen die afgaan op een niet betalende bioscoopbezoeker is ook wel erg veel als net daarvoor de president van het land in hun stad is vermoord.

 

Met al deze feiten heeft Garrison in de rechtbank proberen aan te tonen dat er wel degelijk sprake was van een complot, zich afspelend in de hoogste kringen. Het was een plan om een terugtrekking uit Vietnam en het beëindigen van de Koude Oorlog te voorkomen. Het plan werd uitgevoerd door de CIA met medeweten van het Pentagon, met onder andere een rol voor de, in het geheim voor de CIA opererende, Clay Shaw, gezien zijn contacten met Oswald. De Jury besliste dat Clay Shaw onschuldig was, maar Garrison had ze wel overtuigd dat het ging om een complot, en niet een Lonely Nut. Het HSCA, dat na het falen van de Warren Commissie werd opgericht, noemden een complot zeer waarschijnlijk en adviseerden verder onderzoek. Dit is er nooit van gekomen en daarom telt de moord op Kennedy slechts één rechtszaak en nul veroordeelden.

 

Deelvraag 12: Wat is uw oordeel? Complot of niet? (Nog wat argumenten en weerleggingen op een rijtje voor de duidelijkheid)

 

-Eén schutter argumenten

 

-Weerlegging van de 1 schutter argumenten

 

-Twee schutter argumenten

 

-Weerlegging van de 2 schutter argumenten

 

Één schutter argumenten

 

-De meerderheid van de mensen die aanwezig waren op de fatale dag op Dealy Plaza hoorden de schoten vanuit één richting komen, namelijk vanuit het schoolboekendepot. Slechts een minderheid hoorde schoten komend vanaf Grassy Knoll

 

-Één getuige zag direct na de schoten een geweer uit het raam. Hij zag ook duidelijk de man achter het geweer en zijn beschrijving kwam op veel fronten overeen met het uiterlijk van Lee Harvey Oswald

 

-Bonnie Ray Williams, een werknemer in het schoolboekendepot, hoorde schoten van bovenaf komen en kreeg kort na de schoten kalk op zijn hoofd

 

-De Commissie Warren kwam met de conclusie dat er geen complot achter de moord zat

 

-Kort nadat het gebouw doorzocht werd na de moord, werd op de 6e verdieping een wapen gevonden in een geïmproviseerde plastic zak. Oswald had die dag toen hij op het werk aankwam ook zo’n langwerpig voorwerp bij zich, maar beweerde dat het gordijnrails waren. Er werd echter alleen een geweer gevonden en geen gordijnrails op de 6e verdieping

 

-Analyse van de kleding die door Kennedy en Connally gedragen waren op de fatale dag wees uit dat er alleen gaten vanuit de achterkant van de kleding in waren gekomen die er vanaf de voorkant weer uit waren gegaan.

 

-De Zapruder-film laat zien dat er vanuit de achterkant geen bloed uit Kennedy’s hoofd spat, maar er spat wel bloed uit zijn rechterslaap

 

-De kogels die gevonden werden, zowel enkele resten in de president limousine als op de brancard van Connally kwamen overeen met het geweer dat vermoedelijk door Oswald gebruikt werd

 

-Het geweer dat op de 6e etage gevonden was, was besteld onder de naam van Alek J. Hidell, de schuilnaam van Oswald. Logischerwijs had hij dit pasje ook bij zich op het moment dat hij in het theater gearresteerd werd en werden de vingerafdrukken van Oswald op het geweer gevonden

 

-De voorruit van de limousine werd aan de binnenkant geraakt, terwijl de buitenkant nog intact was. Dit betekend duidelijk dat er zeker van de achterkant geschoten is zoals de Warren Commissie beweerd

 

-Er bestaan enkele foto’s van Oswald, poserend met een geweer en een pistool in zijn hand. Er is bewezen dat deze foto’s de originele zijn en ook zijn vrouw heeft bevestigd dat zij de fotograaf van deze foto’s was

 

-Volgens een computeranimatie is de baan van de kogel die zowel bij Kennedy als bij Connally vele verwondingen veroorzaakte niet onmogelijk (Single Bullet Theory)

 

-Oswald pleegde een tijd eerder in z’n eentje al een (mislukte) aanslag op generaal Walker en hij was volgens zijn vrouw ook van plan binnen afzienbare tijd een aanslag op Kennedy’s tegenstander in de presidentsverkiezingen, Nixon, te plegen

 

Analyse van Eén schutter argumenten

 

Er werd wel geroepen dat er maar weinig mensen kogels vanuit Grassy Knoll hoorden komen, maar wel is duidelijk dat het er over de vijftig geweest zijn en dat er met deze getuigen niet goed is omgegaan. Er werd ze constant ingepraat dat er alleen vanuit het schoolboekendepot geschoten was, dus de getuigen die erg zeker van hun zaak waren hebben nooit de kans gekregen dit goed uit te leggen. Het is ook vrijwel onmogelijk om vanaf begane grond iemand zo precies te identificeren die op de 6e verdieping staat, dat de kans zeker aanwezig is dat dit van tevoren door samenzweerders ingestudeerd is of iets dergelijks. Het lijkt in ieder geval niet mogelijk dat zo’n getuigenverklaring kan leiden tot de arrestatie van Oswald. 

