Gandhi

Onderzoeksvraag: Heeft Mahatma Gandhi zijn doel (1verenigd India, zonder geweld) bereikt en is dat nog steeds te merken? Hypothese: Ik denk dat Gandhi zijn doel deels heeft bereikt, anders zou hij denk ik niet zo bekent zijn geworden. Hoewel het voor iemand met dezelfde ideologie als Gandhi niet geeft of je je doel bereikt of niet. Tegenwoordig is er denk ik niet meer veel te merken van de ideologie van Gandhi. Deelvragen: Hoe zag het leven van Gandhi er uit? Waarom begon Gandhi met het strijden voor de rechten van de Indiers? Met wat voor middelen wilde Gandhi zijn doel bereiken? Is het Gandhi gelukt zijn doel te bereiken? Wordt er tegenwoordig nog op Gandhi’s manier “gestreden”? Inleiding: Zoals voor elk vak moesten we dit jaar ook een P.O. gaan maken voor geschiedenis, zo bleek al snel na aanvang van het nieuwe schooljaar 2002/2003. We mochten kiezen uit verschillende onderwerpen, maar je mocht ook zelf een onderwerp bedenken. Zelf heb ik er even aan gedacht het te gaan hebben over Che Guevara, maar bij nader inzien kwam ik tot de conclusie dat ik al best wel wat wist over deze persoon en dan is het niet echt een uitdaging om over hem een P.O. te gaan maken, het is leuker als je zelf veel leert tijdens het maken van je werkstuk. De oplossing kwam van de leraar zelf, want hij zei dat het makkelijk is om een P.O. te maken over Gandhi. Dat trok me direct, niet zozeer, omdat de leraar zelf zei dat dat makkelijk is, maar vooral, omdat ik van Gandhi tot op dat moment weinig tot niets wist. Ik wist dat hij iets te maken had met India en het Hindoeïsme, maar daar hield het een heel eind bij op. Dat hij bijvoorbeeld 21 jaar in Zuid-Afrika heeft gewoond en daar veel heeft betekend voor de daar wonende Indiërs was compleet nieuw voor me. Voor alle duidelijkheid geef ik eerst even een redelijk uitgebreide levensbeschrijving van Gandhi, want je kunt wel van alles over Gandhi gaan vermelden, maar dat heeft weinig nut, als je niet een weet wie hij precies was en hoe hij tot zijn daden gekomen is.
Hoe zag het leven van Gandhi eruit? Gandhi werd geboren op 2 oktober 1869 in Porbandar, wat ligt aan de Westkust van India. Zijn ouders noemden hem Mohandas Karamchand Gandhi. Later –en nu nog - hoorde je vooral over Mahatma Gandhi spreken. De naam “Mahatma” kreeg hij van een dichter en dit betekent: Grote ziel. In India heersten in de tijd dat Gandhi geboren werd grote verschillen tussen arm en rijk. Er was een klein groepje rijken en een grote groep armen. Er waren verschillende godsdiensten: Moslims, Boeddhisten, Joden, Oud Christenen en als grootste groep de Hindoes. Ook waren er nog stammen die natuurgodsdiensten aanhingen. De Engelsen hadden het in India voor het zeggen, India was namelijk een kolonie van Engeland. Het kleine groepje rijken waar ik daarnet al over schreef betrof voor het merendeel dan ook Engelsen, die geen zak uitvoerden en de Indiërs voor zich lieten werken. De ouders van Gandhi waren Hindoe, vooral Gandhi’s moeder Pultibai was een zeer gelovige vrouw. Bij Gandhi thuis behoorden ze tot de Vaisyakaste. Deze kaste kwam op de derde plaats in het kasten systeem. Na de Vaisyakaste kwamen de Shoedra’s, de werklui, na deze kaste kwamen de kastelozen. Deze laatsten moesten het vuile werk doen in India en werden als oud vuil behandelt. Hindoes uit de hogere kasten geloofden dat ze onrein zouden worden wanneer ze een kastloze aanraakten, of zelfs als ze hun schaduw kruisten. Op latere leeftijd zou Gandhi beginnen zich sterk te verzetten tegen deze ongelijkheid, hij noemde de kastelozen Harijans, wat betekent “kinderen van God”. De vader van Gandhi, Karamchand, was diwan, hetwelk is eerste minister van een klein vorstendom genaamd Porbandar, later had hij dezelfde functie, maar dan in