Toerisme Turkije

Situatie op kaart Turkije ligt tussen Europa en Azië, en heeft 8 buurlanden, waaronder Iran, Irak, Syrië, Bulgarije, … Door deze ligging is het, militair gezien, zeer gunstig gelegen. (zie kaarten) Turkije algemeen Turkije vormt een opmerkelijke brug tussen Europa en Azië en het land weerspiegelt deze twee werelden. De westelijke helft, met de steden Istanbul, Izmir en Antalya, is rijker en dichter bevolkt, gericht op Europa en het Middellandse-Zeegebied. Het andere deel, vanaf Ankara naar het oosten, met zijn ruige, weidse steppen, draagt meer de Aziatische erfenis in zich. De meeste bezoekers komen naar het westelijke deel, aangetrokken door de legendarische roep van Istanbul en de langste en schoonste kustlijn van het Middellandse-Zeegebied. Oost-Turkije blijft een ander verhaal: meer iets voor de avonturier dan voor de strandliefhebber. Wie voor het eerst in Turkije komt, wordt misschien wel het meest verrast door het uitstekende eten en drinken, waarvoor men een schappelijke prijs vraagt, en door de waardigheid van het Turkse volk. Overblijfselen uit het verleden bieden zowel het oosten als het westen van het land een bijna overdadige rijkdom, met archeologische vindplaatsen die teruggaan naar de Steentijd en de Hittieten, via Griekse en Romeinse steden tot Byzantijnse, Seldsjoekse en Osmaanse monumenten, dikwijls in een prachtige omgeving. Ook in Turkije zijn er feestdagen en evenementen; er zijn twee belangrijke moslimfeesten. De Ramadan, de viering van het einde van de vastenmaand, is een driedaagse nationale vakantie.Het Offerfeest, de viering van Abrahams bereidheid om zijn zoon Izaak te offeren, betekent een vierdaagse vakantie. De hotels aan de kust zijn dan volgeboekt en alle kantoren zijn gesloten. Deze feesten volgen de maankalender en de data verspringen daardoor ieder jaar 11 dagen. Naast de religieuze feestdagen zijn er ook officiële feestdagen. Hieronder vindt er een overzicht van. Op officiële feestdagen zijn de winkels geopend, overheidsinstellingen en bedrijven niet. 1 januari Nieuwjaarsdag
23 april Onafhankelijkheidsdag en Dag van het Kind

19 mei Geboortedag van Atatürk: Dag van de Jeugd en de Sport
30 augustus Zafer Bayrami (Herdenking overwinning op Grieken 1922) 29 oktober Herdenking van het uitroepen van de Republiek
De taal in Turkije is Turks, maar met Engels en Duits kunt u bijna overal terecht, vooral in de grote steden en in de Egeïsche en mediterrane toeristencentra. Op Turkse scholen is Engels de belangrijkste vreemde taal. Als je geen Turks spreekt is het geen probleem, tenzij u in afgelegen streken of het oosten reist. Dankzij Atatürk gebruikt het Turks vanaf de jaren twintig het Latijnse alfabet (net als het Nederlands) met slechts een paar extra tekens, zoals trema’s, die een bepaalde uitspraak aangeven. Het Turks is een Oeral-Altaïsche taal, noch verwant aan de Indo-Europese talen, noch aan het Arabisch. De grammatica is bijzonder ingewikkeld. De geschiedenis van Turkije De meeste overblijfselen uit de Oudheid die in Klein –Azië zijn gevonden, dateren uit de periode vanaf het zevende millennium voor Christus. Uit overblijfselen van die tijd, blijkt het bestaan van Assyrische handelsnederzettingen in Cappadocië en een belangrijke kopertijd cultuur. Later kwam Klein –Azië onder heerschappij van de Hettieten, dat is een