Musical: We Will Rock You by Queen and Ben Elton

Musicalverslag: We Will Rock You by Queen and Ben Elton. 1: Algemene gegevens. Titel: We Will Rock You
Regisseurs: Queen en Ben Elton
Hoofdrolspelers: Nigel Planer (Pop en Freddie Mercury), Hannah Jane Fox (Scaramouche), Tony Vincent (Galileo), Sharon D. Clarke (Killer Queen), Alex Hanson (Khashoggi), Nigel Clausel (Britney), Kelly Ellis (Meat) en Ensemble. Plaats en datum: London, Tottenham Court Road, Dominion Theatre, 3-4-2003. 2: Plot. Overal kijken de kinderen dezelfde films, dragen dezelfde kleren en denken dezelfde gedachten (One Vision). Het is een veilige, vrolijke GaGa-wereld (Radio GaGa) . Behalve als je een rebel (zoals Galileo en Scaramouche) bent en wilt rocken (I want to break free), want op de planeet Mall zijn alle instrumenten verbannen. Het is de eeuw van Boy Bands en Girl Bands, begeleidt met computermuziek. Maar de weerstand tegen de autoriteiten groeit. Ondergronds leven de ‘Bohemians’-rebellen, o.a. bij het oude, halfverwoeste station Tottenham Court Road. Dit zijn rebellen die erin geloven dat er eens een tijd was waarin kinderen hun eigen bands creëerden en hun eigen muziek schreven. Ze noemen deze tijd, ‘The Rapsody’ (Bohemian Rapsody). De geruchten gaan dat er nog steeds ergens instrumenten verborgen liggen op planeet Mall. De Bohemians zoeken een leider die hen de weg kan wijzen naar deze verborgen instrumenten. Uiteindelijk komen ze Galileo tegen, hij kon wel eens hun leider zijn. Maar de GaGa-agenten (onder leiding van Kashoggi) zijn op zoek naar Galileo, want Galileo viel buiten de boot en had rare ideeën over liefde en muziek. Als de GaGa-agenten hem vinden, zullen ze hem direct naar de Killer Queen (she’s a Killer Queen) brengen, op internet te vinden onder
www.killerqueen@globalsoft.com/theworld" class="text-blue hover:text-blue-hover focus:text-blue-focus">www.killerqueen@globalsoft.com/theworld, de machtigste vrouw van de planeet Mall, die niet graag tegen wordt gesproken (Don’t stop me now). Waarschijnlijk zal hij dan gehersenspoeld worden. Uiteindelijk komen Scaramouche (vriendin van Galileo en ook een buitenbeentje in de GaGa-wereld) en Galileo met behulp van Pop (ook een buitenbeentje, lijkt een beetje op een zwerver met een motor) bij ‘the Bohemians’ terecht. Ze gaan zelf instrumenten maken. De instrumenten vinden ze op het verwoeste stadion Wembley, ‘the place of living rock’. Met de instrumenten willen ze de wereld gaan veroveren en de Killer Queen verwijderen van haar machtige positie. 3: Het toneelbeeld. De voorstelling was in het theater van Tottenham Court Road. Er was een lijsttoneel, er is een duidelijk afgebakend podium, het publiek zat op enige afstand in de zaal. Er was een fantastisch decor, er werd heel snel gewisseld van decor en uit het podium kwam ook nog een paar keer een verhoogd plateau naar boven. Er waren fantastische, enorme plasma-schermen, die ook nog konden bewegen. Er werd veel gebruik gemaakt van lichteffecten en lasers. The Guardian: “It’s a hi-tech extravaganza” 4: Muziek en geluidseffecten. In de musical draait het natuurlijk alleen maar om de muziek gemaakt door Queen en fantastisch aan elkaar gepraat door de hoofdrolspelers. De regisseur Ben Elton is bij de muziek begonnen en heeft daarna een heel verhaal om deze liedjes heen verzonnen. Dit heeft hij heel knap gedaan, vooral omdat je normaal een verhaal hebt en daarna daar muziek bij gaat zoeken. Natuurlijk heeft hij de originele teksten van Queen een beetje aan moeten passen, onder andere aan de tijd (internet, etc.). 