Atlantis

Inleiding Het was een prachtig land, bewoond door een met de zeevaart verweven beschaving met geavanceerde techniek, monumentale architectuur en een schitterende hoofdstad. Toen de mensen materialistisch en corrupt werden begonnen de sterren in de hemelen te verschuiven en de zon kwam uit een andere hoek op. Aardbevingen scheurden de grond open en vulkanen spuwden lava. Alles ging ten onder in een enorme massa water en het land werd voorgoed van de landkaarten geveegd. Dit is een van de vertalingen van de mythe van Atlantis. Nu, 2000 jaar nadat voor het eerst het verhaal over Atlantis de mensheid deed watertanden met beelden van een verloren paradijs, heeft een Canadees echtpaar, Rand en Rose Flem-Ath, bewijsmateriaal verzameld waaruit blijkt dat de beschaving zou kunnen hebben bestaan. Hun onderzoek naar dit oude mysterie duurde 20 jaar. Door het verzamelen van moderne wetenschappelijke ontdekkingen en oude manuscripten, kaarten en mythen vonden ze bewijsmateriaal dat hun radicale standpunt kon steunen. Hun conclusie is dat sinds 10.000 jaar v.Chr. de overblijfselen van de verloren gegane beschaving van Atlantis onder het ijs van Antarctica liggen begraven. Het echtpaar Flem-Ath behoorde niet tot de eerste onderzoekers die het verband legden met geologische rampenverhalen die voorkomen in veel verschillende culturen. De legendes van de oorspronkelijke Amerikanen komen overeen met soortgelijke verhalen uit het Verre Oosten en de Joods-Christelijke Bijbel: een land dat plotseling door een catastrofale vloedgolf werd weggevaagd. Hoofdvraag Is het aannemelijk dat Atlantis echt bestaan heeft?
Wat is Atlantis Zoals in de inleiding al wel is duidelijk geworden, is Atlantis de naam van een legendarisch eiland dat vele jaren geleden misschien heeft bestaan. Het gaat hier om een hoogstaande beschaving die op wetenschappelijk gebied zelfs bijna aan de onze kan tippen. Een natuurramp heeft de hele beschaving in de golven laten verdwijnen. Voor sommige mensen is dit een keiharde waarheid, maar voor de meeste mensen is het gewoon een mythe. De eerste die over het eiland is begonnen, is Plato. Plato was een Griekse filosoof die van 427 tot 347 voor Christus heeft geleefd.Van Plato zijn er vele dialogen. In twee van zijn dialogen, ‘Timaeos’ en ‘Kritias’, heeft Plato het over een eiland, groter dan Klein-Azië en Noord-Afrika bij elkaar. De mensen op het eiland leefden als op een soort paradijs; ze leefden in overvloed, woonden in mooie huizen met veel geld. Het waren ingenieuze mensen die op bijna alle vlakken goed ontwikkeld waren. Zo waren er wiskundigen, astrologen, astronomen enz. Volgens Plato was dit zo’n, laten we het naar nu omrekenen, 11.000 jaar voor Christus. Dan heeft Plato het over een natuurramp, waardoor heel Atlantis dus onder het water komt te liggen. De meeste verhalen over Atlantis zijn gebaseerd op dit verhaal van Plato. De ondergang van Atlantis Er zijn ook over de ondergang van Atlantis verschillende theorieën. De een beweert dat er enorme vloedgolf is geweest. Weer de ander zegt dat er een meteoriet moet hebben ingeslagen. Of een vulkaanuitbarsting. En er zijn zelfs mensen die er zeker van zijn dat een natuurramp die een hele beschaving weg kan vagen, wel door goden moet zijn veroorzaakt. De indruk hoe het er aan toe moet zijn gegaan hebben ze verkregen door Plato: Vele generaties lang waren de koningen gehoorzaam aan de wetten en toonden zij een vriendschappelijke houding tegenover het goddelijke. Zij bezaten