bergvolk, dat bloeide van ongeveer 1750 tot 1200 voor Christus. Het rijk beleefde zijn hoogtepunt in de veertiende – dertiende eeuw voor Christus. In de negende eeuw voor Christus namen de Oerartiërs de macht over van de Hettieten. Hun rijk was ongeveer zo groot als het huidige Turkije, Irak en Armenië samen. In de zesde eeuw voor Christus veroverden de Perzen het Oerartische rijk, behalve de Griekse kuststeden; deze bleven onafhankelijk . In de vierde eeuw voor Christus veroverde Alexander de Grote de ganse beschaafde wereld. Het Hellenistische tijdperk werd gekenmerkt door de onafhankelijke stadsstaten zoals Anitiochië, met mooie openbare gebouwen (deze waren neergezet op kosten van de heerser). Hoewel de staten voortdurend met elkaar in oorlog waren, was er een stevige bestuurlijke basis gelegd die de Romeinen goed van pas kwamen later. In de tweede eeuw voor Christus veroverden de Romeinen grote delen van het Hellenistische rijk. Het Romeinse rijk bracht veel stabiliteit tot het einde van de tweede eeuw na Christus. Toen veroorzaakten invasies van de Barbaren chaos en werden de Christenen wreed vervolgd (tot de godsdienstvrijheid onder koning Constantijn) en verzwakte de economische structuur. Ook in de tweede eeuw na Christus verplaatste koning Constanstijn de hoofdstad van Rome naar Constantinopel. Het rijk werd in twee gesplitst, in het Oost-Romeinse-Rijk (of Byzantium) en het West-Romeinse-Rijk (viel in 476). De belangrijkste figuur van Byzantium was ongetwijfeld keizer Justinianus. Onder zijn bewind kende Byzantium zijn grootste uitbreiding. Daarna verkleinde het alleen maar tot zijn uiteindelijke val 1000 jaar later door de Ottomaanse. De Osmanen namen rond 1300 de vele gebieden in en beheersten de Balkan, Anatolië, en dus later ook Byzantium. De zestiende eeuw was het hoogtepunt van het Osmaanse rijk (dat was dezelfde periode van keizer Karel V van Habsburg en Hendrix VIII van Engeland). Er waren veel uitbreidingen van het rijk, omwille van de superieure wapens, veel discipline en een goede financiële organisatie. Constantinopel kreeg de naam Istanbul en de steden Jeruzalem, Mekka, Damascus en Bagdad werden gevormd. Het Osmaanse rijk bleef bestaan tot aan de eerste wereldoorlog, toen kozen ze de kant van de Duitsers in de oorlog en viel het Ottomaanse rijk. In 1923 werd de staat Turkije gevormd. In de tweede wereldoorlog bleef Turkije neutraal tot enkele weken voor het einde. Vanaf de jaren 50 werd Turkije heen en weer geslingerd tussen democratie en dictatuur. Nu heeft Turkije een president. Het klimaat in Turkije Het klimaat in Turkije is zeer wisselvallig en afhankelijk van streek tot streek.In de winter kan het in binnenland tot min 40°C zijn en er kan tot 120 dagen sneeuw per jaar liggen, terwijl het aan de kust zachte regenachtige winters zijn (de meeste regen valt aan de zwarte zeekust). Overzicht van het klimaat in Turkije (in graden Celsius) Overzicht van het klimaat in Turkije (in graden Celsius): Jan Feb Maa Apr Mei Jun Jul Aug Sep Okt Nov Dec
ANTALYA 10 11 13 16 20 25 28 28 25 20 15 12
IZMIR 9 10 11 16 20 25 28 27 23 18 15 10
ISTANBUL 5 6 7 12 16 21 23 23 20 16 12 8
TRABZON 6 6 7 11 15 20 22 22 19 15 12 9
ANKARA 0 1 5 11 16 20 23 23 18 13 8 2
ERZURUM -9 -7 -3 5 11 15 19 20 15 9 2 -5