 

Het 3e argument in de rij daarentegen lijkt me wel een stuk realistischer, maar dat hoeft niet gelijk te betekenen dat er alleen vanuit die positie geschoten is en dat ook werkelijk Lee Harvey Oswald de kogels afvuurde. En ook voor het 4e argument is een duidelijk tegenargument, en dat is dat de Commissie Warren er alles aan gedaan heeft om de ‘Lonely Nut Theory’ te bewijzen, en dat er niet naar andere mogelijkheden gekeken is. 

 

Het 5e argument is wel een sterk argument waar weinig tegen in te brengen is. Het bewijst echter nog niet dat er alleen vanuit het schoolboekendepot geschoten is. Als het werkelijk om een samenzwering zou gaan, zou er waarschijnlijk ook vanuit meerdere posities geschoten zijn. Dan duidt het alleen één van die posities aan. De kledinganalyse van de kleding is duidelijk een zeer zwakke stelling om iets mee te bewijzen, aangezien deze kleding eerst onbruikbaar verklaard werd doordat er zo onzorgvuldig mee omgesprongen was door geheim agenten in dienst van de CIA

 

De Zapruder-film toont eerder een complot aan dan een één schutter theorie. Vanuit de positie in het schoolboekendepot zou Kennedy nooit van voren geraakt kunnen zijn en er is duidelijk te zien dat het hoofd van Kennedy naar achteren klapt, wat duidt op een schot van de voorkant. De kogelresten die gevonden zijn en de match met het door Oswald bestelde wapen zorgt wel voor meer verdenkingen aan het adres van Oswald, maar kogels vanuit Grassy Knoll zouden ook moeilijk tegen de voorruit kunnen komen. Dit bewijst alleen dat er kogels van de achterkant gevuurd zijn, maar spreekt ook weer niet tegen dat ze wellicht vanaf de zijkant afgevuurd zijn.

 

Dat Oswald met zijn wapens gefotografeerd is, pleit in zijn nadeel. Zeker nadat bewezen was dat deze foto’s authentiek waren. Het is echter opnieuw niet het bewijs dat hij alleen handelde, alleen een bewijs dat hij mogelijk bij de schietpartij betrokken was. Dat een computerprogramma later ook bewees dat de ‘magic bullet theory’ realistisch was, is toch vreemd. Een kogel kan toch niet zo’n enorm lange weg door twee lichamen afleggen en dan onbeschadigd teruggevonden worden. Het klink in ieder geval erg onrealistisch. Het laatste argument toont opnieuw alleen de labiele toestand van Lee Harvey Oswald aan, maar ook opnieuw niet dat hij alleen gehandeld heeft.

 

Twee schutter argumenten

 

-Op de film gemaakt door Abraham Zapruder is duidelijk te zien dat Kennedy’s hoofd naar achteren klapt, wat normaal gesproken moet duiden op een kogelinslag aan de voorkant

 

-De tijd die Kennedy en Connally na elkaar geraakt werden, is duidelijk te snel om te beweren dat het met één wapen gebeurde. Het wapen dat door vermoedelijk Oswald gebruikt werd kon niet zo snel achter elkaar twee kogels afvuren

 

-Nellie Connally, de vrouw van de gouverneur, zag het allemaal van erg dichtbij gebeuren en kon zich ook niet voorstellen dat er slechts drie kogels afgevuurd werden

 

-Meer dan vijftig getuigen hebben later verklaard dat ze allen schoten hoorden komen vanaf het grasheuveltje.

 

-Er waren getuigen die de ene kant op wezen, en getuigen die de andere kant op wezen. Dit komt natuurlijk perfect overeen met enkele theorieën die beweren dat er vanaf meerdere kanten geschoten is.

 

-Eén getuige had voor de schoten al een man met een geweer achter het hekje op de grasheuvel gezien en wilde erheen rennen. Onderweg werd hij echter staande gehouden door een agent in burgerkleding, terwijl het geen verboden terrein was.

 

-Bijrijder in de limousine van de president, geheim agent Roy Kellerman, verklaarde dat Kennedy vier keer geraakt was en Connely drie keer. Ook verklaarde hij een groot gat in het achterhoofd van Kennedy gezien te hebben, wat betekent dat de kogel zijn ingang aan de voorkant gemaakt moest hebben

 

-Verschillende getuigen zagen een gat in de ruit van de limousine, en niet zoals bij de 1-schuttersargumenten genoemd werd een barst aan de binnenkant van de ruit.

 

-De kogelhulzen die enkele minuten na de moord aangetroffen werden in het schoolboekendepot lagen zo netjes naast elkaar dat het bijna onmogelijk is dat deze daar zo beland zijn. De kans is aannemelijker dat iemand ze er netjes neergelegd heeft.

 

-Verschillende getuigen die toekeken vanuit een nabijgelegen gevangenis, zagen enkele mannen met geweren staan op een andere etage dan waar Oswald zich volgens de officiële verhalen bevond

 

-Het was onmogelijk met het materiaal dat Oswald tot zijn beschikking had om drie keer in 5,6 seconden te schieten

 

-Vele scherpschutters door het hele land is het niet gelukt tijdens een reconstructie de prestatie van Oswald te evenaren

 

-Het gezichtsveld van Oswald moet vanaf de 6e etage erg belemmerd zijn door een boom, waardoor het onwaarschijnlijk is dat hij dan in zo’n korte tijd zo precies kan schieten als er nauwelijks zicht is.