Rajkot. Pultibai, de moeder van Gandhi had er veel mee te maken dat Gandhi later de belangrijkste religieuze leider werd in India. Pultibai vastte vaak en ging iedere dag naar de tempel om te bidden, om rijkdom en luxe gaf ze niets. In zijn jeugd was Gandhi een normale onopvallende jongen, hij hield van eenzaamheid. Als hij 13 jaar is wordt Gandhi uitgehuwelijkt aan Kasturba, zij zien elkaar voor het eerst op de huwelijksdag, dat was en is normaal in India. In de eerste jaren van hun huwelijk maken ze veel ruzie, maar hun huwelijk duurde uiteindelijk 62 jaar en als Kasturba sterft heeft Gandhi het over een lege plek die niet op te vullen is. Kasturba baart 4 zonen, de eerste daarvan in 1888, de tweede in 1892, de derde in 1897 en de laatste in 1900. Gandhi wil graag in Groot Brittanie studeren eerst heeft hij daarover moeilijkheden met zijn familie, maar in 1888 vertrekt hij. In Engeland heeft Gandhi het best moeilijk, maar toch slaagt hij al in 1891 voor zijn eindexamens en wordt hij advocaat. Gandhi keert terug naar India en hoort daar dat zijn moeder overleden is. Het lukt Gandhi niet in India een baan als advocaat te krijgen en als hij in Zuid-Afrika een baan aangeboden krijgt neemt hij deze direct aan. Aanvankelijk zou hij er een jaar gaan werken, maar hij blijft er 21 jaar. In Zuid-Afrika begon Gandhi erg te veranderen, van een gewone advocaat groeide hij uit tot een moedige staatsman. In 1915 gaat hij terug naar India, daar heeft men al veel van Gandhi gehoord en vele mensen staan hem op de kade op te wachten. In India richt Gandhi een gemeenschap op die snel uitgroeit. Ze leefden volgens voorschriften die gebaseerd waren op godsdienstige principes die Gandhi in Zuid-Afrika had aangenomen. Ze leefden zeer sober en aten vegetarisch ook baden ze veel. Als blijkt dat Engeland niet van plan is India onafhankelijk te maken besluit Gandhi te gaan “strijden” voor onafhankelijkheid. Gandhi treedt toe tot het Nationale Indiase Congres. Na een ongehoorzaamheidcampagne die uitloopt in geweld en relletjes beland Gandhi in de gevangenis is 1923 wordt Gandhi vrijgelaten zijn invloed is dan geslonken. In 1930 wordt Gandhi weer gevangen genomen, als hij weer een actie heeft ondernomen. Als hij wederom op vrije voeten verkeert neemt Gandhi deel aan de Rondetafelconferentie in Londen in 1931. De conferentie is een mislukking, want ze vergroot de kloof tussen Indiërs onderling. In 1932 wordt Gandhi weer gevangen genomen nu gaat hij in hongerstaking, iets wat hij wel vaker deed. In augustus 1942 zorgt Gandhi er voor dat zijn partij een resolutie aan neemt, waarin ze vragen, om onmiddellijke beëindiging van het Britse gezag, dit leidt tot de gevangenneming van Gandhi en enkele congresleiders. Door deze laatste arrestaties breekt het geweld los in India, het lukt Gandhi niet het volk tot bedaren te brengen. Op 22 februari 1943 overlijdt Gandhi’s vrouw Kasturba, hun eerste huwelijksjaren waren moeilijk geweest (wat wil je als je wordt uitgehuwelijkt) maar later hielden ze zeer veel van elkaar. Op vrijdag 30 januari 1947 gaat hij om 5 uur naar de gebedsbijeenkomst die hij elke middag in de tuin leidt, normaal was Gandhi altijd stipt op tijd, maar deze keer is hij tien minuten later. Als Gandhi naar de houten verhoging loopt, waarop hij tijdens de diensten altijd zit, dringt er uit de menigte een man naar voren, de man maakt de indruk een voetval te willen maken, een huldebetoon zoals gelovigen dat soms maken. Als de man echter op een halve meter afstand van Gandhi is vuurt hij drie schoten af, die er voor zorgen dat Gandhi vrijwel direct overlijdt. De volgende dag wordt Gandhi via een 9km lange route naar de rivier gebracht, waar hij wordt gecremeerd. Zeker 2 miljoen mensen zijn op de been in Delhi om