een edelmoedige gezindheid, droegen gelijkmoedig – als een last – de grote hoeveelheden goud en andere rijkdommen en onderkenden in alle nuchterheid dat dit alles slechts kon gedijen door hun gemeenschappelijke vriendschap, gepaard aan bekwaamheid; dat alles daarentegen door een vurig streven naar rijkdom en door een overdreven waardering daarvan zou verdwijnen en dat de vriendschap dan tegelijk met de bekwaamheid ten gronde zou gaan. Toen echter het goddelijke in hen langzaam verdween doordat het vaak en met veel menselijkheid in aanraking kwam en de menselijke natuur de overhand kreeg, toen pas toonden de koningen dat zij niet in staat waren de weelde te dragen. De god der goden echter, Zeus, die heerst volgens eeuwige wetten, riep alle goden bij elkaar in hun verheven woonplaats, die ligt in het midden van het al en waarvandaan men alles kan zien dat ooit was. Hij had namelijk wel doorschouwd in wat voor jammerlijke toestand dit eens zo bekwame geslacht beland was en had besloten het een straf op te leggen. Maar volgens de Amerikaanse geoloog Charles Hapgood kwam dat door een plotse en snelle verschuiving van de aardkorst. Al tientallen jaren is algemeen de theorie aanvaard van de zogeheten platentektoniek, dat wil zeggen dat de continenten tijdens de voorbije 150 miljoen jaren langzaam uit elkaar zijn geschoven. Maar volgens Hapgood is er méér aan de hand. Zijn uitleg is iets te ingewikkeld om uitgebeid aan bod te laten komen in dit P.O. Maar in het kort gaat het erover dat er een aardkorstverschuiving zou kunnen hebben plaatsgevonden; ofwel, dat de aardkorst in haar geheel in een snel tempo een stuk zou hebben verschoven. Waar zou Atlantis moeten liggen Er zijn een aantal theorieën over waar Atlantis zou kunnen liggen. Dit betreft de volgende mogelijkheden: Groenland; Sri Lanka en India in het Verre-Oosten; Midden-Amerika, met de verdwenen beschavingen van de Inca's (Peru en Bolivia), Maya's en Azteken (Mexico); het noorden van Zweden; de Noordzee, bij de monding van de Schelde, Maas en Rijn; onder het zand van de Sahara woestijn; de Libanese stad Baalbek waar muren zijn gevonden met megalithische stenen die tot 2.000 ton wegen; de machtige stad Troje, verwoest rond 1.500 voor Christus, hoofdplaats van Klein-Azië, bekend door de beroemde sage "Ilias" van de Griekse dichter Homerus. De resten van het legendarische Troje, waaronder de indrukwekkende Leeuwenpoort, werden in 1891 blootgelegd door de Duitse archeoloog H. Schliemann in West-Anatolië, een streek aan de Zwarte Zee in het Noorden van Turkije. Tal van archeologen situeren het vergane Atlantis in de Middellandse Zee: Rond het eiland Malta, waarvan de rotsstructuren 9.000 jaar ouder zijn dan tot nu toe werd gedacht. Vooral het Griekse eiland Santorini (Thera), in de Egeïsche Zee, is een grote favoriet. Het zou alles zijn wat daar is overgebleven van de Minoïsche beschaving, waarvan het centrum was gelegen op Kreta, 80 km zuidwaarts. Omstreeks 1.500 voor Christus werd Santorini getroffen door een gigantische vulkaanuitbarsting en grotendeels verzwolgen door de zee. Tijdens recente opgravingen zijn resten aangetroffen van een rijke cultuur uit het bronstijdperk. Zoals voorwerpen die verband houden met een stierencultus die, volgens Plato, ook bestond in Atlantis. Maar Plato dateert de ondergang van Atlantis rond 9.500 voor Christus, voorbij "de zuilen van Hercules" (de straat van Gibraltar). Daarom houden veel onderzoekers het bij de Atlantische Oceaan, die er zijn naam