DIYARBAKIR 2 2 8 14 19 26 31 31 25 17 10 4 De beste reistijd naar Turkije is in juli en augustus, het toeristische seizoen loopt van begin april tot eind oktober. Als je naar Turkije gaat in de zomer moet je er wel rekening mee houden dat het overdag heel warm is, soms zelfs te warm om bezienswaardigheden te bezichtigen tussen 10 en 17 uur. De kledij die je meeneemt naar Turkije hangt af van de plaats waar je naar toe gaat en wanneer. Als je in de winter naar Turkije gaat in het binnenland neem je best dikke, warme kledij mee, want de temperaturen zakken er regelmatig onder nul. Aan de kust zijn de winters wat zachter, dus de kledij mag iets wat dunner. In de zomer zijn de temperaturen hoog tot zeer hoog, dus is warme kledij niet nodig. Eten en drinken in Turkije Het meest opwindende aan de Turkse keuken zijn de meze, heerlijke hapjes die op zichzelf al een maaltijd vormen of als voorgerecht worden gegeten. Met de meze stellen de Turkse koks hun fantasie en creativiteit op de proef, bijvoorbeeld 101 variaties met aubergine. De meze zijn bij uitstek geschikt voor vegetariërs, börek (pasteitjes gevuld met kaas en kruiden), dolma (druivenbladeren gevuld met rijst), auberginedips en salades, yoghurt en knoflooksausjes. Olijfolie is de basis van de Turkse keuken. Sommige mensen vinden dat te vettig, weer andere zweren erbij. Het schijnt dat die olijfolie de weelderigheid van de haardossen stimuleert, die in de mediterrane streken zo wordt gewaardeerd. Aan de presentatie wordt de grootste zorg besteedt, zelfs het kleinste gerechtje wordt gegarneerd met peterselie, citroen en olijven. Bij de meze wordt zoveel versgebakken Turks brood (pide) geserveerd als u maar wilt. Daar vier zeeën de Turkse kusten beroeren is ook vis een hoofdbestanddeel van de Turkse keuken. Naast de hamsi, lekkere vishapjes van ansjovis als onderdeel van de meze, worden er hoofdschotels van zeebaars, boniter, zwaardvis, inktvis, grote garnalen, brasem en rode poon geserveerd. Lamsvlees wordt het meest gegeten, als de welbekende kebab, maar ook als köfte (gekruide vleesballetjes). Kip is iets minder populair, maar wordt smakelijk bereid met walnoten, knoflook en paprika en verwerkt in Circassische gerechten. Bij de gerechten worden gewoonlijk salades geserveerd en rijst (pilav), bereid met pijnappels, rozijnen en kruiden. Veel mensen zijn verbaasd te ontdekken dat Turkije tot de zes grootste wijnproducenten ter wereld behoort. Het woord ‘wijn’ stamt zelfs uit de taal van de Hittieten. De Turkse wijnen (rode en witte) zijn van goede kwaliteit. De nationale drank is raki. Deze anijslikeur wordt gewoonlijk aangelengd met water en wordt dan melkwit van kleur. Raki smaakt heerlijk bij de meze en bij vis. Over het algemeen wordt het eerder bij het eten gedronken dan ervoor. Na de maaltijd wordt uit kleine kopjes Turkse koffie (kahve) gedronken. Het suikergehalte moet u zelf aangeven. Turken drinken de hele dag door zwarte thee (çay) uit kleine glaasjes op zilveren schoteltjes. Er zijn verschillende soorten eetgelegenheden. De bekendste zijn het Kahve, het koffiehuis, en de lokanta, een informeel restaurant met Turkse maaltijden uit de eigen keuken en alcoholvrije drankjes. In sommige gelegenheden staan de gerechten uitgestald. U kunt daar dan beter een keus uit maken dan een gerecht van de kaart te nemen. In lokantas hebben ze vaak geen kaart, daar gaat u naar de keuken om uw keus te maken.