Gandhi de laatste eer te bewijzen. Waarom begon Gandhi met het strijden voor de rechten van de Indiërs? De strijd van Gandhi voor de Indiërs begon in Zuid-Afrika, waar hij 21 jaar heeft gewoond. Het eerste jaar dat Gandhi in Zuid-Afrika verbleef, deed hij zijn werk als advocaat, wel ondernam hij al acties om het leven van de “koelies”aangenamer te maken. Tijdens zijn afscheidsfeest besloot hij nog een maand te blijven, dit werd 20 jaar. In Zuid-Afrika had je onder andere de staten Natal en Transvaal. Natal hoorde bij het Britse rijk, transvaal was van de Boeren. Engelsen en boeren (die hoofdzakelijk uit Nederland kwamen) keken neer op negers en Indiërs. Kolonisten hadden Indiërs laten overkomen om op rietsuikerplantages en boerderijen te werken. De meeste Indiërs waren arm, maar een enkeling had zich weten op te werken en daar konden de blanken niet tegen, handel was hun werk en de vuile karweitjes mochten de kleurlingen opknappen. De blanken deden er dan ook alles aan de rechten van Indiërs en negers in te perken, in Transvaal hadden ze geen stemrecht en mochten ze geen land bezitten en ook in Natal werd hen op den duur het stemrecht ontzegt. Ze mochten niet meer vrij verplaatsen. Gandhi zelf merkte al snel hoe Blanken tegen Indiërs optraden, zo mocht hij een keer niet binnenin een postkoets zitten, maar moest hij op de bok. Al snel was Gandhi de leider van de Indiase gemeenschap in Zuid-Afrika en begon hij de mensen op praktische wijze te instrueren, zo adviseerde hij hen meer te doen aan hygiëne en uiterlijk, zodat men hen al snel sympathieker zou vinden. In 1896 haalde Gandhi zijn familie op in India. In India vertelde hij over hoe de blanken de Indiërs behandelden in Zuid-Afrika, foutieve persberichten snelden voor hem uit naar Zuid-Afrika en dat zorgde er voor dat een woedende menigte hem en zijn gezin stond op te wachten toen hij in Zuid-Afrika arriveerde en hen bijna lynchten, slechts een truck van de politiecommissaris voorkwam dit. In 1899 brak de boerenoorlog uit tussen de Britten en de Boeren, ondanks het hufterige gedrag van de Britten vond Gandhi toch dat de Indiërs de Britten moesten helpen. Gandhi bood aan een korps ziekendragers op te richten en na wat aarzeling werd dat toegestaan, deze ziekendragers deden goed werk. Toen de Britten in 1901 de boerenoorlog wonnen waren de Indiërs er van overtuigd dat ze nu als de gelijken van de Britten zouden worden behandeld en hij vertrok naar India, binnen een jaar was hij weer terug want er was geen zak veranderd. Gandhi vestigde zich in Johannesburg, wat in Transvaal ligt en waar de Indiërs het nog moeilijker hadden dan in Natal. In 1907 werd de Zwarte wet van kracht, volgens deze wet moesten alle Indiërs hun vingerafdrukken laten registreren en continu een identiteitsbewijs bij zich dragen. In 1908 werd Gandhi gevangen genomen, omdat hij weigerde zijn vingerafdruk te laten nemen, hij kreeg twee maanden gevangenisstraf, maar was al na een maand op vrije voeten. Als Indiërs vonden dat ze slecht behandeld werden overtraden ze de onrechtvaardige wetten en zaten rustig hun straf uit. In 1913 werd er weer een wet uitgevaardigd die de Indiërs ernstig benadeelde, de rechter besliste dat alleen christelijke huwelijken wettig waren, zo werden alle op Hindoestaanse of andere wijze getrouwde vrouwen minnaressen zonder rechten. Vele Indische vrouwen gingen over tot burgerlijke ongehoorzaamheid en overtraden massaal de onrechtvaardige wetten. In 4 jaar tijd ging Gandhi 3 keer de gevangenis, hij vond dat absoluut niet erg, hij zei de weg naar het ware geluk loopt door de gevangenis. In 1914 bereikten Gandhi en generaal Smuts een compromis, waarbij de Indiase gemeenschap aan waardigheid en zelfrespect zou winnen. Gandhi’s vreedzame campagne was