 

-Eén minuut na de schietpartij werd Oswald door een medewerker van het schoolboekendepot en een politieagent aangetroffen in de kantine, totaal niet buiten adem en rustig een colaatje drinkend. Hij moet een flinke sprint ingezet hebben als hij dit gehaald wil hebben en zou dan op z’n minst buiten adem moeten zijn

 

-De foto’s die eerder door de Warren Commissie als de originele aangeduid waren, werden door een specialist, werkzaam voor het huis van afgevaardigden, afgedaan als vervalsing.

 

Analyse van Twee schutter argumenten

 

Op de film van Abraham Zapruder is inderdaad te zien dat het hoofd van Kennedy naar achteren klapt, dit zegt normaal gesproken genoeg over waar vandaan het schot kwam, maar dit werd door de Commissie Warren en in de enige rechtszaak afgedaan als onbruikbaar aangezien Kennedy’s centrale zenuwstelsel al was aangetast. Het 2e argument daarentegen is bijna geen speld tussen te krijgen. Als het moment van inslag niet overeenkomt met de technische mogelijkheden van het wapen is het onmogelijk. Het enige probleem is dat er geen geluid bij de Zapruder-film is, en daardoor het moment van inslag bepaald moet worden op basis van de reacties van de getroffen personen, waardoor er enkele afwijkingen qua tijd in kunnen zitten. 

 

Het 3e argument is minder sterk, ook al heeft ze het van dichtbij beleeft. Je beleefd het als een momentopname en kunt er dan nog wel eens naast zitten. Aan de andere kant zat mevrouw Connely wel op de eerste rang en heeft het dus wel aardig goed waar kunnen nemen. Dat meer dan vijftig getuigen schoten vanaf Grassy Knoll hoorden komen, zegt ook veel. Als het er een paar zijn is het te verwaarlozen, maar meer dan vijftig is wel een heel groot aantal mensen die hetzelfde waarnamen. Het 6e argument is wel een aanduiding dat de kans groot is dat er vanuit meerdere posities geschoten is. Als er allerlei kanten opgewezen wordt, moet er haast ook wel vanaf allerlei kanten geschoten zijn. Dat een getuige van tevoren al een man met een wapen gezien had en tegen gehouden werd door een agent in burger, komt toevallig wel overeen met het verhaal dat door Files en Holt verteld werd. Files zou achter het hekje staan als back-up en Holt regelde allerlei nepbadges van agenten etc.

 

Het verhaal van Kellerman komt ongeveer op hetzelfde neer als dat van mevrouw Connely, het enige verschil is dat hij getraind is en als een geheim agent zo’n groot aantal boven de drie kogels beweerd moet er haast wel meer dan drie keer geschoten zijn. Het verhaal over het gat in de voorruit in de limousine is verder wel te verwaarlozen. Het gat kan van de voorkant maar net zo goed van de achterkant gemaakt zijn. Wel vreemd is dat de Warren Commissie het afdeed als een deukje, maar naar de conclusies van de Warren Commissie moet naar mijn mening niet al te veel gekeken worden. Het is niet logisch, maar ook niet onmogelijk dat de kogelhulzen zo netjes naast elkaar neerkwamen. Het is niet als bewijsmateriaal te gebruiken, maar spreekt ook niet in het voordeel van de ‘Lonely Nut Theory’ aanhangers 

 

De mannen uit de gevangenis hadden het perfecte uitzicht op het schoolboekendepot, maar kunnen zich wel vergist hebben in het zien van wapens. Er waren één etage onder de 6e verdieping bijvoorbeeld ook gewoon mensen aanwezig. Bij de prestatie van Oswald hadden vele mensen al hun vraagtekens geplaatst, en is eigenlijk ook wel onmogelijk. Het wapens had het niet in zich, geen enkele scherpschutter doet het hem in die tijd na en zijn uitzicht werd zelfs nog belemmerd door een boom. Dit alles maakt het onmogelijk dat Oswald alleen gehandeld heeft en is het niet meer te ontkennen dat hij wel degelijk hulp gehad heeft vanuit een andere positie. En ook dat hij slechts één minuut na de beschieting al rustig vijf etages lager stond en niet eens buiten adem was komt niet al te geloofwaardig over.

 

Van alle argumenten, zowel voor als tegen de 1-schuttertheorie vind ik de argumenten tegen vele malen meer overtuigender dan de argumenten voor. Ik ben er dan ook van overtuigd dat Kennedy door samenzwering om het leven gekomen is, en als je alle argumenten tegen de 1-schutter theorieën leest, is het toch ook moeilijk te geloven dat Lee Harvey Oswald het echt in z’n eentje gedaan heeft.

 

Ieder persoon moet echter zijn eigen mening kunnen geven over de hele kwestie en zelf tot een oordeel kunnen komen. Ik hoop dat ik door deze deelvraag de situatie nog iets overzichtelijker heb kunnen maken.

 

Conclusie

 

De conclusie bij dit werkstuk is erg belangrijk, omdat juist iedereen zijn eigen conclusie moet trekken. Als je aan een werkstuk over een onopgeloste moord begint, kun je moeilijk verwachten dat je de moord even oplost. Je kunt hooguit de feiten zo goed mogelijk op een rijtje zetten en iedereen zijn eigen conclusie laten trekken.