aan te danken zou hebben: Het rijk Atlantis zou gevormd zijn geweest door een keten van kleine eilanden en bergruggen in het midden van de Oceaan, die geografisch de Oude (Europa en Afrika) en Nieuwe Wereld (Amerika) verbonden, met uitlopers aan weerzijden van de Oceaan. Door een ramp zou Atlantis onder de golven zijn verdwenen en alleen de Azoren en de Canarische Eilanden zouden als toppen van de Midden-Atlantische bergrug boven de zeebodem overgebleven zijn. Het klopt dat de broze en dunne oceaanbodem in de buurt van de Azoren een vulkanische stoorzone is. Aan de andere kant van de Oceaan, in de buurt van het eiland Bimini, in de Bahama's, zijn in 1968 door duikers onderwaterconstructies ontdekt, die misschien ook resten zijn van het oude Atlantis
De bekendste voorstander van Atlantis op de bodem van de Atlantische Oceaan is de Amerikaanse geleerde en politicus Ignatius Donnelly. In zijn internationale bestseller "Atlantis: The Antedilivian World" (1882) stelt hij vast dat er opvallende overeenkomsten zijn in de mythologie, astrologische opvattingen, hiërogliefen en bouwtrant . Kortom, aan beide zijden van de Atlantische Oceaan bestond ooit een gemeenschappelijke oeroude cultuur (het Egypte van voor de farao's, en de cultuur van de Inca's en Azteken), die aan de oorsprong lag van het Bronstijdperk. Voor Donnelly hadden paleontologen en biologen, onder wie Charles Darwin, ook al ontdekt dat er gelijkenis bestaat tussen fossielen, gevonden in Afrika en in Zuid-Amerika. Dat wijst uit dat er ooit landbruggen geweest moeten zijn tussen beide continenten, die spoorloos weggezonken zijn. Maar moderne oceanografen hebben de hele Atlantische Oceaan in kaart gebracht en tot nu toe geen resten van een verloren continent gevonden. Het Canadese echtpaar Rose en Rand Flem-Ath pakte in 1996 uit met een nieuwe revolutionaire theorie in zijn boek "Atlantis, wereld onder ijs". Het verdwenen continent Atlantis ligt verborgen onder de drie kilometer dikke ijslaag van de Zuidpool. Ze halen hiervoor volgend bewijsmateriaal aan: Prof. Charles Hapgood, die antropologie en geschiedenis van de natuurwetenschappen doceerde aan het Keen State College in New Hampshire, publiceerde in zijn boek "Maps of the Ancient Sea Kings" (1966) een zeer oude kaart, waarop Antarctica staat afgebeeld. Deze dateert van 1513 - drie eeuwen voordat de Zuidpool officieel werd ontdekt - en was eigendom van de Turkse admiraal Piri Re'is. Hij had dus kennis van Antarctica die hij eigenlijk niet kon hebben. Op de kaart staan delen van Antarctica afgebeeld, voordat het continent helemaal onder het ijs verdween: grote bergketens, rivieren, brede valleien en vlakten, die genoten van misschien zelfs een subtropisch klimaat. Deze plek kan ook kloppen met Plato’s uitspraak dat het rijk voorbij "de zuilen van Hercules" ligt. Hapgood kwam tot de slotsom dat er in de oertijd een geavanceerde zeevarende beschaving moet hebben bestaan, die een hoge kennis had van de geografische lengte- en breedtegraden. De Europeanen hadden die pas in de 18de eeuw, met de oprichting van het observatorium van Greenwich. Het echtpaar Flem-Ath gelooft dat een groot deel van de Zuidpool 12.000 jaar geleden in een gematigd klimaat lag, dat een beschaving kon huisvesten, die ten onder ging toen het hele continent in de greep van de ijzige poolkou kwam. Volgens Flem-Ath waren de Piri-Re'is kaart en andere kaarten uit het boek van Hapgood gedurende eeuwen van kopie op kopie gemaakt. Het eerste exemplaar dateert