Feitelijke gegevens
- 1e druk, 2012
- 288 pagina's
- Uitgeverij: De Geus
Flaptekst
Boris is een brokkenpiloot die ondanks alles op sympathie kan rekenen. Tot zijn ouders hem een geheim vertellen dat zijn leven op de kop zet. Vanaf dat moment is het Boris tegen de rest van de wereld. Een uitzondering maakt hij voor zijn buurmeisje Lies, die aan een ongeneeslijke huidaandoening lijdt waardoor lichamelijk contact onmogelijk is. De twee buitenbeentjes groeien naar elkaar toe.
Eerste zin
Het was een frisse zonnige ochtend en de barman hobbelde met een brakke kop over de keien van het plein.Samenvatting
De verjaardagen speelt zich af in een niet nader benoemd dorp. Dit dorp is er een zoals vele, omringt door velden en bossen en met een paar winkels. Iedereen in het dorp kent elkaar en er wordt veel geroddeld. Op een half uur fietsen ligt een stad. Het boek bevat zeer veel flash for- en backwards. De samenvatting is chronologisch geschreven en dus niet in de volgorde zoals in het boek staat.
Het verhaal begint in 1980 op de zestiende verjaardag van Marie. Als haar ouders in bed liggen, besluit Marie het huis uit te sluipen en op de fiets naar de stad te gaan. Hier aangekomen weet ze eigenlijk niet wat ze moet doen, totdat ze een kroeg ziet. In de kroeg spreekt een man Marie aan. De man is verlaten door zijn vrouw en verteld over zijn leven aan Marie.
De volgende ochtend vind de barman, die ’s ochtends de kroeg gaat schoonmaken, Marie in de wc waar ze zwaar toegetakeld ligt. Ze is verkracht. Van een verpleegkundige krijgt ze een morningafterpil, maar deze neemt ze niet in. Negen maanden later wordt Boris geboren.
In het huis naast Marie zit een bakker. De veertig jarige bakkersvrouw heeft geen man, en hier ook absoluut geen behoefte aan. Op haar veertigste verjaardag gaat ze naar de stad om een jurk te kopen. Als ze deze gekocht heeft besluit ze om naar een café te gaan. Hier raakt ze aan de praat met de barman die haar mee naar huis neemt. Door deze one night stand raakt ze zwanger en negen maanden later bevalt ze, één jaar nadat Boris is geboren, van Lies. De eerste dagen van haar leven brengt Lies in het ziekenhuis door. Ze heeft de ernstige ongeneselijke huidaandoening Epidermolysis bullosa.
Sinds de verkrachting in het café komt Marie niet meer buiten en is ze zeer bang voor vreemdelingen. Toch komt op een dag de loodgieter Sjef langs omdat er een verstopping is. Marie en Sjef worden verliefd op elkaar en Sjef trekt bij Marie in. De ouders van Marie verhuizen naar het oude appartement van Sjef. Sjef behandelt Boris als zijn eigen zoon. Op de kleuterschool ontmoet Boris twee goede vrienden: Jeroen en Maurice. Ze zijn onafscheidelijk en besteden veel tijd aan het maken van een boomhut in het bos.
De levens van Lies en Boris ontwikkelen zich. Boris gaat na de basisschool door naar de dorpshavo en blijft goed bevriend met Jeroen en Maurice. Lies blijft binnen, behalve een enkele keer dat ze door Wilma, de hulp in de bakkerij, mee genomen wordt naar het, dan nog, in gebruik zijnde station van het dorp en een keer kort bij oud en nieuw. Via lezen en dromen over het stationnetje en een borst waar ze op kan liggen probeert ze in haar gedachten te ontsnappen uit haar isolement, want ze gaat zelfs niet naar school, er komt een leraar haar thuis les geven. De enige connectie met de buitenwereld die ze heeft is het geroddel van klanten in de bakkerij.