 

Mijn eigen conclusie is overduidelijk. John F. Kennedy is om het leven gekomen door een samenzwering waarbij meerdere partijen betrokken waren. De theorie dat Oswald alleen gehandeld heeft zonder hulp van buitenaf is zo goed als onmogelijk. Verschillende feiten hebben mij tot deze conclusie gebracht:

 

-Het wapen dat Oswald gebruikte was technisch niet in staat de prestatie te leveren die neergezet werd op 22 november 1963, de kogels vielen te snel achter elkaar. Zelfs de beste scherpschutters hebben het kunststukje van Oswald niet kunnen herhalen, wat wijst op hulp van buitenaf

 

-Het zicht van Oswald vanaf de 6e etage van het schoolboekendepot werd enorm belemmerd door een boom in het gezichtsveld, wat de onmogelijke prestatie nog moeilijker maakt

 

-De verwondingen van Kennedy en Connally kunnen onmogelijk door één kogel veroorzaakt zijn, laat staan dat de kogel later puntgaaf teruggevonden wordt

 

-De politie kon bij Oswalds arrestatie onmogelijk weten dat de vermeende moordenaar van de president binnen in de bioscoop zat, er werd namelijk alleen gebeld over een man die zijn kaartje voor de bioscoop niet betaald had en hier komen nooit dertig agenten op af, zeker niet als de president iets meer dan een uur geleden vermoord is

 

-Het hoofd van Kennedy beweegt links achteruit bij inslag van de fatale kogel, bij een schot in het hoofd vanuit het schoolboekendepot zou het hoofd eigenlijk een voorwaartse beweging moeten maken

 

-Het kan geen toeval meer zijn dat alle personen die wilden getuigen aan de Warren Commissie/HSCA nog voordat ze de kans kregen om te getuigen vermoord werden 

 

Deze feiten zijn slechts een klein deel van de misvattingen die in het onderzoek naar de moord op Kennedy plaatsvonden. Hoe kan het dat verschillende instanties zo amateuristisch en laconiek om zijn gegaan met cruciaal bewijsmateriaal, we hebben het hier niet over de eerste de beste moord, maar over de moord op de president van de Verenigde Staten. Eveneens vreemd is het dat het HSCA concludeerde dat de kans groot was dat Kennedy niet door de ‘lonely nut’ om het leven was gekomen, maar door een complot. Ze konden echter niet invullen welke partijen er bij dit complot betrokken waren, maar adviseerden wel nader onderzoek. Dit onderzoek is er echter nooit gekomen, en de hele moord werd in de doofpot gestopt. Maar waarom werd er geen gehoor gegeven aan het verzoek van het HSCA om de moord verder te onderzoeken? Dit wijst op betrokkenheid in de hoogste politieke kringen, want niemand anders had de moord op een president zo goed in de doofpot kunnen stoppen. 

 

Zeker eigenaardig is dat geen van de ondervraagden over de moord op Kennedy iets wist over Lee Harvey Oswald, bij allen bekend als een gekke communist. Waarom werd hij dan vaak met Bannister, Ferrie en ook Clay Shaw gezien. Laatstgenoemden zijn allen extreem rechtse figuren met vele CIA en Maffia connecties. Een werkneemster in een nachtclub van Ruby beweerde zelfs dat Oswald en Ruby elkaar goed kenden, en dat Lee vaak te vinden was in één van Ruby’s nachtclubs.

 

Naast alle misvattingen hebben ook de verklaringen van James Files en Chauncey Holt grote indruk op mij gemaakt. Twee mannen die elkaar niet kennen vullen elkaars verhaal perfect aan en in beide verhalen duiken constant dezelfde namen en figuren weer op. Holt maakte valse papieren, die in Files verhaal werden uitgedeeld. Nicoletti en Roselli keren constant terug en de verklaring van Files sluit daarnaast ook nog eens perfect aan bij alle getuigen die beweerden dat ze minimaal één schot hoorden komen vanaf Grassy Knoll. Een schot vanaf Grassy Knoll was ook veel logischer, gezien de beweging van het hoofd van Kennedy en de, door Texaanse artsen gevonden, uitgangswond in het achterhoofd van Kennedy.

 

Alle hierboven genoemde zaken hebben mij overtuigd dat Kennedy door een complot om het leven is gekomen. En dit is nog maar het topje van de ijsberg, aangezien er zich nog veel meer raadselachtige gebeurtenissen afspeelden. Of Lee Harvey Oswald participeerde in de schietpartij zal vermoedelijk een raadsel blijven, maar in het geval dat hij wel participeerde was hij zeker niet de enige die Kennedy onder vuur nam. Mijn vermoeden is dat de CIA het meesterbrein achter het hele complot geweest is, en dat het voor de moord de hulp heeft ingeroepen van de Maffia, die de trekker hebben overgehaald. James Files heeft de fatale kogel afgevuurd en bedenker van de moord was CIA-agent David Atlee Phillips. 

 

Oswald had veel connecties binnen de CIA en de onderwereld en er is van begin af aan een beeld van hem gecreëerd met als doel de geloofwaardigheid van de ‘lonely nut theory’ te versterken. Dit werd gedaan door middel van dubbelgangers en Oswald als liefhebber van het communisme in het nieuws te brengen. De CIA en de Maffia werkten tijdens de regeringsperiode van Kennedy nog nauw samen, en de CIA heeft de Maffia uiteindelijk benadert om het vuile werk op te knappen. Dit baseer ik op het feit dat David Atlee Phillips door meerdere betrokkenen is aangeduid als het meesterbrein en door de zeer geloofwaardige verklaringen van Chauncey Holt en James Files.