van de vroegste oudheid en werd doorgegeven door de Kretenzen, de Feniciërs, en berustte waarschijnlijk in de bekende bibliotheek van Alexandrië (Egypte) en later in die van Constantinopel (het huidige Istanboel). In 1949 heeft een Brits-Zweedse expeditie bevestigd dat de kaarten, die Hapgood in zijn boek verzamelde, verbazend nauwkeurig blijken te zijn. Ze ontdekte dat grote delen van Antarctica, zoals Queen Maud Land, tot zo'n 10.000 jaar voor Christus inderdaad nog vrij waren van ijs. Op 300 km van de zuidpool vonden geologen zelfs fossielen van loofbomen en sparren, die slechts kunnen gedijen in een warm klimaat. Wetenschap en Atlantis Waar ligt de bron van onze beschaving? Er bestaan daarover allerlei theorieën, op grond van veel wetenschappelijk onderzoek. De vraag is of we het ooit zullen weten. In de voorbije decennia duiken overal ter wereld dingen op die ingaan tegen de gangbare opvattingen van deskundigen en haaks staan op wat we op school leren. Misschien stammen we wel niet af van primitieve holbewoners maar van een gevorderde oerbeschaving, die door een ramp van wereldformaat, vrijwel volledig van de aardbodem werd weggevaagd, lang voordat de geschiedschrijving begon. Een groep van oudheidkundigen (vooral Egyptologen) heeft de laatste tijd baanbrekend werk verricht buiten de paden van de bestaande wetenschap. Er ontwikkelt zich een samenhangende theorie die de hele kijk op de geschiedenis van de mensheid verandert. Het komt erop neer dat er, lang voor het grote Egyptisch rijk, in de late prehistorie een machtige en hoogstaande beschaving moet hebben bestaan, die op wetenschappelijk gebied zelfs niet onderdoet voor de onze. Een catastrofe rond het jaar 10.500 voor Christus maakte er een einde aan. Waar die beschaving precies lag en hoe omvangrijk ze was is zelfs niet zo belangrijk. De bloei en ondergang van Atlantis, zoals beschreven door Plato, is een soort van mythisch verhaal (te vergelijken met het bijbelse verhaal over de schepping van Adam en Eva in de Hof van Eden) dat niet letterlijk moet worden genomen, maar wel verwijst naar een "verloren paradijs" waarvan de oorsprong verborgen ligt in de nevelen van de tijd. Na de ramp van 10.500 voor Christus zouden de weinige overlevenden van die oerbeschaving met hun fabelachtige kennis en vaardigheden zijn uitgezwermd over de hele aardbol. Op tal van plaatsen zijn hun sporen nog terug te vinden. Het gaat om bouwwerken (tempels en piramiden) die verrassende overeenkomsten vertonen en bewijsmateriaal leveren van een zeer geavanceerde kennis van bouwtechnologie, geneeskunde, sterrenkunde, astronomie, cartografie, meetkunde en wiskunde. Er is nog een bijkomend bewijs. De Sfinx in Egypte is waarschijnlijk twee keer zo oud is als we tot dusver dachten. Volgens Robert Bauval zijn er astronomische aanwijzingen naar ongelooflijk verre tijden. De stand van de drie grote piramiden komt precies overeen met die van het sterrenbeeld Orion in 10.500 voor Christus. In diezelfde periode keek de Sfinx bij zonsopgang in het oosten naar het opkomende sterrenbeeld van de Leeuw, zijn evenbeeld. De bouwers van Gizeh wijzen naar de periode van 10.500 voor Christus, een tijd van grote rampen en dramatische klimaatswijzigingen, toen de hele vallei en delta van de Nijl overstroomde. Tal van bouwwerken, zowel op het vasteland als onder water, op geografisch zeer verspreide plaatsen op aarde, lijken uit het niets te zijn ontstaan, maar in werkelijkheid hebben ze geput uit één gezamenlijke bron, een