Reliëf en landschap in Turkije Het hoogland van Anatolië, dat midden Turkije ligt, bestaat uit 2000-2500 m hoge, boomloze, deels woestijnachtige hoogvlakte, in het noorden. In het zuiden is het landschap gekenmerkt door hoge randgebergten: vb het Pontisch Gebergte, de Tarus (ze hebben beide een groot aantal toppen van 3000 meter en meer) Naar de Egeïsche zijde toe lost het hoogland zich op in een aantal kleinere gebergten. Deze zijn diep ingesneden door de in oost-west-richting lopende dalen. Op het hoogland, toch in een opmerkelijke zuidwestelijke ligging, bevindt zich een gebied zonder afvloeiing, dit gebied neemt ongeveer een derde van het hoogland in beslag. Het gebied bestaat voor een groot deel uit zoutsteppen, afgewisseld met moerassen en zoutpannen. Dit vormt het overblijfsel van een zoetwaterbinnenzee. Maar ook in het zuidwesten van dat gebied vormen er zich zoutmeren. Langs de volledige kust van het schiereiland loopt een smalle vlakte die zich slechts op 2 punten verbreedt. Het Armeense Hoogland begint ongeveer op de lijn waar het schiereiland Klein-Azië uit het vaste land naar voren treedt; de ketens van Pontisch Gebergte en Antitaurus komen hier tot een nauwe bundel samen en gaan dan weer naar het oosten zodanig dat er een groot, vrijwel volledig uit vulkanische gesteenten bestaand, hoogland wordt gevormd: Armenië. De gemiddelde hoogte van de bergen bedraagt ongeveer 1650 m, in het noorden. In het zuiden stijgt de hoogte in zijn randgebergten tot meer dan 4000 m. De grens van Armenië als natuurlandschap ligt deels buiten de Turkse grens (in Iran, Georgië en Azerbajdzjan). In het uiterste oosten ligt de hoogste berg van Turkije, de Ararat (5156 m). In het zuidoosten van Armenië bevindt zich evenals in Anatolië een afvoerloos gebied, met in het midden op ca. 1718 m het Vanmeer (3750 km2). Praktische zaken als je een reis maakt naar Turkije Douane en grensformaliteiten: Nederlandse en Belgische toeristen die met een door een reisbureau georganiseerde reis meegaan hebben aan een geldig paspoort voldoende om het land binnen te komen. Toeristen die op eigen gelegenheid naar Turkije gaan hebben een geldig paspoort plus toeristenvisum nodig. Toeristenvisa worden bij aankomst tegen geringe betaling automatisch verstrekt. Ze zijn drie maanden geldig. Gezondheid: het is aan te bevelen om middelen tegen diarree mee te nemen. Het risico om aids op te lopen is in Turkije even groot als in andere landen. Wees verder voorzichtig met ongekookte levensmiddelen en drink alleen gebotteld water, want het leidingwater is onbetrouwbaar en bovendien kalkhoudend. Kijk langs de kust uit voor zee-egels en kwallen. Voor kleinere problemen kunt u bij de apotheek (eczane) terecht. Indien noodzakelijk kan het hotel een dokter waarschuwen. Bij ernstige ziekte dient u zich bij voorkeur te laten behandelen in West-Europa. De meeste Turkse ziekenhuizen voldoen wat betreft voorzieningen, hygiëne en nazorg niet aan de West-Europese maatstaven. Vaccinaties zijn niet verplicht, inentingen tegen tyfus, tetanus, polio en hepatitis A worden aanbevolen. In de Middellandse-Zeegebieden bestaat normaal geen risico voor malaria. Voor het gebied ten oosten van Ankara worden malariapillen aanbevolen in de periode van maart tot november. Geldzaken: bij binnenkomst mag u beschikken over een onbeperkte hoeveelheid vreemde munten, maar Turkse lira’s mogen hooguit ter waarde van 5000 TL (Turkse lira) worden in- of uitgevoerd. Bewaar alle bonnen van geldhandelingen. Ze moeten eventueel aan de douane overlegd kunnen worden om te bewijzen dat het geld legaal is gewisseld of om Turks geld terug te wisselen in Euro’s. Er zijn veel banken in Turkije en bijna allemaal wisselen ze buitenlands geld. Ook bij de grotere hotels kunt u geld wisselen. Buitenlanders met een Visa-kaart kunnen terecht bij de geldautomaten van de Yapi-Kredi. Kredietkaarten worden bijna overal aanvaard. Banken en hotels accepteren ook reischeques en Eurocheques. Behalve bij de grotere hotels is het gewoonlijk niet mogelijk om rekeningen met reischeques te voldoen. Tijdverschil: in Turkije is het een uur later dan in Amsterdam en Londen. Londen Amsterdam Brussel Istanbul