Het leven van Boris veranderd echter drastisch op zijn vijftiende verjaardag. Zijn moeder en Sjef vertellen dat Sjef niet zijn echte vader is. Uit woede blijft Boris enkele dagen in bed liggen. Op de laatste schooldag voor de zomervakantie stuurt Marie Boris naar school. Als de school is afgelopen krijgt hij een woedeaanval en valt zijn vrienden aan met een fotolijst. Maurice beland hierdoor in het ziekenhuis en Boris wordt gearresteerd.
Nadat Boris wordt vrijgelaten blijft hij boos op zijn moeder en Sjef en zoekt continue ruzie. Als hij bij een van deze ruzies wil weglopen ontmoet hij Lies die in haar tuin zit. Lies nodigt hem uit om haar huis binnen te komen. Vanaf die dag gaan ze veel met elkaar om. Boris neemt Lies mee naar het station dat inmiddels buiten gebruik is geraakt. Hier besteden ze de zomer al pratend. Ook gaan ze een keer naar de boomhut die Boris met Jeroen en Maurice heeft gemaakt. Als Lies dat ziet voelt ze jaloezie omdat Boris zoveel heeft gehad wat zij niet had. Boris klimt in de boomhut en maakt iets kapot om zijn vrienden te treiteren.
Thuis gaat het met zowel Boris als Lies niet goed. De moeder van Lies is er helemaal niet blij mee dat haar dochter zoveel naar buiten gaat, en beweegt vanwege haar huidziekte. Ze krijgt steeds meer wonden op haar huid en de pijn neemt toe. Bij Boris thuis gaan de ruzies door en Boris wil een plan wat hij al lang heeft ten uitvoer brengen. Mevrouw van de Venne is de Nederlands lerares van Boris. Boris heeft een zeer slechte band met haar. Van de Venne heeft een tuinhek dat ze elk jaar opnieuw schildert, iets wat ze zeer graag doet. Midden in de nacht steelt Boris een bijl en vernielt het tuinhek.
Als reactie op het kapotmaken van de boomhut wordt er een pakketje met poep bij Boris thuisgestuurd met als afzender: “van je beste vrienden.” Hierop blaast Boris de boomhut met gestolen benzine op. Hoewel bij de vernieling van het tuinhek Boris niet direct als dader wordt aangewezen gebeurd het hierbij wel. Boris veranderd in een van de meest gehate personen van het dorp, overal waar hij komt wordt hij uitgescholden. Behalve door Lies, Boris en Lies vertrouwen elkaar steeds meer, zelfs zoveel dat Boris mag helpen met het verzorgen van de wonden. Hoewel haar huid steeds pijnlijker wordt, blijft Lies met Boris naar buiten gaan. Totdat de oude vrienden van Boris, die uit zijn op wraak, ze aanvallen. Boris slaat zich er wel doorheen, maar Lies wordt hevig toegetakeld, en moet worden opgenomen in het ziekenhuis.
Als ze weer terug is uit het ziekenhuis zijn Lies haar gevoelens voor Boris afgekoeld. Ze belt hem op om te zeggen dat ze hem niet meer wilt zien. Boris is er kapot van en als eerst probeert hij nog contact te zoeken, maar als dit steevast wordt afgewezen richt hij zich op een nieuw plan. Na twee dagen plannen is hij er klaar voor. Midden in de nacht gaat naar het spoor toe en met wat simpel gereedschap verbuigt hij het spoor. Zijn plan is om de eerste trein te laten ontsporen zodat het oude stationnetje vernield wordt. Als zijn berekeningen kloppen zal het gebouw kapot gaan, maar wanneer de trein heel zacht gaat zullen er geen gewonden vallen.
Boris is alleen een ding vergeten: goederentreinen die ’s nachts rijden. Een goederentrein ontspoort en boort zich in de muur van een klooster. Een pater en een non komen hierdoor van schrik om het leven. Sjef wordt waker van het kabaal en weet dat Boris weer iets vernield heeft. Wanneer Boris weer thuis is raken Boris en Sjef in een gevecht, wat Boris wint. Hierop sleept Boris zijn moeder naar buiten. Dat terwijl ze sinds haar verkrachting niet buiten is geweest. Boris scheurt haar uit haar pyjama terwijl hij naar omstanders schreeuwt dat ze nu eindelijk hebben wat ze willen en dat ze nu te laf zijn om iets te doen, maar morgen wel over alles lopen te roddelen. Er arriveren twee politieauto’s en Boris wordt gearresteerd. Bij zijn arrestatie kijkt hij naar de bakker en ziet Lies staan. Lies zwaait en lacht. Ze blijven elkaar net zo lang aankijken totdat Boris weggevoerd wordt.