onbekende beschaving, die wij Atlantis noemen. Die gebouwen en ruïnes waren misschien wel middelen om allerlei gecodeerde boodschappen door te geven omvattend de ons omringende kosmos. Meer naar het noorden, in Mexico, het land van de oude Maya- en Azetencultuur, staan we voor nieuwe raadsels. De oerbewoners, de Olmeken, beitelden rond 18.000 voor Christus grote mensenhoofden met de gelaatstrekken van een Afrikaan. Elders zien we een blanke man afgebeeld, eveneens duizenden jaren voor de komst van de Spanjaarden. De vraag waar die zwarten en blanken vandaan kwamen lang voor Columbus aan zijn ontdekkingsreizen begon kunnen archeologen nog steeds niet beantwoorden. Waren zij misschien overlevenden van de wereldramp, die van over de oceaan naar hier kwamen en een beschaving als het ware uit het niets toverden? Bronvermelding Boeken: - Atlantis, raadsel van een verloren continent

Internet: - www.planet.nl - http://proto.thinkquest.nl - http://www.homepages.hetnet.nl/~vembde/atlantis.html - http://users.pandora.be/wouter.wylin/atlantisring/oorzaak.htm - http://users.pandora.be/wouter.wylin/atlantisring Evaluatie Het was erg leerzaam om onze P.O. over Atlantis te doen. We zouden het eerst over Johanna de Waanzinnige doen, maar over haar was niet zo waanzinnig veel te vinden. De moeilijkheden die we tegenkwamen bij ons onderzoek naar Atlantis lagen vooral in het feit dat Atlantis veel geassocieerd wordt met het occulte, waar wij ons nou juist niet in wilden verdiepen. Verder is het ook zo dat het alleen maar gissingen zijn en geen feiten. Er zijn wel bepaalde richtlijnen, maar de meeste mensen laten zich meeslepen door hun geloof. Vandaar dat we erg kritisch moesten zijn met het selecteren van informatie. We vonden het desondanks erg leuk om te doen. Nog een puntje is dat we niet bij alle plaatjes die in dit werkstuk zitten, uitleg hebben geplaatst. Meestal dienen ze ter ondersteuning van de tekst en is er verder geen uitleg nodig. Conclusie We dachten dat we na ons onderzoek een duidelijk antwoord zouden hebben op onze hoofdvraag, maar dat viel tegen. Er zijn veel dingen onzeker en de ‘feiten’ die we verzameld hebben, zijn meestal gebaseerd op hypotheses. Het is zelfs zo dat onze conclusies van elkaar verschillen. Sandra is van mening dat het wel aannemelijk is dat Atlantis bestaan heeft. Als argumenten voert ze aan dat bijvoorbeeld bouwwerken als de sfinx en de piramides en de bijbelverhalen geen dingen zijn om over het hoofd te zien. Toch ziet ze het niet als iets uit het occulte. Ze vindt het gewoon erg aannemelijk dat er zo’n beschaving bestaan heeft. Jitske vindt het daarentegen erg onwaarschijnlijk klinken. Bovendien denkt ze niet dat de aarde al zo oud is. En er zijn volgens haar ook geen duidelijke bewijzen dat het bestaan zou hebben. En de ‘bewijzen’ die er zijn, verschillen allemaal van elkaar en kunnen ook anders verklaard worden. Als er echt een logisch bewijs voor het (vroegere) bestaan van Atlantis zou zijn, dan zouden toch wel meerdere deskundigen het op veel meer punten met elkaar eens moeten zijn dan nu het geval is.
gedichtje Wij weten het niet. Maar zij weten het. De stenen weten het, En zij herinneren het zich. Luchtschepen doorkruisten de hemel. Een vuurstraal verscheen. De vonk van leven en dood
Verspreidde zijn licht. Door de kracht van de geest
Verhieven zich machtige stenen
De geschriften bewaarden hun wijze geheimen, En nu wordt ons alles onthuld. Atlantis; raadsels van een verdwenen continent
Andrew Tomas