12.00 u. 13.00 u. 13.00 u. 14.00 u. Accommodatie De accommodatie in Turkije is zeer goed in de toeristische streken, zoals de Turkse Riviera, Istanbul, Ankara en andere grote steden. In de kleinere en minder bekende gebieden is de accommodatie minder goed tot zeer weinig. Een rondreis door Turkije Eerste stopplaats: Istanbul Istanbul is ongetwijfeld de bekendste stad van Turkije. Het ligt helemaal in het westen. Er zijn in Istanbul meer dan honderd attracties, dus kunnen we best een selectie maken van de beroemdste bezienswaardigheden. Hier zijn enkele topattracties van Turkije: • Het Topkapi-paleis • De Blauwe Moskee • Het Dolmabahçe-paleis • De Süleymaniye-moskee • De Haghia Sophia • De Grote Bazaar
De eerste attractie die we gaan bezoeken is het Topkapi-paleis. Het paleis werd gebouwd tussen 1459 en 1465 door Mehmet II. Dit was kort na zijn verovering van Constantinopel. Het paleis was zijn voornaamste residentie en bestaat uit vier enorme binnenplaatsen met een reeks paviljoens, een stenen versie van het vroegere tentenkamp van de nomadische Osmanen. Vroeger diende het paleis als regeringszetel en het bevat een school waar ambtenaren en soldaten werden opgeleid. In de zestiende eeuw werd het bestuur verplaatst naar het Dolmabahçe-paleis. Nu is het sinds 1924 opengesteld voor het publiek. De tweede attractie die we in Istanbul gaan bezoeken is de Blauwe Moskee. De Bauwe Moskee dankt haar naam aan het blauwe Izniktegelwerk in het interieur en het behoort tot een van de beroemdste religieuze gebouwen in de wereld. Het monument werd in opdracht van sultan Ahmet I gebouwd tussen 1609 en 1616 door de architect van de sultan. De derde attractie in Istanbul is het Dolmabahçe-paleis. De sultan Abdül Mecit gaf in 1856 opdracht tot de bouw van het Dolmabahçe-paleis. De extravagantie van het Dolmabahçe doet niet vermoeden dat het Osmaanse rijk bij zijn bouw zijn beste tijd heeft gehad. De sultan betaalde zijn mooie paleis met leningen van buitenlandse banken. Het paleis kan allen met rondleiding worden bezocht. Er zijn 2 mogelijkheden. De ene route brengt u naar het deel van het paleis dat voor mannen was gereserveerd en naar de staatszalen en de Ceremoniezaal. De andere route brengt u naar de harem, de woonplaats van de sultan en zijn gevolg. De vierde attractie is de Süleymaniye-moskee. Het is een belangrijke moskee van Istanbul. Ze is een eerbewijs aan de architect en aan de sinan. Ze werd gebouwd tussen 1550 en 1557 op het terrein van het oude paleis. Net als de andere moskeeën van de sultan was dit ook niet enkel een gebedshuis, maar ook een liefdadigheidsinstelling. Ze wordt omringd door een voormalig ziekenhuis, een gaarkeuken, een badhuis en scholen. Het complex bood dagelijks voedsel aan meer dan 1000 armen – islamieten, christenen en joden. De vijfde attractie die we bezoeken in Istanbul is de Hagia Sophia of de Kerk van de Heilige wijsheid. Hij behoort tot de grootste architectonische prestaties ter wereld. Hij is meer dan 1400 jaar oud en was van grote invloed op de architectuur van de volgende eeuwen. Het enorme bouwwerk werd op 2 vroegere kerken gebouwd en in 537 ingewijd door keizer Justinianus. De Osmanen verbouwden hem in de 15de-eeuw tot een moskee met minaretten, tomben en fonteinen. Talloze steunberen moeten het enorme gewicht van het gevaarte onder controle zien te houden. Het heeft de oorspronkelijke vorm van het gebouw enigszins geweld aangedaan. De zesde en laatste attractie van Istanbul is de grote bazaar. Een bezoek hieraan is een unieke ervaring. Het labyrint van straten omvat duizenden winkeltjes. De producten staan buiten gestald en de handelaars doen alles om ze te verkopen. De bazaar werd gesticht door Mehmet II kort na zijn verovering van de stad in 1453. Het complex is toegankelijk langs verschillende poorten.