een groot succes, door burgerlijke ongehoorzaamheid bereikten de Indiërs dat de “Indiase Herstelwet” werd aangenomen. De verlegen Gandhi was een gerespecteerd man geworden, vooral door zijn eerlijkheid, bekwaamheid en moed. Gandhi vond dat hij nu weer terug kon naar India. In 1916 kreeg Gandhi voor zijn werk in Zuid-Afrika een eretitel van de dichter Tagore, deze noemde Mohandas Gandhi nu Mahatma Gandhi. Mahatma is een Sanskriet woord dat Grote Ziel betekend. Met wat voor middelen wilde Gandhi zijn doel bereiken? Gandhi wilde zijn doel bereiken door middel van verschillende principes en begrippen. Het belangrijkste principe was wel Samakhava, dit komt uit Bhagavad Gita, een belangrijk hindoeïstisch boek. Samakhava wil zeggen dat je je niet in de war moet laten brengen door pijn en vreugde. Als men iets wil bereiken, moet men niet rekenen op succes en niet bang zijn voor mislukking. Hoe men een doel probeert te bereiken is net zo belangrijk als het halen van het doel zelf. Ahisma is ook een belangrijk principe, Ahisma is een uit het Sanskriet afkomstig woord wat betekent ieder verlangen om te doden missen. Ahisma betekent ook dat je geen enkele vorm van leven mag kwetsen, daarom zijn de meeste Indiërs vegetarisch. In 1908 vindt Gandhi het principe Satyagraha uit. Satyagraha is het herstellen van de waarheid, niet door de tegenstander pijn te doen, maar door zelf pijn te verdragen. Volgens Gandhi kan iedereen de Satyagraha naleven. Nog een belangrijk principe van Gandhi was Aparigraha, dit betekent: het niet bezitten van materiele goederen, Gandhi gaf alle luxe op. Gandhi vond dat je geestelijke rijdkom alleen kon bereiken als je niet te veel aandacht hoefde te besteden aan teveel bezit. Is het Gandhi gelukt zijn doel te bereiken? Gandhi’s doel was 1 verenigd India te bereiken. Voor dit doel had hij heel veel over, hij wilde zelfs de Moslimliga het bestuur over het hele land geven. Dit plan werd niet door de Congrespartij, zij wilden samen met de Moslimliga het land besturen. De meeste moslims steunden de Moslimliga, welke onder leiding stond van Mohammed Ali Jinnah. Jinnah wilde dat er een moslimstaat zou komen, de Congrespartij wilde dat niet. Jinnah zei dat in een onafhankelijk India de moslimminderheid in de toekomst een tweederangs positie zou gaan bekleden. Nehru, de leider van de Congrespartij bood de moslimliga verschillende ministerposten aan. Jinnah wilde dit niet, hij riep 6 Augustus 1946 uit tot “Dag van Directe Actie” Hiermee wilde hij protesteren tegen de “congresregering”. Het door Jinnah georganiseerde protest leidde tot bloederige rellen. Moordende moslimbenden trokken door India om de Hindoes te bekeren. 4000 mensen werden gedood en 15000 mensen werden gewond. Gandhi was zwaar aangedaan, hij deed alles wat hij kon om de moslims en de Hindoes te verzoenen, dit lukte niet en de moordpartijen gingen door. Om een complete burgeroorlog te voorkomen besliste men India te delen. In augustus 1947 zou de splitsing een feit zijn, er was dus weinig tijd voor de verdeling van India. Op 15 augustus 1947 was Gandhi niet aanwezig bij de plechtigheid, omdat hij erg tegen de splitsing was, daar deze geen vrede bracht tussen de moslims en de Hindoes. Gandhi had gelijk, de splitsing bracht nog meer dood en verderf. Tijdens de volksverhuizing eind augustus 1947 van 15 miljoen mensen (moslims naar Pakistan, Hindoes naar India) vielen 500.000 doden, veel doden vielen als de twee groepen elkaar tegenkwamen tijdens de verhuizing. Gandhi haalde om het geweld te sussen zijn aloude wapen, hongerstaking, uit de kast. Na 4 dagen brachten de belangrijkste burgers van Calcutta geschreven vredesbeloften van de inwoners. De inwoners wilden de dood van Gandhi niet op hun geweten hebben. Gandhi begon met het