 

Kennedy is vermoord door de Maffia die de trekker overhaalden, maar het grote meesterbrein achter het complot is de CIA, overigens met medeweten van de FBI gezien de uitspraak van Hoover dat hij niet kon praten, aangezien dat het land in de war zou gooien.

 

In Kennedy’s periode als president waren de maffia, net als de CIA vrienden van Kennedy en de Sovjet-Unie en Cuba vijanden. Door enkele politieke beslissingen kreeg Kennedy ook zijn vrienden de CIA en de maffia tegen zich. Daardoor is mijn antwoord op de hoofdvraag: vermoord door vriend of vijand: vermoord door vriend! Overeenkomstig met mijn Hypothese dus dat is iets om trots op te zijn.

 

Citatenblad

 

 

 

Dus, landgenoten, vraag niet wat uw land voor u kan doen, vraag wat u kunt doen voor uw land.

 

Beroemde uitspraak van John F. Kennedy (Bladzijde 168 in het boek JFK, icoon en legende)

 

In elf weken tijd werd ik van senator president en in die korte tijd erfde ik Vietnam, Cuba, Berlijn, de atoomdreiging en de rest.

 

Uitspraak van John F. Kennedy, een aantal maanden na zijn intrede als president (Bladzijde 178 in het boek JFK, icoon en legende)

 

We gaan vandaag het land van de gekken in.

John F. Kennedy bij aankomst in Texas (Bladzijde 292 in het boek JFK, icoon en legende)

 

We wachten de 22e op Kennedy. We krijgen hem hoe dan ook te zien. We geven hem de volle laag als hij in Dallas komt

Varkensbaaiveteraan Nestor Castellanos spreekt zich uit (Bladzijde 296 in het boek JFK, icoon en legende)

 

U kunt niet zeggen dat de mensen in Texas u geen warm welkom hebben gegeven

Nellie Connally tegen JFK tijdens de rit door Dallas (Bladzijde 299 in het boek JFK, icoon en legende)

 

Let op mijn woorden, Kennedy zit in moeilijkheden, en hij krijgt wat hem toekomt (…) Kennedy haalt de verkiezingen niet. Hij wordt neergeschoten.

Maffiabaas Santo Trafficante is duidelijk (Bladzijde 300 in het boek JFK, icoon en legende)

 

President Kennedy stierf als een soldaat, onder vuur, voor zijn taak en in dienst van zijn land

Frans president Charles de Gaulle over John F. Kennedy (Bladzijde 330 in het boek JFK, icoon en legende)

 

Het verlies van de Verenigde Staten en de wereld is onmeetbaar. Zij die na Kennedy komen, moeten nog harder streven de idealen te bewerkstelligen van wereldvrede en geluk en waardigheid waaraan zijn ambtstermijn was toegewijd

Voormalig Brits premier Winston Churchill over John F. Kennedy (Bladzijde 336 van het boek JFK, icoon en legende)

 

 

 

Namenlijst

 

-Jack Anderson: onderzoeker naar de corruptie binnen de FBI ten tijde van de moord op Kennedy

 

-Gordon Arnold: een man die beweerde getuige te zijn geweest van de moord op JFK en informatie over de moord te hebben

 

-Judyth Vary Baker: minnares van Lee Harvey Oswald, heeft veel contact gehad met Oswald en mannen die later in een complot genoemd werden tijdens haar onderzoek naar het overbrengen van kankercellen

 

-Marrion Baker: agent van de Dallas politie die direct na de moord binnen stormde in het Texas Schoolboekendepot

 

-Guy Bannister: voormalig FBI-Agent, later werkzaam als privédetective. Had banden met de CIA, de Maffia en Cubaanse ballingen en was fel Anti-Kennedy

 

-Ross Barney: een van de bemanningsleden op een torpedoboot die onder leiding van Kennedy stond tijdens de Tweede Wereldoorlog

 

-Fulgencio Batista: leider van het Pro-Amerikaanse Cuba voor de staatsgreep van Fidel Castro

 

-Edward Becker: werknemer van Maffiafiguur Carlos Marcello, die in een van zijn Casino’s werkte

 

-CIA agent Belcher: agent die een aantal keer gezien is samen met Oswald voor de moord

 

-Maurice Bischop: agent in dienst van de CIA, was een door David Atlee Phillips gebruikt alias, zo is later bekend geworden

 

-Richard Bissell: man die verantwoordelijk was voor de geheime CIA operaties

 

-Hale Boggs: één van de zeven leden van de Warren Commissie

 

-Jacqueline Bouvier: vrouw van president Kennedy, al was dat meer voor de reputatie van Kennedy aangezien ze beiden andere mensen zagen

 

-Lee Bowers: werknemer bij de spoorwegen, zag de toestanden op Grassy Knoll en stierf onder zeer verdachte omstandigheden

 

-Carlos Bringuier: Cubaanse balling die een grote rol speelde in de ballingenorganisaties verspreidt over de VS

 

-Charles Cabell: een van de slachtoffers van de mislukte invasie in Cuba, werd door dit fiasco door Kennedy ontheven uit zijn functie binnen de CIA

 

-Earle Cabell: burgemeester van Dallas tijdens de moord op Kennedy, eveneens broer van Charles Cabell

 

-Henry Cabot Jr: een van Kennedy’s concurrenten in zijn weg naar het presidentschap

 

-Judith Campbell: Minnares van Kennedy en enkele Maffiafiguren, diende vaak als doorgeefluik tussen de Maffia en de Kennedy’s