Tweede stopplaats: Ankara Ankara is de hoofdstad van Turkije (niet Istanbul) en heeft 2,2 miljoen inwoners. Istanbul en Ankara zijn de twee grootste steden van Turkije maar ze vormen elkaars tegenpool. Istanbul heeft een geschiedenis van meer dan 2000 jaar. Ankara is een nieuwe moderne stad en weerspiegeld de nieuwste geschiedenis. We starten ons bezoek aan Ankara met de Arslanhane Camii moskee. Het is de oudste en grootste moskee en ze dateert uit de dertiende eeuw. De vijf schepen, waarvan het middelste duidelijk hoger is dan de overige, worden van elkaar gescheiden door 24 houten zuilen. De vlakke zoldering bestaat uit rijk geprofileerd balkwerk. Het faiencemozaïek is ook zeer mooi. Na het bezoek aan de moskee kunnen we de tempel van Augustus en Roma bezoeken. Dit belangrijkste antieke bouwwerk van Ankara is bebouwd in de 2de-eeuw voor Christus. In de vierde eeuw werd de kerk verbouwd tot Christelijke kerk. Direct naast de tempel staat een moskee en het grafmonument van Haci Bayram. In Ankara zijn er nog veel andere bezienswaardigheden, zoals de Citadel, de zuil van Julianus Apostata, het archeologische museum, … Derde stopplaats: Cappadocië Cappadocië ligt ongeveer 300 km ten zuidoosten van Ankara. Het ligt aan de voet van de vulkanen Erciyes Dag en Hasan Dag. Het is een van de grootste toeristische attracties van Turkije. Het gebied heeft rotsen in de vorm van puntmutsen, ondergrondse steden en mysterieuze schuilkerkjes. Het gebied is niet alleen belangrijk om zijn geologische geschiedenis, het draagt ook interessante sporen van 1000-en jaren bewoning. Vierde stopplaats: Konya Van Cappadocië gaan we naar Konya. Konya ligt in het midden van de vruchtbare Anatolische hoogvlakte. Het is een van Turkije’s oudste en meest conservatieve steden.Het is een belangrijk handelscentrum. Tot de dag van vandaag is Konya een religieus centrum, de stad is het bolwerk van de religieuze politieke partijen en heeft een fundamentalistische burgemeester. Het graf van Mervlana bevindt zich in het Mevlana museum, oorspronkelijk een seldsjoeks mausoleum. Dit museum gaan we bezoeken, het staat midden in de stad en heeft een met turkooizen tegels beklede toren. Seculier of niet, het museum is eigenlijk een heiligdom. Op de in groene zijde gehulde tombe staan een paar dichtregels van Mevlana. Als tweede bezienswaardigheid gaan we nog een aantal museums bezoeken, Konya heeft veel museums over kunst, archeologische vondsten, ... Vijfde stopplaats: Pamukkale Het eerste wat we gaan bezoeken is Pamukkale, Turks voor katoenvesting. Het is een klein plaatsje in de provincie Denizli en dankt haar naam, katoenen kasteel, aan een uniek natuurfenomeen. Door een ophoping van kalk van het calciumrijk bronwater zijn bijzondere witte kalkterrassen ontstaan. Veel mensen baden in het kalkwater omdat het goed voor de huid schijnt te zijn. Houd er rekening mee dat het hier in het hoogseizoen een drukte van jewelste is. Een gedeelte van Pammukkale ziet er doordat er te veel mensen over gelopen hebben, en hotels het bronwater hebben ontrokken aan het plateau, slecht uit. Het zwaarst beschadigde deel is afgesloten. Het tweede wat we gaan bezoeken is Hierapolis. De zwavelrijke bronnen van Pamukkale werden al in de oudheid druk bezocht. Achter de bronnen liggen de resten van het antieke Hierapolis. De ruïnes dateren vrijwel zonder uitzondering uit de Romeinse periode. Dit is duidelijk te zien aan de stadsmuur, die van een geringe hoogte en sterkte is. Sterke