bezoeken van vluchtelingenkampen, Hindoes en Moslims waren gescheiden. Gandhi bereikte de mensen door zijn dagelijkse gebedbijeenkomsten en velen werden door zijn lezingen geïnspireerd. India was Pakistan 550 miljoen roepies schuldig. Toen er oorlog uitbrak in Kasjmir weigerde India dit bedrag te betalen. Gandhi ging weer in hongerstaking en zei deze niet te zullen beëindigen, voordat India het bedrag betaald had. Na 3 dagen al liet India weten het bedrag te zullen betalen. Deze actie maakte Gandhi bij vele Hindoes niet geliefd, men dacht dat Pakistan dit geld zou gaan gebruiken voor de aanschaf van wapens. Men zag de hongerstaking van Gandhi als verraad en dit kostte hem zijn leven, op 30 januari 1948 schoot een extreme Hindoe Gandhi neer tijdens een gebedsbijeenkomst in New Delhi. Wordt er tegenwoordig nog op Gandhi’s manier gestreden? Gandhi ontwikkelde de een hele eigen manier van “strijden” door en voor verdrukten. Het karakteristieke aan Gandhi’s manier van strijden was, dat hij eigenlijk niet echt streed. Toen men in Zuid-Afrika de zogenaamde Zwarte wet uitvaardigde, die inhield dat elke Indiërs vanaf 8 jaar altijd een pas bij zich moest hebben met daarop een vingerafdruk. Gaven de Indiers massaal geen gehoor aan de oproep zich te laten registreren. Als men vervolgens werd opgepakt, omdat men ongehoorzaam was, vroegen de Indiërs of ze de hoogste straf konden krijgen die voor deze misdaad stond. Men noemde dit passief verzet (al had Gandhi zelf een hekel aan die uitdrukking). Tegenwoordig gaat men niet meer op Gandhi’s manier te werk, in ieder geval niet zo massaal als dat indertijd in Zuid-Afrika en India gebeurde. Tegenwoordig grijpt men toch weer veel naar de wapens en ergens is dat ook wel logisch, want de zaak waar Gandhi voor streed was een heel andere waar veel oorlogen tegenwoordig over gaan. Toch heeft Gandhi, vooral in Zuid-Afrika aangetoond, dat je zonder zelf geweld te gebruiken tegen een gewelddadig regime heel veel kunt bereiken.
Conclusie, antwoord op de onderzoeksvraag en hypothese: De onderzoeksvraag was: Heeft Gandhi zijn doel (1 verenigd India) bereikt en is dat nog steeds te merken? Gandhi heeft vooral in Zuid-Afrika echt zijn doel bereikt, daar hadden de Indiërs het dankzij Gandhi na 20 jaar veel beter. India is een ander verhaal Gandhi had het liefst 1 onafhankelijk India gezien, waar alle godsdiensten vreedzaam naast elkaar zouden leven. Dat is niet gelukt de Moslims en Hindoes werden gescheiden door een grens: die tussen India en Pakistan. Daar kwam nog bij dat er gigantische moordpartijen plaatsvonden toen de Moslims naar Pakistan en de Hindoes naar India trokken. De verhouding tussen India en Pakistan is na de splitsing eigenlijk alleen maar slechter geworden, wat afgelopen zomer (2002) weer goed te merken was, het is maar gelukkig voor Gandhi dat hij dit niet meer hoeft mee te maken. Mijn Hypothese klopte behoorlijk. Gandhi heeft zoals hierboven beschreven zijn doel niet geheel bereikt, 1 verenigd India is er nooit gekomen, het voormalige Bengalen viel uiteen in 2 stukken. Tegenwoordig wordt er niet meer op Gandhi’s manier gestreden en gedacht, wat bedroevend genoemd mag worden, als de hele mensheid zou denken en vooral doen als Gandhi zouden de oorlogen morgen de wereld uit zijn. Helaas is dat iets wat waarschijnlijk nooit bereikt zal worden.Het maken van dit werkstuk heeft een diepe indruk van Gandhi’s persoonlijkheid op mij achtergelaten, ik vind hem een geweldig persoon, 1 van de zeer weinigen die niet uit was op eigen eer en geheel en al ging voor zijn volk, heel de wereld en de vrede. Veel mensen, vooral wij als verkwistende westerlingen kunnen veel van hem leren, ik raad dan ook een ieder aan het boek Mahatma Gandhi van Louis Fischer eens te lezen