5: Personages. De belangrijkste personages in de musical zijn Galileo, Scaramouche, Commander Khashoggi en natuurlijk de Killer Queen. Galileo en Scaramouche zijn allebei buitenbeentjes in de GaGa-wereld en verstoten uit de samenleving. Uiteindelijk gaan Galileo en Scaramouche op zoek naar de Bohemians, maar ondertussen zitten Commander Khashoggi met zijn GaGa-agenten achter de twee aan om hen daarna naar de onverbiddelijke Killer Queen te brengen. Commander Khashoggi heeft een machtige positie in de GaGa-wereld, maar heeft eigenlijk niet zo veel te zeggen, hij is een beetje de loopjongen van de Killer Queen. Ik heb natuurlijk het meest meegeleefd met Galileo, omdat hij de hoofdpersoon is en een doel heeft (het vinden van de ‘Bohemians’) en dit wil nastreven. De hoofdrolspelers zullen van beroep allemaal zangers zijn.
6: Thematiek en interpretatie. Het belangrijkste thema is het terugbrengen van het ‘echte leven’ in de GaGa-wereld. Dit is het doel van de hoofdpersoon. De GaGa-wereld is een duffe samenleving die wordt bestuurt door computers. Het is natuurlijk niet heel realistisch voor ons, maar je moet je als het ware verplaatsen in tijd over zo’n 300 jaar. Het thema staat hierdoor een beetje ver van mij vandaan. Ik denk dat de visie van de regisseur is: okay, ik heb een heleboel mooie songs, nu moet ik er alleen nog een leuk verhaal van maken. Ik denk dat hij hier heel goed is in geslaagd, zonder de originele songs te verknallen, heeft hij er een leuk verhaal van gemaakt. Natuurlijk moesten de teksten van verschillende songs aangepast worden, maar dit heeft geen negatieve effect gehad op de songs. 7: Boeiende werking De voorstelling boeide me heel erg. Het thema is leuk. Maar de muziek is het belangrijkste en deze was overweldigend, fantastisch! Je wordt overdonderd door al het fantastische muziek en op het einde, bij de songs We Will Rock You en We Are The Champions (gezongen in Wembley), ging de hele zaal uit z’n dak. 8: Structuur. Het verhaal zat hem in de songs en alles wat eromheen verteld is. De gebeurtenissen volgen elkaar snel op. Wel wordt er heel vaak van plaats verwisseld, het decor werd heel erg snel verwisseld terwijl een van de personages stond te praten of als het even donker was. 9: Recensie. Ik vond de musical fantastisch. Ik wist niet dat er ook mooie dingen in het theater worden gemaakt, waarschijnlijk zal dit dan ook een van de weinige fantastische stukken zijn. De personages waren fantastisch, ze konden allemaal fantastisch toneelspelen en zingen tegelijk. De beste zangeres vond ik Sharon D. Clarke, die de Killer Queen speelt. Ze heeft een overweldigend en indrukwekkende stem, dit past wel heel goed bij haar rol, Killer Queen. Ik heb verschillende delen van recensies gelezen uit Engelse kranten, deze waren allemaal heel positief. Woorden, zoals ‘wonderful’, ‘sensational’, ‘powerful’, ‘spectacular’, ‘tremendous’, ‘briljant’ en ‘stunning’, worden overal gebruikt. Ook schreef een krant: “There’s enough electricity coming off the cast to light up London”. Natuurlijk ben ik het daar helemaal mee eens. De hele zaal ging compleet uit z’n dak. Het is “a kind of magic”. De cd van de musical heb ik ook al. Absoluut fantastisch!