fortificaties werden tijdens de Pax Romana overbodig geacht. Het eerste gebouw waar je tegenaan loopt is het Romeinse Bad uit de eerste eeuw na Christus. Andere bezienswaardigheden zijn het goed bewaard gebleven Romeinse theater, de tempel van Apollo uit de derde eeuw voor Christus en het ernaast gelegen Plutonium. Deze heeft een opening waaruit giftige gassen lekken. De Turken noemen het dan ook de Çin Deligi, ofwel Duivelsput. Ga er niet met je neus boven hangen, want de gassen zijn echt giftig. Bijzonder is ook de uitgestrekte necropolis van de antieke stad, met twaalfhonderd sarcofagen en tombes een van de grootste van Turkije. Je kunt hier in alle eenzaamheid heerlijk rondwandelen. Rond etenstijd echter wordt rond de begraafplaats massaal gebarbecued door de Turkse families die hier dan neerstrijken. Zesde stopplaats: pergamon De stad, in de vallei van Bakir Cayi, werd gesticht als Pergamon of Pergamos en ligt op een twintigtal kilometer van de westkust verwijderd. Zij was de hoofdstad van het koninkrijk Pergamum dat tussen 241 en 133 voor onze jaartelling bestond. Pergamon was echter al een kleine nederzetting in de Archaïsche periode. We gaan het Altaar van Zeus bezoeken. In 1873 werd ingenieur Carl Humann toevallig gewezen op steenreliëfs, die klaarstonden voor de kalkovens. Zo werd het Zeus-altaar ontdekt. Ten zuiden van het Zeus-altaar staat het Akropolis.
Zevende stopplaats: Erzurum Erzurum is met zijn ligging, 1950 meter boven de zeespiegel, de hoogste provinciehoofdstad van Turkije. Sinds 1958 huisvest de stad de belangrijkste universiteit van Oost-Turkije. Door haar hoogte heeft Erzurum het meest ruige klimaat van heel Turkije. Op de korte hete zomer volgt een lange, koude en sneeuwrijke winter. Al in oktober valt hier de eerste sneeuw. In november is alles bevroren om pas in april weer te ontdooien. In de wintermaanden zijn zelfs wolven op het universiteitsterrein gesignaleerd. In Erzurum gaan we de citadel bezoeken. De citadel, waarvandaan een fraai uitzicht over de stad geboden wordt, is in de 5de eeuw in opdracht van keizer Theodosius II gebouwd. Latere heersers hebben hem vele malen uitgebreid en gerestaureerd. Nadat de Ottomaanse sultan Selim I
Erzurum in bezit had genomen, werd er in de citadel een garnizoen Janitsaren gehuisvest. Tegenwoordig staat de citadel open voor bezoekers. Na het bezoek aan de citadel gaan we de Yakutiye Medrese bezoeken. Ondanks de vele verwoestingen die de stad door oorlogs- en natuurgeweld heeft ondergaan heeft het centrum toch nog bijzonder interessante bezienswaardigheden behouden. Een van de mooiste hiervan is de Yakutiye Medrese. Deze koranschool is in 1310 door Ilkhan Üldschaitü (1304-1316), een nazaat van Djengiz Khan, gebouwd. Als laatste brengen we nog een bezoek aan de Grote Moskee. Ten zuiden van de citadel ligt de Ulu Camii. De moskee, die dateert uit 1179 en de oudste van de stad is, heeft veel te lijden gehad van zowel oorlogs- als natuurgeweld. Het gebouw werd vooral door de aardbeving van 1939 zwaar beschadigd. De