 

-Al Capone: beruchte crimineel in de 20e eeuw

 

-Nestor Castellanos: Cubaanse balling die voor Kennedy’s bezoek aan Dallas al waarschuwde dat het slecht met hem kon aflopen en dreigende taal uitsprak

 

-Fidel Castro: terugkerende naam in de politieke carrière van Kennedy, leider van het rebellenleger die een geslaagde staatsgreep in Cuba pleegden

 

-Vincent J. Celeste: tegenstander van Kennedy in zijn weg naar het presidentschap

 

-Nikita Chroestsjov: leider van de Sovjet-Unie ten tijde van de Cubacrisis en de dreigende atoomoorlog met de VS

 

-Winston Churchill: leider van de Britten ten tijde van de Tweede Wereldoorlog, had een enorme haat aan de vader van JFK

 

-Marguerite Francis Claverie: moeder van Lee Harvey Oswald, had een moeizame band met hem

 

-John Connally: zat voor Kennedy in de limousine tijdens de rondrit door Dallas, raakte zwaar gewond, zijn positie in de politiek was gouverneur van Texas

 

-Nellie Connally: vrouw van Gouverneur John Connally, zat in dezelfde limousine als haar man en Kennedy en maakte de beschieting van dichtbij mee

 

-John Sherman Cooper: één van de zeven leden van de Warren Commissie

 

-Rolando Cubela: lid van de regering op Cuba, werd door de CIA betrokken bij plannen voor het omleggen van Fidel Castro en heeft deze informatie hoogstwaarschijnlijk doorgegeven aan Castro zelf

 

-Micheal Curley: Congreslid van het elfde district, werd overgehaald door de Kennedy’s om op te stappen in verband met verdenking van postfraude

 

-Wim Dankbaar: onderzoeker naar de moord op Kennedy, steekt er veel tijd en geld in en is een echte kenner op het gebied van de moord

 

-Elise Dorman: maker van beeldmateriaal op 22 November, stuk minder beroemd beeldmateriaal dan de Zapruder film

 

-Allen Welsh Dulles: CIA-directeur die door JFK ontslagen werd na de mislukte Varkensbaai-invasie

 

-Dwight Eisenhower: 34e president van de Verenigde State die opgevolgd werd door Kennedy

 

-David Ferrie: veelgenoemde naam in complotten, kende Oswald en trainde Cubaanse ballingen voor een nieuwe invasie op Cuba

 

-James Files: Maffiacrimineel die jaren na de moord zijn verhaal vertelde, waarin de CIA en de Maffia samenwerkten om de moord te regelen en hijzelf uiteindelijk de fatale kogel gevuurd heeft

 

-Honey Fitz: schoonvader van JFK, speelde een belangrijke rol in het Kennedy campagneteam

 

-Desmond Fitzgerald: CIA medewerker die ervoor moest zorgen dat Rolando Cubela de instructies kreeg voor de moord op Fidel Castro

 

-Gerald Ford: één van de zeven leden van de Warren Commissie, zou het later zelfs tot president schoppen

 

-Jim Garrison: officier van justitie van New Orleans, spande de enige rechtszaak in de zaak rondom Kennedy aan tegen zakenman Clay Shaw

 

-William Gaudet: CIA agent die bevestigde dat hij Oswald kende en bevestigde ook de banden met Guy Bannister en David Ferrie

 

-Sam Giancana: Maffiabaas in Chicago, hielp tijdens de presidentsverkiezingen de Kennedy’s aan de macht

 

-João Goulart: voormalig leider van Brazilië wiens regering omver geworpen werd door de regering Kennedy

 

-Joe Granata: voormalig lid van de Maffia uit Chicago

 

-Charles Harrelson: één van de drie mannen die enkele uren na de moord uit een treinwagon werden gehaald

 

-William King Harvey: leider van de plannen die samen ‘Operatie MONGOOSE’ genoemd werden, actief werkzaam voor de CIA

 

-Alek J. Hidell: schuilnaam die gebruikt werd door Lee Harvey Oswald

 

-Jimmy Hoffa: vakbondsleider met veel Maffiabanden, was een fel tegenstander van de Kennedy’s en vocht een persoonlijke vete uit met Bobby Kennedy

 

-Chauncey Holt: crimineel die vertelde over de betrokkenheid van de Maffia bij de moord op JFK, regelde nep politiebadges en pasjes

 

-John Edgar Hoover: baas van de FBI, kon het niet goed vinden met de Kennedy’s en zag ze liever gaan dan komen

 

-Hubert Humphrey: tegenstander van JFK in zijn weg naar het presidentschap

 

-Lyndon B. Johnson: vicepresident in de Kennedy regering en zijn opvolger na de moord

 

-Martin Luther King: strijder voor gelijke rechten, werd net als JFK neergeschoten

 

-Roy Kellerman: geheim agent in dienst van de CIA, was bijrijder in de limousine waarin Kennedy zat tijdens de rijtoer door Dallas

 

-Arabella Kennedy: doodgeboren kind van JFK

 

-Bobby Kennedy: broertje van JFK, was in de Kennedy regering minister van Justitie en vond niet lang na JFK’s overlijden ook de dood, ook wel Robbert genoemd

 

-Caroline Kennedy: één van JFK’s kinderen

 

-John F. Kennedy: 35e president van de Verenigde Staten, werd vermoord op 22 November 1963