De volgende dag gaan Marie en Sjef weg. Marie wordt opgenomen in een verzorgingstehuis en Sjef betrekt een appartement ernaast. Marie reageert sindsdien nergens meer op en na een tijdje geeft Sjef de hoop op een blik van herkenning in haar ogen te zien en vind hij een nieuwe vrouw.
Net nadat Lies achttien jaar is geworden, overlijdt haar moeder. Vanaf die dag heeft zij de verantwoordelijkheid over de bakkerij. Ook moet ze een thuishulp nemen om voor haar te zorgen. Op de dag na haar moeders dood, wordt Lies benadert door twee mannen die de bakkerij willen kopen. Ze willen de bakkerij en het huis ernaast slopen en er een supermarkt bouwen. Lies weigert haar huis te verkopen en jaagt ze weg. Hoewel Lies haar best doet lukt het haar niet goed om de bakkerij echt draaiende te houden en op een dag stelt Wilma voor om niet langer zelf brood te baken, maar het te bestellen bij een fabriek. Hoewel Lies weet dat haar moeder het verschrikkelijk zou vinden stemt ze in omdat ze geen andere uitweg is.
Voor vijftien jaar wordt Boris op verschillende plekken vastgehouden en hebben Lies en Boris geen contact met elkaar. Als Boris wordt vrijgelaten, is het eerste wat hij doet naar Lies’ huis gaan. Als Lies opendoet ziet Boris dat ze in een rolstoel zit. Als ze die dag een wandeling door het dorp maken wordt er vol verbazing gereageerd op het wederkeren van Boris. Ook het personeel van de bakker neemt het Lies niet in dank af. Wilma stelt Lies voor een keuze, zij eruit, of Boris eruit. Het wordt Wilma. Hierdoor moeten de andere werknemers extra hard werken, wat ze niet accepteren en ze nemen gezamenlijk ontslag. Ook de thuishulp komt niet meer opdagen.
De bakkerij moet dicht en alle ruiten worden ingegooid door de dorpsbewoners. Boris timmert alle ramen dicht. Hij neemt de zorg van Lies volledig over en dagenlang blijven ze in het donkere huis en liggen ze eindeloos pratend en vrijend in bed, iets wat Lies wonder boven wonder wel kan. Lies wordt zwanger en bevalt van een zoon die ze Jonas noemen. Ze verhuizen samen en zorgen voor Jonas. De toestand van Lies gaat echter achteruit. Boris krijgt te horen dat ze niet lang meer zal leven en dat ze hopen dat het haar nog lukt om een brief te schrijven aan Jonas. Op Jonas tweede verjaardag bezoeken Jonas en Boris Lies in het ziekenhuis. Als Lies en Jonas in slaap vallen op het bed, fluistert Boris ze allebei een vaarwel en loopt het ziekenhuis uit.
Het verhaal eindig met Boris die naar de kroeg gaat, waar hij is verwekt en waar de vader van Lies barman is. Hij raakt aan de praat met de barman, ook al beseffen ze beiden niet wat voor een band ze hebben. De barman ergert zich aan Boris die zichzelf dronken voert. Als Boris een meisje ziet in de bar voelt hij de drang om op te wachten en te verkrachten. Thuisgekomen valt Boris treurend op de bank in slaap.
Dit verslag gaat verder na deze boodschap.
Verder lezen
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
E.
E.
Let op! Enorm veel spelling- en interpunctiefouten. Als je dit verslag voor iets anders dan voor jezelf wilt gebruiken, zou ik hem nog even nalezen en verbeteren.
7 jaar geleden
Antwoorden