Suzanne Brink werd op 30 september 1966 in Frieschepalen geboren als oudste kind van een Nederlands gereformeerde dominee en een tot haar huwelijk bij Duyvis werkzame Haarlemse laborante. Ze groeide op met twee broers en een zus, de Bijbel, Zorro, Angelique, Het kleine huis op de Prairie, de EO-kinderkrant, Lassie, W.G. van der Hulst, Snuf de hond, Reis door de nacht, De dolle tweeling, andere tweelingen, zoals die van de Kameleon, en een avontuurlijke drieling. De boeken waren niet aan te slepen. Daarnaast kleide ze naast asbakken cavia’s en engelen, en illustreerde haar eigen boeken over honden en tweelingen.

Vanwege het werk van haar vader verhuisde het gezin in 1971 van Frieschepalen naar Assen en in 1977 van Assen naar Rozenburg NH in de Haarlemmermeer, pal naast een landingsbaan. Die laatste verhuizing was een ware emigratie naar een andere taal en andere gewoonten in een polder vol onbekenden. Vervolgens doorliep ze braaf het Atheneum in Heemstede om in 1984 naar de kunstacademie in Kampen te gaan. Na twee jaar stapte ze over naar de kunstacademie in Arnhem, maar ook daar vond ze haar draai niet. In 1993 studeerde ze af als Cultureel antropoloog in Utrecht.  

Suzanne Brink woont in Utrecht met haar man Wijbrand Schaap, een hond en twee katten en werkt bij de Fietsersbond als redacteur crossmedia waar ze schrijft over verschillende typen versnellingen, fietsmusea, de subcultuur van ligfietsers en regenkleding.

Grootser dan ik
Grootser dan ik was bepaald geen spoedklus, geen boek dat ze er in een begeesterd weekend uitknalde. De eerste versie lag al in 2004 bij de uitgever, maar was toen nog niet goed genoeg. Vòòr 2004 kende Grootser dan ik al vele aanzetten tot een boek waarin locatie, personages en thema van het boek wisselden. Wel ging het altijd over een 18-jarige die kunstenaar wil worden en het ouderlijk huis verlaat om die droom na te jagen. Vervolgens wordt haar wilskracht ondermijnd door een hopeloze verliefdheid. Leven of kunst? 
Suzanne Brink schreef altijd al verhalen. Van 1993 tot en met 1997 schreef ze voor het Utrechts Universiteitsbladeen column over een studentenhuis. In 2000 stuurde ze voor het eerst verhalen op naar literaire bladen als Passionate en Tzum die direct werden geplaatst. Na een enthousiaste brief van en ontmoeting met Wanda Gloude van Ambo Anthos schreef ze de voorloper van Grootser dan ik. In deze versie wilde hoofdpersoon Sara fotografe worden en ging naar Utrecht.

Fictieloze jaren
Toen ze hoorde dat het manuscript toch niet uit werd gegeven, schreef ze nog een aantal verhalen voor wedstrijden en gooide vervolgens het roer om, schreef een kantoorfeuilleton, journalistieke verhalen en begon te tekenen en schrijven op haar blog Troostkoper over miskopen en spullen om van te houden. Geen fictie meer. Pas toen Wanda Gloude in 2014 vroeg of ze nog wat had liggen durfde ze het manuscript van Grootser dan ik weer in te kijken. Ze was verrast door de gedrevenheid en compromisloosheid van Sara, schrapte personages en voegde hoofdstukken toe. Grootser dan ik speelt bijvoorbeeld niet meer in Utrecht, maar in Kampen. Kampen had ze eerder te autobiografisch gevonden, maar nadat ze het boek Blauw Haar van Herman Broers las over de snelle opkomst en ondergang van Kampen als studentenstad, besloot ze dat het boek in Kampen moest spelen. Kampen was in de jaren tachtig een unieke plek waar jongeren met een gereformeerde achtergrond vrijheid leerden kennen, homo durfden zijn en waar je nog kon shockeren door eieren kapot te gooien voor kunstprojecten.
 

Tweede boek
Suzanne Brink schrijft aan haar tweede boek dat gaat over een lange vriendschap tussen Sofie en Cathy die elkaar leren kennen als ze een relatie hebben met tweelingbroers. Sofie is een trage dromer en laat het leven over zich komen, terwijl sportieve Cathy altijd op zoek is naar het beste. Jarenlang zijn ze onafscheidelijk. Maar als ze in de vijftig zijn lijken de verschillen onoverbrugbaar geworden te zijn. Hoe verzoen je je met het einde van een vriendschap?