 

-Joseph P. Kennedy: vader van JFK, rijk geworden in de drankhandel ten tijde van de drooglegging in de VS

 

-Joseph Kennedy Jr: oudere broer van JFK, stierf tijdens de Tweede Wereldoorlog

 

-John F. Kennedy Jr: één van de kinderen van JFK

 

-Rose Fitzgerald Kennedy: moeder van JFK, ging niet erg liefdevol met haar zoons om

 

-Patrick Bouvier Kennedy: kind van JFK dat twee dagen na de geboorte overleed

 

-Peter Licavoli: Maffiabaas die naar voren komt in het verhaal van Chauncey Holt

 

-Patrice Lumumba: minister-president van Congo, werd vermoedelijk vermoord door de CIA al is dit nooit bewezen

 

-Stephano Maggadino: Maffiabaas van Buffalo, viel met name op door zijn extreem vijandige taal jegens de Kennedy’s

 

-Carlos Marcello: topman van de Maffia in New Orleans, werd door Bobby Kennedy gedeporteerd naar Guatemala maar keerde later terug

 

-Jim Marrs: schrijver van een boek met als onderwerp de moord op Kennedy

 

-John McCone: opvolger van de door Kennedy ontslagen CIA-directeur Dulles

 

-John J. McCloy: één van de zeven leden van de Warren Commissie

 

-Pappy McMahon: één van de bemanningsleden van Kennedy op de torpedoboot in de Tweede Wereldoorlog

 

-Julia Ann Mercer: een getuige die mensen op Grassy Knoll wapens zag uitladen, ze werd nooit serieus genomen door de autoriteiten

 

-Ho Chi Minh: leider van Vietnam, riep in 1945 de staat Vietnam uit en was tijdens de Vietnamoorlog nog steeds de leider

 

-Leo Mocceri: onderbaas in de familie van Maffiabaas Peter Licavoli

 

-George de Mohrenschildt: vriend van Lee Harvey Oswald, vermoedelijk in dienst van de CIA, pleegde zelfmoord onder verdachte omstandigheden op de dag dat hij zou gaan getuigen voor het HSCA

 

-Richard Montoya: één van de drie mannen die enkele uren na de moord op Kennedy uit een wagon werden gehaald

 

-Mary Moorman: maker van een foto van Grassy Knoll enkele minuten voor de moord op Kennedy

 

-Charles Nicoletti: Maffiabaas in Chicago, vuurde volgens Files kogels af in het gebouw naast het Schoolboekendepot, stierf voor hij kon getuigen voor het HSCA

 

-Richard Nixon: tegenstander van Kennedy in de strijd om het presidentschap, werd later nog wel president

 

-Willie O’Keefe: homoseksueel die getuigde in de enige rechtszaak, kende Clay Shaw die eveneens een homoseksueel was

 

-June Oswald: kind van Lee Harvey Oswald

 

-Lee Harvey Oswald: de vermeende moordenaar van president Kennedy, de vraag is echter nog steeds of hij het wel of niet gedaan heeft

 

-Marina Oswald: vrouw van Lee Harvey Oswald, ontmoette Lee tijdens zijn periode in de Sovjet-Unie

 

-Robert Oswald: broer van Lee Harvey Oswald

 

-David Atlee Phillips: werknemer van de CIA, er wordt beweerd dat hij het meesterbrein achter de moord op Kennedy is

 

-John Edward Pic: halfbroer van Lee Harvey Oswald

 

-James Lee Rankin: hoofdadviseur van de Warren Commissie

 

-Franklin D. Roosevelt: 32e president van de Verenigde Staten, had net als Churchill veel haatgevoelens tegen de vader van JFK

 

-John Roselli: Maffiabaas in Chicago, speelde eveneens een rol in de plannen van de CIA om Castro uit de weg te ruimen

 

-Jack Ruby: moordenaar van Lee Harvey Oswald, heeft nooit zijn kant van het verhaal verteld aangezien hij overleed aan kanker

 

-Richard B. Russell: één van de 7 leden van de Warren Commissie

 

-Clay Shaw: zakenman tegen wie de enige rechtszaak aangespannen is rondom de Kennedy moord, was volgens de aanklager deel van het complot aangezien hij Oswald kende en voor de CIA werkte, zelf ontkende hij alles

 

-Mary Sherman: leider van de kankeronderzoeken waaraan ook Oswald, Ferrie en Judyth Vary Baker meewerkten, werd op brute wijze vermoord en deze moord is nog steeds niet opgelost

 

-Rima Shirakova: reisleidster, sprak veel met Oswald toen hij onderweg naar Moskou was en hij maakte zijn plannen aan haar bekend

 

-Frank Sinatra: wereldberoemde artiest, had contacten met zowel de vader van JFK als met enkele Maffiabazen

 

-Marilyn Sitzman: werkneemster van Zapruder, was ook aanwezig tijdens het maken van de Zapruder-film en werd zodoende een belangrijk getuige

 

-Agent Sorrels: geheim agent aan wie Abraham Zapruder een kopie van de door hem gemaakte film overhandigde

 

-Adlai Stevenson: één van Kennedy’s tegenstanders in de strijd om het presidentschap

 

-Olivier Stone: maker van de film JFK, gebaseerd op de enige rechtszaak die de moord op Kennedy met zich mee heeft gebracht

 

-Anthony Summers: maker van enkele onthullende documentaires over onder andere Hoover, Nixon en Sinatra