restauraties, waarvan vijf in inscripties vastgelegd zijn, hebben het uiterlijk van het gebouw geen goed gedaan. Globaal is de moskee nogal eenvoudig uitgevoerd; het voorhof ontbreekt en de buitenmuren zijn onversierd. Achtste stopplaats: Troje Troje, op enkele kilometer ten zuiden van Cannakale gelegen, werd vroeger ook Illium genoemd, heet in het Turks Trova, in het Engels Troy, maar werd ook vele malen gesticht. De stad, die bekendheid verwierf door de gedichten van Homeros was een legendarische woonplaats, zoals velen bleven beweren. Tot - in 1870 - de Duitse archeoloog Heinrich Schliemann de eerste grondvesten vond en de oude vermoedens ontkrachtte. Er hebben bovendien vele Troje’s bestaan. In Troje gaan we een route volgen, en in die route komen we verschillende resten van vroegere gebouwen tegen. Zo gaan we het gymnasium zien, de Athenatempel, het Mergaron, … En natuurlijk ook het beroemde paard van Troje. Negende stopplaats: Efese In Efese gaan we de ruines van de tempel van Artemis bezoeken. Efese ligt ten zuiden van Izmer. Het is een van de zeven wereldwonderen. Het is volledig verwoest door de vele aanvallen van onder andere de Perzen. Ook gaan we de tempel van Domitianus bezoeken. Dat is de eerste door de keizer gebouwde tempel. Het bouwwerk stond midden in de stad. Alle oude gebouwen van Efese zijn verwoest door de vele oorlogen en aanvallen. Maar het is een toeristische trekpleister van Turkije. Laatste stopplaats: Turkse Riviera Als laatste stopplaats van onze 10-daagse rondreis gaan we naar de Turkse Riviera. De vele nieuwe hotels en de grote stranden zorgen voor genoeg pret. Je kunt naar de Egeïsche zee gaan, de zwarte zee of de Middellandse Zee. Hier kan je enkele dagen uitrusten van de vele bezoeken aan verschillende steden. De Turkse Riviera trekt jaarlijks veel toeristen.
Transportmogelijkheden In Turkije zijn er verschillende manieren van reizen: • Om in Turkije te raken, kan je best het vliegtuig nemen. Er is een luchthaven in Istanbul, waar we onze reis beginnen, maar ook in Ankara en Ezurum • Voor de verdere transporten: Openbaar vervoer, auto’s huren, bussen van reisbureau’s, … • Voorstel: we gaan met het vliegtuig naar Istanbul, waar we onze eerste dagen doorbrengen. Om van Istanbul naar Ankara te gaan, zijn er meerdere mogelijkheden: je kunt onder andere het vliegtuig nemen, maar ook (en goedkoper) het openbaar vervoer gebruiken. Dat kan ook om de volgende attracties, die tevens toeristische plaatsen zijn, te bezoeken: Cappadocië, Konya, Pamukkale en Pergamon te gaan. Na het bezoek van Pergamon gaan we terug naar Ankara (met openbaar vervoer) In Ankara nemen we een vlucht naar Ezurum. Van Ezurum nemen we een vlucht naar Istanbul en in Istanbul nemen we de boot naar Troje en dan terug naar Istanbul. Dan nemen we een huurauto naar Efese en gaan we naar het door u gekozen stand. Daarna gaat u terug naar Istanbul en neemt u een vlucht naar Brussel. Bronnen De gebruikte bronnen voor dit werk zijn: 1. boeken: • Turkije AGON cultuur, reisgidsen • Gouden serie: Turkije reisgids • Capitool reisgidsen: Istanbul
2. het Internet: • www.reiskrant.nl/turkije • www.landweb.com/turkije • www.wilmarphotography.com • www.vakantie-web.com • www.google.be (als zoekbron voor andere sites) 3. Encarta Inleiding Ik zou graag een reis naar dit gebied maken omdat er veel afwisseling in zit. Je hebt historische attracties, zoals Efese, naast godsdienstige attracties zoals de moskeeën en natuurlijke attracties zoals Pamukkale. Je kunt ook heel goed uitrusten aan de Turkse Riviera. Het eten is zeer lekker en Turkije is geen duur land. Je komt er in aanraking met de plaatselijke bevolking. De accommodatie is zeer goed en er zijn hotels in alle prijsklassen. De temperatuur in de zomer is zeer warm. Turkije heeft een rijke geschiedenis en telt verschillende grote en bekende steden. In Turkije vind je zowel Aziatische als Europese voorwerpen.