 

-Stuart Symington: één van Kennedy’s tegenstanders in zijn weg naar het presidentschap

 

-Agent Tippet: werd kort na de moord op Kennedy doodgeschoten door vermoedelijk Lee Harvey Oswald

 

-Santos Trafficante: Maffiabaas in Florida, was voor Castro’s revolutie actief op Cuba en werd door de CIA betrokken bij plannen voor het omleggen van Castro

 

-Refael Trujilo: voormalig dictator van de Dominicaanse Republiek, werd vermoord door vermoedelijk de CIA, al is dit nooit bewezen

 

-Roy Truly: manager van het schoolboekendepot ten tijde van de moord

 

-Antonio Veciana: Cubaanse balling, oprichter van een Anti-Castro organisatie die gesteund werd door de CIA, getuigde dat hij CIA-agent David Atlee Phillips samen met Oswald gezien had

 

-Antonio de Verona: man die werkte in een Cubaans restaurant waar Castro vaak at, de CIA benaderde hem om gif in zijn eten te doen, maar na deze benadering kwam Castro nooit meer in het restaurant

 

-Peter R. de Vries: Nederlandse misdaadverslaggever die onderzoek deed naar de situatie rondom de moord, maakte er een leuke uitzending van

 

-Generaal Walker: Oswald probeerde enkele maanden voor de dood van Kennedy een moordaanslag te plegen op Walker, die uiteindelijk mislukte. Kans is aanwezig dat dit met opzet gedaan is om Oswald in een negatief daglicht te stellen

 

-Earl Warren: hoogste rechter in de Verenigde Staten, werd hoofd van de Warren Commissie en leidde het hele onderzoek

 

-Dave Wiegman: Net als Abraham Zapruder maker van amateurbeelden van de moord op Kennedy, een stuk mindere kwaliteit en opname

 

-Bonnie Ray Williams: werknemer in het schoolboekendepot, was aanwezig in het schoolboekendepot tijdens de beschieting

 

-CIA-agent Young: in de verklaring van Chauncey Holt komt naar voren dat agent Young samen met agent Phillips (alias Belcher) vaak in het bijzijn van Oswald te vinden waren

 

-Abraham Zapruder: maker van de wereldberoemde amateurfilm waarop de beschieting vastgelegd was

 

-Mao Zedong: leider van de Volksrepubliek China, was tijdens Kennedy’s presidentschap nog een absolute vijand.

 

Afsluiting

 

Het geeft toch enigszins een vreemd gevoel dat je het profielwerkstuk eindelijk af hebt. Deels is het opluchting dat het op tijd is, aan de andere kant vindt ik het zelfs een beetje jammer, aangezien ik het nooit als vervelend ervaren heb om eraan te werken. Dit komt met name door de onderwerpkeuze, die ik zeer gelukkig kan noemen. Het werkstuk zelf heeft mijn visie op de moord enorm veranderd, en hopelijk ook uw visie. Ik had van tevoren niet gedacht dat ik er zoveel extra werk in zou stoppen en dat het allemaal zou soepel zou verlopen. Met name in de kerstvakantie heb ik er enorm veel tijd ingestoken, en daardoor was er nooit echt haast, omdat ik mooi op schema lag en wist dat ik het mooi op tijd af zou krijgen. Ik heb tijdens mijn onderzoek twee momenten gekend waarop het een beetje tegenzat, namelijk bij de beantwoording van deelvraag 7 over de mogelijke invloed van Cuba op de moord en bij de laatste details, omdat ik het daar qua motivatie een beetje moeilijk had. Al met al vallen twee dergelijke momenten in een werkstuk waar ongeveer honderdveertig uur in zit best mee. Al met al kan ik, nu het allemaal achter de rug is, wel stellen dat het een goed verlopen werkstuk is geweest. Het is me enorm mee gevallen en ben tot een boeiende conclusie gekomen. Hopelijk denkt u er net zo over!

 

Bronvermelding

Tekstbronnen

Veel van deze bronnen heb ik alleen even vluchtig doorgelezen, terwijl ik andere bronnen weer zeer goed bestudeerd heb. Het is altijd handig om je even in de hoofdrolspelers van de complotten te verdiepen en andermans werkstukken even door te lezen, zodat je misschien wel nieuwe informatie opdoet. Andere bronnen zijn bij mijn onderzoek juist weer zeer intensief bij het onderzoek betrokken, afhankelijk van de kwaliteit van de bron. Toch heb ik relatief weinig internetbronnen gebruikt in verhouding tot de boekbronnen.

Literatuurlijst 

 

Voor mijn onderzoek heb ik gebruik gemaakt van de volgende boeken:

- Jenkins, G. , John F. Kennedy, icoon en legende, London, 2006 (het is een vertaling van het Engelse boek ‘the John F. Kennedy handbook’)

- Vermeulen, P , Lee Harvey Oswald, via Rotterdam naar Dallas – de moord op JFK, Eindhoven, 2008

- Kurtz, M.L. , The JFK Assassination Debates, Lawrence, 200

Uit deze boeken heb ik verreweg de meeste informatie voor mijn werkstuk gehaald, ik had deze boeken echter nooit gehaald zonder de verplichting om gebruik te maken van drie boeken dus bij deze wil ik nog even melden dat de drie boeken verplichting die opgelegd werd door Dhr. B een zeer goede manier is om je in te lezen en informatie te verzamelen voor het werkstuk.